Guildford - atrakcje i zabytki, które warto zobaczyć

Undercroft przy 72/74 High Street w Guildford w hrabstwie Surrey to średniowieczny undercroft lub pomieszczenie gospodarcze. Określono go jako jeden z najlepszych przykładów tego typu budowli w kraju. Od 1976 r. jest to budynek klasy II* i znajduje się na liście zabytków Historic England.

Na ogół średniowieczne poddasze było budowane z co najmniej trzema sklepionymi przęsłami, w zależności od zamożności lub potrzeb magazynowych właściciela. Zbudowany z kamienia, a więc ognioodporny, służył do przechowywania żywności, płynów, takich jak beczki z winem lub przedmioty wartościowe. Zbudowane pod domem poddasze, a co ważniejsze - jego zawartość, mogło być przez cały czas obserwowane. Choć niekiedy nazywano je piwnicami, nie były one budowane wyłącznie całkowicie pod ziemią; fakt, że były wbudowane w ziemię, często powodował, że zachowały się, gdy budynek nad nimi nie był już używany lub gdy na ich miejscu wzniesiono inny budynek. W Guildford znajdują się pozostałości około pół tuzina średniowiecznych undercroftów. Ponieważ były one murowane, ich budowa była kosztowna i mogli sobie na nią pozwolić jedynie bogaci kupcy, co świadczy o tym, że Guildford było w średniowieczu zamożnym miastem.

Undercroft w Guildford pochodzi z końca XIII w. i uważa się, że należał do domu kupca, który nad nim handlował winem, drogimi tkaninami lub jedwabiem. Undercroft ma trzy przęsła, około 30 stóp długości, 19 stóp szerokości i 9 stóp wysokości (około 10 m na 6 m i 3 m wysokości) i posiada sklepienie żebrowe wsparte na dwóch okrągłych kolumnach centralnych lub filarach. Słupy na ścianach mają rzeźbione groteskowe twarze i podtrzymują podstawy łuków. Łuk znajdujący się w pobliżu schodów przedstawia głowę kobiety noszącej wimpergę, modne nakrycie głowy kobiet pod koniec XIII wieku. Sufit Undercroft znajduje się powyżej poziomu ulicy, co daje dużo miejsca na drzwi i schody prowadzące w dół od strony High Street, co sugeruje, że Undercroft był pierwotnie zbudowany jako sklep. Otwór drzwiowy umieszczony na dole zapewnia maksymalną ilość miejsca nad głową, natomiast na górze pomieszczenia znajduje się niskie okno, które zapewnia dostęp światła dziennego. W narożniku ściany na górze znajduje się wąski otwór drzwiowy, który prowadził do spiralnych schodów do domu powyżej, co potwierdza teorię, że Undercroft był pierwotnie zbudowany jako sklep. Z powyższej drewnianej konstrukcji szkieletowej nic obecnie nie pozostało. Istniejący trzypiętrowy budynek z czerwonej cegły nad poddaszem pochodzi z 1803 roku. W południowej ścianie Undercroft znajdował się otwór drzwiowy, który został zablokowany i zastąpiony w XIX wieku.

Od XIV wieku Undercroft był w dużej mierze wykorzystywany jako magazyn, ale przez większą część XX wieku stał pusty aż do 1989 roku, kiedy to zablokowane wejście zostało ponownie otwarte, a pomieszczenie wyremontowane do użytku jako Centrum Informacji dla odwiedzających Guildford. Centrum Informacji zostało niedawno przeniesione.

Undercroft jest zarządzany przez pobliskie Muzeum Guildford i jest otwarty w środy od maja do września w godz. 14.00-16.00 od października do kwietnia oraz w soboty od maja do września w godz. 12.00-16.00. Wstęp jest bezpłatny. Z poziomu ulicy prowadzą schody i nie ma dostępu dla osób niepełnosprawnych.^[2]

Clandon Park House to XVIII-wieczna palladiańska rezydencja, wpisana na listę I stopnia, położona w West Clandon, niedaleko Guildford w hrabstwie Surrey.

Stoi w południowo-wschodnim narożniku Clandon Park, 220-hektarowej (540-akrowej) posiadłości rolniczo-parkowej, która przez ponad dwa stulecia była siedzibą hrabiów Onslow. Dom i ogrody zostały przekazane National Trust w 1956 roku, ale park pozostaje własnością prywatną. Część zawartości domu została również przejęta przez Trust w zamian za zwolnienie z podatku od nieruchomości.

Budowa domu, zaprojektowanego przez włoskiego architekta Giacomo Leoniego, rozpoczęła się około 1730 r., a wnętrza zostały wykończone przez kontynentalnych rzeźbiarzy i tynkarzy w latach 40. Zastąpił on dom elżbietański. Park został zaprojektowany przez Lancelota "Capability" Browna w 1781 roku, a po obu stronach domu znajdują się dwa ogrody formalne. Przy Epsom Road, prowadzącej do parku i domu, znajdują się oznaczone II stopniem* XVIII-wieczne bramy z kutego żelaza z pancernym obaleniem, zamontowane przez Browna, oraz domki bramne (1776), zaprojektowane przez samego Browna.

W pobliżu domu znajduje się dom spotkań Māori, jeden z zaledwie czterech poza Nową Zelandią, który został przywieziony do Anglii pod koniec XIX wieku. Po przekazaniu National Trust dom został odrestaurowany przed udostępnieniem go publiczności, a później stał się miejscem ślubów i miejscem kręcenia dramatów historycznych.

Clandon Park House został poważnie uszkodzony przez pożar w kwietniu 2015 roku, spowodowany prawdopodobnie usterką elektryczną w piwnicy, pozostawiając go "w zasadzie w stanie surowym", z tylko jednym pomieszczeniem, Salonem Marszałka, nienaruszonym. Tysiące zabytkowych przedmiotów, obrazów i mebli zostało utraconych w tym, co zostało opisane jako tragedia narodowa. W styczniu 2016 roku organizacja National Trust ogłosiła, że niektóre z głównych pomieszczeń na parterze zostaną w pełni przywrócone do oryginalnego XVIII-wiecznego wystroju, a górne piętra zostaną przeznaczone na wystawy i imprezy.^[5]

Kaplica cmentarna Wattsa lub kaplica grobowa Wattsa to kaplica w nowoczesnej wersji stylu Celtic Revival na wiejskim cmentarzu w Compton w Surrey. Podczas gdy ogólna struktura architektoniczna jest luźno romańska, z braku odpowiednich modeli celtyckich, bogate dekoracje w postaci terakotowych płaskorzeźb i malowideł są w stylu Celtic Revival, tutaj widziane na niezwykle dużą skalę. Według władz lokalnych jest to "unikalna mikstura secesji, wpływów celtyckich, romańskich i egipskich z własnym, oryginalnym stylem Maryi". Inne reakcje były mniej pozytywne. Ian Nairn, w wydanym w 1971 r. tomie Surrey z serii Buildings of England, opisał wnętrze jako "jeden z najbardziej usypiających pokoi w Anglii" i wyraził żal z powodu "nieznośnego letargu i znużenia motywami". Budynek jest wpisany na listę zabytków klasy I.^[6]

St Martha's Hill to punkt orientacyjny w St Martha w Surrey w Anglii, pomiędzy miastem Guildford a wsią Chilworth. Jest to 18. najwyższe wzgórze w hrabstwie, położone na grzbiecie Greensand Ridge, w tym przypadku w najbliższym punkcie North Downs, zaczynającym się bezpośrednio na północ od Guildown-Merrow Down w parafiach Guildford i Merrow. Ze szczytu wzgórza roztacza się półpanorama na Newland's Corner, również znajdujący się w Surrey Hills AONB. Kościół jest główną atrakcją małej parafii, rozciągającej się na południe od ulic Chilworth, z kilkoma średniowiecznymi kamiennymi elementami pochodzącymi z XII-wiecznego poprzednika, i jest miejscem ślubów głównie poza słabo zaludnioną parafią.

Wzgórze przecina ze wschodu na zachód Droga Pielgrzymów, która w przeciwnym razie biegnie przez North Downs.^[8]

Loseley Park to duży dwór Tudorów z późniejszymi uzupełnieniami i modyfikacjami, położony 3 mile na południowy zachód od Guildford w hrabstwie Surrey w Anglii, w Artington, w pobliżu wioski Littleton. Posiadłość została nabyta przez bezpośrednich przodków obecnych właścicieli, rodzinę More-Molyneux, na początku XVI wieku. Dom zbudowany dla Sir Williama More'a jest obiektem wpisanym na listę Grade I, najwyższą rangę w dziedzinie architektury i dziedzictwa kulturowego. Loseley pojawia się w Domesday Book z 1086 r. jako Losele. Posiadał je Turald od Rogera de Montgomery. Jego majątek domesdayowy wynosił: 2 hides. Posiadał 4 pługi, 5 akrów łąki. W domu przechowywano dokumenty sir Thomasa Cawardena, mistrza rewii. Loseley Park jest nadal rezydencją rodziny More-Molyneux i jest otwarty dla zwiedzających. XVII-wieczna stodoła dziesięcinna jest dostępna na wesela.^[11]

Dapdune Wharf to dawne nabrzeże przemysłowe i stocznia dla łodzi na Wey and Godalming Navigations w Guildford, w Anglii, w Wielkiej Brytanii, w pobliżu terenu Surrey County Cricket Club. Obecnie znajduje się pod opieką National Trust.

Pierwotnie był to punkt przeładunkowy, a przed budową Godalming Navigation głównymi ładunkami było drewno z lasów Surrey i proch strzelniczy z zakładów w Chilworth, ponieważ władze Guildford odmawiały przepuszczania go przez centrum miasta w celu załadunku na nabrzeżu miejskim. Przez pewien czas na początku XX wieku nabrzeże Dapdune było centrum budowy barek na Wey Navigation.

Dapdune jest obecnie punktem wyjścia dla wycieczek statkiem, w tym dla wypożyczalni łodzi. W Centrum Turystycznym znajdują się interaktywne wystawy, kuźnia, stajnia i dwie z trzech zachowanych na świecie barek Wey - Reliance, trwale uszkodzona i przechowywana w suchym doku, oraz Perseverance IV, nadal pływająca, ale wymagająca naprawy i będąca przedmiotem apelu National Trust z 2010 r. o jej odrestaurowanie.

Dapdune Wharf jest obecnie główną siedzibą żeglugi. W ramach ciągłej ochrony brytyjskiej historii National Trust powołał grupę wolontariuszy Wey Navigation Research Group, która zajmuje się badaniem i publikowaniem informacji o Godalming i Wey Navigation.^[16]

Mount Cemetery, znany również jako Guildford Cemetery, to cmentarz w Guildford, Surrey, Anglia. Znajduje się na nim Wieża Bookera.

Cmentarz w Guildford jest otoczony niską zabudową domów z ogrodami i krytym zbiornikiem wodnym za wschodnim narożnikiem, bezpośrednio na południe od kolejnych ulic mieszkalnych w dzielnicach Guildford Park i Farnham Road na zachód od Guildford, na odcinku "Guildown" lub "Mount" zachodniej części North Downs, stanowiącym najszerszy odcinek Hog's Back.

Cmentarz w Guildford ma częściowo widok na centrum miasta. Na terenie cmentarza znajduje się maksymalna liczba działek, na jaką zezwala jego właściciel, zgodnie z zasadami ustalonymi w latach 2000. Dozwolone są pochówki w kwaterach zarezerwowanych lub w istniejącym grobie rodzinnym zmarłego, z zastrzeżeniem, że na jedną kwaterę mogą przypadać maksymalnie cztery pochówki pokrewne.

Na cmentarzu znajdują się groby wojenne 33 osób ze Wspólnoty Narodów, 14 z I wojny światowej i 19 z II wojny światowej.^[19]

St Martha's Hill and Colyer's Hanger to 38-hektarowy rezerwat przyrody położony na północ od Chilworth w Surrey. Jest on własnością Albury Estate i jest zarządzany przez Surrey Wildlife Trust w imieniu Rady Hrabstwa Surrey. Colyers Hanger to teren o specjalnym znaczeniu naukowym oraz teren objęty przeglądem ochrony przyrody, stopień 2. Kręgi ziemne, które prawdopodobnie są związane z sadzeniem drzew na terenie Chilworth Manor, są zabytkiem wpisanym do rejestru zabytków.

Na szczycie Wzgórza św. Marty znajduje się kościół, z którego w pogodne dni roztacza się widok na osiem powiatów. Teren jest zalesiony i porośnięty trawą wapienną, z rzadką mieszanką flory muraw kredowych.

Dostęp jest możliwy z Guildford Lane i Halfpenny Lane.^[20]