Coesfeld - atrakcje i zabytki, które warto zobaczyć

Krzyż z Coesfeld to rozwidlony krucyfiks znajdujący się w kościele św. Lamberta w Coesfeld.

Jest to największy tego typu krzyż w Niemczech. Wyróżnia się szczególnie wyrazistym graficznie przedstawieniem cierpienia Chrystusa. Krzyż ma 3,24 m wysokości i 1,94 m szerokości; postać Chrystusa ma 2,09 m wysokości i 2,09 m rozpiętości ramion. Tors, który powstał w XIV wieku, został wyrzeźbiony przez nieznanego artystę z drewna orzechowego; z jednego pnia o średnicy co najmniej 48 centymetrów. Do wykonania ramion i dwóch belek krzyża rzeźbiarz użył drewna dębowego. Obecna gładka powierzchnia była pierwotnie ozdobiona ranami i żyłkami wykonanymi z wypełniacza i miała bardziej rzeźbiarski wygląd, a także była pomalowana. Głowa wydaje się dziś raczej nieproporcjonalna, ponieważ nie ma już oryginalnych włosów, które były zrobione z pakuł i kleju. W lewej piersi i głowie wywiercono otwory, aby przymocować do nich różne relikwie, w tym relikwię krzyża. Krzyż z Coesfeld już od najdawniejszych czasów uważany był za cudowny i był celem wielu pielgrzymek. Do dziś krzyż jest centralnym elementem tej tradycji. Podczas różnych świąt zwanych Kreuztrachten ulice i domy wzdłuż trasy procesji ozdabiane są flagami i proporcami, co nie różni się od zwyczajów panujących w innych regionach rzymskokatolickich.^[1]

Cmentarz żydowski Coesfeld jest cmentarzem żydowskim w Coesfeld. Cmentarz znajduje się na obrzeżach miasta, przy Osterwicker Straße, niedaleko Blomenesch, i jest obiektem zabytkowym.

Cmentarz był wykorzystywany do pochówków od 1896 roku. Ostatni pochówek odbył się w 1995 r. Na terenie cmentarza zachowało się 47 nagrobków (mazewot). Na centralnej drodze dojazdowej miasto Coesfeld postawiło tablicę upamiętniającą prześladowania i mordowanie żydowskich mieszkańców Coesfeld w okresie terroru narodowosocjalistycznego w III Rzeszy. Kolejna stela została odsłonięta podczas uroczystości upamiętniającej 70. rocznicę pogromów listopadowych 9 listopada 2008 r. przed wejściem na cmentarz, obok bramy z kutego żelaza. Zaprojektowany przez architekta z Coesfeld Paula Schürmanna, zawiera tablicę z brązu nawiązującą do cmentarza i jego historii. W tym samym roku Heimatverein Coesfeld sfotografowało wszystkie nagrobki w celu sporządzenia inwentaryzacji.

Oprócz tego "nowego" cmentarza, w Coesfeld, w miejscu dzisiejszego Gerichtsring, istniał starszy cmentarz gminy żydowskiej. Dziś o tym cmentarzu przypomina tylko nagrobek na pasie zieleni między parkingiem VR-Bank Westmünsterland a Gerichtsring. Był on zamieszkiwany od 1678 do 1896 roku. Na nowym cmentarzu odtworzono 13 nagrobków ze starego cmentarza.

Haus Loburg to XVI-wieczny dworek położony w gminie rolniczej Sirksfeld koło Coesfeld w Nadrenii Północnej-Westfalii. Jest to stara, otoczona fosą rezydencja szlachecka, której korzenie sięgają czasów Karola Wielkiego. W latach 1550-1560 majątek został zbudowany przez westfalską rodzinę szlachecką von Graes i pozostawał w jej rękach przez ponad trzy stulecia.

Dopiero w 1912 r. książę Alfred ze szlacheckiego rodu Salm-Salm z zamku Anholt kupił dom w Loburgu dla swojego syna Franza Emanuela Konstantina Prinz zu Salm und Salm-Salm (1876-1965) i jego żony Marii Anny von und zu Dalberg (1891-1979), których potomkowie do dziś mieszkają w Loburgu.

10 marca 1945 r. placówka stała się celem nalotu bombowego, w którym poważnie ucierpiał dom, pełniący od stycznia 1945 r. funkcję szpitala zastępczego dla szpitala św. Wincentego. W wyniku ataku zginęło 7 osób, w tym dzieci Walter Ricker i Thekla Kösters, a także 5 pacjentów. Z dworu w Loburgu pozostała jedynie piwnica całkowicie zniszczonego skrzydła zachodniego. Dach sklepienia piwnicznego jest dziś wykorzystywany jako taras. Kaplica Loburgów, oprócz piwnicy, była jedyną częścią dworu, która pozostała nienaruszona po bombardowaniu. W latach 1946-1949 skrzydło bramne zostało przebudowane w stylu renesansowym na dwukondygnacyjny budynek murowany z cegły z asfaltową integracją i uskokowym szczytem.

Pozornie wciąż ufortyfikowane osiedle otaczają budynki wykorzystywane do celów rolniczych. Obecnie Loburg obejmuje około 80 hektarów pól i łąk, na których uprawia się warzywa i zboża oraz hoduje zwierzęta.

Wieża Prochowa w Coesfeld pochodzi z XIV wieku i jest pozostałością po dawnych fortyfikacjach miasta.

Pierwotnie Baszta Prochowa została zbudowana w formie trzykondygnacyjnej wieży obronnej ze spiczastym dachem stożkowym jako część fortyfikacji miejskich pomiędzy bramami Münstertor i Walkenbrückentor. Ze względu na bliskość klasztoru augustianek Marienbrink w Coesfeld początkowo nazywano go Schwesternturm, Süstern Torn, a także Nonnenturm. W czasach polowań na czarownice w tej wieży działy się straszne rzeczy. W czasie wojny trzydziestoletniej i siedmioletniej używali jej okupanci. W 1762 r. została częściowo zniszczona i popadła w ruinę. W 1806 r. Engelbert Vissing nabył ziemię od klasztoru, który został rozwiązany w 1803 r., a następnie odbudował wieżę. Przez około 100 lat stanowił część otoczenia fabryki wyrobów skórzanych Vissing. Na początku XX wieku została przejęta przez miasto Coesfeld i od tego czasu nosi nazwę Baszty Prochowej. W dniu 21 marca 1945 r. został trafiony podczas bombardowania Coesfeld i spłonął. Po wojnie został odnowiony i do 1997 r. służył jako prywatna rezydencja pewnej rodziny. Od 2002 r. użytkowanie i konserwację zabytkowego budynku przejęło lokalne stowarzyszenie historyczne z Coesfeld.