Wismar - atrakcje i zabytki, które warto zobaczyć

Kościół św. Jerzego w Wismarze – jest jednym z trzech głównych kościołów parafialnych w Wismarze obok kościoła św. Mikołaja i kościoła Mariackiego. Jest on najmłodszym i zarazem największym, jeśli chodzi o rozmiary, spośród wymienionych budowli sakralnych tego hanzeatyckiego miasta. Był w przeszłości kościołem panów meklemburskich oraz cechu rzemieślników. Ciężko uszkodzony w czasie drugiej wojny światowej pozostawał w stanie ruiny przez cały czas istnienia NRD. Po 1990 rozpoczęła się jego odbudowa.

Kościół św. Jerzego stanowi część Starego Miasta w Wismarze, które w 2002 zostało wpisane na listę światowego dziedzictwa UNESCO.

Wierni należący do kościoła św. Jerzego tworzą obecnie wspólną parafię z parafią kościoła Mariackiego (niem. Ev.-Luth. Kirchgemeinde St. Marien/St. Georgen).^[2]

Wassertor (Brama Wodna) w Wismarze przy Wasserstraße, w północno-zachodniej części historycznego centrum miasta, jest bramą portową miasta hanzeatyckiego w stylu gotyku ceglanego i ostatnią zachowaną z dawnych pięciu bram miejskich wismarskich fortyfikacji miejskich. Prowadząca do niego ulica nosi nazwę Spiegelberg. Była to również jedyna brama plażowa lub portowa, przez którą można było wejść do miasta bezpośrednio z portu. Pozostałe bramy lądowe to: Poeler Tor lub Haraldstor na północy, Mecklenburger Tor na południu, Lübsche Tor na zachodzie i Altwismartor lub Rostocker Tor jako odpowiednik na wschodzie, każda na końcu ulicy o tej samej nazwie. Na południe od Wassertor znajdowała się kolejna "Wassertor" (brama wodna) jako przejście ścienne Grube, kanałowe sztuczne ramię wodne biegnące ze wschodu na zachód z XIII wieku, a na południowym wschodzie brama wiatrowa.

Mühlenteich to jezioro w Wismarze, w Meklemburgii-Pomorzu Przednim, w Niemczech. Jego wysokość wynosi 4 m, a powierzchnia 0,482 km2. Zbiornik wodny jest silnie wcięty. Wyróżnia się wyraźną zatoką południową z dwiema mniejszymi wyspami oraz wyraźną zatoką północną. Rozciągłość Mühlenteich z północy na południe wynosi około 1700 metrów, a z zachodu na wschód - około 400 metrów. Duża część brzegu stawu, zwłaszcza na południu, jest zabagniona i w większości zamulona. Zaporowy rów Wallenstein wpływa do stawu na południowym zachodzie, a wypływa z niego na północy. Ponadto Mühlenbach płynie na zachodzie przez śródmieście w kierunku Morza Bałtyckiego. Innym dopływem jest rów z południowego wschodu. Południowo-zachodnia część zbiornika wodnego należy do rezerwatu przyrody Teichgebiet Wismar-Kluß. Staw jest wykorzystywany do komercyjnej hodowli pstrąga.

Niekiedy Mühlenteich służyło Wismarowi jako źródło wody pitnej. Kiedy podczas oblężenia Wismaru w 1675 r. przerwano rury doprowadzające wodę ze źródeł w pobliżu Metelsdorfu, czerpanie wody tylko z jednego rejonu okazało się niekorzystne. Dlatego też od 1685 r. wodę ze stawu młyńskiego pompowano dodatkowo do dawnej wieży obronnej, która była częścią fortyfikacji miejskich i obecnie nazywana jest Starą Wieżą Wodną, a stamtąd rurociągiem. Ze względu na zagrożenie cholerą, od 1892 r. wody ze stawu nie wolno było mieszać z wodą z Metelsdorfu.^[5]

PhanTECHNIKUM jest interaktywną placówką naukową w Wismarze przybliżającą zwiedzającym historię i rozwój techniki w landzie Meklemburgia-Pomorze Przednie. Obok tradycyjnej wystawy, goście muzeum mają szansę „przetestować” zgromadzone w nim eksponaty, m.in. poprzez różnego rodzaju eksperymenty. Placówka dysponuje blisko 2500 m² powierzchni wystawowej. Do 2011 roku PhanTeECHNIKUM ulokowane było w dawnej wozowni w Schwerinie. Obecnie siedziba placówki znajduje się w Wismarze w budynkach byłych koszar wojskowych ulokowanych w pobliżu Parku Ludowego.

Eksponaty zgromadzone w PhanTECHNIKUM prezentowane są na czterech przestrzeniach wystawienniczych odpowiadającym platońskiemu podziałowi żywiołów na: ogień, wodę, ziemię i powietrze. Dzięki temu zgromadzone wytwory ludzkiej myśli technicznej tworzą spójną, ale i jasno rozgraniczoną całość.

Zwiedzając PhanTECHNIKUM jego goście (od dziecka do osób w starszym wieku) mogą przeprowadzać różnego typu eksperymenty związane z wykorzystywaniem przez człowieka wspomnianych sił natury. Współpracownicy placówki w tutejszym laboratorium oferują zwiedzającym szereg pokazów dotyczących, np. właściwości ognia,. Niemal każdy obiekt znajdujący się w muzeum może być dotykany i uruchamiany.

W PhanTECHNIKUM na turystów i miłośników techniki czekają takie atrakcje jak: „tunel ognia”, rekonstrukcja samolotu Heinkel He 178, silnik Diesla firmy Gorch Fock i maszyna parowa wyprodukowana przez zakłady Świderskiego. Wartym wspomnienia jest fakt, iż prezentowane zbiory muzealne nie skupiają się jedynie na przeszłości, ale i na współczesności. PhanTECHNIKUM prezentuje także najnowsze osiągnięcia ludzkiej myśli technicznej, m.in. w zakresie odnawialnych źródeł energii takich jak elektrownie wiatrowe.^[6]

Kościół Mariacki w Wismarze – jest jednym z trzech głównych kościołów parafialnych w Wismarze obok kościoła św. Mikołaja i kościoła św. Jerzego. Został wzniesiony jako kościół rady miejskiej Wismaru i należy do najstarszych budowli tego hanzeatyckiego miasta.

Obecnie istnieje tylko wieża kościelna. Korpus główny świątyni, ciężko uszkodzony w czasie drugiej wojny światowej, został w 1960 wyburzony poprzez wysadzenie go w powietrze. Zachowana ceglana wieża, mierząca 80 m jest obecnie najwyższą z wież kościelnych byłych głównych kościołów miasta.

Wieża kościoła Mariackiego stanowi część Starego Miasta w Wismarze, które w 2002 zostało wpisane na listę światowego dziedzictwa UNESCO.

Wierni należący niegdyś do parafii kościoła Mariackiego tworzą obecnie wspólną parafię z parafią kościoła św. Jerzego (niem. Ev.-Luth. Kirchgemeinde St. Marien/St. Georgen).^[7]