Neubrandenburg - atrakcje i zabytki, które warto zobaczyć

Muzeum Regionalne w Neubrandenburgu to muzeum historii kultury w Neubrandenburgu w Niemczech. Powstało ono w 1872 roku z inicjatywy założonego w tym celu Towarzystwa Muzealnego Neubrandenburg. Obszar działania muzeum, którego nazwa zmieniała się kilkakrotnie w ciągu dziejów, od początku był zorientowany regionalnie. W 1873 r. Towarzystwo otworzyło w głównej wieży Bramy Treptow w Neubrandenburgu stałą ekspozycję poświęconą historii regionu. Było to pierwsze muzeum obywatelskie w powiecie Meklemburgia-Strelitz. Do połowy lat trzydziestych XX wieku muzeum pozostawało w rękach towarzystwa i nie zostało przekazane miastu, aż do momentu, gdy towarzystwo zlikwidowało się pod naciskiem nazistów.

Do 1989 roku Muzeum Neubrandenburga, jako Historyczne Muzeum Okręgowe (Historisches Bezirksmuseum), pełniło rolę przewodnią dla innych muzeów w powiecie Neubrandenburg. Dziś Muzeum Regionalne Neubrandenburga pełni rolę muzeum miejskiego dla Neubrandenburga z kilkoma miejscami wystawowymi, licznymi inicjatywami i bogatymi zbiorami. Jest to jedno z najstarszych muzeów historii kultury w Meklemburgii-Pomorzu Przednim.^[3]

Brama Treptower w Neubrandenburgu została zbudowana w połowie XIV wieku w stylu północnoniemieckiego gotyku ceglanego w murach miejskich Neubrandenburga. Wieża Treptower, mierząca 31,8 m, jest najwyższą z czterech bram miejskich Neubrandenburga. W skład kompleksu wchodzi również brama frontowa dobudowana w XV wieku, dom z muru pruskiego z mieszkaniami z XVIII wieku oraz urząd telegraficzny założony w 1856 roku.

Od 1872 r. w bramie głównej znajduje się Muzeum Regionalne Neubrandenburg, w którym obecnie prezentowana jest stała wystawa poświęcona prehistorii i wczesnej historii regionu.

Nazwa Treptower Tor nawiązuje do przebiegu dawnej drogi do Treptow (dziś Altentreptow), która zaczynała się właśnie tutaj.

W dniach 15 grudnia 1964 r. i 14 kwietnia 1967 r. w ramach serii znaczków Deutsche Bundespost i Deutsche Bundespost Berlin Deutsche Bauwerke aus zwölf Jahrhunderten I und II wydano po dwa znaczki z wizerunkiem bramy Treptower.

Friedländer Tor w Neubrandenburgu został zbudowany w pierwszej połowie XIV wieku w stylu północnoniemieckiego gotyku ceglanego. Jest to północno-wschodnia i najlepiej zachowana z czterech bram miejskich Neubrandenburga.

Nazwa "Friedländer Tor" odnosi się do kierunku przebiegu arterii, dzisiejszej drogi B 104, która najpierw prowadzi na wschód, a następnie drogą B 197 do Friedland.

Brama chroniła miasto w kierunku Pomorza i została rozbudowana jako zamek bramny o łącznej długości 88 metrów. W czasie wojny trzydziestoletniej bramę szturmował od strony miasta generał Tilly, po tym jak wojska cesarskie uzyskały dostęp do miasta przez wyłom w murze obok bramy.

Brama główna jest dwukondygnacyjna, a od strony miasta znajduje się wielokątna wieża schodowa. Ta wieża schodowa została przebudowana w trzeciej ćwierci XV wieku wraz z całą miejską stroną bramy. Brama frontowa z małym dwuspadowym daszkiem pomiędzy pinaklami jest dwukondygnacyjnym, mniej reprezentacyjnym budynkiem. Do dziś jest on połączony dwoma murami z bramą główną. W budynkach z muru pruskiego między obiema bramami, dawnych domach stróża lub celnika i obrączkarza, mieści się obecnie kawiarnia bramna i siedziba Urzędu Stanu Cywilnego miasta Neubrandenburg. W bramie frontowej mieści się biuro architekta, w bramie głównej - galeria i sala klubowa.

Zachował się również Zingel. Znajdował się on przed podwójną bramą Friedländer Tor. Zbudowano ją na krótko przed wojną trzydziestoletnią, aby zapewnić dodatkową ochronę bramy. Od strony miasta budowla miała głębokie łukowe nisze, a od strony pola - strzelnice. Dawne mury łączące z bramą zostały zburzone w XIX wieku.

Dom Literatury im. Brigitte Reimann w Neubrandenburgu, Gartenstraße 6, to ośrodek literacki w Meklemburgii-Pomorzu Przednim, który został zamknięty przez stowarzyszenie wspierające, Literaturzentrum Neubrandenburg e.V., pod koniec sierpnia 2009 r. z powodu wstrzymania finansowania w wysokości 10 000 euro przez Ministerstwo Kultury w Schwerinie.

W listopadzie 2009 r. Centrum Literatury zostało ponownie otwarte po tym, jak stowarzyszenie sponsorujące i Ministerstwo Kultury uzgodniły rozwiązanie tymczasowe. Według stowarzyszenia sponsorującego projekt, kraj związkowy Meklemburgia-Pomorze Przednie obiecał środki finansowe niezbędne do jego funkcjonowania.

W tym miejscu znajdował się dom, w którym Brigitte Reimann mieszkała ze swoim czwartym mężem Rudolfem Burgartzem aż do śmierci w 1973 r. Dom, który miał być miejscem pamięci, zawalił się podczas prac remontowych. Na jego miejscu odbudowano dzisiejsze Centrum Literatury. Oprócz galerii obrazów znajduje się tu również biblioteka Brigitte Reimann, którą miasto Neubrandenburg nabyło w 1995 r. od jej spadkobierców. Można tam obejrzeć inne przedmioty z jej posiadłości.