Boston - atrakcje i zabytki, które warto zobaczyć

Quincy Market to zabytkowy budynek w pobliżu Faneuil Hall w centrum Bostonu, w stanie Massachusetts. Został zbudowany w latach 1824-26 i nazwany na cześć burmistrza Josiah Quincy, który zorganizował jego budowę bez żadnych podatków ani długów. Rynek został uznany za National Historic Landmark i Boston Landmark w 1996 roku, jako jeden z największych kompleksów targowych zbudowanych w Stanach Zjednoczonych w pierwszej połowie XIX wieku.

Jako centralny budynek Faneuil Hall Marketplace, Quincy Market jest często używany jako metonimiczne określenie całego osiedla. W połowie XX wieku rynek ten bardzo wymagał remontu, więc na początku lat 70. został przebudowany na publiczną dzielnicę handlową i restauracyjną, a w 1976 roku ponownie otwarty. Obecnie obejmuje on oryginalne budynki Quincy Market, późniejsze budynki North Market i South Market, które otaczają główny Quincy Market, historyczny Faneuil Hall leżący na zachodnim krańcu oraz dwa mniejsze, łukowate budynki, dobudowane później na wschodnim krańcu.^[2]

Pierwotna siedziba kolonialna i stolica stanu. Stary Dom Stanowy to zabytkowy budynek w Bostonie, w stanie Massachusetts. Zbudowany w 1713 roku, był siedzibą Sądu Stanu Massachusetts do 1798 roku. Znajduje się on na skrzyżowaniu ulic Washington i State i jest jednym z najstarszych budynków publicznych w Stanach Zjednoczonych.

Jest to jeden z punktów orientacyjnych na bostońskim Szlaku Wolności, najstarszy zachowany budynek publiczny w Bostonie. Obecnie służy jako muzeum historii, które w 2019 r., do stycznia 2020 r., było prowadzone przez Bostonian Society. 1 stycznia 2020 r. Bostonian Society połączyło się z Old South Association w Bostonie, tworząc Revolutionary Spaces. Old State House został uznany za National Historic Landmark w 1960 r., a w 1994 r. za Boston Landmark przez Boston Landmarks Commission.^[4]

Stary park z bogatą historią. Boston Common to centralny park publiczny w centrum Bostonu, w stanie Massachusetts. Czasami błędnie nazywany jest Boston Commons. Pochodzi z 1634 roku i jest najstarszym parkiem miejskim w Stanach Zjednoczonych. Boston Common to 50 akrów terenu ograniczonego ulicami Tremont Street, Park Street, Beacon Street, Charles Street i Boylston Street. The Common jest częścią Szmaragdowego Naszyjnika (Emerald Necklace), obejmującego parki i ścieżki parkowe, które rozciągają się od Common na południe do Franklin Park w Jamaica Plain, Roxbury i Dorchester. Po stronie Tremont Street znajduje się centrum informacji dla zwiedzających cały Boston.

Central Burying Ground znajduje się po stronie Boylston Street w Boston Common i zawiera groby artysty Gilberta Stuarta i kompozytora Williama Billingsa. Pochowani są tam również Samuel Sprague i jego syn Charles Sprague, jeden z najwcześniejszych amerykańskich poetów. Samuel Sprague był uczestnikiem Boston Tea Party i walczył w wojnie rewolucyjnej. The Common został uznany za zabytek Bostonu przez Boston Landmarks Commission w 1977 roku.^[6]

52-piętrowy wieżowiec i galeria handlowa. The Prudential Tower, znany również jako Prudential Building lub potocznie The Pru, to wieżowiec w stylu międzynarodowym w Bostonie, w stanie Massachusetts. Budynek ten, będący częścią kompleksu Prudential Center, jest obecnie drugim co do wysokości budynkiem w Bostonie, za 200 Clarendon Street, dawniej John Hancock Tower. Wieża Prudential została zaprojektowana przez Charlesa Luckmana i współpracowników dla firmy Prudential Insurance. Ukończony w 1964 r. budynek ma wysokość 749 stóp i 52 piętra, co plasuje go na 114. miejscu wśród najwyższych budynków w Stanach Zjednoczonych. Mieści 1,2 mln stóp kwadratowych powierzchni handlowej i usługowej. Wraz z masztem radiowym wieża jest najwyższym budynkiem w Bostonie, osiągając wysokość 907 stóp.

50-piętrowy taras widokowy jest najwyższym tego typu miejscem w Nowej Anglii otwartym dla zwiedzających, ponieważ wyżej położony taras widokowy wieży John Hancock Tower (obecnie 200 Clarendon Street) jest zamknięty od czasu ataków terrorystycznych z 11 września 2001 roku. Zaplanowany do zamknięcia na stałe 18 kwietnia 2020 r. "Skywalk" w Prudential został zamknięty do odwołania w marcu 2020 r. z powodu pandemii COVID-19.^[9]

Instytut Senatu Stanów Zjednoczonych im. Edwarda M. Kennedy'ego jest instytucją edukacyjną o charakterze niedochodowym, mieszczącą się na Columbia Point w dzielnicy Dorchester w Bostonie, w stanie Massachusetts, obok Biblioteki Prezydenckiej i Muzeum Johna F. Kennedy'ego na kampusie Uniwersytetu Massachusetts w Bostonie. Instytut, nazwany tak na cześć wieloletniego senatora Stanów Zjednoczonych Teda Kennedy'ego, mieści w sobie pełnowymiarową reprodukcję Izby Senatu Stanów Zjednoczonych, replikę biura Kennedy'ego w Waszyngtonie oraz wystawy cyfrowe. Do organizacji należy również Dom Kennedy'ego w Hyannis Port, który został przekazany Instytutowi w 2012 roku w ramach "misji edukowania społeczeństwa na temat rządu Stanów Zjednoczonych, ożywiania dyskursu publicznego, podkreślania znaczenia dwupartyjności oraz inspirowania kolejnego pokolenia obywateli i liderów do zaangażowania się w sprawy publiczne".^[11]

Granitowy obelisk na Szlaku Wolności. Bunker Hill Monument to pomnik wzniesiony w miejscu bitwy o Bunker Hill w Bostonie, w stanie Massachusetts, która była jedną z pierwszych większych bitew pomiędzy czerwonymi płaszczami a patriotami w amerykańskiej wojnie rewolucyjnej. Granitowy obelisk o wysokości 221 stóp został wzniesiony w latach 1825-1843 w Charlestown, w stanie Massachusetts. Granit z pobliskiego Quincy został przetransportowany na miejsce specjalnie zbudowaną kolejką granitową, a następnie przewieziony barką. Na szczyt prowadzą 294 stopnie.

W domku wystawowym zbudowanym w pobliżu podstawy pomnika pod koniec XIX wieku znajduje się pomnik poległego bohatera, dr Josepha Warrena. Bunker Hill jest jednym z miejsc na Szlaku Wolności i stanowi część Narodowego Parku Historycznego Bostonu.

W 2007 r. pomnik został poddany renowacji o wartości 3,7 mln dolarów, która objęła naprawy, ułatwienia dla osób niepełnosprawnych i nowe oświetlenie. Muzeum Bunker Hill po drugiej stronie ulicy zostało poświęcone w czerwcu tego samego roku i zawiera wiele eksponatów dotyczących bitwy. Wstęp do muzeum i pod pomnik nie jest płatny.^[12]

Trinity Church in the City of Boston, położony w dzielnicy Back Bay w Bostonie, w stanie Massachusetts, jest parafią episkopalnej diecezji Massachusetts. Kongregacja, licząca obecnie około 4000 wiernych, została założona w 1733 roku. W każdą niedzielę odprawianych jest pięć nabożeństw, a od września do czerwca trzy razy w tygodniu odbywają się nabożeństwa w dni powszednie. W ramach spektrum stylów kultu w tradycji anglikańskiej, Kościół Trinity był historycznie uważany za parafię Kościoła Szerokiego.

Oprócz sprawowania kultu parafia jest aktywnie zaangażowana w służbę na rzecz społeczności, duszpasterstwo, programy dla dzieci i młodzieży oraz edukację chrześcijańską dla wszystkich grup wiekowych. W kościele działa kilka wysokiej klasy chórów, m.in. Trinity Choir, Trinity Schola, Trinity Choristers i Trinity Chamber Choir. Budynek, zaprojektowany przez Henry'ego Hobsona Richardsona, jest obecnie analizowany pod kątem uznania go za zabytek Bostonu.^[14]

Downtown Crossing to dzielnica handlowa w centrum Bostonu w stanie Massachusetts, położona na wschód od Boston Common, na zachód od dzielnicy finansowej, na południe od Government Center, na północ od Chinatown i dawnej Combat Zone. Znajdują się tu duże domy towarowe, a także restauracje, sklepy z pamiątkami, sklepy ogólnospożywcze i sprzedawcy uliczni. W centrum dzielnicy znajduje się stacja MBTA Downtown Crossing.

Nazwa dzielnicy pochodzi od skrzyżowania ulicy Washington z ulicami Winter i Summer. Historycznie dzielnica ta była zamknięta przez dwa domy towarowe, Jordan Marsh i Filene's, które stały naprzeciwko siebie na tym skrzyżowaniu. Choć oba domy zostały wykupione przez inne sieci i już nie istnieją, dzielnica nadal jest ważnym miejscem zakupów dla pieszych, a ulice Washington, Winter i Summer otaczające skrzyżowanie są zamknięte dla ruchu samochodowego; piesi mogą swobodnie spacerować po ulicy.^[15]

Haymarket w Bostonie to targowisko na świeżym powietrzu przy ulicach Blackstone, Hanover i North, obok Rose Fitzgerald Kennedy Greenway, pomiędzy North End a Government Center.

Targowisko jest zarządzane przez Haymarket Pushcart Association. Stowarzyszenie ma swoją historię od 1820 roku, a formalnie zorganizowało się w 1974 roku, aby negocjować z miastem kwestie takie jak wywóz śmieci i ruch uliczny. Około 50 sprzedawców na Haymarket sprzedaje owoce, warzywa i owoce morza po bardzo niskich cenach. Rynek oferuje "produkty, które sprzedawcy pozyskują z hurtowych terminali dystrybucyjnych na północ od Bostonu", głównie z New England Produce Center w Chelsea. Ceny są niskie, ponieważ rynki hurtowe muszą zrobić miejsce dla nowych dostaw przybywających w weekendy.

Targ jest otwarty od 6 rano do 7 wieczorem w każdy piątek i sobotę. W sobotnie wieczory, gdy zbliża się godzina zamknięcia targu (19:00), sprzedawcy często upłynniają pozostałe zapasy, sprzedając je za grosze. Lokalizacja i dni funkcjonowania targu zostały ustalone w 1952 roku na mocy ustawy stanowej oraz w 1978 roku na mocy rozporządzenia miejskiego. Sprzedawcy otrzymują licencję od Wydziału Usług Inspekcyjnych Miasta Boston.

Rynek sąsiaduje ze stacją Haymarket MBTA, która jest obsługiwana przez dwie linie metra i wiele linii autobusowych. Niedrogi, płatny parking dla kupujących na Haymarket jest dostępny w Parcel 7 Garage. Zniżka została utworzona jako środek "łagodzący" wpływ projektu budowy autostrady Big Dig na Haymarket.

Badanie przeprowadzone w 2009 roku na zlecenie Boston Redevelopment Authority przez Project for Public Spaces wykazało, że "Haymarket przyciąga jedną z najbardziej zróżnicowanych populacji spośród wszystkich rynków, nad którymi pracowaliśmy... Klienci należą do niemal każdej możliwej do wyobrażenia grupy etnicznej i poziomu dochodów. Haymarket jest głównym miejscem, gdzie większość kupujących kupuje produkty i pełni istotną rolę w bostońskim systemie dystrybucji żywności." W 2015 r. dwóch absolwentów Uniwersytetu Johnsa Hopkinsa zaproponowało utworzenie w Baltimore targu wzorowanego na Haymarket, aby rozwiązać problemy marnowania żywności i braku dostępu do świeżych produktów w społecznościach o niskich dochodach.^[16]

Rose Fitzgerald Kennedy Greenway to park liniowy znajdujący się w kilku dzielnicach Downtown Boston. Składa się z ogrodów krajobrazowych, promenad, placów, fontann, sztuki i specjalnych systemów oświetleniowych, które rozciągają się na długości ponad jednej mili przez Chinatown, Financial District, Waterfront i North End. Oficjalnie otwarty w październiku 2008 roku, 17-akrowy Greenway znajduje się na terenie powstałym w wyniku rozbiórki drogi ekspresowej John F. Fitzgerald Expressway w ramach projektu Big Dig.

Rose Fitzgerald Kennedy Greenway nosi imię Rose Fitzgerald Kennedy, matriarchy rodziny Kennedych, która urodziła się w sąsiedniej dzielnicy North End. Jej syn, senator Edward M. Kennedy, odegrał ważną rolę w tworzeniu Greenway.

Rose Fitzgerald Kennedy Greenway Conservancy zostało założone w 2004 roku jako niezależnie działająca organizacja non-profit, której zadaniem jest kierowanie powstającym systemem parkowym i gromadzenie funduszy na fundusz wieczysty i działalność operacyjną. W 2008 roku Legislatura stanowa potwierdziła, że Konserwatorium jest wyznaczonym zarządcą Rose Kennedy Greenway; Konserwatorium działa na podstawie umowy dzierżawy od Massachusetts Turnpike Authority (obecnie Departament Transportu Massachusetts). Od lutego 2009 roku Konserwatorium zarządza parkiem, prowadząc proces dojrzewania tej nowej przestrzeni obywatelskiej, wzmacniając jej fizyczne piękno i budując poczucie wspólnoty Bostonu.

Przepisy z 2008 roku ustanowiły model finansowania publiczno-prywatnego na poziomie 50%-50%. Dzięki wielostronnemu porozumieniu finansowemu ogłoszonemu w czerwcu 2017 roku, środki publiczne od państwa i miasta stanowią ~20% budżetu operacyjnego, nowa dzielnica Greenway Business Improvement District finansuje ~20% budżetu operacyjnego, a Greenway Conservancy generuje ~60%.^[17]

Zabytkowy cmentarz na Szlaku Wolności. Granary Burying Ground w Massachusetts to trzeci pod względem wieku cmentarz Bostonu, założony w 1660 roku i położony przy Tremont Street. Jest to miejsce spoczynku wielu wybitnych patriotów z okresu wojny rewolucyjnej, w tym Paula Revere'a, pięciu ofiar masakry bostońskiej i trzech sygnatariuszy Deklaracji Niepodległości: Samuela Adamsa, Johna Hancocka i Roberta Treat Paine'a. Na cmentarzu znajduje się 2345 nagrobków, ale historycy szacują, że spoczywa na nim nawet 5000 osób. Cmentarz przylega do kościoła przy Park Street, znajduje się za Ateneum Bostońskim i naprzeciwko Szkoły Prawa Uniwersytetu Suffolk. Jest to jeden z punktów na bostońskim Szlaku Wolności.

Brama i ogrodzenie cmentarza w stylu egipskiego renesansu zostały zaprojektowane przez architekta Isaiaha Rogersa (1800-1869), który zaprojektował identyczną bramę dla cmentarza Touro w Newport.^[21]

Różnorodne dzieła europejskie i amerykańskie. Harvard Art Museums są częścią Uniwersytetu Harvarda i obejmują trzy muzea: Archeologiczne Eksploracje Sardis, Fogg Museum, Busch-Reisinger Museum i Arthur M. Sackler Museum oraz cztery ośrodki badawcze: Center for the Technical Study of Modern Art, Harvard Art Museums Archives i Straus Center for Conservation and Technical Studies. Trzy muzea wchodzące w skład Harvard Art Museums zostały początkowo połączone w jedną instytucję pod nazwą Harvard University Art Museums w 1983 roku. Słowo "Uniwersytet" zostało usunięte z nazwy instytucji w 2008 roku.

Zbiory obejmują około 250 000 obiektów we wszystkich mediach, od starożytności do współczesności, pochodzących z Europy, Ameryki Północnej, Afryki Północnej, Bliskiego Wschodu, Azji Południowej, Azji Wschodniej i Azji Południowo-Wschodniej. Główny budynek mieści 204 000 stóp kwadratowych (19 000 m2) powierzchni przeznaczonej na wystawy publiczne, sale lekcyjne, laboratoria konserwatorskie i badawcze oraz inne powiązane funkcje. Około 43 000 stóp kwadratowych (4 000 m2) powierzchni przeznaczono na wystawy.^[23]

Wielopoziomowa betonowa przestrzeń do organizacji imprez. Ratusz w Bostonie jest siedzibą władz miejskich Bostonu w stanie Massachusetts. Znajdują się w nim biura burmistrza Bostonu i Rady Miejskiej Bostonu. Obecny ratusz został zbudowany w 1968 roku, aby przejąć funkcje Starego Ratusza.

Jest to kontrowersyjny i wybitny przykład architektury brutalistycznej, będącej częścią ruchu modernistycznego. Został zaprojektowany przez biura architektoniczne Kallmann McKinnell & Knowles oraz Campbell, Aldrich & Nulty, a inżynierami byli LeMessurier Consultants.

Wraz z otaczającym go placem ratusz jest częścią kompleksu Government Center. XX wieku, kiedy to Boston wyburzył obszar, na którym znajdowały się niespełniające norm budynki mieszkalne i przedsiębiorstwa.

Budynek spotkał się z powszechnym potępieniem społecznym i bywa nazywany jednym z najbrzydszych budynków świata. Jeszcze przed zakończeniem budowy regularnie pojawiały się głosy domagające się jego rozbiórki. Architekci i krytycy uznali go za doskonałe dzieło, a w jednej z ankiet stwierdzono, że zawodowi architekci uważają Boston City Hall za jedno z dziesięciu najdumniejszych osiągnięć amerykańskiej architektury.^[26]

Government Center to obszar w centrum Bostonu, którego centrum stanowi City Hall Plaza. Dawniej znajdował się tam Scollay Square, a obecnie mieści się tam Boston City Hall, sądy, stanowe i federalne budynki biurowe oraz główna stacja metra MBTA, zwana również Government Center. Jego rozbudowa była kontrowersyjna, ponieważ w jej wyniku tysiące mieszkańców zostało wysiedlonych, a kilkaset domów i firm zburzonych.

Kontrowersyjny projekt, który wzbudzał kontrowersje jeszcze przed jego ukończeniem, wykorzystujący architekturę brutalistyczną w głównych budynkach, a także otwarty ceglano-betonowy plac w centrum osiedla, był na przemian chwalony za innowacyjny projekt i wyszydzany za brak charakteru i niezachęcający wygląd. Po dziesięcioleciach apeli o przebudowę, która uczyniłaby go bardziej przyjaznym i użytecznym, w 2020 roku rozpoczęto gruntowną przebudowę City Hall Plaza, głównej przestrzeni publicznej Government Center, która ma obejmować dodatkowe miejsca do siedzenia, miejsca zabaw dla dzieci i przestrzeń dla sztuki publicznej.^[27]

Most Harvarda jest stalowym mostem o konstrukcji skośnej, przerzucającym Massachusetts Avenue nad rzeką Charles i łączącym Back Bay w Bostonie z Cambridge w stanie Massachusetts. Jest to najdłuższy most na rzece Charles o długości 2 164,8 stóp.

Po latach sporów między miastami Boston i Cambridge most został zbudowany wspólnie przez oba miasta w latach 1887-1891. Nazwano go na cześć założyciela Uniwersytetu Harvarda, Johna Harvarda. Pierwotnie posiadał centralne przęsło wahadłowe, z biegiem lat był kilkakrotnie przebudowywany, aż do całkowitej wymiany konstrukcji nośnej pod koniec lat 80. ubiegłego wieku z powodu niedopuszczalnych drgań i zawalenia się podobnego mostu.

Most jest lokalnie znany z tego, że jest oznaczony w idiosynkratycznej jednostce długości zwanej stopą.^[31]

Kościół episkopalny w Bostonie. Old North Church, przy 193 Salem Street, w North End w Bostonie, to miejsce, z którego podobno wysłano słynny sygnał "One if by land, two if by sea". Zwrot ten jest związany z nocną jazdą Paula Revere'a z 18 kwietnia 1775 r., która poprzedziła bitwy pod Lexington i Concord podczas rewolucji amerykańskiej.

Kościół jest misją Episkopalnej Diecezji Massachusetts. Został zbudowany w 1723 r. i jest najstarszym zachowanym budynkiem kościelnym w Bostonie, a także Narodowym Zabytkiem Historycznym (National Historic Landmark). Wewnątrz kościoła znajduje się popiersie Jerzego Waszyngtona, o którym Gilbert du Motier, markiz de Lafayette, powiedział, że jest to najlepsza podobizna pierwszego prezydenta, jaką kiedykolwiek widział.^[32]

Matthews Arena to wielofunkcyjna arena sportowa w Bostonie, w stanie Massachusetts. Jest to zarówno najstarsza arena wciąż używana do gry w hokeja na lodzie, jak i najstarszy wielofunkcyjny budynek sportowy wciąż używany na świecie.

Hala została otwarta w 1910 roku w miejscu, gdzie obecnie znajduje się wschodnia część kampusu Uniwersytetu Northeastern, i jest obecnie własnością uczelni. Jest to pierwotna siedziba drużyny Boston Bruins z Narodowej Ligi Hokejowej (NHL) - jedynej drużyny z Pierwotnej Szóstki NHL, której pierwotna arena nadal istnieje i która uprawia hokej na lodzie na jakimkolwiek poziomie rozgrywek - oraz drużyny WHA New England Whalers (obecnie NHL Carolina Hurricanes), a także drugi dom drużyny NBA Boston Celtics.

Obecnie Matthews Arena jest domem dla męskiej i żeńskiej drużyny hokejowej Northeastern Huskies, męskiej drużyny koszykówki, a także dla różnych programów hokejowych szkół średnich w Bostonie. W Matthews Arena odbywają się także różne imprezy na terenie kampusu Northeastern, w tym coroczny koncert Springfest, a także ceremonie wręczenia dyplomów uczelni.

Najbliższą stacją MBTA jest stacja metra Massachusetts Ave Orange Line; dwie przecznice na północny zachód znajduje się podziemna stacja Symphony, będąca odnogą Green Line E.^[34]

Port marynarki wojennej w Bostonie. Boston Navy Yard, pierwotnie nazywany Charlestown Navy Yard, a później Boston Naval Shipyard, był jednym z najstarszych obiektów stoczniowych w Marynarce Wojennej Stanów Zjednoczonych. Została założona w 1801 roku w ramach niedawnego utworzenia w 1798 roku nowego Departamentu Marynarki Wojennej Stanów Zjednoczonych. Po 175 latach służby wojskowej została wycofana z eksploatacji jako obiekt marynarki wojennej 1 lipca 1974 roku.

Nieruchomość o powierzchni 12 ha jest zarządzana przez Służbę Parków Narodowych, stając się częścią Narodowego Parku Historycznego Bostonu. Stocznia nadal funkcjonuje na tyle, że można w niej podziwiać zacumowany okręt USS Constitution ("Old Ironsides") z 1797 r., zbudowany jako jedna z sześciu ciężkich fregat dla odrodzonej marynarki amerykańskiej i najstarszy okręt wojenny wciąż będący w służbie Marynarki Wojennej Stanów Zjednoczonych i pływający na świecie. Zacumowany jest tu także USS Cassin Young (DD-793), niszczyciel klasy Fletcher z 1943 r., który służy jako statek-muzeum. Na terenie muzeum znajduje się dok, który jest przystankiem w systemie transportu wodnego MBTA Boat. Wśród okolicznych mieszkańców i Służby Parku Narodowego teren ten nadal znany jest jako Charlestown Navy Yard.

South Boston Naval Annex znajdował się wzdłuż nabrzeża w South Boston i był częścią Navy Yard od 1920 do 1974 roku. Innymi przybudówkami Navy Yard podczas II wojny światowej były Chelsea Naval Annex (dawniej Green Shipyard, obecnie Fitzgerald Shipyard), East Boston Naval Annex oraz Boston Naval Yard Fuel Depotot Annex.^[35]