Seattle - atrakcje i zabytki, które warto zobaczyć

Ekspozycje z samolotami i pojazdami kosmicznymi. Muzeum Lotu to prywatne muzeum lotnictwa i kosmonautyki o charakterze non-profit, znajdujące się w aglomeracji Seattle. Znajduje się na południowym krańcu Międzynarodowego Portu Lotniczego Hrabstwa King w mieście Tukwila, bezpośrednio na południe od Seattle. Zostało założone w 1965 r. i posiada akredytację American Alliance of Museums. Jest to największe prywatne muzeum lotnictwa i kosmonautyki na świecie, a także organizator dużych programów edukacyjnych dla dzieci i młodzieży.

Muzeum przyciąga ponad 500 000 zwiedzających rocznie, a także służy ponad 140 000 uczniów rocznie poprzez swoje programy: Challenger Learning Center, Aviation Learning Center, obóz letni, a także programy wyjazdowe, które podróżują po całym stanie Waszyngton i Oregon.^[3]

Olympic Sculpture Park, stworzony i prowadzony przez Seattle Art Museum, to publiczny park z nowoczesnymi i współczesnymi rzeźbami w centrum Seattle w stanie Waszyngton. Park, który został otwarty 20 stycznia 2007 roku, składa się z 9-hektarowego muzeum rzeźby na świeżym powietrzu, krytego pawilonu i plaży nad zatoką Puget Sound. Znajduje się w Belltown, na północnym krańcu Central Waterfront i południowym krańcu Myrtle Edwards Park.

Olympic Sculpture Park to park rzeźby z bezpłatnym wstępem, w którym znajdują się zarówno stałe rzeźby plenerowe, prace tymczasowe, jak i instalacje site-specific. Muzeum Sztuki w Seattle regularnie rotuje główne dzieło sztuki w Olympic Sculpture Park, w tym instalacje Victorii Haven w latach 2016-2017, Spencera Fincha w latach 2017-2019 i Reginy Silveiry w latach 2019-2020.^[9]

Fishermen's Terminal to dok otwarty w 1914 roku i obsługiwany przez Port of Seattle jako port macierzysty dla komercyjnej floty rybackiej Seattle, a od 2002 roku także niekomercyjnych jednostek rekreacyjnych. Terminal znajduje się w zatoce Salmon Bay w dzielnicy Interbay, na wschód od śluzy Hiram M. Chittenden i bezpośrednio na zachód od mostu Ballard Bridge.

Terminal dysponuje miejscami do cumowania w wodzie słodkiej dla statków rybackich i jednostek rekreacyjnych o długości do 76 m (250 stóp). Pierwszeństwo mają komercyjne statki rybackie. Terminal obsługuje ponad 700 statków. Publiczna pława umożliwia bezpłatne cumowanie przez maksymalnie cztery godziny dla odwiedzających. W obiekcie znajduje się również 227 000 stóp kwadratowych (21 100 m2) powierzchni biurowej, handlowej, restauracyjnej, dla przemysłu lekkiego i magazynowej. Znajdują się tu dwie restauracje, targ z owocami morza, księgarnia i sklep z pamiątkami.

Terminal rybacki jest domem dla niektórych statków występujących w serialu telewizyjnym Discovery Channel Deadliest Catch. Był on również tematem filmu dokumentalnego Fishermen's Terminal. Dokument ten koncentruje się na konflikcie między potrzebami cumowniczymi floty rybackiej a potrzebami żeglarzy.

Pomnik Rybaków z Seattle stoi nad wodą, między dokami a budynkiem terminalu. Jest to rzeźba z brązu i kamienia z tablicami upamiętniającymi ponad 670 miejscowych rybaków i kobiet, którzy zginęli na morzu od początku XX wieku. Miejsce pamięci jest zarządzane przez własną organizację non-profit. Od 1988 r. w terminalu odbywa się coroczny Festiwal Jesieni Rybackiej z okazji powrotu floty rybackiej z północnego Pacyfiku.^[10]

Wspaniały widok na miasto z miejscami piknikowymi. Gas Works Park to park znajdujący się w Seattle, w stanie Waszyngton, w Stanach Zjednoczonych. Jest to park publiczny o powierzchni 19,1 akrów, znajdujący się na terenie byłej fabryki gazyfikacji Seattle Gas Light Company, położonej na północnym brzegu jeziora Union, na południowym krańcu dzielnicy Wallingford. Park został wpisany do Krajowego Rejestru Zabytków 2 stycznia 2013 roku, ponad dziesięć lat po zgłoszeniu.

Park Gas Works zawiera pozostałości jedynego zachowanego zakładu gazyfikacji węgla w Stanach Zjednoczonych. Zakład działał w latach 1906-1956, a w 1962 roku został zakupiony przez miasto Seattle na potrzeby parku. Park został otwarty dla publiczności w 1975 roku. Zaprojektował go architekt krajobrazu z Seattle, Richard Haag, który otrzymał za ten projekt nagrodę American Society of Landscape Architects Presidents Award of Design Excellence. Przekształcenie zakładu w park zostało ukończone przez firmę Daviscourt Construction Company z Seattle. Park został pierwotnie nazwany Myrtle Edwards Park, na cześć radnej miejskiej, która była inicjatorką zakupu tego terenu, a która zginęła w wypadku samochodowym w 1969 roku. W 1972 roku rodzina Edwardsów zażądała usunięcia jej nazwiska z nazwy parku, ponieważ projekt zakładał zachowanie dużej części roślin. W 1976 roku Elliott Bay Park (na północ od dzielnicy Seattle Belltown) został przemianowany na Myrtle Edwards Park.^[11]

Wody krajobrazowe dla żeglarstwa rekreacyjnego. Jezioro Union to słodkowodne jezioro położone w całości w granicach miasta Seattle w stanie Waszyngton w Stanach Zjednoczonych. Stanowi ono główną część Kanału Okrętowego Jeziora Waszyngtona. Najdalej na wschód wysuniętym punktem jeziora jest most Ship Canal Bridge, który przeprowadza autostradę Interstate 5 przez wschodnie ramię jeziora i oddziela jezioro Union od zatoki Portage Bay. Nazwa Lake Union pochodzi od nazw dzielnic położonych na jego wschodnim i zachodnim brzegu: odpowiednio Eastlake i Westlake. Na północnym brzegu jeziora znajduje się park Gas Works. W południowej części jeziora, znanej jako dzielnica South Lake Union, znajdują się godne uwagi obiekty: Lake Union Park, Muzeum Historii i Przemysłu oraz Centrum Drewnianych Łodzi.

Most George Washington Memorial Bridge (znany także jako most Aurora) prowadzi drogę stanową 99 przez zachodnie ramię jeziora Union. Most Aurora nosi taką nazwę, ponieważ prowadzi Aurora Ave N po zachodniej stronie jeziora. Za najdalej wysunięty na zachód punkt jeziora Union można uznać Fremont Cut, który znajduje się na zachód od mostu Aurora Bridge i jest połączony z mostem Fremont Bridge. Most Fremont prowadzi ulicę Fremont Ave N między dzielnicami Fremont i Queen Anne i oddziela jezioro Union od pozostałej części kanału okrętowego Lake Washington na zachodzie.^[12]

Sztuka azjatycka w budynku w stylu art deco z lat 30.. Seattle Asian Art Museum to muzeum sztuki azjatyckiej znajdujące się w Volunteer Park w dzielnicy Capitol Hill w Seattle, w stanie Waszyngton, w Stanach Zjednoczonych. Muzeum jest częścią Seattle Art Museum i prezentuje historyczne i współczesne dzieła sztuki z Chin, Korei, Japonii, Indii, Himalajów i innych krajów Azji Południowo-Wschodniej. Znajduje się tu także centrum edukacyjne, centrum konserwacji i biblioteka. Muzeum mieści się w budynku w stylu art deco z 1933 roku, w którym pierwotnie znajdowała się główna kolekcja Seattle Art Museum. W 1991 r. główna kolekcja została przeniesiona do nowo wybudowanego budynku Muzeum Sztuki w Seattle w centrum miasta. Muzeum Sztuki Azjatyckiej w Seattle zostało otwarte w 1994 roku.^[15]

Broken Obelisk to rzeźba zaprojektowana przez Barnetta Newmana w latach 1963-1967. Wykonana z trzech ton stali Cor-Ten, która pokryła się rdzawą patyną, jest największą i najbardziej znaną z sześciu rzeźb Newmana.

Istnieją cztery wielokrotności tej rzeźby. Ostatnie artykuły dotyczące tej rzeźby są sprzeczne, jeśli chodzi o indywidualne historie pierwszych trzech jej wielokrotności. Poniższy wpis stanowi próbę wyjaśnienia tych sprzeczności, ale aby dokładniej prześledzić historię każdej z nich, konieczne są dalsze badania źródeł pierwotnych (1967-1971).

Dwa pierwsze egzemplarze rzeźby zostały wykonane przez firmę Lippincott, Inc. w North Haven, Connecticut w latach 1966-67. Rzeźba po raz pierwszy pojawiła się na zewnątrz Corcoran Gallery of Art w Waszyngtonie (jako część wystawy zatytułowanej "Scale and Content" (1967), do której należały także Smoke and Glass Tony'ego Smitha i The X Ronalda Bladena) oraz przed budynkiem Seagram w Nowym Jorku. Broken Obelisk wzbudził pewne kontrowersje w Waszyngtonie, ponieważ wydawało się, że jest to nawiązanie do rozbitego, odwróconego do góry nogami pomnika waszyngtońskiego w czasie niepokojów społecznych. Kiedy dyrektor Corcoran James Harithas zrezygnował w 1969 roku, Barnett Newman kazał usunąć rzeźbę.

Trzeci multiplikator, który zawierał pewne wewnętrzne, strukturalne ulepszenia, został ukończony w 1969 r. przez firmę Lippincott, Inc. i stał się częścią stałej kolekcji Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Nowym Jorku. Przez krótki okres czasu w latach 1969-70 pierwsze trzy wielokrotności tej rzeźby stały obok siebie w odlewni Lippincott, Inc. w North Haven. Jedna z nich została zabezpieczona przez Johna de Menila dzięki dotacji z National Foundation for the Arts and Humanities i zainstalowana na terenie Kaplicy Rothko w Houston w 1970 roku, w otoczeniu basenu z odbiciem. Warunkiem postawionym przez de Menila było zadedykowanie rzeźby w Houston Martinowi Lutherowi Kingowi Jr. Virginia Wright zabezpieczyła kolejną wielokrotność, która została zainstalowana na Placu Czerwonym na kampusie Uniwersytetu Waszyngtona w Seattle w 1971 roku.

Za zgodą Fundacji Barnetta Newmana w 2003 roku zamówiono czwarty multipleks, który został ukończony w latach 2005-06 przez Lippincotta, Merrifielda i Robertsa. Ten ostatni z czterech multipleksów został zainstalowany przed Neue Nationalgalerie w Berlinie w latach 2007-08, a następnie zakupiony przez Storm King Art Center. Latem 2014 r. wszystkie cztery multiplety były wystawiane w Stanach Zjednoczonych w następujących miejscach: Rothko Chapel, Houston; Red Square, University of Washington, Seattle; Museum of Modern Art, Nowy Jork; oraz Storm King Art Center, New Windsor, Nowy Jork.

Krytyk sztuki Robert Hughes, pisząc o Broken Obelisk w 1971 roku, stwierdził: Newman poszukiwał wzniosłości nie tyle w naturze, co w kulturze. Umożliwiło mu to wybranie starożytnych, stworzonych przez człowieka form i przywrócenie im nieskazitelnego znaczenia bez śladu piractwa. Jednym z przejawów tej umiejętności była jego rzeźba. Broken Obelisk, być może najlepsza amerykańska rzeźba swoich czasów, to medytacja Newmana nad starożytnym Egiptem: stalowa piramida, z której wierzchołka niczym promień światła wznosi się odwrócony obelisk. Newman ominął tu zachodnie skojarzenia piramid i połamanych kolumn ze śmiercią i stworzył pobudzający do życia obraz transcendencji. Ta niezakłócona samowystarczalność, wykraczająca poza styl, nadała dziełu Newmana tajemniczą wartość dydaktyczną. Nie jest ona "ekspresyjna"; cisza w jej rdzeniu świadczy o człowieku, dla którego sztuka była działalnością filozoficzną, drogą poznania.^[17]

Washington Park to publiczny park w Seattle, w stanie Waszyngton, w Stanach Zjednoczonych, którego większą część zajmuje Washington Park Arboretum, wspólny projekt Uniwersytetu Waszyngtońskiego, Seattle Parks and Recreation oraz fundacji nonprofit Arboretum Foundation. W parku Waszyngtona znajduje się także boisko do gry oraz Ogród Japoński w południowo-zachodnim rogu parku.

Na północy znajduje się zatoka Union Bay, na zachodzie - Montlake i Madison Valley, na południu - dzielnica Washington Park, a na wschodzie - Broadmoor Golf Club.

Bulwar Jeziora Waszyngtona (Lake Washington Boulevard E.) biegnie przez park w kierunku północnym i południowym, równolegle do potoku. Wzdłuż wschodniego krańca Arboretum biegnie droga drugorzędna, na większości swojej długości nazwana Arboretum Drive E., a na krótkim północnym odcinku nazwana E. Foster Island Road. Bulwar Interlaken E. i Boyer Avenue E. biegną na północny zachód od parku do Montlake i dalej. Droga stanowa 520 przecina wyspę Foster i mokradła Union Bay na północnym krańcu parku, łącząc się z Lake Washington Boulevard tuż przy wejściu do arboretum. Ścieżka dla pieszych biegnie pod wiaduktami nad autostradą, po promenadach, wzdłuż kanału żeglugowego Jeziora Waszyngtona i do ogrodów Arboretum.

Arboretum jest dobrze znane z Drogi Azaliowej, która wiosną jest odcinkiem parku oferującym wyjątkowy gobelin różnokolorowych azalii. Obszar ten jest popularnym miejscem spacerów i jest wykorzystywany przez fotografów i artystów. Wypielęgnowana Droga Azaliowa stanowi wyraźny kontrast z dzikimi i mocno zadrzewionymi terenami Arboretum.

Teren zajmowany przez Washington Park Arboretum został zagospodarowany i jest własnością miasta, ale Arboretum jest prowadzone głównie przez Uniwersytet Waszyngtoński.

Potok Arboretum Creek ma długość ok. 4 000 stóp (1 200 m) i w całości znajduje się na terenie parku. Średnia szerokość koryta wynosi 1,2 m (4 stopy), a jego średnia głębokość 0,61 m (2 stopy). Źródłem potoku jest strumień zasilany ze źródła w Alder Creek Natural Area, trzech nieruchomościach będących własnością publiczną przy 26th Ave East między ulicami East Helen i Prospect. Strumień zasila staw koi w Ogrodzie Japońskim Parku Waszyngtona, w pobliżu boiska na południowym krańcu parku. Odbiera również ścieki z Rhododendron Glen i Woodland Garden, a także ścieki podpowierzchniowe z sąsiedniego pola golfowego Broadmoor Golf Club. Uchodzi do Jeziora Waszyngtona przez zatokę Willow Bay, która jest mniejszym ramieniem zatoki Union Bay, po przejściu przez liczne przepusty pod bulwarem Lake Washington.^[18]

Living Computers: Museum + Labs to muzeum komputerów i technologii znajdujące się w dzielnicy SoDo w Seattle w stanie Waszyngton. LCM+L prezentuje zabytkowe komputery, które umożliwiają interaktywne sesje dzięki systemom operacyjnym z podziałem czasu lub interfejsom dla pojedynczego użytkownika. Daje to użytkownikom możliwość rzeczywistego korzystania z komputerów online lub osobiście w muzeum. W ramach rozbudowy można bezpośrednio dotknąć współczesnych technologii, takich jak samojeżdżące samochody, internet rzeczy, big data i robotyka. W ten sposób dzisiejsza technologia komputerowa zostaje przedstawiona w kontekście jej zastosowania w rozwiązywaniu rzeczywistych problemów. W najnowocześniejszych salach lekcyjnych i laboratoriach LCM+L organizowanych jest wiele programów edukacyjnych i imprez.

Zgodnie z archiwalną wersją strony internetowej LCM, ich celem jest "przywrócenie życia naszym maszynom, aby społeczeństwo mogło doświadczyć, jak to było, gdy je widziało, słyszało i wchodziło z nimi w interakcje. Udostępniamy nasze systemy, pozwalając ludziom przychodzić i wchodzić z nimi w interakcję, a także udostępniając je przez Internet."

Na obecnej stronie internetowej można przeczytać, że "Living Computers: Museum + Labs zapewnia jedyne w swoim rodzaju, praktyczne doświadczenie z technologią komputerową od lat 60. do współczesności. LCM+L honoruje historię informatyki dzięki największej na świecie kolekcji w pełni odrestaurowanych i nadających się do użytku superkomputerów, komputerów mainframe, minikomputerów i mikrokomputerów."

Od sierpnia 2020 r. muzeum jest nieczynne z powodu pandemii COVID-19.^[19]

Discovery Park to park o powierzchni 534 akrów położony nad brzegiem Puget Sound w dzielnicy Magnolia w Seattle w stanie Waszyngton. Jest to największy park publiczny w mieście, w którym znajduje się 11,81 mil ścieżek spacerowych. W granicach parku znajduje się Centrum Kultury Daybreak Star. Na West Point, najdalej na zachód wysuniętym punkcie parku i całego miasta Seattle, znajduje się latarnia morska, a po południowej stronie pasa North Beach - oczyszczalnia ścieków, ale jest ona prawie całkowicie ukryta przed bagnem, plażą i ścieżką. Szlak Discovery Park Loop Trail, uznany za Narodowy Szlak Rekreacyjny w 1975 roku, biegnie przez park na odcinku 2,8 mili i łączy się z innymi szlakami.

Park jest zbudowany na historycznych terenach Fortu Lawton; większa część historycznego dystryktu Fort Lawton (FLHD) znajduje się na terenie parku (choć enklawa w dystrykcie pozostaje w rękach wojskowych), podobnie jak latarnia morska West Point. Zarówno FLHD, jak i latarnia morska znajdują się w Krajowym Rejestrze Zabytków.

W krajobrazie parku dominują lasy, plaże, prerie i urwiska.^[21]

Pioneer Square totem pole, zwany również Seattle totem pole i historycznie jako Chief-of-All-Women pole, jest Tlingit totem pole znajduje się w Pioneer Square w centrum Seattle, Washington.

Oryginalny słup totemowy został wyrzeźbiony w 1790 r. i ustawiony w wiosce Tlingitów na wyspie Tongass na Alasce, aby uhonorować kobietę Tlingitów - Wodza Wszystkich Kobiet. Słup totemowy został później skradziony przez biznesmenów z Seattle podczas wyprawy na Alaskę, a następnie podarowany miastu Seattle w 1899 r., gdzie został ustawiony na Pioneer Square i stał się źródłem dumy obywatelskiej. Słup totemowy został później zniszczony w wyniku podpalenia, a w 1940 r. zamówiono i zainstalowano na jego miejscu replikę, która obecnie jest uznawana za National Historic Landmark.^[24]

Freeway Park, oficjalnie znany jako Jim Ellis Freeway Park, to park miejski w Seattle, w stanie Waszyngton, w Stanach Zjednoczonych, łączący centrum miasta z Washington State Convention Center i First Hill. Park znajduje się na szczycie odcinka autostrady Interstate 5 i dużego parkingu należącego do miasta; nad parkiem przerzucono również mosty 8 Alei. Niezwykłe połączenie brutalistycznej architektury i zieleni. Park o powierzchni 5,2 akra, zaprojektowany przez biuro Lawrence'a Halprina pod nadzorem Angeli Danadjievy, został otwarty dla publiczności 4 lipca 1976 r., a jego koszt wyniósł 23,5 miliona dolarów. Późniejsze uzupełnienie parku, z klatką schodową i podjazdem dla wózków inwalidzkich, zostało otwarte w 1982 roku kilka przecznic dalej, na First Hill.

Seria przestępstw, a zwłaszcza morderstwo z 18 stycznia 2002 roku, sprawiły, że park zyskał reputację raju dla przestępców i doprowadziły do wezwań do jego radykalnej przebudowy. Wiele osób początkowo przypisywało niebezpieczeństwa projektowi parku. Grupa sąsiedzka utworzona pod nazwą Freeway Park Neighborhood Association (FPNA) współpracowała z miejskim wydziałem parków i rekreacji w celu opracowania "planu aktywacji" parku, opublikowanego w 2005 roku jako "A New Vision for Freeway Park". W raporcie stwierdzono, że problemom parku można zaradzić poprzez liczne drobne zmiany: zwiększenie liczby patroli bezpieczeństwa, lepsze oświetlenie, przycięcie niektórych roślin, a przede wszystkim zwiększenie liczby użytkowników, zarówno w formie zorganizowanych imprez, jak i po prostu zachęcenie większej liczby gości centrum kongresowego do korzystania z parku. Strategia ta, dopiero częściowo wdrożona latem 2005 roku, wydaje się przynosić efekty: według Davida Brewstera z FPNA, przestępczość w parku spadła o 90% w porównaniu z rokiem 2002. Park został odnowiony w 2008 roku i przemianowany na cześć lidera społecznego Jima Ellisa.

Park jest również krajobrazem kulturowym i precedensowym parkiem, który, według The Cultural Landscape Foundation, pomógł zdefiniować nową typologię zagospodarowania terenu dla amerykańskich miast. Park został wpisany do Krajowego Rejestru Miejsc Historycznych 19 grudnia 2019 r., a wcześniej, 25 października, jednogłośnie wpisano go do Rejestru Zabytków Waszyngtonu.

Wyjątkowa architektura parku sprawiła, że stał się on znany wśród entuzjastów parkour. World Freerunning and Parkour Federation umieściła Freeway Park na drugim miejscu swojej listy siedmiu najlepszych miejsc do uprawiania parkour na świecie.^[25]

Chihuly Garden and Glass to wystawa w Seattle Center bezpośrednio obok Space Needle, prezentująca szkło studyjne Dale'a Chihuly'ego. Otwarto ją w maju 2012 roku w dawnym miejscu nieistniejącego parku rozrywki Fun Forest.

Projekt obejmuje trzy główne komponenty: Ogród, Szklarnię i Wystawy Wewnętrzne, a także znaczące przestrzenie dodatkowe, w tym kawiarnię na 90 miejsc z dodatkowym miejscem do spożywania posiłków na świeżym powietrzu, teatr wielofunkcyjny na 50 miejsc i przestrzeń wykładową, przestrzenie handlowe i lobby, a także rozległe publiczne ulepszenia terenu poza Ogrodem. Mierząca 100 stóp instalacja wewnątrz Szklarni jest jedną z największych podwieszanych rzeźb Chihuly'ego. Obiekt, zaprojektowany z pomocą architekta Owena Richardsa, uzyskał srebrny certyfikat LEED przyznawany przez USGBC.^[26]

Wiadukt Alaskan Way Viaduct był podniesioną autostradą w Seattle, w stanie Waszyngton, w Stanach Zjednoczonych, która prowadziła odcinek drogi stanowej 99. Dwupoziomowa autostrada biegła z północy na południe wzdłuż nabrzeża miasta przez 2,2 mili, na wschód od Alaskan Way i Elliott Bay, pomiędzy West Seattle Freeway w SoDo i Battery Street Tunnel w Belltown.

Wiadukt został zbudowany w trzech etapach w latach 1949-1959, a pierwszy odcinek otwarto 4 kwietnia 1953 roku. Był to mniejszy z dwóch głównych korytarzy komunikacyjnych północ-południe w Seattle (drugi to Interstate 5), przez który w 2016 roku przejeżdżało do 91 000 pojazdów dziennie. Wiadukt przebiegał nad ulicą Alaskan Way, ulicą powierzchniową, od S. Nevada Street na południu do wejścia do tunelu Belltown's Battery Street na północy, wzdłuż istniejących wcześniej linii kolejowych.

Wiadukt przez długi czas był postrzegany jako bariera oddzielająca centrum miasta od nabrzeża, a już w latach 60. ubiegłego wieku proponowano jego wymianę. Pytania o wrażliwość konstrukcji na wstrząsy sejsmiczne pojawiły się po tym, jak kilka trzęsień ziemi uszkodziło podobne autostrady w innych miastach, w tym niektóre o takiej samej konstrukcji jak wiadukt. Podczas trzęsienia ziemi w Nisqually w 2001 roku wiadukt Alaskan Way Viaduct doznał niewielkich uszkodzeń, ale późniejsze kontrole wykazały, że jest on podatny na całkowite zawalenie w przypadku kolejnego silnego trzęsienia ziemi, co spowodowało konieczność jego wymiany.

Władze stanowe i miejskie rozważały kilka opcji, w tym przebudowę wiaduktu, budowę naziemnego bulwaru oraz tunelu typu "cut-and-cover", ale nie mogły dojść do porozumienia w sprawie ostatecznego wyboru. W 2009 roku wybrano tunel z głębokimi otworami, a w 2011 roku południowa część wiaduktu została zburzona i zastąpiona sześciopasmową, jednopoziomową autostradą biegnącą przez obszar przemysłowy SoDo. Drążenie tunelu w centrum miasta przez maszynę drążącą "Bertha" rozpoczęło się w 2013 r. i zakończyło w 2017 r. po dwóch latach opóźnień. Wiadukt został zamknięty na stałe 11 stycznia 2019 r., a nowy tunel otwarto trzy tygodnie później, 4 lutego. Rozbiórka wiaduktu rozpoczęła się kilka tygodni później i została zakończona pod koniec 2019 roku.^[27]

Kerry Park to niewielki park publiczny i punkt widokowy na południowym zboczu wzgórza Queen Anne Hill w Seattle, w stanie Waszyngton, w Stanach Zjednoczonych. Rozciąga się z niego widok na centrum Seattle, a położony jest wzdłuż West Highland Drive między 2nd Avenue West i 3rd Avenue West. Widok z parku jest uważany za jeden z najbardziej ikonicznych widoków na panoramę miasta, z widoczną w centrum Space Needle, zatoką Elliott Bay na zachodzie i górą Rainier w tle.

Park zajmuje powierzchnię 1,26 akra (0,51 ha) i zawiera barierkę oraz kilka ławek skierowanych na południe w stronę panoramy miasta. Schody na zachodnim krańcu parku łączą go z West Prospect Street i parkiem Bayview-Kinnear, w którym znajduje się mały plac zabaw. Park Kerry został nazwany na cześć pary drwali i magnata biznesowego Alberta S. Kerry'ego i jego żony Katharine. Mieszkali oni w pobliżu i podarowali miastu teren w 1927 roku, "aby wszyscy, którzy się tu zatrzymują, mogli cieszyć się widokiem".

W centrum Kerry Park znajduje się Changing Form, stalowa rzeźba autorstwa artystki Doris Totten Chase, która ma wysokość 4,6 m i została zainstalowana w 1971 r. dzięki datkom dzieci z Kerry. Rzeźba jest pusta w środku i jest popularna jako miejsce zabaw dla dzieci oraz jako narzędzie do kadrowania dla fotografów. Widok z parku Kerry obejmuje centrum Seattle, zatokę Elliott Bay, półwysep West Seattle, wyspę Bainbridge i górę Rainier.

Widok z parku jest często wykorzystywany jako tło dla telewizyjnych wiadomości o Seattle, a także innych medialnych obrazów miasta. Kerry Park pojawił się także w napisach początkowych filmu "10 rzeczy, których nie cierpię" z 1999 r. oraz w serialu "Frasier" jako widok z mieszkania tytułowego bohatera.^[28]

Westlake Park to publiczny plac o powierzchni 0,1 akra w centrum Seattle, w stanie Waszyngton, w Stanach Zjednoczonych. Został zaprojektowany przez Roberta Mitchella Hannę. Rozciąga się na wschód od 4. Alei do dawnej części Westlake Avenue między ulicami Pike i Pine i znajduje się po drugiej stronie Pine Street, naprzeciwko centrum handlowego Westlake Center i stacji Westlake, głównego węzła kolejki jednoszynowej i lekkiej. Nazwa parku i centrum handlowego pochodzi od Westlake Avenue, która obecnie kończy się na północ od centrum handlowego, ale kiedyś biegła dwie przecznice dalej na południe do Pike Street przez obecny teren centrum handlowego i parku. Westlake Park jest uważany za "rynek miejski" w Seattle, a znane osobistości i politycy często występują i wygłaszają przemówienia z balkonu czteropiętrowego centrum handlowego.

Miasto po raz pierwszy zaproponowało budowę centrum dla pieszych w 1959 r. między ulicami Pike i Stewart. Najbardziej wysunięta na południe przecznica Westlake Avenue (między Pike i Pine) została zamknięta dla ruchu na początku lat 60. w celu wybudowania pierwotnej południowej pętli kolei jednoszynowej. Układ ten obowiązywał od momentu otwarcia kolei jednoszynowej w 1962 roku (w związku z wystawą Century 21 Exposition) do czasu wybudowania obecnego centrum handlowego i parku.

Obecny park i centrum handlowe zostały zaproponowane przez Central Association (obecnie Downtown Seattle Association) w 1968 roku; ich realizacja zajęła 20 lat. W tym czasie wniesiono wiele pozwów sądowych, które kontynuowano po otwarciu parku w październiku 1988 roku. Koszmar na Pine Street", w wyniku którego popękały granitowe kostki brukowe wzdłuż Pine Street i do skrzyżowania z Fourth Avenue. Miasto pozwało projektanta i wygrało ugodę w wysokości 515 000 USD, co wystarczyło na pokrycie kosztów naprawy, wynoszących 472 000 USD i prawie tyle samo, ile kosztowała pierwotna instalacja. Naprawy rozpoczęły się w czerwcu 1989 roku.

Po naprawieniu kostki brukowej i ukończeniu budowy tunelu tranzytowego w Downtown Seattle w 1990 roku Rada Miasta Seattle postanowiła zamknąć ulicę Pine Street dla ruchu kołowego, czyniąc ją faktycznie częścią parku i wiążąc park z otwartym terenem po południowej stronie centrum handlowego. Jednak w 1995 roku mieszkańcy Seattle zagłosowali za ponownym otwarciem ulicy, co było częścią umowy, na mocy której Nordstrom przejął flagowy sklep byłej sieci domów towarowych Frederick & Nelson - zabytek miasta znajdujący się pół przecznicy od parku. W połowie lat 90. Westlake Park był miejscem szeregu partyzanckich wybryków artystycznych Jasona Sprinkle'a i grupy Fabricators of the Attachment, których kulminacją był niesławny incydent z podłożeniem bomby, w wyniku którego zamknięto kilka przecznic w centrum miasta.

Do najbardziej wysuniętej na południe części parku przylega budynek Seaboard Building, kolejny zabytek Seattle. Ta siedziba Northern Bank & Trust Co. z 1909 r. była jednym z pierwszych dużych budynków komercyjnych położonych tak daleko na północ w centrum miasta. Na parterze znajduje się powierzchnia handlowa, na piętrach od 2 do 6 - biura, a na piętrach od 7 do 11 - apartamenty w apartamentowcach. Po przeciwnej stronie parku, przy 4th and Pine, do czasu zamknięcia w lutym 2020 r., znajdował się dom towarowy Macy's - kolejny charakterystyczny budynek, będący niegdyś flagowym sklepem sieci Bon Marché.^[31]

Elliott Bay Marina to prywatna marina położona w Seattle w stanie Waszyngton. Została otwarta w 1991 roku, po 17 latach planowania i uzyskiwania pozwoleń. Do dyspozycji jest 1200 miejsc do cumowania. W doku paliwowym znajduje się stacjonarny punkt przepompowywania wody. Na terenie obiektu znajduje się również stacja zrzutowa Porta-Potty.

Wielkość slipów waha się od 32 do 63 stóp, przy czym 52% łodzi ma od 36 do 50 stóp LOA. Rodzaje łodzi są równomiernie podzielone między żaglówki i motorówki, co odzwierciedla doskonałe warunki żeglarskie w Puget Sound. Czterdzieści łodzi to jachty typu liveaboard. Zgodnie z umową z miastem kolejne 60 miejsc musi pozostać dostępnych dla żeglarzy podróżujących tranzytem.

W czwartkowe wieczory latem marina organizuje Downtown Sailing Series.^[33]