Baltimore - atrakcje i zabytki, które warto zobaczyć

Baltimore City Heritage Walk to szlak dziedzictwa kulturowego, który łączy 20 historycznych miejsc i muzeów w centrum Baltimore w stanie Maryland.

Długość trasy wynosi 3,2 km.

Miejsca i muzea znajdujące się na szlaku to m.in: U.S.S. Constellation Museum, Pier 1, (Constellation Dock), East Pratt Street, przy South Calvert Street, World Trade Center / Top of the World observation deck, (Maryland Port Administration), Pier 2, 401 East Pratt Street, Baltimore Maritime Museum, (Historic Ships in Baltimore), Pier 3 (and Piers 4 & 5), 500 block - East Pratt Street, Baltimore Public Works Museum, (old Eastern Avenue Sewage Pumping Station), 751 Eastern Avenue, przy President Street boulevard. President Street Station, (Muzeum Wojny Domowej w Baltimore), 601 President Street, przy Fleet Street, Star-Spangled Banner Flag House, and War of 1812 Museum, (dom Mary Pickersgill), 844 East Pratt Street przy Albemarle Street, Reginald F. Lewis Museum of Maryland African-American History & Culture, 830 East Pratt Street (przy bulwarze President Street), Carroll Mansion, (miejska kamienica/rezydencja Charlesa Carrolla z Carrollton), East Lombard Street, przy Front Street / bulwarze President Street, Jewish Museum of Maryland, (synagoga przy Lloyd Street i synagoga B'nai Israel), Lloyd Street przy Watson Street (od East Lombard Street), McKim Free School, 1120 East Baltimore Street przy Asquith Street, Old Town Friends' Meetinghouse, 1201 East Fayette Street, przy Asquith Street, Nine North Front Street (dom drugiego burmistrza Thorowgooda Smitha / biura Women's Civic League), Phoenix Shot Tower, East Fayette and North Front Streets, St. Vincent de Paul, 120 North Front Street (przy East Fayette Street), War Memorial Plaza (War Memorial Hall), 100 przecznica North Gay Streets, pomiędzy East Fayette i Lexington Streets, Zion Church of the City of Baltimore, (Evangelical Lutheran), 400 East Lexington Street przy North Gay Street, Muzeum Peale'a (dawne Muzeum Miejskie - obecnie centrum konferencyjne), 225 North Holliday Street, Ratusz Baltimore, 100 Holliday Street (pomiędzy ulicami East Fayette i Lexington), Pomnik Bitwy (Wojna 1812 / Bitwa o Baltimore, 1814), 100 przecznica North Calvert Street, pomiędzy ulicami East Fayette i East Lexington, Alex. Budynek Alex. Brown, 135 East Baltimore Street, przy South Calvert Street^[2]

Park narodowy w Baltimore, Maryland. Fort McHenry – fortyfikacje w kształcie gwiazdy pięcioramiennej położone przy wejściu do portu Baltimore nad zatoką Chesapeake.

W całej swojej historii fort został zaatakowany tylko raz. Miało to miejsce 13 września 1814 roku podczas wojny brytyjsko-amerykańskiej. Tego dnia o świcie brytyjska marynarka wojenna rozpoczęła bombardowanie fortu, które w strugach ulewnego deszczu trwało nieprzerwanie przez 25 godzin, ostatecznie jednak Brytyjczycy zostali zmuszeni do odwrotu.

Zainspirowany tym wydarzeniem Francis Scott Key, będący świadkiem bombardowania jako jeniec na jednym z brytyjskich okrętów, napisał wiersz The Star-Spangled Banner, który w 1931 roku stał się tekstem oficjalnego hymnu państwowego Stanów Zjednoczonych.

Obecnie fort objęty jest ochroną federalną jako Fort McHenry National Monument and Historic Shrine zarządzany przez National Park Service.^[3]

Sztuka XIX-wieczna nowoczesna i współczesna. Baltimore Museum of Art, w skrócie BMA – muzeum i galeria sztuki w Baltimore. Założone w 1914, ma dziś 90 000 dzieł sztuki, w tym największą na świecie kolekcję prac Henriego Matisse’a. Zbiory muzeum obejmują sztukę europejską i amerykańską, a także sztukę Afryki, Azji, sztukę prekolumbijską obu Ameryk oraz sztukę wysp Pacyfiku. W dwóch przymuzealnych ogrodach krajobrazowych eksponowana jest XX-wieczna rzeźba. Muzeum położone jest w parkowej okolicy, w samym sercu dzielnicy Charles Village, w sąsiedztwie głównego kampusu Johns Hopkins University. Mieści się w imponującym, zabytkowym budynku, zaprojektowanym w 1920 przez znanego amerykańskiego architekta Johna Russella Pope’a, uzupełnionym w 1994 o nowe skrzydło mieszczące kolekcję sztuki współczesnej.

Jako główny ośrodek kulturalny w aglomeracji Baltimore BMA organizuje i prezentuje w ciągu całego roku szereg wystaw i nowatorskich programów, organizuje też często imprezy specjalne we współpracy z partnerami w dziedzinie kultury i edukacji.^[4]

Słynny obiekt z morskimi wystawami. National Aquarium - znane również jako National Aquarium in Baltimore, a wcześniej jako Baltimore Aquarium - to publiczne akwarium typu non-profit, znajdujące się przy 501 East Pratt Street na Pier 3 w dzielnicy Inner Harbor w centrum Baltimore, w stanie Maryland, w Stanach Zjednoczonych. Akwarium zostało otwarte 8 sierpnia 1981 roku, a jego budowa przypadła na okres odnowy miejskiej w Baltimore. Rocznie akwarium odwiedza 1,5 miliona osób i jest największą atrakcją turystyczną w stanie Maryland. Akwarium mieści ponad 2 200 000 galonów wody i posiada ponad 17 000 okazów reprezentujących ponad 750 gatunków. Misją Akwarium Narodowego jest inspirowanie do ochrony światowych skarbów wodnych. Wizją akwarium jest stawianie czoła palącym problemom związanym z siedliskami wodnymi na całym świecie poprzez pionierską naukę, ochronę i programy edukacyjne.

W Akwarium Narodowym znajduje się kilka eksponatów, w tym Wyżynny Tropikalny Las Deszczowy, wielopiętrowa Atlantycka Rafa Koralowa, zbiornik z rekinami na otwartym oceanie oraz Australia: Wild Extremes, który w 2008 r. otrzymał nagrodę "Best Exhibit" przyznawaną przez Stowarzyszenie Ogrodów Zoologicznych i Akwariów (Association of Zoos and Aquariums). W akwarium znajduje się również kino 4D Immersion Theater. W 1990 roku akwarium otworzyło pawilon dla ssaków morskich na przyległym południowym krańcu molo 4, gdzie obecnie przebywa sześć delfinów butlonosych. Z tych sześciu delfinów pięć urodziło się w National Aquarium, a jeden w innym amerykańskim akwarium.

W 2003 r. Akwarium Narodowe oraz dużo starsze i niezależne Akwarium Narodowe w Waszyngtonie zawarły sojusz, aby działać jako jedno Akwarium Narodowe z dwoma ośrodkami. To porozumienie trwało do 2013 roku, kiedy to waszyngtońska placówka została zamknięta na stałe.^[5]

Royal Farms Arena to arena znajdująca się w Baltimore. Arena znajduje się w odległości około jednej przecznicy od Baltimore Convention Center, na rogu Baltimore Street i Hopkins Place; jest także w niewielkiej odległości od Inner Harbor. Arena ma 11 100 miejsc siedzących i może być powiększona do 14 000, w zależności od wydarzenia. Arena jest własnością miasta Baltimore i jest obecnie zarządzana przez ASM Global, prywatną firmę zarządzającą.

Arena została oficjalnie otwarta 23 października 1962 roku. Zaprojektowana przez AG Odell Jr. i Associates, została zbudowana w miejscu Old Congress Hall, gdzie w 1776 roku obradował Kongres Kontynentalny. Jako kamień węgielny pod przebudowę Inner Harbor w latach 80. XX wieku, została ponownie otwarta po renowacji, a w 1986 roku zmieniono jej nazwę na Baltimore Arena. W 2003 roku zmieniono nazwę na 1st Mariner Bank, który wykupił prawa do nazwy areny na 10 lat. Według doniesień, 1st Mariner Bank płacił miastu 75 000 dolarów rocznie za utrzymanie praw do nazwy kompleksu. Gdy umowa dotycząca praw do nazwy zakończyła się w 2013 roku, arena na krótko powróciła do nazwy "Baltimore Arena", aż do momentu, gdy we wrześniu 2014 roku prawa do nazwy wykupiła sieć sklepów Royal Farms. Umowa ta przewiduje, że Royal Farms będzie płacić miastu 250 000 dolarów rocznie przez pięć lat i daje Royal Farms pierwszeństwo w odnowieniu lub restrukturyzacji umowy na koniec kontraktu lub w przypadku, gdy miasto wybuduje nową arenę.

Kamień węgielny pod budowę hali położono w 1961 roku, a w skarbcu umieszczono przesłania od ówczesnego prezydenta Stanów Zjednoczonych Johna F. Kennedy'ego, ówczesnego gubernatora Maryland J. Millarda Tawesa i ówczesnego burmistrza Baltimore J. Harolda Grady'ego. Skarbiec został otwarty w 2006 roku.

Obecna lokalizacja, która została wybrana dla Baltimore Civic Center, nie była jedną z wielu lokalizacji zaproponowanych przez Greater Baltimore Committee w 1955 roku. Wśród dziewięciu proponowanych lokalizacji były dwie w Druid Hill Park, trzy na końcu basenu Inner Harbor (gdzie obecnie znajdują się World Trade Center i Harborplace) oraz jedna w Clifton Park.^[6]

Maryland Science Center, znajdujące się w Baltimore's Inner Harbor, zostało otwarte dla zwiedzających w 1976 roku. Znajdują się w nim trzy poziomy eksponatów, planetarium i obserwatorium. Była to jedna z oryginalnych budowli, które przyczyniły się do rewitalizacji Baltimore Inner Harbor - od przemysłowych korzeni do tętniącego życiem centrum miasta. W 1987 roku dobudowano kino IMAX, ale wraz ze zbliżającym się końcem XX wieku muzeum zaczęło się starzeć. W 2004 roku otwarto dużą dobudówkę, a zmodernizowane eksponaty obejmują obecnie ponad dwa tuziny szkieletów dinozaurów. Tematy prezentowane w centrum obejmują nauki fizyczne, kosmos, nauki o Ziemi, ciało ludzkie i kraby niebieskie, które pochodzą z Zatoki Chesapeake.

Maryland Science Center zdobyło w 2006 r. nagrodę Best of Baltimore za "Najlepsze miejsce dla dzieci". W 2008 roku Maryland Science Center zostało uznane przez magazyn Parent's za jedno z "10 najlepszych centrów nauki dla rodzin".^[7]

Zoo w Baltimore. Maryland Zoo - znane również jako The Maryland Zoo w Baltimore, a wcześniej jako The Baltimore City Zoo lub Baltimore Zoo - to 135-akrowy park położony w historycznym Druid Hill Park w północno-zachodniej części miasta Baltimore, Maryland, z adresem pocztowym 1876 Mansion House Drive. Druid Hill został otwarty w 1876 roku jako pierwszy duży park zakupiony przez miasto za czasów przewidującego burmistrza Thomasa Swanna. Został on zaprojektowany przez znanego w całym kraju architekta krajobrazu Fredericka Law Olmsteda, a dodatkowe prace nad różnymi budynkami parkowymi wykonali przyszły architekt ratusza George A. Frederick oraz komisarz parku John H.B. Latrobe, który był także znakomitym prawnikiem, autorem, artystą, architektem-amatorem i liderem społecznym. Olmsted wygrał wcześniej konkurs na projekt planów słynnego nowojorskiego Central Parku w centrum Manhattanu w 1858 roku, rok po jego otwarciu, i pracował nad tym ogromnym projektem robót publicznych podczas jego budowy w latach 1858-1873. Zoo w Maryland jest obecnie domem dla ponad 2000 zwierząt i jest akredytowane przez Stowarzyszenie Ogrodów Zoologicznych i Akwariów.^[8]

American Visionary Art Museum to muzeum sztuki znajdujące się w Baltimore, w dzielnicy Federal Hill w stanie Maryland, przy 800 Key Highway. Muzeum specjalizuje się w konserwacji i ekspozycji sztuki outsiderów. Miasto zgodziło się przekazać muzeum kawałek ziemi na południowym brzegu Inner Harbor pod warunkiem, że jego organizatorzy oczyszczą teren z zanieczyszczeń pochodzących z fabryki farb miedzianych i magazynu whisky, które wcześniej zajmowały ten teren. Muzeum zostało uznane przez Kongres za narodowe muzeum sztuki wizjonerskiej w Ameryce.

Na terenie kampusu AVAM o powierzchni 1,1 akra znajduje się 67 000 stóp kwadratowych powierzchni wystawienniczej oraz stała kolekcja licząca około 4000 eksponatów. W stałej kolekcji znajdują się prace takich wizjonerskich artystów, jak Ho Baron, Nek Chand, Howard Finster, Vanessa German, Mr. Imagination, Leonard Knight, William Kurelek, Leo Sewell, Judith Scott, Ben Wilson, a także ponad 40 dzieł z Cabaret Mechanical Theatre of London. Wśród artystów AVAM - jak chwali się muzeum - są "rolnicy, gospodynie domowe, mechanicy, niepełnosprawni, bezdomni... wszyscy zainspirowani wewnętrznym ogniem". Główny budynek muzeum mieści trzy piętra wystawowe, a na terenie kampusu znajduje się Stodoła Wysokich Rzeźb i Ogród Dzikich Kwiatów, a także duże przestrzenie wystawowe i konferencyjne w Centrum Wizjonerskim Jima Rouse'a.

Muzeum nie zatrudnia kuratorów i woli korzystać z pomocy kuratorów gościnnych. Zamiast koncentrować się na konkretnych artystach czy stylach, muzeum sponsoruje wystawy tematyczne o tytułach takich jak Wind in Your Hair czy High on Life. Założycielka muzeum, Rebecca Alban Hoffberger, jest dumna z tego, że AVAM jest "całkiem niemuzealne".^[9]

Federal Hill Park to park o powierzchni 10,3 akrów położony w Baltimore, w stanie Maryland, na południowym brzegu Inner Harbor. Park jest charakterystycznym punktem w Baltimore i oferuje odwiedzającym jedne z najbardziej znanych widoków w mieście, często fotografowane w kierunku północnym, na panoramę śródmieścia z wieżowcami po drugiej stronie Inner Harbor w Northwest Branch of the Patapsco River / Baltimore Harbor. Okolica Federal Hill, znajdująca się na zachodzie i południu, została nazwana tak na cześć widocznego wzgórza i jest znana jako stare South Baltimore. Obecnie porośnięte trawą wzgórze i park były pierwotnie poszarpanymi klifami i urwiskami z czerwonej gliny, która była wydobywana w XVIII i XIX wieku po tym, jak została po raz pierwszy zauważona i opisana przez angielskiego kapitana Johna Smitha podczas jego podróży badawczych po Zatoce Chesapeake z pierwszej angielskiej kolonii Jamestown w Wirginii w 1608 roku. To słynne miejsce jest dziś ograniczone przez Francis Scott Key Highway wzdłuż nabrzeża od północy, Battery Avenue od zachodu, Warren Avenue od południa i Covington Street od wschodu. Miasto Baltimore nabyło wzgórze jako własność publiczną w 1880 roku po tym, jak zostało ono wykorzystane i ufortyfikowane jako fort z ciężką artylerią przez armię Unii podczas amerykańskiej wojny secesyjnej. Został on wówczas ustanowiony parkiem miejskim, zarządzanym i utrzymywanym przez miejski Departament Rekreacji i Parków.^[10]

Lexington Market to historyczny targ w centrum Baltimore, w stanie Maryland, w Stanach Zjednoczonych. Główny rynek mieści się w dwóch dużych budynkach na północnych rogach skrzyżowania ulic Paca i Lexington. W szerszym znaczeniu Lexington Market obejmuje zarówno rynek główny, jak i wszystkie sklepy znajdujące się na Lexington Street od Greene Street do Liberty Street.

W głównych budynkach targowych mieszczą się małe jadłodajnie i stoiska z rybami, produktami, mięsem, wypiekami i słodyczami.

Lexington Market znajduje się w pobliżu przystanków Baltimore Light Rail i Baltimore Metro Subway o tej samej nazwie. Znajduje się około sześciu przecznic od Oriole Park at Camden Yards.

Lexington Market to jeden z najdłużej działających rynków na świecie - istnieje od 1789 roku. Targ nadal stoi w swoim pierwotnym miejscu. Teren pod ten historyczny targ został podarowany przez generała Johna Eagera Howarda, słynnego dowódcę pułku Maryland Line Armii Kontynentalnej w czasie wojny rewolucyjnej, z jego posiadłości "Belvedere" (znanej także jako "Howard's Woods") na zachód i północ od Baltimore Town. Początkowo targ funkcjonował bez szop i straganów. Rolnicy ładowali na swoje wozy zaprzężone w konie szynkę, masło, jajka i produkty. Rolnicy przyjeżdżali z Towson i Reisterstown, aby sprzedać swoje towary na targu. Zwykle zaczynali pracę o świcie.

W 1803 roku rynek zwiększył swoje rozmiary. Rynek rozciągał się teraz od Eutaw Street do Lexington Street. Później rozszerzył się na Greene Street. Początkowo targ był otwarty we wtorki, piątki i soboty od 2 rano do 12 wieczorem. Na początku i na końcu dnia rozlegał się dzwonek. Przed nazwaniem go Lexington Market był znany jako Western Precincts Market.

Rynek pozostaje otwarty, ponieważ trwa budowa nowego budynku rynku. Budowa nowego targowiska rozpoczęła się w lutym 2020 r., a jego otwarcie planowane jest na jesień 2022 r., po opóźnieniach w budowie i podwyżkach cen spowodowanych pandemią COVID-19.^[11]

Fell's Point to historyczna dzielnica nadbrzeżna w południowo-wschodnim Baltimore, w stanie Maryland, w Stanach Zjednoczonych. Została założona około 1763 roku i jest położona wzdłuż północnego brzegu portu Baltimore i północno-zachodniej odnogi rzeki Patapsco. W okolicy znajduje się wiele sklepów z antykami, muzyką i innych, restauracji, kawiarni, targowisko miejskie z indywidualnymi straganami oraz ponad 120 pubów. Położone 1,5 mili na wschód od centrum Baltimore i strumienia Jones Falls, Fells Point ma morską przeszłość i atmosferę miasta żeglarzy. Znajduje się tu również największe skupisko lokali gastronomicznych i restauracji w mieście.

W ciągu swojej 250-letniej historii dzielnica była także miejscem zamieszkania dużych grup imigrantów - Irlandczyków, Niemców, Żydów, Polaków i innych narodowości z Europy Wschodniej, takich jak Ukraińcy, Rosjanie, Czesi i Słowacy. Od lat 70. XX wieku stale wzrasta liczba mieszkańców o średnich i wyższych dochodach, którzy odnawiają i konserwują zabytkowe domy i przedsiębiorstwa. W Upper Fell's Point na północy, wzdłuż Broadwayu, osiedliła się spora grupa Latynosów, głównie z powodu fal imigrantów z Meksyku i Ameryki Środkowej w latach 80.

Nabrzeże Fells Point to ekskluzywna dzielnica mieszkaniowa i turystyczna, w której znajdują się wysokiej klasy hotele i restauracje. Można tam dotrzeć taksówką wodną, pieszo, ponieważ znajduje się w odległości krótkiego spaceru od Inner Harbor, a także autobusem lub samochodem. Fells Point jest jednym z kilku obszarów w Baltimore i okolicach, które zostały wpisane do Krajowego Rejestru Miejsc Historycznych (prowadzonego przez Służbę Parków Narodowych), pierwszym wyznaczonym w stanie Maryland, i jest jedną z pierwszych zarejestrowanych dzielnic historycznych w Stanach Zjednoczonych, która łączy dwie oddzielne społeczności nadbrzeżne (wraz z Federal Hill na południowym zachodzie, po drugiej stronie rzeki Patapsco, oraz z portem na półwyspie "Old South Baltimore" "Whetstone Point" w Forcie McHenry).^[13]

Inner Harbor jest historycznym portem morskim, atrakcją turystyczną i punktem orientacyjnym miasta Baltimore w stanie Maryland. Został opisany przez Urban Land Institute w 2009 r. jako "model dla poprzemysłowej przebudowy nabrzeży na całym świecie". Inner Harbor znajduje się u ujścia Jones Falls, tworzącego szeroką i krótką północno-zachodnią odnogę rzeki Patapsco. Dzielnica obejmuje wszystkie wody na zachód od linii poprowadzonej między podnóżem President Street a American Visionary Art Museum.

Nazwa "Inner Harbor" jest używana nie tylko w odniesieniu do wody, ale także do otaczającego ją obszaru miasta, którego przybliżone granice wyznaczają ulice: President Street na wschodzie, Lombard Street na północy, Greene Street na zachodzie i Key Highway na południu. Port znajduje się w odległości krótkiego spaceru od Camden Yards i M&T Bank Stadium. Taksówka wodna kursuje do Fells Point, Canton i Fort McHenry.^[15]

Kompleks sportowy Camden Yards znajduje się w centrum Baltimore w stanie Maryland. Kompleks składa się z wielu budynków i stadionów, w tym Oriole Park at Camden Yards i M&T Bank Stadium. Oba stadiony są domem dla drużyny Baltimore Orioles z Major League Baseball i Baltimore Ravens z National Football League. Na terenie kompleksu nadal znajduje się niedawno zamknięte Muzeum Legend Sportu na Camden Yards. Wraz z Muzeum Legend Sportu, w odległości około dwóch przecznic od głównego wejścia do Camden Yards przy ulicy Eutaw znajduje się Dom Urodzenia i Muzeum Babe'a Rutha. Geppi's Entertainment Museum również znajduje się w Camden Station, na szczycie Sports Legends at Camden Yards. Oprócz obiektów sportowych, jest to także miejsce, w którym odbywają się imprezy środowiskowe, takie jak Dew Tour's Panasonic Open w czerwcu 2007 i 2008 roku, Baltimore Marathon oraz odbywający się co roku African American Festival.^[19]

The Star-Spangled Banner National Historic Trail to Narodowy Szlak Historyczny, który upamiętnia kampanię Chesapeake w czasie wojny 1812 roku. Nazwa 290-milowego szlaku pochodzi od "The Star-Spangled Banner", hymnu narodowego Stanów Zjednoczonych. Składający się z tras wodnych i lądowych szlak rozciąga się od wyspy Tanger w Wirginii przez południowy Maryland, Dystrykt Kolumbia, Zatokę Chesapeake i Baltimore w stanie Maryland. Szlak obejmuje także miejsca na wschodnim wybrzeżu Maryland.

Atrakcje na szlaku obejmują turystykę pieszą, rowerową, żeglarstwo i geocaching na szlaku Star-Spangled Banner Geotrail. Miejsca na szlaku to m.in. miasta najechane i/lub spalone przez Brytyjczyków, bitwy i walki, muzea i forty.

Został on zatwierdzony przez Consolidated Natural Resources Act z 2008 roku.^[20]

USS Torsk, numer kadłuba SS-423, to okręt podwodny klasy Tench zbudowany dla Marynarki Wojennej Stanów Zjednoczonych podczas II wojny światowej. Uzbrojone w dziesięć wyrzutni torpedowych okręty podwodne klasy Tench stanowiły stopniowe rozwinięcie bardzo udanych okrętów klasy Gato, które w czasie wojny stanowiły trzon sił podwodnych Marynarki Wojennej Stanów Zjednoczonych. Torsk został złożony w stoczni Portsmouth Navy Yard w czerwcu 1944 r., zwodowany we wrześniu tego samego roku, a w grudniu przekazany do służby.

W 1945 r. Torsk odbył dwa patrole wojenne u wybrzeży Japonii, zatapiając jeden frachtowiec i dwie fregaty obrony wybrzeża. Ta ostatnia, storpedowana 14 sierpnia 1945 r., była ostatnim wrogim okrętem zatopionym przez Marynarkę Wojenną Stanów Zjednoczonych podczas II wojny światowej. W latach 50-tych i 60-tych XX wieku pełnił głównie funkcję okrętu szkoleniowego, a także pływał na Morzu Śródziemnym i pomagał w szkoleniu elementów Floty Atlantyckiej w zakresie taktyki zwalczania okrętów podwodnych. Wycofany z eksploatacji w 1964 r., przez kolejne siedem lat służył jako okręt szkoleniowy rezerwy marynarki wojennej. W grudniu 1971 r. został wykreślony z rejestru statków marynarki wojennej i przekazany stanowi Maryland do użytku jako statek-muzeum. Obecnie jest częścią historycznej floty Historic Ships w Baltimore.^[21]

Chesapeake, statek-muzeum należący do National Park Service, wypożyczony na 25 lat miastu Baltimore, jest eksploatowany przez Historic Ships in Baltimore Museum w Baltimore, Maryland. Jest to jeden z niewielu zachowanych okrętów świetlnych, stanowiący National Historic Landmark. Od 1820 r. w stacji Chesapeake służyło kilka okrętów świetlnych, które nosiły nazwę Chesapeake. Początkowo, na początku XIX wieku, statki świetlne były oznaczane literami, a następnie numerowane, ponieważ często przenoszono je z jednej stacji świetlnej do drugiej. Nazwa malowana na burtach okrętów świetlnych była skróconą nazwą stacji świetlnej, do której były przypisane, i stanowiła w ciągu dnia wizualny aspekt wielu pomocy nawigacyjnych znajdujących się na pokładzie okrętów świetlnych. W kwietniu 1950 r. Straż Przybrzeżna Stanów Zjednoczonych nadała nowe numery kadłuba wszystkim statkom świetlnym pozostającym w służbie. Po tej dacie statek świetlny nr 116 był znany pod nowym numerem kadłuba nadanym przez Straż Przybrzeżną: WAL-538. W styczniu 1965 r. Straż Przybrzeżna zmieniła oznaczenia kadłubów wszystkich statków świetlnych z WAL na WLV, tak więc Chesapeake stał się WLV-538.

Chesapeake miał wiele nadmiarowych systemów, które pozwalały mu utrzymać pozycję podczas większości sztormów. Główna kotwica o nośności 5000 funtów (2300 kg) była wspomagana przez drugą kotwicę o nośności 5000 funtów, przymocowaną do burty statku. Główne światło o mocy 30 000 kandeli było również wspomagane przez dodatkową lampę, a radiolatarnia również posiadała system zapasowy. Wielokrotnie (w 1933, 1936 i 1962 r.) łańcuch głównej kotwicy zrywał się podczas gwałtownych sztormów i statek musiał używać silników, aby utrzymać się na miejscu i rzucić drugą kotwicę.^[23]

Zachowany obiekt historyczny z eksponatami. Edgar Allan Poe House and Museum, mieszczący się przy 203 North Amity St. w Baltimore, w stanie Maryland, to dawny dom amerykańskiego pisarza Edgara Allana Poe z lat 30. XIX wieku. Ten niewielki, niepozorny budynek, który w 1949 r. otwarto jako muzeum domu pisarza, jest typowym domem szeregowym. W 1972 r. został uznany za National Historic Landmark.

Z powodu utraty funduszy przez miasto Baltimore, muzeum zostało zamknięte dla zwiedzających w październiku 2012 roku. Poe Baltimore, nowy organ zarządzający muzeum, otworzył je ponownie dla zwiedzających 5 października 2013 roku. Dom jest miejscem, w którym co roku w październiku odbywa się International Edgar Allan Poe Festival & Awards.^[24]

Star-Spangled Banner Flag House, dawniej Flag House & Star-Spangled Banner Museum, to muzeum znajdujące się w dzielnicach Jonestown/Old Town i Little Italy we wschodnim centrum Baltimore, w stanie Maryland, w Stanach Zjednoczonych.

Zbudowany w 1793 r. był domem Mary Young Pickersgill, która przeprowadziła się do Baltimore w 1806 r. i miejscem, w którym później uszyła "Gwiaździsty Sztandar" (Star Spangled Banner), w 1813 r., ogromną flagę garnizonową, która powiewała nad Fortem McHenry w Whetstone Point w porcie Baltimore latem 1814 r. podczas ataku Brytyjskiej Królewskiej Marynarki Wojennej w bitwie o Baltimore podczas wojny 1812 r. W muzeum znajdują się meble i antyki z okresu federalnego, a także przedmioty należące do rodziny Pickersgillów.

Na tyłach domu Pickersgillów zbudowano dodatkowe muzeum o powierzchni 12 600 stóp kwadratowych (1170 m2). W muzeum znajdują się eksponaty dotyczące wojny 1812 r. i bitwy pod Baltimore. Znajduje się tu teatr orientacyjny, sklep z pamiątkami, galerie z eksponatami i sale konferencyjne. W muzeum znajduje się okno o wymiarach 13 m (30 na 42 stopy), które zostało wykonane w tym samym kolorze, rozmiarze i wzorze, co oryginalna flaga "Star-Spangled Banner" składająca się z 15 gwiazd i 15 pasów, wykonana przez Pickersgill w sąsiednim Domu Flagi i ukończona na podłodze pobliskiego browaru przez członków jej rodziny i służących/niewolników. Na zewnątrz muzeum w ziemię wmurowana jest mapa Stanów Zjednoczonych, na której każdy stan został utworzony z kawałka kamienia wydobytego w jego granicach.^[25]

Green Mount Cemetery to zabytkowy cmentarz wiejski w Baltimore, w stanie Maryland, w Stanach Zjednoczonych. Założony 15 marca 1838 roku, a poświęcony 13 lipca 1839 roku, jest znany z dużej liczby postaci historycznych pochowanych na jego terenie, a także wielu znanych rodzin z Baltimore. Nazwa Green Mount została zachowana, gdy teren został zakupiony od spadkobierców kupca z Baltimore Roberta Olivera. Green Mount jest skarbnicą cennych dzieł sztuki, w tym imponujących dzieł największych rzeźbiarzy, takich jak William H. Rinehart i Hans Schuler.

Cmentarz został wpisany do Krajowego Rejestru Zabytków w 1980 roku. Wycieczki z przewodnikiem są dostępne w różnych porach roku.

Przy wejściu znajduje się tablica pamiątkowa miasta Baltimore z napisem: Cmentarz Green Mount został poświęcony w 1839 roku na miejscu dawnej posiadłości Roberta Olivera. Był to początek "ruchu cmentarzy wiejskich"; Green Mount był pierwszym takim cmentarzem w Baltimore i jednym z pierwszych w Stanach Zjednoczonych. Ruch ten powstał zarówno jako odpowiedź na zagrożenie dla zdrowia, jakie stwarzały przepełnione cmentarze kościelne, jak i część większego ruchu romantycznego z połowy XIX wieku, który gloryfikował naturę i odwoływał się do emocji.

Green Mount odzwierciedla romantyzm swojej epoki nie tylko przez sam fakt istnienia, ale także przez swoje budynki i rzeźby. Brama, zaprojektowana przez Roberta Cary'ego Longa, Jr. oraz kaplica na wzgórzu, zaprojektowana przez J. Rudolpha Niernsee i J. Crawforda Neilsona, to gotycki renesans, romantyczny styl przypominający odległe w czasie średniowieczne budowle.

Pochowanych jest tu blisko 65 000 osób, w tym poeta Sydney Lanier, filantropi Johns Hopkins i Enoch Pratt, szwagierka Napoleona Bonaparte Betsy Patterson, John Wilkes Booth oraz liczni przywódcy wojskowi, polityczni i biznesowi.

Oprócz Johna Wilkesa Bootha spoczywają tu dwaj inni spiskowcy w zamachu na Abrahama Lincolna: Samuel Arnold i Michael O'Laughlen. Odwiedzający cmentarz często zostawiają grosze na grobach tych trzech mężczyzn; na monecie jednocentowej widnieje podobizna prezydenta, którego próbowali zamordować.

Abdykujący król Edward VIII i jego żona, księżna Windsoru, planowali pochówek w zakupionej parceli w Rose Circle na cmentarzu Green Mount, w pobliżu miejsca, gdzie został pochowany ojciec księżnej. Jednak w 1965 r. na mocy porozumienia z królową Elżbietą II król i księżna zostali pochowani obok innych członków rodziny królewskiej na Królewskim Polu Pochówkowym w pobliżu zamku Windsor.^[26]

Little Italy to dzielnica położona w południowo-wschodniej części Baltimore, w stanie Maryland. Dzielnica jest znana z silnego dziedzictwa i tożsamości włosko-amerykańskiej. Dzielnica jest nadal zamieszkiwana głównie przez potomków imigrantów włosko-amerykańskich i pozostaje ścisłą enklawą etniczną.

Ze względu na bliskość pożądanych dzielnic, takich jak Fell's Point, Upper Fell's Point i Harbor East, wartości nieruchomości w Little Italy stały się w ostatnich latach wysokie. Inną przyczyną konkurencyjnego rynku nieruchomości w tej dzielnicy jest brak nieruchomości wchodzących na rynek ze względu na wieloletnią tradycję utrzymywania domów w rodzinie. Każdego lata społeczność Little Italy organizuje festiwal filmowy na świeżym powietrzu, podczas którego filmy wyświetlane są na ścianie na skrzyżowaniu ulic High i Stiles.^[27]

Muzeum Peale'a, oficjalnie Muzeum Miejskie Miasta Baltimore, było muzeum malarstwa i historii naturalnej, mieszczącym się w Baltimore, w stanie Maryland, w Stanach Zjednoczonych. Był to pierwszy budynek na półkuli zachodniej, który został zaprojektowany i zbudowany specjalnie z przeznaczeniem na muzeum. Muzeum zostało wymyślone przez amerykańskiego artystę i wynalazcę Rembrandta Peale'a i zaprojektowane przez architekta Roberta Cary'ego Longa, Sr. Znacznie później funkcjonowało oddzielnie jako muzeum historyczne miasta Baltimore, podczas gdy oryginalny budynek był przebudowywany, restaurowany i odnawiany w latach 1930-1931, a następnie został połączony z innymi historycznymi miejscami, domami i muzeami na początku lat 80. XX wieku, pod wpływem ekspansywnych działań nowego dyrektora wykonawczego, pod nazwą Muzea Życia Miasta Baltimore i z szerszą misją w połączeniu z innymi historycznymi miejscami/obiektami/strukturami w Baltimore.

Po otwarciu nowej, trzypiętrowej galerii wystawienniczej, w której w wyjątkowy sposób wykorzystano starą żeliwną fasadę zrównanej z ziemią (ale przez 30 lat składowanej na miejskim podwórku) Fava Fruit Company i ponownie zamontowano ją na nowej konstrukcji wychodzącej na North Front Street i równoległy nowy bulwar President Street (między ulicami East Lombard i East Fayette), nowa galeria i B. C.L.M. popadły w kłopoty finansowe w pierwszym roku (1996-1997) po uroczystym otwarciu.C.L.M. popadły w kłopoty finansowe w pierwszym roku (1996-1997) po uroczystym otwarciu, przypadkowo w czasie obchodów dwusetnej rocznicy założenia miasta Baltimore. Oddział Peale w City Life Museums został zamknięty wraz z innymi oddziałami, historycznymi domami i miejscami w 1997 roku, po tym jak ówczesny burmistrz Kurt Schmoke odmówił przedłużenia o rok pięcioletniej dotacji w wysokości około 300 000 USD rocznie. Duże zbiory z ponad 66 lat istnienia zostały zdekompletowane, przeniesione i przekazane Centrum Historii i Kultury Maryland, założonemu w 1844 roku, obecnie mieszczącemu się w bloku miejskim na południowo-zachodnim rogu West Monument Street i Park Avenue, w starej rezydencji Enoch Pratt Mansion i przyległej bibliotece badawczej oraz budynku powierzchni wystawienniczych muzeum. W 1965 r. budynek został uznany za National Historic Landmark.

Obecnie muzeum jest remontowane i ponownie uruchomione jako Centrum Peale'a dla Historii i Architektury Baltimore dzięki partnerstwu pomiędzy Departamentem Usług Ogólnych Baltimore, który jest właścicielem budynku, a Zarządem Centrum Peale'a dla Historii i Architektury Baltimore, 501(c)(3) zwolnioną z podatku korporacją non-profit. Budynek został zamknięty w 2019 roku w celu przeprowadzenia gruntownego remontu wnętrz, ale przewiduje się jego ponowne otwarcie w 2022 roku. W międzyczasie muzeum otworzyło wirtualną wersję budynku z 1814 r. w wirtualnym świecie znanym jako Second Life.^[28]

Ratusz w Baltimore jest oficjalną siedzibą władz miasta Baltimore, w stanie Maryland. W ratuszu mieszczą się biura burmistrza i Rady Miasta Baltimore. W budynku znajduje się także biuro rewidenta miasta, różne wydziały miejskie, agencje, zarządy i komisje, a także historyczne sale Rady Miasta Baltimore. Usytuowany na przecznicy ograniczonej ulicami East Lexington Street od północy, Guilford Avenue od zachodu, East Fayette Street od południa i North Holliday Street z City Hall Plaza i War Memorial Plaza od wschodu, sześciopiętrowy budynek został zaprojektowany przez 22-letniego wówczas nowego architekta, George'a Aloysiusa Fredericka w stylu Second Empire, odrodzenia barokowego, z wydatnymi dachami mansardowymi z bogato obramowanymi lukarnami i dwoma piętrami z powtarzającym się motywem okien serlianowskich nad urbanistycznie boniowaną piwnicą.^[30]

Historic Ships in Baltimore, powstałe w wyniku połączenia USS Constellation Museum i Baltimore Maritime Museum, to muzeum morskie znajdujące się w Inner Harbor w Baltimore w stanie Maryland w Stanach Zjednoczonych.

Zbiory muzeum obejmują cztery historyczne statki muzealne i jedną latarnię morską: USS Constellation - slup wojenny, WHEC-37 - kuter Straży Przybrzeżnej, USS Torsk (SS-423) - okręt podwodny z okresu II wojny światowej, Chesapeake (LV-116) - okręt podwodny, Seven Foot Knoll Light - latarnia morska o konstrukcji śrubowej.

Wszystkie zostały wpisane do Krajowego Rejestru Miejsc Historycznych. Trzy statki są również narodowymi zabytkami historycznymi (National Historic Landmarks).

W Baltimore ma również swój port macierzysty statek wolnościowy SS John W. Brown.

Statki Historyczne w Baltimore są filią Living Classrooms Foundation.^[31]

Muzeum Robót Publicznych w Baltimore mieściło się przy 751 Eastern Avenue, przy nabrzeżu 7 w Inner Harbor w Baltimore, w stanie Maryland. W muzeum można było zobaczyć zza kulis, jak duże miasto zapewnia swoim mieszkańcom usługi komunalne. Eksponaty objaśniały oświetlenie ulic, utrzymanie dróg i usuwanie śmieci. Zewnętrzna rzeźba o nazwie "Pejzaż uliczny" to skomplikowany model sieci linii telefonicznych, oświetlenia ulicznego, kanalizacji burzowej oraz rur doprowadzających wodę, gaz i odprowadzających ścieki. Budynek, w którym mieści się ta wystawa, to działająca przepompownia ścieków zbudowana w 1912 roku.

Muzeum zostało otwarte w 1982 roku i działało pod auspicjami Departamentu Robót Publicznych Baltimore. 3 lutego 2010 r. miasto ogłosiło, że muzeum zostanie zamknięte w trybie natychmiastowym z powodu ograniczeń budżetowych.

Od tego czasu podejmowano różne starania, aby ponownie otworzyć Muzeum Robót Publicznych w Baltimore. Uczestnicy obchodów stulecia Miejskiego Zakładu Filtracji Wody w Montebello w 2015 r. otrzymali od Departamentu Robót Publicznych miasta Baltimore niebieskie torby z wydrukowaną na nich stroną www.PublicWorksMuseum.org, związaną z grupą o nazwie "Przyjaciele Muzeum Robót Publicznych", której celem "jest ponowne otwarcie Muzeum Robót Publicznych", choć do 2017 r. nie prowadziła ona do aktualnej strony internetowej. W 2016 r. budynek został uznany za zabytek miasta Baltimore.

W 2018 r. ogłoszono nowe przedsięwzięcie polegające na renowacji obiektu i otwarciu rozbudowanego muzeum pod nazwą "Public Works Experience".

Rada Dyrektorów Public Works Experience pracuje nad odmłodzeniem muzeum i przekształceniem go w praktyczne, skoncentrowane na nauce przedmiotów ścisłych muzeum, które pomoże zwiedzającym poznać znaczenie robót publicznych. Podczas gdy muzeum pozostaje zamknięte dla zwiedzających, dyrektor wykonawczy informuje, że zarząd planuje strategie ewentualnego ponownego otwarcia.^[32]