Pittsburgh - atrakcje i zabytki, które warto zobaczyć

Dzieła Warhola i sztuka, którą się inspirował. Muzeum Andy'ego Warhola znajduje się na północnym brzegu Pittsburgha, w stanie Pensylwania, w Stanach Zjednoczonych. Jest to największe muzeum w Ameryce Północnej poświęcone jednemu artyście. Muzeum posiada obszerną stałą kolekcję dzieł sztuki i archiwów urodzonego w Pittsburghu Andy'ego Warhola, ikony pop-artu.

Muzeum Andy'ego Warhola jest jednym z czterech muzeów Carnegie w Pittsburghu i jest wspólnym projektem Instytutu Carnegie, Dia Art Foundation i Andy Warhol Foundation for the Visual Arts (AWFVA).

Muzeum mieści się w obiekcie o powierzchni 88 000 stóp kwadratowych (8 200 m2) na siedmiu piętrach. W 17 galeriach muzeum znajduje się 900 obrazów, blisko 2000 prac na papierze, ponad 1000 opublikowanych unikalnych druków, 77 rzeźb, 4000 fotografii oraz ponad 4350 filmów i nagrań wideo Warhola. Ostatni budżet operacyjny (2010) wyniósł 6,1 mln dolarów. Poza siedzibą w Pittsburghu muzeum sponsorowało 56 wystaw objazdowych, które od 1996 r. przyciągnęły blisko dziewięć milionów zwiedzających w 153 miejscach na całym świecie.^[1]

Pokoje Narodowościowe to grupa 31 sal lekcyjnych w Katedrze Nauczania Uniwersytetu w Pittsburgu, przedstawiających i podarowanych przez grupy narodowościowe i etniczne, które pomogły zbudować miasto Pittsburgh. Znajdują się one na 1. i 3. piętrze Katedry Nauczania, która sama jest narodowym zabytkiem historycznym, na głównym kampusie Uniwersytetu Pittsburskiego w dzielnicy Oakland w Pittsburghu, w stanie Pensylwania, w Stanach Zjednoczonych. Mimo że są to sale muzealne, 29 z 31 pomieszczeń jest codziennie wykorzystywanych jako sale wykładowe przez wykładowców i studentów Uniwersytetu Pittsburskiego, natomiast pozostałe dwie sale są salami wystawowymi, oglądanymi przez szklane drzwi, wykorzystywanymi głównie podczas specjalnych wydarzeń, i można je zwiedzać wyłącznie z przewodnikiem. Sale Narodowościowe służą również realizacji intensywnego programu zaangażowania i wymiany międzykulturowej, w którym uczestniczą komitety organizacyjne tych sal, i który obejmuje program corocznych stypendiów dla studentów ułatwiających studia za granicą. Ponadto w salach narodowościowych odbywają się wykłady, seminaria, koncerty, wystawy i imprezy towarzyskie poświęcone różnym dziedzictwom i tradycjom reprezentowanych narodów. Na terenie kampusu obchodzone są święta narodowe, tradycyjne i religijne reprezentowanych narodów, a sale są odpowiednio udekorowane, aby odzwierciedlić te okazje. Sale Narodowościowe są dostępne do zwiedzania codziennie, o ile w danym pomieszczeniu nie odbywają się zajęcia lub nie jest ono wykorzystywane do innych celów uniwersyteckich.^[3]

Dippy to złożony szkielet Diplodocus znajdujący się w Carnegie Museum of Natural History w Pittsburghu i holotyp gatunku Diplodocus carnegii. Uważa się go za najsłynniejszy pojedynczy szkielet dinozaura na świecie, ze względu na liczne odlewy gipsowe podarowane przez Andrew Carnegie'ego kilku głównym muzeom na świecie na początku XX wieku.

Odlanie i rozpowszechnienie szkieletu sprawiło, że słowo dinozaur stało się słowem domowym; dla milionów ludzi stał się on pierwszym dinozaurem, jakiego kiedykolwiek widzieli. Przyczynił się również do późniejszej popularności całego rodzaju Diplodocus, ponieważ szkielet tego zauropoda był wystawiany w większej liczbie miejsc niż jakikolwiek inny.

Katalizatorem jego odkrycia było ogłoszenie o odnalezieniu dużej kości udowej (niezwiązanej z Dippy'm) przez Williama Harlowa Reeda w pobliżu Medicine Bow w stanie Wyoming w grudniu 1898 roku. W drodze powrotnej, sfinansowanej przez Carnegie'ego, Reed 4 lipca 1899 roku wykopał w kamieniołomie Sheep Creek Quarry D pierwszą część szkieletu Dippy'ego - kość palca. Jego odkrycie w Dniu Niepodległości i wykorzystanie w amerykańskiej dyplomacji dzięki międzynarodowym darowiznom Carnegie'ego w postaci replik doprowadziło do nadania mu przydomku "gwiaździstego dinozaura". Dippy stał się centralnym punktem Muzeum Historii Naturalnej Carnegie, tak że muzeum stało się znane jako "dom, który zbudował Dippy".

W 2016 r. rozpatrywano petycję do Międzynarodowej Komisji Nomenklatury Zoologicznej, w której proponowano uczynić Diplodocus carnegii nowym gatunkiem rodzaju Diplodocus. Propozycja ta została odrzucona w 2018 r., a D. longus został utrzymany jako gatunek rodzaju.^[9]

Phipps Conservatory and Botanical Gardens to ogród botaniczny położony w Schenley Park, w Pittsburghu, w stanie Pensylwania, w Stanach Zjednoczonych. Jest zabytkiem historycznym miasta Pittsburgha i znajduje się na liście National Register of Historic Places.

Ogrody zostały założone w 1893 r. przez magnata przemysłu stalowego i nieruchomości Henry'ego Phippsa jako dar dla miasta Pittsburgha. Ich celem jest edukacja i rozrywka mieszkańców Pittsburgha dzięki formalnym ogrodom i różnym gatunkom roślin egzotycznych. Obecnie w czternastopokojowym konserwatorium i na przyległym terenie znajdują się bogate ogrody. Oprócz głównych eksponatów flory, wyrafinowane szkło i metaloplastyka konserwatorium Lord & Burnham stanowi interesujący przykład wiktoriańskiej architektury szklarniowej.

Phipps jest jednym z najbardziej "zielonych" obiektów na świecie. Pawilon wejściowy Konserwatorium Phipps posiada srebrny poziom certyfikatu LEED. Zakład produkcji szklarni otrzymał certyfikat Platinum - jest to pierwsza i jedyna szklarnia, która uzyskała taki certyfikat. Ponadto Centrum Zrównoważonego Krajobrazu, zaprojektowane tak, by było jak najbardziej przyjazne dla środowiska, również posiada certyfikat LEED Platinum i w całości produkuje własną energię.^[10]

Stadion w Pittsburghu, Pensylwania. PNC Park – stadion baseballowy w Pittsburghu, na którym swoje mecze rozgrywa zespół Pittsburgh Pirates. Jego pojemność wynosi 38 362. To trzeci od końca pod względem wielkości stadion w Major League Baseball.

Plany budowy nowego obiektu pojawiły się w 1991, jednak inwestycję rozpoczęto w kwietniu 1999. W sierpniu 1998 prawa do nazwy stadionu wykupiła firma PNC Financial Services. Pierwszy mecz sezonu zasadniczego rozegrano 9 kwietnia 2001; spotkanie Pirates – Cincinnati Reds obejrzało 36 954 widzów. W 2006 na PNC Park odbył się 77. All-Star Game. Rekordową frekwencję zanotowano 7 października 2013 podczas meczu nr 4, rozegranego w ramach National League Division Series pomiędzy Pirates a St. Louis Cardinals, który obejrzał nadkomplet 40 493 widzów.

Na stadionie miały miejsce również koncerty, między innymi Bruce'a Springsteena, Dave Matthews Band, Pearl Jam i Foreigner.^[12]

Frick Pittsburgh jest skupiskiem muzeów i budynków historycznych znajdujących się w Pittsburghu, w stanie Pensylwania, w Stanach Zjednoczonych, utworzonym wokół XIX-wiecznej rezydencji rodziny Frick, znanej jako "Clayton". Muzeum koncentruje się na interpretacji życia i czasów Henry'ego Claya Fricka, przemysłowca i kolekcjonera sztuki.

Kompleks, położony na 5,5 akrach (22 000 m2) trawnika i ogrodów w dzielnicy Point Breeze, obejmuje Clayton, odrestaurowaną rezydencję Frick'a, Muzeum Sztuki Frick'a, Muzeum Samochodów i Powozów, Szklarnię, dom zabaw dla dzieci Frick'a oraz Kawiarnię. Każdego roku odwiedza go ponad 100 000 osób. Wstęp jest bezpłatny.

Helen Clay Frick (1888-1984) była siłą napędową, dzięki której udało się zachować posiadłość Frick i umożliwić jej otwarcie dla zwiedzających po jej śmierci.^[13]

Soldiers and Sailors Memorial Hall and Museum to obiekt wpisany na listę National Register of Historic Places w Pittsburghu, w stanie Pensylwania, w Stanach Zjednoczonych. Jest to największe w Stanach Zjednoczonych miejsce pamięci poświęcone wyłącznie uhonorowaniu weteranów wojskowych i personelu obsługi wszystkich rodzajów wojsk.

Pomnik powstał w latach 90. XIX wieku z inicjatywy Wielkiej Armii Republiki jako sposób uhonorowania przez Pittsburgh i hrabstwo Allegheny kurczących się szeregów weteranów amerykańskiej wojny secesyjnej. Obecnie pomnik reprezentuje wszystkie gałęzie służby i oddaje cześć zarówno żołnierzom zawodowym, jak i obywatelom, którzy służyli Stanom Zjednoczonym w całej ich historii.

Architekt Henry Hornbostel zaprojektował pomnik w 1907 roku. Poświęcony w 1910 r. budynek jest utrzymany w stylu Beaux-Arts i ma heroiczną skalę. Znajduje się w dzielnicy Oakland w Pittsburghu, przy 4141 Fifth Avenue, w sąsiedztwie kampusu Uniwersytetu Pittsburskiego i Katedry Nauk. Budynek jest cofnięty w stosunku do Piątej Alei, z rozległymi i zadbanymi trawnikami usianymi wielkimi armatami i innymi narzędziami wojennymi. Boczne ulice otaczające budynek to Bigelow Boulevard i University Place; bezpośrednio za budynkiem znajduje się O'Hara Street.

W Miejscu Pamięci znajdują się rzadkie i jedyne w swoim rodzaju eksponaty, które obejmują okres od wojny secesyjnej do współczesnych konfliktów. Od 1963 r. w Memoriale działa "Hall of Valor" (Sala Walecznych), w której honoruje się weteranów z regionu, którzy przekroczyli granice swoich obowiązków. Obecnie w sali uhonorowano ponad 600 osób, wśród których są laureaci Medalu Honoru, Krzyża Kearny'ego, Krzyża Zasługi, Krzyża Marynarki Wojennej, Krzyża Lotniczego, Srebrnej Gwiazdy i Krzyża Lotniczego.

W budynku, oprócz muzeum, znajduje się audytorium na 2500 miejsc, sala bankietowa i sale konferencyjne. Rozległy trawnik pomnika znajduje się na szczycie podziemnego parkingu, którego długoterminowym dzierżawcą jest Uniwersytet w Pittsburghu.

Służyła jako miejsce organizacji wielu wydarzeń miejskich, obywatelskich, uniwersyteckich i biznesowych, w tym spotkania akcjonariuszy Gulf Oil Corporation 25 kwietnia 1978 r.^[15]

Highland Park to dzielnica w północno-wschodniej części Pittsburgha, w stanie Pensylwania. Highland Park, dzielnica, w całości obejmuje park o tej samej nazwie.

Według danych spisu powszechnego z 2010 roku dzielnica liczy 6 395 mieszkańców. Zajmuje 748 akrów (3,03 km2) zbudowanych wokół 380-akrowego (1,5 km2) parku (zwanego też Highland Park) i graniczy z dzielnicami East Liberty i Larimer od południa, Morningside od zachodu, Lincoln-Lemington-Belmar od wschodu oraz rzeką Allegheny od północy.

Dzielnica jest oddzielona od okolicznych terenów przez Heth's Run, który oddziela Highland Park od Morningside na zachodzie, oraz przez Negley Run, który oddziela ją od Lincoln-Lemington-Belmar na wschodzie i Larimer na południu. Jedyne bezpośrednie drogi lądowe do Highland Park prowadzą z East Liberty, przez Negley Avenue, Highland Avenue i kilka innych ulic.^[17]

Highmark Stadium to stadion piłkarski o pojemności 5 000 miejsc siedzących w Pittsburgh's Station Square, który jest domem dla Pittsburgh Riverhounds SC z USL Championship. W 2017 roku stadion był także domem dla kobiecej drużyny piłkarskiej Pittsburgh Rebellion. Trzy lokalne uczelnie wyższe używają stadionu do gry w piłkę nożną, lacrosse i rugby, a sześć lokalnych szkół średnich będzie korzystać z boiska do gry w piłkę nożną i lacrosse. Projekt o wartości 10,2 mln USD rozpoczął się od wyburzenia i wykopania byłego amfiteatru Trib Total Media, budowy fundamentów pod tablicę wyników, słupów oświetleniowych, fundamentów pod trybuny oraz instalacji podziemnych urządzeń. Nawierzchnia boiska to 2-gwiazdkowa sztuczna trawa z certyfikatem FIFA, najwyższa ocena, jaką może uzyskać sztuczna nawierzchnia, i jedno z zaledwie sześciu boisk w kraju, które uzyskało tę ocenę. Inne boiska w Stanach Zjednoczonych, które uzyskały tę ocenę, to m.in: Providence Park, CenturyLink Field i Gillette Stadium, na których swoje mecze rozgrywają drużyny Major League Soccer.

1 sierpnia 2015 roku zmieniono nazwę sekcji dla kibiców na Paul Child Stand na cześć legendy piłki nożnej z Pittsburgha, Paula Childa. Benjamin Zand z BBC powiedział kiedyś o Highmark Stadium, że jest to "prawdopodobnie najpiękniejszy stadion, jaki kiedykolwiek widziałem". Highmark Stadium wyróżnia się malowniczym, aczkolwiek nietypowym układem, w którym rzeka Monongahela znajduje się w bezpośredniej bliskości boiska. Dzięki temu podczas transmisji meczów Riverhound w ciągu dnia rzeka służy jako tło dla akcji na boisku.^[20]

Point of View to przełomowa rzeźba publiczna z 2006 roku wykonana z brązu przez Jamesa A. Westa; znajduje się w parklecie nazwanym na cześć dzieła sztuki, Point of View Park, w Pittsburghu w stanie Pensylwania.

Dzieło przedstawia Jerzego Waszyngtona i wodza Seneki Guyasutę z opuszczoną bronią podczas bezpośredniego spotkania w październiku 1770 r., gdy Waszyngton przebywał w okolicy i badał tereny pod przyszłe osadnictwo wzdłuż rzeki Ohio.

Dzieło waży 750 funtów i kosztowało 130 000 dolarów za materiały oraz darowizny charytatywne w postaci ziemi, postumentu i czasu pracy artysty.

Point of View leży na skraju Góry Waszyngtona (Grandview Avenue przy Sweetbriar Street), na najbardziej wysuniętym na zachód krańcu Grand View Scenic Byway Park i Grand View Scenic Byway, wyznaczonej drogi widokowej Pensylwanii.

Rzeźba została poświęcona 25 października 2006 r. przez burmistrza Luke'a Ravenstahla.^[21]

Muzeum Fort Pitt to muzeum pod gołym niebem, zarządzane przez Centrum Historii Senatora Johna Heinza, znajdujące się w centrum Pittsburgha, w hrabstwie Allegheny, w stanie Pensylwania, w Stanach Zjednoczonych. Znajduje się ono u zbiegu rzek Monongahela i Allegheny, gdzie powstaje rzeka Ohio. Muzeum Fort Pitt jest otoczone przez Point State Park, park stanowy w Pensylwanii, nazwany tak ze względu na geograficznie i historycznie ważny punkt między rzekami. Ten kawałek ziemi miał kluczowe znaczenie dla kontroli nad górnym biegiem doliny rzeki Ohio i zachodniej Pensylwanii przed, w trakcie i po wojnie francusko-indiańskiej oraz rewolucji amerykańskiej.

Muzeum mieści się w odtworzonym bastionie Fortu Pitt, który został zbudowany w 1758 r. przez Brytyjczyków. W pobliżu znajduje się zarys fortu Duquesne. Głównym tematem muzeum jest rola, jaką Fort Pitt odegrał podczas wojny francusko-indiańskiej. Muzeum zawiera także szczegółowe informacje na temat roli Fortu Pitt podczas Rewolucji Amerykańskiej, Buntu Whiskey i założenia Pittsburgha. Muzeum zostało założone i było prowadzone przez Pennsylvania Historical and Museum Commission do czasu jego zamknięcia w sierpniu 2009 r. z powodu cięć w budżecie stanowym. Heinz Center przejęło prowadzenie muzeum i otworzyło je ponownie w kwietniu 2010 roku.^[28]

Centrum Kongresowe Davida L. Lawrence'a to budynek o powierzchni 1 500 000 stóp kwadratowych, przeznaczony do organizacji kongresów, konferencji i wystaw, położony w centrum Pittsburgha, w amerykańskim stanie Pensylwania. Obiekt jest obsługiwany przez dwa zjazdy z autostrady 579. Pierwotne Centrum Kongresowe Davida L. Lawrence'a zostało ukończone 7 lutego 1981 r., ale w ramach planu odnowy w 2003 r. otwarto nowe, całkowicie przeprojektowane centrum, które zostało sfinansowane w połączeniu z pobliskimi Heinz Field i PNC Park. Centrum znajduje się na południowym brzegu rzeki Allegheny. Jest to pierwsze centrum kongresowe w Ameryce Północnej i jedno z pierwszych na świecie, które uzyskało certyfikat LEED. Jego właścicielem jest Sports & Exhibition Authority of Pittsburgh and Allegheny County.^[35]