Chicago - atrakcje i zabytki, które warto zobaczyć

Renomowane muzeum sztuki z dziełami światowej sławy. Art Institute of Chicago – muzeum sztuk pięknych położone w Chicago w Grant Park przy South Michigan Avenue 111. Muzeum posiada w swoich zbiorach jedną z najwspanialszych na świecie kolekcji malarstwa europejskiego, obejmującą ponad 3500 dzieł począwszy od XII aż do połowy XX w. w tym znaczącą kolekcję dzieł sztuki okresu impresjonizmu i postimpresjonizmu. Znaczącą część zbiorów muzeum stanowi ponadto sztuka amerykańska, rzemiosło artystyczne, sztuka Azji oraz sztuka współczesna. Muzeum jest połączone z uczelnią artystyczną School of the Art Institute of Chicago i kierowane przez dyrektora i przewodniczącego Jamesa Cuno. Pod względem powierzchni jest drugim muzeum sztuki w Stanach Zjednoczonych po Metropolitan Museum of Art w Nowym Jorku.^[1]

Muzeum w Chicago, Illinois. Muzeum Historii Naturalnej w Chicago – muzeum historii naturalnej znajdujące się w Chicago przy Lake Shore Drive, na brzegu jeziora Michigan. Znajduje się w kompleksie Museum Campus Chicago w którego skład wchodzą również Shedd Aquarium i Adler Planetarium.

Zostało założone w 1893 roku jako Columbian Museum of Chicago, w roku 1905 przemianowane na Field Museum na cześć Marshalla Fielda (1834-1906), przedsiębiorcy i filantropa, którego fortuna w dużym stopniu przyczyniła się do założenia Muzeum.

Posiada bogate zbiory antropologiczne (m.in. okazy z Egiptu, wysp Pacyfiku, Tybetu), zoologiczne (w tym dużą kolekcję wypchanych zwierząt), paleontologiczne (w tym niemal kompletny szkielet tyranozaura zwanego Sue) oraz eksponaty archeologiczne i etnograficzne rdzennych ludów obu Ameryk.^[2]

Duży park miejski z atrakcjami rekreacyjnymi i kulturalnymi. Grant Park to duży park miejski w dzielnicy Loop w Chicago, w stanie Illinois. Znajduje się w centralnej dzielnicy biznesowej miasta i obejmuje Park Milenijny, fontannę Buckingham, Instytut Sztuki w Chicago oraz Kampus Muzealny. Pierwotnie park nosił nazwę Lake Park, a jego nazwa została zmieniona w 1901 roku na cześć prezydenta USA Ulyssesa S. Granta. Obszar parku był kilkakrotnie powiększany poprzez rekultywację terenu, a pod koniec XIX wieku i na początku XX wieku był przedmiotem kilku sporów o wykorzystanie otwartej przestrzeni. Od północy graniczy z Randolph Street, od południa z Roosevelt Road i McFetridge Drive, od zachodu z Michigan Avenue, a od wschodu z jeziorem Michigan. W parku znajdują się obiekty widowiskowe, ogrody, dzieła sztuki, obiekty sportowe i portowe. Odbywają się w nim zgromadzenia publiczne i kilka dużych dorocznych imprez.

Park Granta jest popularnie nazywany "frontowym podwórkiem Chicago". Jego zarządcą jest Chicagowski Dystrykt Parków.^[3]

Zielona przestrzeń ze sztuką, teatrem i lodowiskiem. Park Milenijny w Chicago to park publiczny znajdujący się w centrum Chicago w stanie Illinois w USA. Park położony jest nad brzegiem jeziora Michigan i obejmuje 24,5 akra powierzchni w północno-zachodniej części Parku Granta, który jest ograniczony ulicami Michigan Avenue, Randolph Street, Columbus Drive i East Monroe Drive.

Planowanie budowy parku rozpoczęto w październiku 1997 roku. Budowę podjęto w rok później, a otwarcie Parku Milenijnego nastąpiło 16 lipca 2004 roku, w cztery lata później niż planowano. Trzydniowa ceremonia otwarcia zgromadziła około 300 000 osób. Park Milenijny uważany jest za najważniejsze założenie nie-biznesowe od czasów wielkiej Wystawy Światowej z roku 1893 i znacznie przekroczył w budowie zakładany budżet, który miał wynosić 150 milionów USD. Ostateczny koszt: 475 milionów, pokryto z podatków mieszkańców Chicago i datków prywatnych darczyńców. Wkład miasta wyniósł 270 milionów. Opóźnienia w budowie i znaczne przekroczenie kosztów składano na karb złego planowania i wielu zmian konstrukcyjnych. Wielu krytyków pochwaliło jednak park po jego ukończeniu.^[4]

Muzeum z zaawansowanymi technologicznie eksponatami i pokazami. Adler Planetarium – planetarium i muzeum astronomiczne w Chicago, Illinois. Powstało w 1930 roku i znajduje się przy ulicy Lake Shore Drive, na brzegu jeziora Michigan. Zajmuje powierzchnię ponad 3000 m².

Jest to pierwsze planetarium zbudowane na zachodniej półkuli i najstarsze istniejące do dzisiaj. Max Adler (1866–1952) był pomysłodawcą projektu i w pełni sfinansował budowę. Znajduje się w kompleksie Museum Campus Chicago w którego skład wchodzą: Shedd Aquarium i Muzeum Historii Naturalnej. W muzeum znajduje się znacznych rozmiarów model Układu Słonecznego, zabytkowe przyrządy astronomiczne, bardzo rzadkie książki oraz specjalne pomieszczenie kinowe przeznaczone do oglądania trójwymiarowych filmów IMAX o tematyce astronomicznej.^[5]

Rozległa przestrzeń z ogrodem zoologicznym i muzeami. Lincoln Park to park o powierzchni 1220 akrów położony wzdłuż jeziora Michigan w północnej części Chicago, w stanie Illinois. Nazwany na cześć prezydenta Stanów Zjednoczonych Abrahama Lincolna, jest największym parkiem publicznym w mieście i rozciąga się na długości siedmiu mil od Grand Avenue na południu do Ardmore Avenue na północy, tuż na północ od zakończenia Lake Shore Drive na Hollywood Avenue. Pomiędzy North Avenue a Diversey Parkway w dzielnicy o tej samej nazwie znajduje się kilka muzeów i zoo. Dalej na północ znajdują się tereny parkowe, plaże, tereny rekreacyjne, rezerwaty przyrody i przystanie. Na południu znajduje się węższy pas plaż na wschód od Lake Shore Drive, prawie do centrum miasta. Z 20 milionami odwiedzających rocznie Lincoln Park jest drugim najczęściej odwiedzanym parkiem miejskim w Stanach Zjednoczonych, zaraz za Central Parkiem.

Obiekty rekreacyjne parku obejmują boiska do baseballu i softballu, boiska do koszykówki, boiska do siatkówki plażowej, boiska do krykieta, boiska do piłki nożnej, pole golfowe, boiska do lacrosse'a, boiska do rugby, korty tenisowe, boiska do siatkówki, domki terenowe, pole do strzelania z łuku, skate park oraz driving range.

W parku znajduje się również kilka przystani z możliwością pływania łodzią oraz publiczne plaże do pływania. Znajdują się tu ogrody krajobrazowe, dzieła sztuki, rezerwaty ptaków, zoo, Lincoln Park Conservatory, Muzeum Historii Chicago, Muzeum Przyrodnicze Peggy Notebaert, basen Alfred Caldwell Lily Pool oraz teatr na jeziorze, w którym latem regularnie odbywają się przedstawienia na świeżym powietrzu.^[8]

Michigan Avenue to ulica o przebiegu północ-południe w Chicago, biegnąca pod kątem 100 na wschód na siatce chicagowskiej. Północny koniec ulicy znajduje się przy Lake Shore Drive na brzegu jeziora Michigan w dzielnicy Gold Coast Historic District. Południowy koniec ulicy znajduje się na Sibley Boulevard na południowym przedmieściu Harvey, ale jak wiele ulic w Chicago, ma ona kilka nieciągłych odcinków.

Znajdują się tu m.in. chicagowska wieża ciśnień, Instytut Sztuki w Chicago, Park Milenijny oraz Magnificent Mile, dzięki czemu jest to ulica dobrze znana zarówno mieszkańcom Chicago, jak i turystom. Michigan Avenue jest również główną ulicą handlową Streeterville. Obejmuje ona całą Historyczną Dzielnicę Bulwarową Michigan oraz większość Historycznej Dzielnicy Michigan-Wacker, w tym malowniczą przestrzeń miejską, której centralnym punktem jest most DuSable (Michigan Avenue).^[9]

Rzeźba w Chicago. Cloud Gate to rzeźba publiczna autorstwa urodzonego w Indiach brytyjskiego artysty Anisha Kapoora, która stanowi centralny punkt AT&T Plaza w Millennium Park w dzielnicy Loop w Chicago, w stanie Illinois. Rzeźba i AT&T Plaza znajdują się na szczycie Park Grill, pomiędzy Chase Promenade i McCormick Tribune Plaza & Ice Rink. Rzeźba, zbudowana w latach 2004-2006, nosi przydomek "fasola" ze względu na swój kształt - nazwa ta początkowo nie podobała się Kapoorowi, ale później zyskała jego sympatię. Rzeźba składa się ze 168 zespawanych ze sobą płyt ze stali nierdzewnej, a jej polerowana powierzchnia zewnętrzna nie ma widocznych szwów. Ma wymiary 33 na 66 na 42 stopy i waży 110 ton.

Inspiracją dla projektu Kapoora była płynna rtęć, a powierzchnia rzeźby odbija i zniekształca panoramę miasta. Zwiedzający mogą przejść dookoła i pod wysokim na 12 stóp łukiem Cloud Gate. Na spodzie znajduje się "omphalos", wklęsła komora, która wypacza i zwielokrotnia odbicia. Rzeźba nawiązuje do wielu motywów artystycznych Kapoora i jest popularna wśród turystów jako okazja do robienia zdjęć ze względu na swoje wyjątkowe właściwości odbijania światła.

Rzeźba powstała w wyniku konkursu na projekt. Po wybraniu projektu Kapoora pojawiły się liczne problemy technologiczne związane z konstrukcją i montażem, a także z utrzymaniem rzeźby i jej konserwacją. Konsultowano się z różnymi ekspertami, z których niektórzy uważali, że projektu nie da się zrealizować. W końcu znaleziono wykonalną metodę, ale budowa rzeźby opóźniła się. Rzeźba została odsłonięta w niekompletnej formie podczas uroczystego otwarcia Parku Milenijnego w 2004 roku, a następnie ponownie ukryta na czas jej ukończenia. Cloud Gate została oficjalnie poświęcona 15 maja 2006 r. i od tego czasu zyskała znaczną popularność, zarówno w kraju, jak i za granicą.^[10]

Muzeum w Chicago. Frederick C. Robie House to amerykański narodowy zabytek historyczny znajdujący się na terenie kampusu Uniwersytetu Chicagowskiego w dzielnicy South Side w Hyde Park w Chicago, w stanie Illinois. Zbudowany w latach 1909-1910, budynek został zaprojektowany jako dom jednorodzinny przez architekta Franka Lloyda Wrighta. Jest uważany za prawdopodobnie najlepszy przykład Prairie School, pierwszego stylu architektonicznego uważanego za unikalny styl amerykański.

Robie House został uznany za National Historic Landmark 27 listopada 1963 roku i znalazł się na pierwszej liście National Register of Historic Places 15 października 1966 roku. Dom oraz wybrane siedem innych nieruchomości autorstwa Wrighta zostały wpisane na Listę Światowego Dziedzictwa pod tytułem "The 20th-Century Architecture of Frank Lloyd Wright" w lipcu 2019 roku.^[12]

Wonder Works to muzeum dla dzieci, korporacja non-profit założona w 2002 roku, znajdująca się w miejscowości Oak Park w stanie Illinois. Jest ono następcą Muzeum Dziecięcego w Oak Park, założonego w 1993 roku. Celem muzeum jest zapewnienie dzieciom możliwości zabawy i nauki w miejscu, w którym mogą się bawić i uczyć w dużej mierze samodzielnie.

Zajmując własny budynek w jednej z dzielnic biznesowych wsi, muzeum przyciągnęło w 2017 r. siedemdziesiąt tysięcy zwiedzających. Korzystali oni z obiektów jako zwiedzający, członkowie muzeum, osoby zaproszone na urodziny lub imprezy okolicznościowe.

Muzeum finansuje swoją działalność ze sprzedaży biletów jednodniowych dla zwiedzających, rocznych członkostw, wpływów z imprez specjalnych oraz zbiórek pieniędzy. Imprezy specjalne obejmują zwykle wartościowe programy edukacyjne dla dorosłych i dzieci, a większość z nich jest wliczona w cenę biletu wstępu.

Wonder Works jest zarządzane przez zarząd składający się z członków lokalnej społeczności, dyrektora generalnego, dyrektora generalnego, kierowników pięter muzeum, zespół edukacyjny oraz wielu pracowników zatrudnionych na pełny etat, pół etatu lub wolontariuszy pełniących różne funkcje.

W muzeum co roku odbywa się impreza pod nazwą "Off the Wall", podczas której miejscowa młodzież tworzy mural pod kierunkiem miejscowej artystki Carolyn Elaine.^[13]

State Street to duża ulica o przebiegu południkowo-północnym, będąca jednocześnie jedną z głównych ulic Chicago, Illinois, USA i jego południowych przedmieść. Od 1909 roku jej skrzyżowanie z ulicą Madison stanowi punkt bazowy dla systemu adresowego Chicago. Ulica zaczyna się na północy przy North Avenue, południowym krańcu Lincoln Park, biegnie na południe przez serce Chicago Loop, a kończy się na południowych granicach miasta, przecinając 127. ulicę wzdłuż brzegu rzeki Little Calumet. Jej bieg wznawia się na północ od 137. ulicy w Riverdale i biegnie na południe z przerwami przez południowe przedmieścia Chicago aż do zakończenia na New Monee Road w Crete, Illinois.

Z północy na południe State Street przebiega przez następujące obszary Chicago: Near North Side do rzeki Chicago, Chicago Loop do Roosevelt Road, Near South Side do 26. ulicy, Douglas do 39. ulicy, Grand Boulevard do 51. ulicy, Washington Park do 63. ulicy, Grand Crossing do 79. ulicy, Chatham do 91. ulicy, Roseland do 115. ulicy i West Pullman do 127. ulicy, gdzie kończy się naprzeciwko Riverdale Bend Woods. Ulica biegnie równolegle i przylegle do drogi Dan Ryan Expressway od 65. ulicy na południe do miejsca za 95. ulicą, gdzie State Street przecina autostradę I-94 Bishop Ford Memorial Freeway i wkracza do Roseland.^[14]

Interaktywne muzeum edukacyjne. Muzeum Nauki i Przemysłu to muzeum naukowe znajdujące się w Chicago, w stanie Illinois, w Jackson Park, w dzielnicy Hyde Park, pomiędzy jeziorem Michigan a Uniwersytetem Chicagowskim. Mieści się w dawnym Pałacu Sztuk Pięknych z Wystawy Światowej Kolumbijskiej w 1893 roku. Początkowo ufundowany przez Juliusa Rosenwalda, prezesa i filantropa Sears, Roebuck and Company, został wsparty przez Commercial Club of Chicago i otwarty w 1933 roku podczas Wystawy Stulecia Postępu.

Wśród eksponatów muzeum znajdują się: pełnowymiarowa replika kopalni węgla, niemiecki okręt podwodny U-505 zdobyty w czasie II wojny światowej, model kolejowy o powierzchni 330 m2 , moduł dowodzenia Apollo 8 oraz pierwszy spalinowy pociąg pasażerski o opływowych kształtach ze stali nierdzewnej (Pioneer Zephyr).

Chevy Humphrey został prezesem i dyrektorem generalnym prywatnego muzeum non-profit w styczniu 2021 roku.^[15]

Swedish American Museum to muzeum tematyki szwedzko-amerykańskiej i szwedzkiej emigracji do Stanów Zjednoczonych, znajdujące się w dzielnicy Andersonville w Chicago.

Muzeum Szwedzko-Amerykańskie w Chicago zostało założone przez Kurta Mathissona w 1976 roku. W 1987 r. przeniosło się do obecnej siedziby przy 5211 North Clark Street. Podczas zakładania muzeum i jego przeprowadzki do nowej siedziby obecny był król Szwecji Karol XVI Gustaf. Muzeum mieści się w trzypiętrowym budynku o powierzchni 24 tys. stóp kwadratowych (2200 m2) i posiada kolekcję około 12 tys. obiektów. Muzeum jest jednym z głównych członków Chicago Cultural Alliance, konsorcjum 25 muzeów etnicznych i centrów kultury w Chicago.

Kultowa wieża ciśnień nad muzeum została usunięta 20 marca 2014 r., po tym jak została uszkodzona podczas ostrej zimy.^[18]

Interaktywne dzieło sztuki w postaci rzeźby wideo. Crown Fountain to interaktywne dzieło sztuki publicznej i rzeźba wideo znajdujące się w chicagowskim Parku Milenijnym, który znajduje się w dzielnicy Loop. Zaprojektowana przez hiszpańskiego artystę Jaume Plensa i wykonana przez Krueck and Sexton Architects, została otwarta w lipcu 2004 roku. Fontanna składa się z basenu odbijającego światło z czarnego granitu, umieszczonego między parą wież ze szklanych cegieł. Wieże mają wysokość 50 stóp i wykorzystują diody elektroluminescencyjne do wyświetlania cyfrowych filmów na ich wewnętrznych powierzchniach. Budowa i projekt fontanny Crown Fountain kosztowały 17 milionów dolarów. Woda działa od maja do października, z przerwami spływając kaskadami z dwóch wież i tryskając przez dyszę na przedniej ścianie każdej z nich.

Mieszkańcy i krytycy chwalą fontannę za jej walory artystyczne i rozrywkowe. Podkreśla ona motywy Plensy związane z dualizmem, światłem i wodą, rozszerzając zastosowanie technologii wideo z jego wcześniejszych prac. Wykorzystanie wody jest wyjątkowe wśród wielu fontann w Chicago, ponieważ promuje fizyczną interakcję między publicznością a wodą. Zarówno fontanna, jak i Park Milenijny są łatwo dostępne dzięki uniwersalnemu projektowi.

Crown Fountain jest jednym z najbardziej kontrowersyjnych obiektów w Parku Milenijnym. Zanim jeszcze została zbudowana, niektórzy obawiali się, że wysokość rzeźby narusza tradycję estetyczną parku. Po wybudowaniu na szczycie fontanny zainstalowano kamery monitoringu, co doprowadziło do oburzenia opinii publicznej (i ich szybkiego usunięcia).

Jednak fontanna przetrwała kontrowersyjne początki i weszła do popkultury chicagowskiej. Jest popularnym obiektem dla fotografów i częstym miejscem spotkań. Choć niektóre z wyświetlanych filmów przedstawiają scenerię, największą uwagę skupiają nagrania wideo przedstawiające mieszkańców miasta. Fontanna jest publicznym placem zabaw i oferuje ludziom ucieczkę od letnich upałów, pozwalając dzieciom bawić się w wodzie fontanny.^[19]

Ogród zoologiczny z interaktywną farmą. Lincoln Park Zoo to 35-hektarowy ogród zoologiczny w Lincoln Park w Chicago, w stanie Illinois. Zoo zostało założone w 1868 roku, co czyni je czwartym najstarszym ogrodem zoologicznym w Ameryce Północnej. Jest to również jeden z niewielu ogrodów zoologicznych w Stanach Zjednoczonych, do których wstęp jest bezpłatny. Zoo jest akredytowanym członkiem Stowarzyszenia Ogrodów Zoologicznych i Akwariów.

Ogród zoologiczny Lincoln Park jest domem dla wielu różnych zwierząt. Wśród eksponatów zoo znajdują się wielkie koty, niedźwiedzie polarne, pingwiny, goryle, gady, małpy i inne gatunki, w sumie około 1100 zwierząt z około 200 gatunków. W Lincoln Park Zoo znajduje się również dąb szypułkowy, który pochodzi z 1830 roku, trzy lata przed założeniem miasta Chicago.^[20]

Lurie Garden to ogród o powierzchni 2,5 akra znajdujący się na południowym krańcu Parku Milenijnego w dzielnicy Loop w Chicago, w powiecie Cook, w stanie Illinois, w Stanach Zjednoczonych. Zaprojektowany przez GGN, Pieta Oudolfa i Roberta Israela, został otwarty 16 lipca 2004 roku. Ogród jest połączeniem bylin, roślin cebulowych, traw, krzewów i drzew. Jest on głównym elementem przyrodniczym największego na świecie zielonego dachu. Koszt budowy ogrodu wyniósł 13,2 mln dolarów, a na jego utrzymanie i konserwację przeznaczono 10 mln dolarów. Został nazwany na cześć Ann Lurie, która przekazała 10 milionów dolarów. Dla odwiedzających ogród przygotowano spacery z przewodnikiem, wykłady, interaktywne pokazy, festyny rodzinne i pikniki.

Ogród składa się z dwóch "płyt" osłoniętych z dwóch stron dużymi żywopłotami. Ciemna płyta przedstawia historię Chicago, prezentując materiał roślinny lubiący cień. Na ciemnej płycie znajduje się kombinacja drzew, które zapewnią cieniste zadaszenie dla tych roślin, gdy się wypełnią. Płyta jasna, na której nie ma drzew, przedstawia przyszłość miasta dzięki bylinom lubiącym słońce, które dobrze rozwijają się w upale i słońcu.^[21]

Budynek zaprojektowany przez architekta Franka Gehry'ego. Jay Pritzker Pavilion, znany również jako Pritzker Pavilion lub Pritzker Music Pavilion, to zespół muzyczny w Parku Milenijnym w dzielnicy Loop w Chicago, w powiecie Cook, w stanie Illinois, w Stanach Zjednoczonych. Znajduje się po południowej stronie ulicy Randolph i na wschód od zabytkowej dzielnicy Chicago - Michigan Boulevard. Pawilon został nazwany na cześć Jaya Pritzkera, którego rodzina jest znana z posiadania hoteli Hyatt. Budynek został zaprojektowany przez architekta Franka Gehry'ego, który przyjął zlecenie w kwietniu 1999 r. Budowa pawilonu trwała od czerwca 1999 r. do lipca 2004 r., a jego oficjalne otwarcie nastąpiło 16 lipca 2004 r.

Pawilon Pritzkera stanowi centralny punkt Parku Milenijnego i jest siedzibą Orkiestry Symfonicznej i Chóru Parku Granta oraz Grant Park Music Festival, jedynego w kraju bezpłatnego cyklu koncertów muzyki klasycznej na świeżym powietrzu. Odbywają się tu także liczne cykle muzyczne i doroczne imprezy artystyczne. W pawilonie, w którym odbywają się nawet zajęcia fitness, takie jak joga, występowali wykonawcy od zespołów rockowych po muzyków klasycznych i śpiewaków operowych. Wszystkie próby w pawilonie są otwarte dla publiczności, a na próby festiwalu muzycznego, które cieszą się dużą frekwencją, zapraszani są przeszkoleni przewodnicy.

Park Milenijny jest częścią większego Parku Granta. Pawilon, który może pomieścić 11 000 osób, jest miejscem, w którym odbywają się małe imprezy artystyczne na świeżym powietrzu i uzupełnia Petrillo Music Shell, starszą i większą muszlę koncertową w parku. Pawilon Pritzkera jest zbudowany częściowo na szczycie Harris Theater for Music and Dance, krytej sali widowiskowej w parku, z którą dzieli rampę załadunkową i zaplecze sceniczne. Początkowo miejsca na trawnikach w pawilonie były bezpłatne na wszystkie koncerty, ale zmieniło się to, gdy 31 sierpnia 2005 r. Tori Amos zagrała tam pierwszy koncert rockowy.

Budowa pawilonu wywołała kontrowersje prawne, ponieważ w Parku Granta obowiązują historyczne ograniczenia wysokości budynków. Aby uniknąć tych ograniczeń prawnych, miasto zaklasyfikowało pawilon jako dzieło sztuki, a nie budynek. W związku z kilkoma problemami projektowymi i montażowymi, plany budowy były z czasem modyfikowane - elementy były usuwane, a inne dodawane, w miarę jak udane zbiórki pieniędzy pozwalały na zwiększenie budżetu. Ostatecznie miejsce występów zostało zaprojektowane z dużą stałą przestrzenią do siedzenia, wielkim trawnikiem, siecią kratownic podtrzymujących system nagłośnienia oraz charakterystyczną dla Gehry'ego głowicą ze stali nierdzewnej. W obiekcie zastosowano system nagłośnieniowy o konstrukcji akustycznej, która odtwarza brzmienie sali koncertowej. Pawilon i Park Milenijny zostały docenione przez krytyków, zwłaszcza za ich dostępność; podczas ceremonii wręczenia nagród za dostępność, która odbyła się w pawilonie w 2005 roku, określono go jako "jeden z najbardziej dostępnych parków - nie tylko w Stanach Zjednoczonych, ale prawdopodobnie na całym świecie".^[23]

Muzeum w Chicago. Narodowe Muzeum Greckie jest drugą najstarszą amerykańską instytucją zajmującą się eksponowaniem i celebrowaniem wkładu kulturowego Greków i Greków-Amerykanów. Dawniej znane jako Muzeum Greckie i Centrum Kultury, Narodowe Muzeum Greckie znajduje się w chicagowskim Greektown, na rogu ulic Halsted i Van Buren. Narodowe Muzeum Greckie przeszło niedawno program modernizacji, który zaowocował przeniesieniem muzeum do obecnego budynku w grudniu 2011 roku. Oficjalne otwarcie NHM odbyło się 10 grudnia 2011 roku i było ważnym wydarzeniem dla greckiej społeczności w Chicago.

Narodowe Muzeum Greckie, stworzone w celu promowania zrozumienia bogatych tradycji kulturowych starożytnej i współczesnej Grecji, a także skupienia się na doświadczeniach grecko-amerykańskich imigrantów, stało się stałym elementem greckiej społeczności w Chicago.^[25]

Zabytkowy most zwodzony z dekoracjami. Most DuSable to most zwodzony, który przeprowadza Michigan Avenue przez główny nurt rzeki Chicago w centrum Chicago, w stanie Illinois, w Stanach Zjednoczonych. Most został zaproponowany na początku XX wieku jako część planu połączenia parków południowej i północnej strony Chicago za pomocą wielkiego bulwaru. Budowę mostu rozpoczęto w 1918 roku, otwarto go dla ruchu w 1920 roku, a prace dekoracyjne zakończono w 1928 roku. Most zapewnia przejazd dla pojazdów i pieszych na dwóch poziomach. Most jest przykładem stałego mostu opartego na słupach, który może być podnoszony, aby umożliwić przepłynięcie pod nim wysokim statkom i łodziom. Most jest częścią dzielnicy historycznej Michigan-Wacker i został uznany za zabytek Chicago.

Miejsce to ma duże znaczenie dla wczesnej historii Chicago, łącząc od północy miejsce zagrody Jeana Baptiste Point du Sable z 1780 roku, a od południa miejsce Fortu Dearborn z początku XIX wieku. Wydarzenia z przeszłości miasta upamiętniają rzeźby i tablice na moście, a eksponaty w McCormick Bridgehouse & Chicago River Museum - mieszczące się w jednym z budynków mostu - przedstawiają historię rzeki Chicago.^[27]

Chicagowskie Muzeum Dziecięce znajduje się na Navy Pier w Chicago, w stanie Illinois. Zostało założone w 1982 roku przez Młodzieżową Ligę Chicago, która reagowała na cięcia w programach nauczania w chicagowskich szkołach publicznych. Początkowo mieściło się w dwóch korytarzach Chicagowskiej Biblioteki Publicznej, ale wkrótce zaczęło oferować pokazy i wystawy objazdowe w odpowiedzi na tłumy odwiedzających.

W pierwszych latach swojego istnienia muzeum kilkakrotnie zmieniało miejsce zamieszkania, poszukując stałej siedziby. W 1995 roku muzeum uznało, że znalazło taką siedzibę, kiedy ponownie otworzyło się jako główny najemca w Navy Pier nad jeziorem Michigan. Nowy obiekt oferował 57 000 stóp kwadratowych (5 300 m2) powierzchni wystawienniczej i mieścił na trzech piętrach wystawy edukacyjne, programy publiczne i wydarzenia specjalne. Po przeprowadzce na molo rozbudowa sprawiła, że muzeum stało się czwartym co do wielkości muzeum dziecięcym w Stanach Zjednoczonych. Każdego roku muzeum służy ponad 650 000 osób, zarówno w swojej siedzibie na Navy Pier, jak i w społecznościach w Chicago i okolicach. Muzeum pobiera opłaty za wstęp, ale obecnie zapewnia bezpłatny wstęp dzieciom do lat 15 w każdy czwartek od 17:00 do 20:00 oraz przez cały dzień w pierwszą niedzielę każdego miesiąca.^[30]

Richard H. Driehaus Museum to muzeum znajdujące się przy 40 East Erie Street na Near North Side w Chicago, w stanie Illinois, w pobliżu Magnificent Mile. Muzeum mieści się w zabytkowym Domu Samuela M. Nickersona, rezydencji bogatego chicagowskiego bankiera z 1883 roku. Chociaż rezydencja została odrestaurowana, Muzeum Driehausa nie odtwarza epoki Nickersona, lecz raczej szeroko interpretuje i prezentuje na wystawach stałych i specjalnych dominujące wzornictwo, architekturę i gusta dekoratorskie Ameryki epoki pozłacanej i secesji.

Wnętrza są pełne marmuru, onyksu, rzeźbionego drewna egzotycznego i krajowego, glazury i witraży. Wystawione są oryginalne meble z epoki Nickersona oraz amerykańskie i europejskie dzieła sztuki dekoracyjnej z końca XIX i początku XX wieku, w tym secesyjne meble i liczne dzieła Louisa Comforta Tiffany'ego. Nazwa muzeum pochodzi od nazwiska jego założyciela, chicagowskiego biznesmena, filantropa i kolekcjonera sztuki Richarda H. Driehausa. Dzieła sztuki wystawiane w muzeum pochodzą z prywatnej Kolekcji Sztuk Pięknych i Dekoracyjnych Driehausa.^[31]

Kręta kładka dla pieszych autorstwa architekta Gehry'ego. BP Pedestrian Bridge, lub po prostu BP Bridge, to kładka dla pieszych o konstrukcji belkowej w dzielnicy Loop w Chicago, w Stanach Zjednoczonych. Przecina Columbus Drive, łącząc Park Maggie Daley z Parkiem Milenijnym, obie części większego Parku Granta. Kładka została zaprojektowana przez nagrodzonego Nagrodą Pritzkera architekta Franka Gehry'ego, a jej konstrukcją zajęła się firma Skidmore, Owings and Merrill. Otwarto ją wraz z resztą Parku Milenijnego 16 lipca 2004 roku. Miasto zabiegało o to, aby Gehry zaprojektował most i sąsiadujący z nim Pawilon Jaya Pritzkera, ale ostatecznie zgodził się na to po tym, jak rodzina Pritzkerów ufundowała Pawilon.

Nazwany na cześć firmy energetycznej BP, która przekazała na jego budowę 5 milionów dolarów, jest pierwszym mostem zaprojektowanym przez Gehry'ego, który został ukończony. Most BP jest określany jako wężowy z powodu swojej zakrzywionej formy. Zaprojektowany, aby wytrzymać duże obciążenie bez problemów konstrukcyjnych spowodowanych własnym ciężarem, zdobył nagrody za wykorzystanie blachy. Most jest znany ze swojej estetyki, a styl Gehry'ego jest widoczny w biomorficznych aluzjach i szerokim zastosowaniu rzeźbiarskim płyt ze stali nierdzewnej w celu wyrażenia abstrakcji.

Kładka dla pieszych służy jako bariera dźwiękowa dla odgłosów ruchu z Columbus Drive. Stanowi łącznik między Parkiem Milenijnym a miejscami położonymi na wschód, takimi jak pobliskie nabrzeże jeziora, inne części Parku Granta i parking. W konstrukcji mostu BP zastosowano ukryty dźwigar skrzynkowy o betonowej podstawie, a jego pokład pokrywają deski podłogowe z twardego drewna. Most został zaprojektowany bez poręczy, a zamiast nich zastosowano parapety ze stali nierdzewnej. Całkowita długość wynosi 285 m (935 stóp), a pięcioprocentowe nachylenie powierzchni pochyłych sprawia, że most jest wolny od barier i dostępny. Mimo że most jest zamknięty zimą, ponieważ nie można bezpiecznie usunąć lodu z drewnianego przejścia, zebrał pochlebne recenzje za swój projekt i estetykę.^[32]

Kościół Ewangelicko-Luterański w Ameryce – największy Kościół luterański w Stanach Zjednoczonych. Na koniec 2019 roku liczył 3 265 581 członków. Powstał w 1988 roku z połączenia trzech działających na obszarze USA Kościołów luterańskich. Jest członkiem Światowej Federacji Luterańskiej i Światowej Rady Kościołów. Od 2013 roku zwierzchnikiem Kościoła jest biskup Elizabeth Eaton.

Kościół jest uznawany za liberalny, występują w nim jednak frakcje konserwatywne, np. The Word Alone Network, Solid Rock Lutherans czy Lutherans Reform. Uznaje ordynację kobiet na urzędy duchowne. Nie błogosławi związków jednopłciowych.

10 sierpnia 2009 Zgromadzenie w Minneapolis dopuściło ordynację osób homoseksualnych pozostających w związkach jednopłciowych.^[33]

Muzeum sztuki nowoczesnej w Chicago. Muzeum Sztuki Współczesnej w Chicago to muzeum sztuki współczesnej znajdujące się w pobliżu Water Tower Place w centrum Chicago, w hrabstwie Cook, w stanie Illinois, w Stanach Zjednoczonych. Muzeum, które powstało w 1967 roku, jest jednym z największych na świecie miejsc poświęconych sztuce współczesnej. Kolekcja muzeum składa się z tysięcy obiektów sztuki wizualnej z okresu po II wojnie światowej. Muzeum jest prowadzone w formie galerii, w której przez cały rok organizowane są indywidualnie dobrane wystawy. Każda wystawa może składać się z czasowych wypożyczeń, dzieł ze stałej kolekcji lub z połączenia obu tych elementów.

Muzeum było gospodarzem kilku znaczących wystaw debiutanckich, w tym pierwszej amerykańskiej wystawy Fridy Kahlo i pierwszej indywidualnej wystawy muzealnej Jeffa Koonsa. Koons zaprezentował później w muzeum wystawę, która pobiła rekord frekwencji. Obecny rekord frekwencji należy do wystawy prac Takashi Murakamiego z 2017 r. Kolekcja muzeum, w której znajdują się prace Jaspera Johnsa, Andy'ego Warhola, Cindy Sherman, Kary Walker i Alexandra Caldera, zawiera historyczne próbki późnego surrealizmu, pop-artu, minimalizmu i sztuki konceptualnej z lat 1940-1970, znaczące zbiory z lat 80. postmodernizmu oraz współczesne malarstwo, rzeźbę, fotografię, wideo, instalacje i pokrewne media. Prezentowane są także taniec, teatr, muzyka i sztuki multidyscyplinarne.

Obecna siedziba przy 220 East Chicago Avenue znajduje się w dzielnicy Streeterville w rejonie Near North Side. Josef Paul Kleihues zaprojektował obecny budynek po tym, jak muzeum przeprowadziło 12-miesięczne poszukiwania, rozpatrując ponad 200 kandydatur. Pierwotnie muzeum mieściło się przy 237 East Ontario Street, gdzie pierwotnie znajdowała się piekarnia. Obecny budynek jest znany ze swoich charakterystycznych schodów prowadzących na podwyższony parter, który posiada atrium oraz w pełni przeszkloną fasadę wschodnią i zachodnią, z której roztacza się bezpośredni widok na miasto i jezioro Michigan.^[34]

Fab Lab MSI to warsztat na małą skalę, w którym wykorzystuje się różne maszyny do tworzenia zarówno prototypów dla osób indywidualnych, jak i małych projektów dla członków muzeum i zwiedzających. Ideą Fab Labu jest możliwość nauczenia się, jak używać różnych maszyn do zbudowania "prawie wszystkiego".

Laboratorium znajduje się w części muzeum poświęconej innowacjom (przedsiębiorstwu kulkowemu), obok fabryki zabawek Toymaker 3000.

To Fab Lab jest częścią 34 innych Fab Labów w 10 krajach, a wszystkie one powstały w Media Lab na MIT. Wszystkie te laboratoria są ze sobą powiązane, choć pomysł jest taki, aby każde z nich stało się niezależne, ale trzymało się tych samych koncepcji i pomysłów.

W skład wyposażenia Fab Lab w MSI wchodzą: Laser cutter - cięcie materiałów arkuszowych, Modela milling machines - maszyna do frezowania i skanowania w 3-d, CNC machine - sterowane komputerowo frezarki, tokarki itp. Laboratoria komputerowe - komputery wyposażone w różne oprogramowanie do realizacji dowolnych projektów laboratoryjnych, a także do prowadzenia rozmów konferencyjnych, maszyny do cięcia winylu - używane do wycinania i tworzenia projektów z winylu, stanowiska elektryczne - stanowiska z wyposażeniem elektrycznym (wszystko od płytek drukowanych, rezystorów i świateł LED po panele słoneczne i małe ekrany LCD),^[35]