San Francisco - atrakcje i zabytki, które warto zobaczyć

Słynny most art deco otwarty w 1937 r.. Golden Gate Bridge – most wiszący łączący San Francisco z hrabstwem Marin, nad cieśniną Golden Gate. Został otwarty 27 maja 1937.

Golden Gate Bridge jest ważnym węzłem komunikacyjnym i celem wycieczek turystycznych. Miesięcznie przejeżdża po nim około 3,4 mln samochodów i liczba ta wzrasta. Szacuje się, że od otwarcia mostu przejechało po nim około 1,6 miliarda pojazdów, a ponieważ jest on płatny, zarobił na swoją konserwację około miliarda dolarów.

Zagrożenie trzęsieniem ziemi sprawia, że most musi zostać wzmocniony. Koszt prac przygotowujących go do przetrwania kataklizmu o wielkości do 8,3 stopnia w skali Richtera oszacowano na 217,4 miliona dolarów. Jeśli nie nastąpi inna nieprzewidziana katastrofa, okres eksploatacji przewidziano na 200 lat.

Książka Cliffs of Despair autorstwa Toma Hunta wysuwa tezę, że jest to najczęstsze miejsce popełnianych samobójstw, tuż przed lasem Aokigahara (jap. 青木ヶ原 Aoki-ga-hara?) znanym również jako Morze Drzew (jap. 樹海 Jukai?)^[1]

Praktyczne muzeum nauki . Exploratorium to muzeum nauki, technologii i sztuki w San Francisco w Kalifornii. Charakteryzowane jako "salon gier szalonego naukowca, naukowy dom zabaw i laboratorium eksperymentalne w jednym", partycypacyjny charakter eksponatów i samookreślenie się jako centrum nieformalnego uczenia się sprawiły, że jest ono wymieniane jako prototyp dla muzeów partycypacyjnych na całym świecie.

Exploratorium zostało założone przez fizyka i pedagoga Franka Oppenheimera i otwarte w 1969 roku w Pałacu Sztuk Pięknych, gdzie mieściło się do 2 stycznia 2013 roku. W dniu 17 kwietnia 2013 r. Exploratorium zostało ponownie otwarte przy nabrzeżach 15 i 17 na Embarcadero w San Francisco. Historyczne wnętrze i zewnętrzna część Pirsu 15 zostały gruntownie odnowione przed przeprowadzką. Podzielono je na kilka galerii, głównie ze względu na tematykę, w tym fizykę widzenia i słuchania (Światło i Dźwięk), Ludzkie Zachowanie, Systemy Życia, Majsterkowanie (w tym elektryczność i magnetyzm), Galerię Zewnętrzną oraz Galerię Obserwatorium nad Zatoką, która skupia się na lokalnym środowisku, pogodzie i krajobrazie.

Od momentu powstania muzeum powstało ponad 1000 eksponatów, z których około 600 znajduje się w każdej chwili na wystawie. Przestrzeń warsztatowa do budowania eksponatów znajduje się w muzeum i jest dostępna do zwiedzania. Oprócz publicznej przestrzeni wystawienniczej Exploratorium od początku swojego istnienia angażuje się w rozwój zawodowy nauczycieli, reformę edukacji naukowej oraz promocję muzeów jako ośrodków edukacji nieformalnej. Od śmierci Oppenheimera w 1985 r. Exploratorium rozszerzyło swoją działalność na inne dziedziny, w tym na liczącą 50 000 stron stronę internetową oraz dwie aplikacje na iPada, dotyczące dźwięku i koloru. Stało się również inspiracją dla międzynarodowej sieci muzeów partycypacyjnych, które starają się zaangażować społeczeństwo w ogólną edukację naukową. W nowym budynku Exploratorium podjęto również starania, aby zaprezentować działania na rzecz zrównoważonego rozwoju w ramach realizacji celu, jakim jest zostanie największym w kraju muzeum o zerowym bilansie energetycznym.

Exploratorium oferuje zwiedzającym różnorodne sposoby - w tym wystawy, webcasty, strony internetowe i wydarzenia - aby zwiedzający mogli poznać i zrozumieć otaczający ich świat. W 2011 r. Exploratorium otrzymało nagrodę National Science Board 2011 Public Service Science Award za wkład w publiczne zrozumienie nauki i inżynierii.^[4]

Muzeum z eksponatami naukowymi i badaniami. California Academy of Sciences jest jednym z największych muzeów historii naturalnej na świecie. Akademia powstała w 1853 roku jako społeczność naukowa i do tej pory prowadzi szereg pierwotnych badań z wystawami i edukacją, stając się jednym z najbardziej prężnych muzeów z XX wieku.

Muzeum zostało kompletnie przebudowane w 2008 roku na podstawie projektu rozbudowy autorstwa Renzo Piano, budynek jest jednym z najnowszych muzeów historii naturalnej w Stanach Zjednoczonych. Obiekt jest zlokalizowany w Golden Gate Park w San Francisco w Kalifornii. Akademia dysponuje mapą, planami pięter, i szczegółową informację na temat wystaw na swojej stronie. Budynek główny w Golden Gate Park został ponownie otworzony 27 września 2008.^[5]

Obiekt historyczny w San Francisco. Więzienie federalne Alcatraz lub więzienie Stanów Zjednoczonych na wyspie Alcatraz, znane również jako Alcatraz lub The Rock, było więzieniem federalnym o zaostrzonym rygorze na wyspie Alcatraz, 1,25 mili od wybrzeża San Francisco w Kalifornii, w Stanach Zjednoczonych, w miejscu, w którym od lat 50. XIX wieku znajdował się fort; główny budynek więzienia został zbudowany w latach 1910-1912 jako więzienie wojskowe armii Stanów Zjednoczonych.

W dniu 12 października 1933 r. Departament Sprawiedliwości Stanów Zjednoczonych nabył Koszary Dyscyplinarne Stanów Zjednoczonych, Oddział Pacyfiku, znajdujące się na Alcatraz. W sierpniu 1934 r., po modernizacji budynków i zwiększeniu bezpieczeństwa, wyspa została zaadaptowana i wykorzystywana jako więzienie Federalnego Biura Więziennictwa. Ze względu na wysoki poziom bezpieczeństwa oraz położenie wyspy w zimnych wodach i silnych prądach Zatoki San Francisco, pracownicy więzienia uważali, że Alcatraz jest najsilniejszym amerykańskim więzieniem odpornym na ucieczki.

W trzypiętrowym budynku mieściły się cztery główne bloki cel - od A do D, biuro naczelnika, pokój widzeń, biblioteka i fryzjer. Cele więzienne miały wymiary 2,7 m (9 stóp) na 1,5 m (5 stóp) i wysokość 2,1 m (7 stóp). Cele były prymitywne i pozbawione prywatności. Wyposażone były w łóżko, biurko, umywalkę, toaletę na tylnej ścianie i niewiele przedmiotów poza kocem. Ze względu na rasizm w czasach Jima Crowa Afroamerykanie byli odseparowani od innych więźniów w wyznaczonych celach. W bloku D przebywali najgorsi więźniowie, a sześć cel na jego końcu nosiło nazwę "Dziury". Trafiali do nich więźniowie z problemami behawioralnymi, którzy byli poddawani często brutalnym karom. W budynku głównym znajdowała się jadalnia i kuchnia. Więźniowie i personel jedli razem trzy posiłki dziennie. Nad jadalnią znajdował się szpital Alcatraz.

Korytarze więzienne nosiły nazwy głównych ulic amerykańskich, takich jak Broadway i Michigan Avenue, odpowiednio w Nowym Jorku i Chicago. Praca w więzieniu była traktowana jako przywilej osadzonych. Ci, którzy uzyskali przywileje, w ciągu dnia pracowali w budynku Model Industries Building i New Industries Building, aktywnie angażując się w prace na rzecz wojska, takie jak szycie i stolarstwo, a także wykonując różne prace konserwacyjne i pranie.

Po zamknięciu w 1963 r. jako więzienie, Alcatraz zostało ponownie otwarte jako muzeum publiczne. Jest to jedna z głównych atrakcji turystycznych San Francisco, przyciągająca około 1,5 miliona zwiedzających rocznie. Dawne więzienie jest obecnie zarządzane przez National Park Service's Golden Gate National Recreation Area, gdzie jest restaurowane i konserwowane.^[8]

Wieża na szczycie wzgórza z malowniczym widokiem na miasto. Tower Coit – jeden z symboli miasta San Francisco. Wieża została zbudowana na szczycie wzgórza w dzielnicy Telegraph Hill w 1933. Sponsorem budowy była Lillie Hitchcock Coit, która budowlą tą chciała upiększyć San Francisco. Lillie zapisała na ten cel w swoim testamencie jedną ze swoich posiadłości. W wolnym tłumaczeniu odpowiedni zapis w jej testamencie brzmi: "wydajcie je w odpowiedni sposób w celu upiększenia miasta - miasta, które zawsze kochałam."

W przeciwieństwie do popularnej opinii, wieża nie została zaprojektowana na wzór dyszy węża strażackiego. Opinia ta utrzymuje się m.in. dlatego, że Lillie Hitchcock Coit była zwązana ze strażakami z San Francisco, a szczególnie z Knickerbocker Engine Company Number 5. Mimo to architekci projektujący wieżę twierdzili, że nie mieli tego faktu na uwadze. Natchnieniem do projektu Coit Tower mógł być natomiast pobyt projektantów w Europie, gdzie zobaczyli estetycznie zaprojektowaną elektrownię Battersea i jej charakterystyczne kominy, których koncepcję przenieśli następnie w realia San Francisco.

Wieża jest wybudowana w stylu art déco, jej wysokość to 64 metry (210 stóp), wzmocniona jest żelbetem, została zaprojektowana przez architektów Arthura Browna, Jr. i Henry'ego Howarda. Znajdują się w niej freski 26 artystów.

Wieżę wpisano do rejestru National Register of Historic Places.^[10]

Nadbrzeżne muzeum z wodnymi zwierzętami. Aquarium of the Bay to akwarium publiczne znajdujące się przy The Embarcadero i Beach Street, na skraju Pier 39 w San Francisco w Kalifornii. Akwarium skupia się na lokalnych zwierzętach wodnych z Zatoki San Francisco oraz sąsiednich rzek i działów wodnych aż po Góry Sierra. Od 2005 roku akwarium koncentruje swoją misję na wspieraniu ochrony oceanów i działań na rzecz klimatu zarówno na poziomie lokalnym, jak i globalnym. Jest jedną z siedmiu instytucji podległych Bay Ecotarium, największej organizacji zajmującej się ochroną działu wodnego w rejonie Zatoki.

Aquarium of the Bay jest placówką stowarzyszoną ze Smithsonian, akredytowaną przez Stowarzyszenie Ogrodów Zoologicznych i Akwariów (AZA) i certyfikowaną jako Zielony Biznes przez miasto San Francisco. Znajduje się w nim ponad 750 000 galonów słonej wody, którą zamieszkuje ponad 24 000 zwierząt z ponad 200 gatunków. Jest to jedyne akwarium w stanie Kalifornia należące do Smithsonian.^[11]

Miejsce historyczne w San Francisco. Fort Point to murowana fortyfikacja nadmorska znajdująca się po południowej stronie Golden Gate przy wejściu do Zatoki San Francisco. Jest to również nazwa geograficzna cypla, na którym zbudowano fort i południowe podejście do mostu Golden Gate.

Fort został ukończony tuż przed amerykańską wojną secesyjną przez armię Stanów Zjednoczonych w celu obrony Zatoki San Francisco przed wrogimi okrętami wojennymi. Fort jest obecnie chroniony jako Fort Point National Historic Site, Narodowe Miejsce Historyczne Stanów Zjednoczonych administrowane przez Służbę Parków Narodowych jako jednostka Narodowego Obszaru Rekreacyjnego Golden Gate. Obecnie jest on popularny jako punkt widokowy na most Golden Gate znajdujący się bezpośrednio obok niego.^[12]

Wypielęgnowane ogrody z japońską herbaciarnią. Japoński Ogród Herbaciany w San Francisco w Kalifornii jest popularnym elementem Golden Gate Park, pierwotnie zbudowanym jako część rozległych targów światowych - California Midwinter International Exposition z 1894 roku. Choć wiele z jego atrakcji zachowało się do dziś, w historii ogrodu zaszły zmiany, które ukształtowały jego dzisiejszą postać.

Jest to najstarszy publiczny ogród japoński w Stanach Zjednoczonych. Składa się z wielu ścieżek, stawów i herbaciarni, w których rosną rośliny i drzewa przycinane i aranżowane w stylu japońskim. Na 3 akrach ogrodu znajdują się rzeźby i budowle inspirowane buddyjskimi i szintoistycznymi wierzeniami religijnymi, a także wiele elementów wodnych i skalnych, które tworzą uspokajający krajobraz zaprojektowany tak, by spowalniać tempo życia.^[13]

Metreon to centrum handlowe położone w centrum San Francisco, w Kalifornii, w Stanach Zjednoczonych na rogu 4th Street i Mission Street. Jest to czteropiętrowy budynek o powierzchni 350 000 stóp kwadratowych, zbudowany na rogu podziemnego centrum kongresowego Moscone Center. Metreon został otwarty 16 czerwca 1999 roku jako pierwsze z proponowanej przez Sony sieci "miejskich centrów rozrywki", w których znajdą się lokale gastronomiczne, gry, muzyka, wystawy, zakupy i filmy. W zamierzeniu firmy Sony ten ambitny projekt o wartości 85 mln USD miał być parkiem tematycznym i galerią produktów Sony, a także wzmacniać wyrafinowany wizerunek marki Sony.

W 2006 roku Metreon został sprzedany deweloperowi Westfield Group i przekształcony w centrum handlowe nastawione na sprzedaż żywności. W 2011 r. większość pozostałych w centrum firm została zamknięta. Westfield rozpoczął gruntowną renowację, kładąc nacisk na gastronomię, w tym na stworzenie przez Target dużego domu towarowego w centrum miasta, który obecnie zajmuje drugie piętro. W kwietniu 2012 r. Westfield sprzedał Metreon firmie Starwood Capital Group. Westfield (i jego następca, Unibail-Rodamco-Westfield) nadal jest odpowiedzialny za zarządzanie.^[14]

100 akrów zwierząt i nie tylko. Zoo w San Francisco to 100-hektarowy ogród zoologiczny położony w południowo-zachodniej części San Francisco w Kalifornii, pomiędzy jeziorem Merced a Oceanem Spokojnym, wzdłuż Wielkiej Autostrady. Zoo w San Francisco jest instytucją publiczną, zarządzaną przez San Francisco Zoological Society, organizację non-profit o numerze 501. W 2016 roku w zoo przebywało ponad tysiąc zwierząt, reprezentujących ponad 250 gatunków. Jest znane jako miejsce narodzin goryla Koko, a od 1974 r. jest domem Elly, najstarszego czarnego nosorożca w Ameryce Północnej.

Główne wejście do zoo (znajdujące się po północnej stronie, po drugiej stronie Sloat Boulevard i jedną przecznicę na południe od linii metra Muni L Taraval) znajduje się na zachodzie, od strony oceanu.^[18]

Teatr i taniec w zabytkowym budynku. Pałac Sztuk Pięknych to monumentalna budowla znajdująca się w dzielnicy Marina w San Francisco w Kalifornii, pierwotnie zbudowana na Międzynarodową Wystawę Panama-Pacyfik w 1915 roku w celu eksponowania dzieł sztuki. Całkowicie przebudowany w latach 1964-1974, jest jedyną budowlą z czasów wystawy, która przetrwała na miejscu.

Najbardziej widoczny budynek kompleksu, otwarta rotunda o wysokości 162 stóp (49 metrów), jest zamknięty laguną z jednej strony i sąsiaduje z dużym, zakrzywionym centrum wystawowym z drugiej strony, oddzielonym od laguny kolumnadami. W 2019 r. centrum wystawowe (jeden z największych jednopiętrowych budynków w San Francisco) jest wykorzystywane jako miejsce organizacji imprez, takich jak wesela czy targi.

Pałac Sztuk Pięknych, pomyślany jako rozpadająca się ruina starożytnego Rzymu, stał się jednym z najbardziej rozpoznawalnych zabytków San Francisco. Na początku 2009 roku zakończyła się renowacja lagun i chodników oraz modernizacja sejsmiczna.^[20]

Niezwykły rząd historycznych domów wiktoriańskich. W architekturze amerykańskiej malowane damy to wiktoriańskie i edwardiańskie domy i budynki przemalowane, począwszy od lat 60. XX wieku, na trzy lub więcej kolorów, które upiększają lub podkreślają ich detale architektoniczne. Termin ten został po raz pierwszy użyty w odniesieniu do wiktoriańskich domów w San Francisco przez pisarzy Elizabeth Pomadę i Michaela Larsena w ich książce Painted Ladies: San Francisco's Resplendent Victorians. Chociaż polichromia była powszechna w epoce wiktoriańskiej, kolory zastosowane w tych domach nie są oparte na historycznych precedensach: Od tamtego czasu termin ten był również używany do opisania grup kolorowo pomalowanych wiktoriańskich domów w innych amerykańskich miastach, takich jak dzielnica Charles Village w Baltimore, Lafayette Square w St. Louis, okolice San Francisco i Nowego Orleanu, Columbia-Tusculum w Cincinnati, Old West End w Toledo w stanie Ohio, dzielnice McKnight i Forest Park w Springfield w stanie Massachusetts oraz miasto Cape May w stanie New Jersey.^[21]

Zabytkowe kolejki linowe i pokazy. Cable Car Museum – darmowe Muzeum Tramwaju Linowego w San Francisco w stanie Kalifornia. Muzeum znajduje się w dzielnicy Pacific Heights na 1201 Mason Street. Zawiera ono historyczne eksponaty tramwajów linowych oraz wyjaśnienia na temat działania całego systemu tego rodzaju środka transportu w San Francisco.

Muzeum zostało założone w 1974 roku i operowane jest przez Friends of the Cable Car Museum(z ang. Przyjaciele Muzeum Tramwaju Liniowego). Jest to organizacja non-profit, która za zadanie stawia sobie zachowanie historii Muzeum. Celem organizacji jest rozwijanie i promowanie wystaw tramwaju linowego oraz przypominanie społeczności o ważnej roli tego środka transportu w San Francisco.

Muzeum jest częścią kompleksu, w którym znajdują się również siłownia tramwaju oraz zajezdnia. Na wystawie znajdują się różne urządzenia mechaniczne, będące częścią konstrukcji tramwaju, takie jak na przykład, uchwyty, liny, systemy hamulcowe, modele tramwaju oraz ogromna kolekcja historycznych fotografii. Na terenie muzeum znajdują się również trzy antyczne tramwaje z lat siedemdziesiątych XIX w.:

• Sutter Street Railway No. 46
• Platforma No. 54
• jedyny, który przetrwał do dziś tramwaj pierwszej firmy produkującej ten środek transportu: Clay Street Hill Railroad No. 8

Nad zajezdnią znajdują się dwie galerie, z których rozpościera się widok na siłownię. Turystom i odwiedzającym zostało również umożliwione zejście do pieczary pod skrzyżowaniem ulic Waszyngtona i Masona gdzie można przyjrzeć się jak tramwaje przekierowywane są na ulicę.

Muzeum oferuje wiele pamiątek do zakupienia na miejscu takich jak: książki, koszulki, karty, pocztówki a nawet dzwonki, które są wyposażeniem każdego tramwaju i służą do anonsowania przystanków.^[23]

Elegancki kopulasty budynek władz miejskich. Ratusz w San Francisco jest siedzibą władz miasta i hrabstwa San Francisco w Kalifornii. Otwarty ponownie w 1915 roku na otwartej przestrzeni w Civic Center, jest pomnikiem stylu Beaux-Arts, który uosabiał ruch City Beautiful, będący symbolem amerykańskiego renesansu w latach 80. i 1917. Kopuła budynku jest o 42 stopy wyższa od kopuły Kapitolu Stanów Zjednoczonych. Obecny budynek zastąpił wcześniejszy ratusz, który został zniszczony podczas trzęsienia ziemi w 1906 r., a który znajdował się dwie przecznice od obecnego.

Głównym architektem był Arthur Brown, Jr. z firmy Bakewell & Brown, którego dbałość o szczegóły wykończenia objęła również klamki do drzwi i krój pisma stosowany w oznakowaniu. Brown zaprojektował również budynek opery San Francisco War Memorial, Veterans Building, Temple Emanuel, Coit Tower i biurowiec federalny przy United Nations Plaza 50.^[24]

Eksponaty dotyczące żeglugi oceanicznej. Narodowy Morski Park Historyczny San Francisco znajduje się w San Francisco, w stanie Kalifornia, w Stanach Zjednoczonych. W skład parku wchodzi flota historycznych statków, centrum dla zwiedzających, muzeum morskie oraz biblioteka i ośrodek badawczy. Park był wcześniej nazywany Muzeum Morskim San Francisco (San Francisco Maritime Museum). Nazwa ta została zmieniona w 1978 roku, kiedy zbiory zostały przejęte przez Służbę Parków Narodowych (National Park Service). Obecny Narodowy Morski Park Historyczny San Francisco został zatwierdzony w 1988 roku; muzeum morskie jest jednym z wielu zasobów kulturowych parku. W skład parku wchodzi także dzielnica historyczna Aquatic Park, ograniczona ulicami Van Ness Avenue, Polk Street i Hyde Street.^[26]

United Nations Plaza to plac o powierzchni 2,6 akra znajdujący się na dawnym przebiegu ulic Fulton i Leavenworth - w bloku ograniczonym ulicami Market, Hyde, McAllister i 7. ulicą - w Civic Center w San Francisco w Kalifornii. Znajduje się 1⁄4 km na wschód od ratusza i jest połączone z nim przez Fulton Mall i Civic Center Plaza. Dojazd komunikacją publiczną zapewniają przystanki BART i Muni Metro na stacji Civic Center/UN Plaza, której wejście znajduje się na samym placu.

Plac ONZ został zaprojektowany przez wspólne przedsięwzięcie firm kierowanych przez znanych architektów: Lawrence'a Halprina, Johna Carla Warnecke'a i Mario Ciampiego. Plac został poświęcony w 1975 roku dla upamiętnienia utworzenia Organizacji Narodów Zjednoczonych i podpisania Karty Narodów Zjednoczonych 26 czerwca 1945 roku. Od czasu poświęcenia plac został odnowiony w 1995 i 2005 r., a wiosną 2018 r. przedstawiono do publicznej oceny trzy propozycje przebudowy.^[27]

Alcatraz Island Lighthouse to latarnia morska - pierwsza zbudowana na zachodnim wybrzeżu USA - znajdująca się na wyspie Alcatraz w kalifornijskiej Zatoce San Francisco. Znajduje się ona na południowym krańcu wyspy, w pobliżu wejścia do więzienia. Pierwsza latarnia morska na wyspie została ukończona w 1854 r. i służyła zatoce w czasach, gdy była ona cytadelą i więzieniem wojskowym. Została zastąpiona wyższą betonową wieżą zbudowaną w 1909 roku na południe od pierwotnej, która została zburzona po uszkodzeniu w wyniku trzęsienia ziemi w 1906 roku. Automatyzacja latarni za pomocą nowoczesnej latarni morskiej miała miejsce w 1963 roku, w roku zamknięcia Alcatraz jako Federalnego Więzienia Alcatraz. Jest to najstarsza na wyspie stacja świetlna z nowoczesną latarnią i stanowi część muzeum na wyspie. Chociaż z daleka wygląda na najwyższą budowlę na Alcatraz, w rzeczywistości jest krótsza od Wieży Wodnej Alcatraz, ale ponieważ znajduje się na wyższym terenie, wydaje się znacznie wyższa.^[30]

Alcatraz Island Lighthouse to latarnia morska - pierwsza zbudowana na zachodnim wybrzeżu USA - znajdująca się na wyspie Alcatraz w kalifornijskiej Zatoce San Francisco. Znajduje się ona na południowym krańcu wyspy, w pobliżu wejścia do więzienia. Pierwsza latarnia morska na wyspie została ukończona w 1854 r. i służyła zatoce w czasach, gdy była ona cytadelą i więzieniem wojskowym. Została zastąpiona wyższą betonową wieżą zbudowaną w 1909 roku na południe od pierwotnej, która została zburzona po uszkodzeniu w wyniku trzęsienia ziemi w 1906 roku. Automatyzacja latarni za pomocą nowoczesnej latarni morskiej miała miejsce w 1963 roku, w roku zamknięcia Alcatraz jako Federalnego Więzienia Alcatraz. Jest to najstarsza na wyspie stacja świetlna z nowoczesną latarnią i stanowi część muzeum na wyspie. Chociaż z daleka wygląda na najwyższą budowlę na Alcatraz, w rzeczywistości jest krótsza od Wieży Wodnej Alcatraz, ale ponieważ znajduje się na wyższym terenie, wydaje się znacznie wyższa.^[31]

Lands End to park w San Francisco, należący do Golden Gate National Recreation Area. Jest to skalista i wietrzna linia brzegowa u ujścia Golden Gate, położona między Dzielnicą Sutro a Parkiem Lincolna i przylegająca do rezerwatu wojskowego Fort Miley. W parku stoi pomnik USS San Francisco. Liczne szlaki turystyczne biegną wzdłuż dawnych torów kolejowych Ferries i Cliff House Railway wzdłuż klifów, a także w dół do brzegu.

Najbardziej uczęszczanym szlakiem w Lands End jest Coastal Trail, odcinek California Coastal Trail, który biegnie wzdłuż torów kolejowych dawnej Cliff House Railway. Szlak ten jest dostępny dla osób niepełnosprawnych do Mile Rock Overlook, a dla rowerzystów do Eagles Point. Szlak prowadzi do Mile Rock Point i Mile Rock Beach, z których roztacza się widok na Golden Gate.

Ponadto na Lands End znajdują się ruiny łaźni Sutro. Inne historyczne miejsca to liczne wraki statków, które są widoczne podczas odpływu ze szlaku nadmorskiego i Mile Rock.

Centrum dla zwiedzających Lands End Lookout zostało otwarte 28 kwietnia 2012 r.^[32]

Rozległy park ze szlakami i widokami. Presidio of San Francisco to park i były posterunek armii amerykańskiej na północnym krańcu Półwyspu San Francisco w San Francisco w Kalifornii, będący częścią Golden Gate National Recreation Area.

Było to ufortyfikowane miejsce od 17 września 1776 r., kiedy to Nowa Hiszpania założyła presidio, aby zdobyć przyczółek w Alta California i Zatoce San Francisco. W 1820 roku przeszło w ręce Meksyku, który z kolei przekazał je Stanom Zjednoczonym w 1848 roku. W 1989 roku, w ramach programu redukcji wojsk, Kongres przegłosował decyzję o zakończeniu działalności Presidio jako aktywnej instalacji wojskowej armii amerykańskiej. W dniu 1 października 1994 roku zostało przekazane Służbie Parków Narodowych, kończąc tym samym 219 lat użytkowania przez wojsko i rozpoczynając kolejną fazę mieszanego użytkowania komercyjnego i publicznego.

W 1996 r. Kongres Stanów Zjednoczonych powołał Presidio Trust, który ma nadzorować i zarządzać 80% terenów parku, a 20% terenów nadbrzeżnych ma zarządzać National Park Service. W ramach pierwszej w swoim rodzaju struktury Kongres nakazał Presidio Trust, aby do 2013 roku stało się ono samowystarczalne finansowo. Presidio osiągnęło ten cel w 2005 r., osiem lat przed wyznaczonym terminem.

W parku znajduje się wiele obszarów zalesionych, wzgórz i malowniczych widoków na most Golden Gate, zatokę San Francisco i Ocean Spokojny. W 1933 roku został uznany za California Historical Landmark, a w 1962 roku za National Historic Landmark.^[34]