Melrose - atrakcje i zabytki, które warto zobaczyć

The Fells Connector Parkways to grupa historycznych parków w miastach Malden i Medford w stanie Massachusetts, na przedmieściach na północ od Bostonu. Trzy drogi parkowe, The Fellsway, Fellsway West i Fellsway East, zapewniają dostęp z dolnej części rezerwatu Mystic River do rezerwatu Middlesex Fells. Dwie ostatnie drogi parkowe biegną dalej w kierunku północnym, zapewniając dostęp do wnętrza rezerwatu Fells i zapewniając dalsze połączenie z Lynn Fells Parkway. Znaczące fragmenty tych dróg parkowych na południe od Fells, które były jednymi z pierwszych łączących je dróg parkowych zaprojektowanych przez Charlesa Eliota jako część Metropolitan Park System of Greater Boston, zostały wpisane na listę National Register of Historic Places w 2003 roku.^[2]

Trinity Episcopal Church to zabytkowy kościół znajdujący się przy 131 W. Emerson Street w Melrose, Massachusetts. Główny budynek kościoła został zbudowany w 1886 roku według projektu bostońskiego architekta Charlesa Brighama. Jest on połączony z domem parafialnym, zbudowanym w 1936 r., do którego w 1956 r. dobudowano znaczącą część. Główny budynek jest utrzymany w stylu angielskiego renesansu. Jego ściany są wykonane z różnokolorowego granitu i zwieńczone stromym dachem łupkowym. Na południowej fasadzie znajduje się duża wystająca część dwuspadowa, która wraz z wieżą w południowo-wschodnim narożniku ma typowy dla stylu Tudor Revival styl muru pruskiego. Fasada wschodnia ma wystającą, zaokrągloną część, w której znajduje się apsyda; to właśnie z tej części kościół jest połączony z domem parafialnym przez nieco utylitarną dobudówkę z 1956 roku. Dom parafialny został zaprojektowany w stylu Shingle Style przez bostońskiego architekta i członka parafii Williama H. Smitha, choć z sympatią odnosi się do stylu tudorskiego kościoła.

Kościół został wpisany na listę National Register of Historic Places w 1995 roku.^[3]

Converse Memorial Library - znana również jako Converse Memorial Building - to historycznie znaczący budynek zaprojektowany przez znanego amerykańskiego architekta H. H. Richardsona. Od 1885 do 1996 roku mieściła się w nim Biblioteka Publiczna Malden, która obecnie zajmuje sąsiadujący z nim nowoczesny budynek. Dawna biblioteka mieści się przy 36 Salem Street, Malden, Massachusetts.

Budynek został podarowany przez Elishę S. i Mary D. Converse na pamiątkę ich zamordowanego syna, Franka Eugene'a Converse'a, który padł ofiarą pierwszego napadu/morderstwa na bank w Ameryce Północnej. Budynek został zbudowany w latach 1883-1885 na planie litery L, z fasadą z brązowego piaskowca Longmeadow, wieżą wznoszącą się z wewnętrznego narożnika litery L i mocno sklepionym gankiem wejściowym umieszczonym w krótszym ramieniu litery L. Główna sala biblioteki ma wymiary 50 x 36 stóp i jest wykończona misternie rzeźbionym białym dębem z wysokim, sklepionym sufitem. Meble zostały zaprojektowane przez Richardsona i wykonane przez bostońską firmę A. H. Davenport and Company.

W 1896 r. do budynku zostały dobudowane dwa skrzydła, zaprojektowane przez następcę Richardsona, firmę Shepley, Rutan & Coolidge. Jedno skrzydło z dachem dwuspadowym przedłuża budynek do tyłu, wzdłuż Park Street, trzymając się tych samych ogólnych linii istniejącej struktury. Drugim dodatkiem jest prostokątny komin o płaskim dachu, również przylegający do tyłu. W 1916 r. ośmiokątna galeria, zaprojektowana przez firmę Newhall & Blevins, jeszcze bardziej powiększyła tylną część budynku.

Converse Memorial Building był ostatnim projektem biblioteki Richardsona i jest powszechnie uważany za jedno z jego najlepszych dzieł. W 1987 roku został uznany za National Historic Landmark.^[5]

Larrabee's Brick Block to zabytkowy budynek komercyjny i mieszkalny przy 500-504 Main Street w Melrose, Massachusetts. Jest to jeden z zaledwie dwóch stosunkowo niezmienionych XIX-wiecznych budynków handlowych w Melrose. Ten trzypiętrowy budynek z cegły w stylu Drugiego Cesarstwa został zbudowany w 1880 roku przez Johna Larrabee na miejscu drewnianej sali zebrań. Bryła budynku jest zbudowana z cegły ułożonej w wiązaniu rozciągniętym, a jej trzecie piętro jest pokryte typowym dla tego stylu dachem mansardowym. Parter składa się z dwóch witryn sklepowych z wpuszczonymi wejściami i oknami z płyt szklanych oraz oddzielnego wpuszczonego wejścia zapewniającego dostęp do wyższych pięter mieszkalnych. Na drugim piętrze fasady znajdują się dwa wystające wykusze ozdobione klamrami i listwami, nad dwoma frontami sklepowymi oraz okno skrzydłowe nad wejściem do budynku mieszkalnego. Dach mansardowy miał pierwotnie pojedyncze lukarny, ale ok. 1910 r. wszystkie z wyjątkiem jednej zostały usunięte i zastąpione przedłużeniem wykuszy drugiego piętra.

Elewacja północna, mimo że zwrócona jest ku wąskiemu przejściu, jest również ozdobiona z pewnym przepychem. Okna na drugim piętrze zwieńczone są łukami odcinkowymi i ceglanymi, belkowanymi okapnikami, a mansardowy dach przebija sześć lukarn, podobnych w stylu do oryginalnej lukarny od frontu. Okna na elewacji południowej są prostsze, mają tylko nadproża z łuków odcinkowych, a gzyms staje się prostszy w tylnej części budynku. Tylna elewacja jest również prosto zdobiona i w większości przesłonięta przez trójpoziomowy ganek z lat 30. XX w.

Wnętrze budynku również zachowało większość oryginalnych elementów wykończenia. Sklepy na parterze mają blaszane sufity i ściany oraz oryginalną klonową podłogę, a w górnych mieszkaniach zachowała się znaczna część oryginalnej stolarki, w tym kominki, boazerie oraz profilowane obramowania drzwi i okien.

W 1984 r. budynek został wpisany do Krajowego Rejestru Zabytków (National Register of Historic Places).^[10]