East Greenwich - atrakcje i zabytki, które warto zobaczyć

New England Wireless and Steam Museum to muzeum inżynierii elektrycznej i mechanicznej przy 1300 Frenchtown Road w East Greenwich, Rhode Island, z działającymi maszynami parowymi i wczesną stacją bezprzewodową oraz archiwami technologicznymi.

Muzeum zostało założone w 1964 r. pod kierownictwem Roberta Merriama. Jak podaje strona internetowa muzeum, New England Wireless and Steam Museum składa się z pięciu budynków: W jednym z nich znajduje się kolekcja urządzeń bezprzewodowych. Bezprzewodowa stacja Massie (PJ) została "zbudowana w 1907 roku. Jest to najstarsza zachowana działająca stacja bezprzewodowa na świecie. Została przeniesiona w to miejsce z Point Judith, Rhode Island, w 1982 r., aby uniknąć rozbiórki.", Inny budynek muzeum zawiera "kolekcję stacjonarnych maszyn parowych. W budynku Mayes mieści się biblioteka inżynierii mechanicznej, w której zgromadzono historyczne podręczniki inżynierii oraz kolekcję modeli maszyn parowych. Dom spotkań zbudowany w 1822 roku służy jako aula muzeum. W 1972 r. pobliski kościół Frenchtown Baptist Church w East Greenwich zamierzał zburzyć swój budynek, więc przeniesiono go w to miejsce, aby go ocalić. Dom zebrań jest częścią historycznej dzielnicy Tillinghast Road i można go wynajmować na wesela i inne imprezy.

Muzeum znajduje się w historycznej dzielnicy Tillinghast Road. W 1992 r. zostało uznane przez Amerykańskie Stowarzyszenie Inżynierów Mechaników za zabytek historii inżynierii. W 2001 r. stacja Massie Wireless Station została wpisana do Krajowego Rejestru Zabytków (National Register of Historic Places).^[1]

Kent County Courthouse, obecnie East Greenwich Town Hall, to zabytkowy budynek sądu przy 127 Main Street w East Greenwich w stanie Rhode Island.

Hrabstwo Kent zostało wydzielone z hrabstwa Providence w 1750 roku. W tym samym roku zbudowano gmach sądu w East Greenwich, wówczas największym mieście w nowym hrabstwie. W 1799 roku gmach sądu był już za mały i Legislatura stanowa powołała komitet do budowy nowego budynku. Stary budynek został sprzedany i rozebrany, a na jego miejscu w latach 1804-05 wybudowano nowy gmach sądu. Został on zaprojektowany i zbudowany przez przedsiębiorcę Olivera Wickesa.

W latach 1759-1901 Rhode Island miała niezwykłą "rotacyjną legislaturę". Aby utrzymać lokalny charakter rządu stanowego, władza ustawodawcza zajmowała siedziby poszczególnych hrabstw zgodnie z rotacyjnym harmonogramem. W 1854 roku używano tylko budynków w Providence i Newport. W 1901 roku, kiedy po raz pierwszy zajęto nowy Dom Stanowy Rhode Island, Providence stało się stolicą stanu, a budynki w Bristolu, South Kingstown i East Greenwich zostały przekazane hrabstwom.

Na początku XX wieku budynek sądu wymagał modernizacji. W 1908 roku firma architektoniczna z Providence, William R. Walker & Son, została zatrudniona do renowacji budynku. Jednak zaraz po rozpoczęciu prac okazało się, że integralność strukturalna budynku została naruszona na przestrzeni lat. Budynek sądu został wypatroszony, a wnętrze całkowicie przebudowano w stylu kolonialnego renesansu. Prace zakończono w 1909 roku.

W 1974 roku w Warwick wybudowano nowy gmach sądu. Budynek w East Greenwich został przekształcony w ratusz miejski, zastępując stary ratusz w stylu gontowym, który znajdował się wcześniej przecznicę na północ od Main Street. W budynku tym nadal odbywają się posiedzenia sądu probacyjnego, co czyni go najstarszym czynnym budynkiem sądowym w stanie.^[2]

East Greenwich Historic District to historyczna dzielnica obejmująca historyczne handlowe i obywatelskie serce East Greenwich w stanie Rhode Island w Stanach Zjednoczonych. Dzielnica jest ograniczona od wschodu przez Greenwich Cove, zatokę Narrangansett, od południa przez ulice London i Spring, od zachodu przez Park Street, a od północy przez Division Street. Dzielnica rozciąga się na zachód od Division Street aż do Dark Entry Brook, a nieruchomości znajdujące się po jej północnej stronie należą obecnie do miasta Warwick. East Greenwich zostało zasiedlone w 1677 roku, a jego centrum wyrosło na terenie dzielnicy, na zachód zaś rozciągał się wiejski krajobraz rolniczy. Sieć dróg na tym obszarze zaczęła się kształtować w połowie XVIII wieku, a w XIX wieku centrum miasta zostało uprzemysłowione.

Dzielnica została wpisana na listę National Register of Historic Places w 1974 roku. Obejmuje kilka oddzielnie wpisanych nieruchomości: Windmill Cottage przy 144 Division Street, budynek sądu hrabstwa Kent, dom gen. Jamesa Mitchella Varnuma, zbrojownię straży kentowskiej i dom płk. Micaha Whitmarsha.^[3]

Dom Clementa Weavera-Daniela Howlanda jest zabytkowym domem o konstrukcji szkieletowej zbudowanym w 1679 roku. Ten rzadki przykład prymitywnej XVII-wiecznej architektury znajduje się przy 125 Howland Road w East Greenwich, Rhode Island. Jest to najstarszy udokumentowany dom mieszkalny w hrabstwie Kent i drugi najstarszy dom w Rhode Island.

Clement Weaver, pochodzący z Newport w stanie Rhode Island, zbudował ten dom w 1679 r., po walce w wojnie króla Filipa. Jego potomkowie sprzedali dom Danielowi Howlandowi w 1748 roku. Daniel Howland był wnukiem Henry'ego Howlanda, który przybył do Plymouth w stanie Massachusetts w 1624 roku. Henry był młodszym bratem Johna Howlanda, jednego z pierwszych pielgrzymów z Mayflower w 1620 roku.

Dom został włączony do Historic American Buildings Survey, pierwszego narodowego programu ochrony zabytków, rozpoczętego w 1933 r. w celu udokumentowania dziedzictwa architektonicznego Ameryki. Kilka lat później Norman Isham, wybitny architekt i profesor Uniwersytetu Browna, rozpoczął kompleksową renowację domu.

W 1995 r. dom został wpisany do Krajowego Rejestru Zabytków (National Register of Historic Places).^[5]

Dom Spencer-Shippee-Lillbridge, znany także jako Crossways Farm i Walnut Brook Farm, to zabytkowa posiadłość rolna przy 12 Middle Road w East Greenwich, Rhode Island. Główny dom to 2+1⁄2-piętrowa konstrukcja szkieletowa o szerokości pięciu przęseł i głębokości trzech przęseł, której data budowy jest tradycyjnie podawana jako 1772 rok. Istnieją jednak architektoniczne dowody na to, że może być starszy. Budynek posiada niewielką XIX-wieczną dobudówkę, która miała służyć jako klatka schodowa dla najemnych parobków, umożliwiająca im dotarcie na poddasze, gdzie znajdowały się ich pomieszczenia mieszkalne. Pomieszczenia na parterze zachowały wiele ze swojej oryginalnej georgiańskiej tkanki, chociaż spiżarnia została przekształcona w nowoczesną kuchnię. Na terenie posiadłości o powierzchni 1,3 akra znajduje się pięć budynków gospodarczych, w tym XIX-wieczna szopa na wozy i stodoła dla koni. Dom, będący niegdyś centralnym punktem 225-hektarowego gospodarstwa, był w posiadaniu członków spokrewnionych rodzin Spencer, Shippee i Lillbridge od momentu powstania do 2001 roku.

W 2011 r. nieruchomość została wpisana do Krajowego Rejestru Zabytków (National Register of Historic Places).^[6]

Richard Briggs Farm to zabytkowa farma położona przy 830 South Road w East Greenwich, Rhode Island. 72-hektarowa farma została założona w 1704 roku przez Richarda Briggsa na ziemi przekazanej mu przez ojca, który nabył ją w latach 70-tych XVI wieku. Farma należy do najstarszych w mieście i jest jedną z niewielu pozostałych farm, które pozostały w znacznym stopniu nienaruszone. Budowa głównego domu, 2,5-piętrowej konstrukcji szkieletowej z dużym centralnym kominem, była tradycyjnie przypisywana Briggsowi, ale dowody architektoniczne sugerują, że został on zbudowany około 1735-55 roku, prawdopodobnie przez syna Briggsa, Johna, po śmierci ojca. Budynek ten miał dwie główne dobudówki: przybudówkę od zachodu z lat 1820-50 oraz północną przybudówkę z lat 30. XX w., która została rozbudowana w kolejnych dekadach. Na terenie posiadłości znajduje się stodoła, która może pochodzić z tego samego okresu co pierwotny dom.

W 2003 r. gospodarstwo zostało wpisane do Krajowego Rejestru Zabytków (National Register of Historic Places).^[8]