Odkryj 20 atrakcji, ciekawych miejsc i niezwykłych rzeczy do zrobienia w miejscu takim jak Belmont (Stany Zjednoczone). Nie przegap obowiązkowych atrakcji turystycznych, do których zaliczyć można: Smithsonian Astrophysical Observatory, Boston Massachusetts Temple i Edwin Abbot House. Wśród innych popularnych atrakcji, które warto zobaczyć, znajduje się m.in. Schlesinger Library.
Poniżej znajdziesz pełną listę miejsc wartych odwiedzenia w miejscowości Belmont (Massachusetts).
Spis treści
Smithsonian Astrophysical Observatory
Smithsonian Astrophysical Observatory – instytut badawczy Smithsonian Institution znajdujący się w Cambridge w Stanach Zjednoczonych, gdzie – wspólnie z Harvard College Observatory – tworzy Harvard-Smithsonian Center for Astrophysics.[1]
Boston Massachusetts Temple
Świątynia w Bostonie w stanie Massachusetts jest setną działającą świątynią Kościoła Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich.[2]
Adres: Frontage Rd., 02478 Belmont (Belmont)
Edwin Abbot House
Edwin Abbot House, znany również jako Zabriskie House, to zabytkowy dom przy 27 Garden Street w Cambridge, Massachusetts. Zbudowany w 1889 roku według projektu firm Longfellow, Alden & Harlow, jest wybitnym lokalnym przykładem architektury romańskiej w stylu Richardsona. Od 1937 roku służy jako główny budynek Longy School. W 1979 r. został wpisany do Krajowego Rejestru Zabytków, a w 1986 r. włączony do dzielnicy historycznej Follen Street.[3]
Schlesinger Library
The Arthur and Elizabeth Schlesinger Library on the History of Women in America jest biblioteką badawczą w Radcliffe Institute for Advanced Study, Harvard University. Według Nancy F. Cott, dyrektora Fundacji Carla i Lily Pforzheimerów, jest to "największe i najbardziej znaczące repozytorium dokumentów dotyczących życia i działalności kobiet w Stanach Zjednoczonych".[4]
Adres: 3 James Street, Belmont (Cambridge)
West Cambridge
West Cambridge, znane również jako "Area 10", to dzielnica w Cambridge w stanie Massachusetts. Od południa ogranicza ją rzeka Charles, od wschodu ulica JFK, od północy Concord Avenue, a od zachodu Fresh Pond, Aberdeen Avenue i linia Watertown.
W 2005 r. mieszkało tu 8 266 osób w 3 887 gospodarstwach domowych, a średni dochód gospodarstwa wynosił 80 746 USD.
W 2000 r. 86,5% stanowili Biali, 5,9% Azjaci i mieszkańcy Wysp Pacyfiku, 4,1% Czarni, 3,7% Latynosi, 0,1% rdzenni Amerykanie, 1,0% przedstawiciele innych ras.[5]
The Montrose
Montrose to zabytkowy wielorodzinny budynek mieszkalny w Cambridge, Massachusetts. Jest to sześciopiętrowy budynek z żółtej cegły, którego włosko-renesansowe detale obejmują miedziany gzyms z modylionami, zróżnicowaną stolarkę okienną na każdym piętrze, pasy muru pomiędzy niektórymi piętrami oraz frontowe otoczenie wejścia z ryflowanymi kolumnami doryckimi. Zbudowany w 1898 r., był jednym z pierwszych luksusowych apartamentowców typu "mieszkanie francuskie" w mieście. W 1986 r. budynek został wpisany na listę National Register of Historic Places.
Zgodnie z broszurą promocyjną wydaną w 1899 r., został on zbudowany 25 stóp od sąsiedniego bloku mieszkalnego, The Dunvegan, z którym łączy się przejściem podziemnym. Oba budynki są tej samej wysokości i podobnej wielkości (sześć pięter, z frontem o długości 85 stóp), zbudowane z tych samych materiałów i mają podobny wygląd architektoniczny, chociaż plan piętra Montrose jest w przybliżeniu prostokątny, a Dunvegan - trójkątny. Przedsionki, hol wejściowy i klatka schodowa w Montrose są wykończone marmurem Siena, mahoniem i mozaiką. Każdy z dwunastu apartamentów składał się pierwotnie z dziesięciu pokoi i łazienki, w następujący sposób: salon, pokój przyjęć, biblioteka, jadalnia, cztery pokoje sypialne, kuchnia i pokój dla służby, pokój kąpielowy, toaleta dla służby i spiżarnia kamerdynera.
W momencie budowy budynek był wyposażony w instalację elektryczną, dzwonkową i oświetleniową, a także w instalację gazową oraz bieżącą ciepłą i zimną wodę. Ogrzewanie zapewniała para niskociśnieniowa.[6]
Adres: 1646 Massachusetts Avenue, Belmont (Cambridge)
Clay Pit Pond
Clay Pit Pond, znany również jako Claypit Pond, to staw na przedmieściach Bostonu w Belmont w Middlesex County, Massachusetts, położony między Concord Avenue a Belmont High School. Jest to sztuczny staw, który w latach 1888-1926 wydobywano jako źródło gliny do przemysłowej produkcji cegieł na tym terenie. Staw został utworzony w 1933 roku, gdy Wellington Brook został przekierowany w celu zalania tego miejsca, dzięki czemu stał się istotną częścią systemu odwadniającego dla większej części Belmont.
Bracia Parry po raz pierwszy otworzyli cegielnię w pobliżu obecnego stawu w 1888 roku. W 1900 roku prawie wszystkie zakłady produkujące cegły w hrabstwie Middlesex zostały połączone w New England Brick Company, która przejęła ten teren i zwiększyła produkcję do 15 milionów cegieł rocznie, zatrudniając 75 pracowników. Do 1926 roku wyczerpano najwyższej jakości glinę i teren kopalni został opuszczony, a na dnie wyrobiska pozostawiono podobno łopatę parową Marion z 1884 roku.
W stawie żyją m.in. miętusy, karpie i bassy.
Miasto Belmont zakupiło opuszczony szyb w 1927 roku za 22 500 dolarów, aby wykorzystać go jako wysypisko śmieci. Jednak w 1933 roku miasto skierowało potok Wellington przez przepust, aby zalać teren 80 milionami galonów wody, tworząc staw Clay Pit Pond.
W marcu 2010 r. po dwóch dniach deszczu staw wylał się na drogę, zamykając sąsiadującą z nim szkołę średnią.
We wrześniu 2020 roku kilku mieszkańców Belmont nielegalnie usunęło ponad 80 drzew i krzewów z południowej strony Clay Pit Pond. Nieautoryzowane wylesienie tego chronionego obszaru mokradeł wzbudziło obawy o środowisko.[7]
Conventual Church of St. Mary and St. John
Conventual Church of St. Mary and St. John to zabytkowy kościół episkopalny w Cambridge w stanie Massachusetts. Kościół w stylu romańskim został zbudowany w 1936 roku według projektu architekta Ralpha Adamsa Crama. Cram starał się odtworzyć XII-wieczne formy kościelne z regionu Burgundii we Francji. Budynek został opisany w magazynie architektonicznym z 1941 roku. Jest siedzibą mnichów z Towarzystwa Świętego Jana Ewangelisty Kościoła Episkopalnego.
Kościół został wpisany na listę National Register of Historic Places w 1982 roku.[8]
Fresh Pond Parkway
Fresh Pond Parkway to zabytkowy park i parkway, znajdujący się w najbardziej wysuniętych na zachód dzielnicach Cambridge, Massachusetts. Park został zbudowany w 1899 roku, a w 2005 roku wpisany do Krajowego Rejestru Zabytków (National Register of Historic Places).
Fresh Pond Parkway to czteropasmowa droga (po dwa pasy w każdym kierunku) rozciągająca się od Mount Auburn Street na jej południowym krańcu do skrzyżowania przy Concord Avenue (dawniej Cambridge and Concord Turnpike) i Alewife Brook Parkway na północy. Większa część tej drogi stanowi wschodnią granicę części miejskiego zbiornika wodnego Fresh Pond, a także łączy ten zbiornik z rezerwatem Charles River.
Na całej swojej długości parkway jest częścią Massachusetts Route 2 (Route 2) i U.S. Route 3 (US 3). Odcinek na północ od Huron Avenue jest również częścią drogi nr 16.[9]
Asa Gray House
The Asa Gray House, zarejestrowany w ankiecie HABS jako Garden House, to zabytkowy dom przy 88 Garden Street w Cambridge w stanie Massachusetts. Jako National Historic Landmark, jest godny uwagi pod względem architektonicznym jako najwcześniejsze znane dzieło projektanta i architekta Ithiela Towna, a pod względem historycznym jako miejsce zamieszkania kilku luminarzy Harvard College. Jego najbardziej znanym mieszkańcem był Asa Gray, wiodący botanik, który opublikował pierwszą kompletną pracę na temat flory amerykańskiej i był zagorzałym obrońcą darwinowskiej teorii ewolucji.[10]
Adres: 88 Garden Street, Belmont (Cambridge)
Cambridge Home for the Aged and Infirm
Cambridge Home for the Aged and Infirm to zabytkowy budynek przy 650 Concord Avenue w Cambridge, w stanie Massachusetts. Wybudowany w 1928 roku przez miasto, jest jednym z najstarszych zachowanych obiektów miejskich przeznaczonych do zakwaterowania osób starszych i nieuleczalnie chorych, a nie osób ubogich. Obecnie funkcjonuje jako Neville Place, wspólnota mieszkaniowa zarządzana przez Senior Living Residences. Budynek został zbudowany w 1928 r. przez Charlesa Reggio Greco, a w 2002 r. został wpisany do Krajowego Rejestru Zabytków (National Register of Historic Places).[11]
Reginald A. Daly House
Reginald A. Daly House to zabytkowy dom położony w Cambridge, w stanie Massachusetts. Jest to National Historic Landmark, godny uwagi ze względu na związek z Reginaldem Aldworthem Daly, wybitnym geologiem, laureatem Medalu Penrose'a i profesorem Uniwersytetu Harvarda.
Dom jest dwupiętrowy, o konstrukcji drewnianej, zbudowany w latach 80. lub 90. XIX wieku. Dom jest stylizowany na styl Queen Anne/Shingle, ale nie wyróżnia się szczególnie pod względem architektonicznym. Jego wnętrze (w 1976 roku) nie było znacząco zmieniane od śmierci Daly'ego. Reginald Daly urodził się w Ontario i kształcił się w Victoria College (obecnie Uniwersytet Torontoński). Następnie podjął studia magisterskie na Harvardzie, uzyskując tytuł magistra i doktora geologii. W 1908 r. Daly rozpoczął pracę dydaktyczną w Massachusetts Institute of Technology, a w 1912 r. został zatrudniony na wydziale Harvardu, gdzie pozostał do końca życia. Ten dom kupił w 1910 r. Wkład Daly'ego w dziedzinę geologii był bardzo szeroki: jako jeden z pierwszych stworzył spójną teorię skał iglastych, opartą na obszernej analizie wielu dowodów fizycznych. Odegrał również zasadniczą rolę we wprowadzeniu fizyki i chemii do nauki geologii. Był powszechnie ceniony przez swoich kolegów i otrzymał liczne wyróżnienia, w tym pierwszy tytuł honorowy przyznany przez jego macierzystą uczelnię, Victoria College.
W 1976 r. dom został uznany za National Historic Landmark i wpisany do National Register of Historic Places. W 1983 r. został włączony do Old Cambridge Historic District.[12]
Mass Audubon Habitat
Ogród, Natura i dzika przyroda, Park, Relaks w parku
Adres: 10 Juniper Rd, 02478-2034 Belmont (Belmont)
Theodore W. Richards House
Dom Theodore'a W. Richardsa jest zabytkiem narodowym (National Historic Landmark) znajdującym się przy Follen Street 15 w Cambridge, Massachusetts. Wybudowany w 1900 r., do śmierci był domem Theodore'a Williama Richardsa, pierwszego Amerykanina, który otrzymał Nagrodę Nobla w dziedzinie chemii. Richards był czołowym chemikiem doświadczalnym swoich czasów, który mierzył masy atomowe wielu pierwiastków. Był również odpowiedzialny za rozwój programu studiów chemicznych na Uniwersytecie Harvarda, który stał się jednym z najlepszych w kraju. W 1976 r. dom został uznany za National Historic Landmark.[13]
Lowell School
Szkoła Lowell to zabytkowy budynek szkolny przy 25 Lowell Street w Cambridge, Massachusetts. Zbudowany w 1883 roku, jest jedynym zachowanym drewnianym budynkiem szkolnym w mieście. Jest to dwupiętrowy budynek z czterospadowym dachem, boazerią z desek i ceglanym fundamentem. Budynek ma minimalną dekorację, z włoskimi wspornikami w okapach i sparowanymi wąskimi oknami w stylu włoskim. Został zaprojektowany przez miejscowego architekta Jamesa Fogerty'ego, któremu pomagał jego syn George Fogerty. Obaj zaprojektowali wiele budynków użyteczności publicznej, handlowych i mieszkalnych w mieście.
W 1982 r. budynek został wpisany do Krajowego Rejestru Zabytków (National Register of Historic Places).[14]
Second Waterhouse House
Drugi Dom Waterhouse'a to zabytkowy dom przy Follen Street 9 w Cambridge, Massachusetts. Ten 2+1⁄2-piętrowy dom o konstrukcji szkieletowej został zbudowany w 1844 roku i jest najbardziej typowym domem w stylu greckiego renesansu w dzielnicy historycznej Follen Street. Został zbudowany przez Benjamina Waterhouse'a i jest jednym z najwcześniejszych domów wybudowanych przy tej ulicy. Szczególne znaczenie historyczne ma szereg systemów grzewczych, które były instalowane w domu od 1853 r., a pozostałości niektórych z nich nadal znajdują się w piwnicy.
W 1983 r. dom został wpisany do Krajowego Rejestru Zabytków (National Register of Historic Places).[15]
Sears Tower – Harvard Observatory
Sears Tower-Harvard Observatory to historyczne obserwatorium astronomiczne, które jest częścią Harvard Observatory i znajduje się przy 60 Garden Street w Cambridge, Massachusetts. Wieża Searsa, obecnie tylko część budynku A obserwatorium, jest najstarszą częścią kompleksu, zaprojektowaną przez Isaiaha Rogersa i zbudowaną w 1843 roku. Jest to kwadratowy budynek z cegły, z wystającym gzymsem i wejściem w stylu greckiego renesansu obramowanym pilastrami. Kopuła była wyposażona w 15-calowy teleskop, co było najnowocześniejszym rozwiązaniem w tamtych czasach.
W 1987 r. wieża została wpisana do Krajowego Rejestru Zabytków (National Register of Historic Places).[16]
Joseph Holmes House
Joseph Holmes House to zabytkowy dom przy 144 Coolidge Hill Street w Cambridge, w stanie Massachusetts. Ten 2+1⁄2-piętrowy dom o konstrukcji szkieletowej został zbudowany w 1801 roku przez Johna Holmesa, ojca Josepha Holmesa. Pierwotnie znajdował się przy Appian Way na Harvard Square, a na obecne miejsce został przeniesiony w 1929 r., kiedy to dobudowano również przybudówkę. Jest to dobrze zachowany, ale bezpretensjonalny dom w stylu federalnym, rzadkość w "starym Cambridge", gdzie takie domy były kiedyś dość powszechne. Dom ten nie jest szczególnie pretensjonalny, ma pięciokondygnacyjną fasadę i centralne wejście, a na wąskiej działce jest ustawiony bokiem.
W 1983 r. dom został wpisany do Krajowego Rejestru Zabytków (National Register of Historic Places).[17]
Edward Dodge House
Edward Dodge House to zabytkowy dom przy 70 Sparks Street w Cambridge, Massachusetts. Ten 2+1⁄2-piętrowy dom o konstrukcji drewnianej został zbudowany w 1878 roku według projektu Longfellow and Clark. Ma asymetryczną bryłę typową dla stylu Queen Anne, a także styl półbali na górnych poziomach, który był popularny w Anglii w latach 60. XIX wieku. Powierzchnie zewnętrzne mają różnorodną fakturę, którą tworzą różne rodzaje poszycia, w tym pionowe deski, drewniane panele i ceglane wzory.
W 1982 r. dom został wpisany do Krajowego Rejestru Zabytków (National Register of Historic Places).[18]
Adres: 70 Sparks Street, Belmont (Cambridge)
Percy W. Bridgman House
Dom Percy'ego W. Bridgmana to zabytkowy dom przy 10 Buckingham Place w Cambridge, w stanie Massachusetts, w Stanach Zjednoczonych. Jest to National Historic Landmark, godny uwagi ze względu na związki z doktorem Percym Williamsem Bridgmanem, fizykiem, laureatem Nagrody Nobla i profesorem Uniwersytetu Harvarda. Obecnie jest częścią kampusu Buckingham Browne & Nichols Lower School.
Dom jest architektonicznie niewyróżniającym się, 21⁄2-piętrowym budynkiem zbudowanym około 1920 r. w stylu neoracjonalistycznym. W momencie uznania go za National Historic Landmark w 1975 roku, dom nie był znacząco przebudowywany od śmierci dr Bridgmana w 1961 roku. Niedługo po jego śmierci dom został przejęty przez Szkołę BBN, która wykorzystywała go do różnych celów, w tym jako mieszkanie dla wykładowców i salonik. Obecnie mieści się w nim biuro szkoły.
Percy Bridgman (1882-1961) urodził się w Cambridge, wychował w Newton i studiował na Harvardzie. Po uzyskaniu doktoratu z fizyki w 1908 r. został zaproszony do pracy na wydziale fizyki Harvardu, gdzie pozostał do końca życia. Głównym obszarem badań Bridgmana była fizyka wysokich ciśnień. W 1946 r. otrzymał Nagrodę Nobla w dziedzinie fizyki (jako piąty Amerykanin) za opracowanie sprzętu umożliwiającego prowadzenie badań w tej dziedzinie. Pisał również obszernie na temat epistemologii fizyki i nauk ścisłych, propagując ideę, która stała się znana jako operacjonizm, czyli pogląd, że pojęcie leżące u podstaw każdego pomiaru jest równoznaczne z odpowiadającym mu zestawem operacji wykonywanych podczas dokonywania pomiaru. Bridgman wprowadził się do tego domu w 1928 roku i mieszkał w nim do końca życia.[19]
Adres: 10 Buckingham Place, Belmont (Cambridge)