Minneapolis - atrakcje i zabytki, które warto zobaczyć

Huntington Bank Stadium to odkryty stadion znajdujący się na terenie kampusu Uniwersytetu Minnesoty w Minneapolis, Minnesota, Stany Zjednoczone. Budowa stadionu rozpoczęła się w 2006 roku, a jego oficjalne otwarcie nastąpiło w 2009 roku. Jest to boisko domowe drużyny Minnesota Golden Gophers, występującej w Big Ten Conference.

Stadion służył także jako tymczasowy dom dla drużyny Minnesota Vikings z National Football League (NFL) w sezonach 2014 i 2015 podczas budowy U.S. Bank Stadium oraz dla Minnesota United FC z Major League Soccer w sezonach 2017 i 2018 podczas budowy Allianz Field. Budowa stadionu w kształcie podkowy z 50 805 miejscami siedzącymi kosztowała 303,3 miliona dolarów i została zaprojektowana z myślą o przyszłej rozbudowie do 80 000 miejsc.

Jest to pierwszy nowy stadion piłkarski Big Ten zbudowany od czasu otwarcia Memorial Stadium na Uniwersytecie Indiana w 1960 roku. Huntington Bank Stadium może się również poszczycić największą szatnią domową w futbolu akademickim i zawodowym oraz jedną z największych tablic wideo w kraju. Tony Dungy, trener i były rozgrywający drużyny Golden Gophers, który wygrał Super Bowl, nazwał stadion "niewiarygodnym", a Cris Carter, były rozgrywający Pro Football Hall of Fame, powiedział, że obiekt na terenie kampusu "da Uniwersytetowi Minnesoty szansę konkurowania nie tylko w Wielkiej Dziesiątce, ale w skali całego kraju o najlepszych sportowców".^[4]

Zwiedzanie tamy i miejskiego wodospadu . Wodospad Świętego Antoniego (Falls of Saint Anthony), położony na północno-wschodnim krańcu centrum Minneapolis w stanie Minnesota, jest jedynym naturalnym wodospadem na rzece Missisipi. W połowie i pod koniec XIX wieku na wschodnim i zachodnim szczycie wodospadu zbudowano różne zapory, aby wspomóc przemysł młynarski, który przyczynił się do rozwoju miasta Minneapolis. W 1880 roku środkowa ściana wodospadu została wzmocniona pochyłym drewnianym fartuchem, aby powstrzymać erozję wodospadu w górę rzeki. W latach 50. ubiegłego wieku fartuch został odbudowany betonem i stanowi dziś najbardziej widoczną część wodospadu. W latach 50. i 60. XX w. zbudowano serię śluz, aby umożliwić żeglugę do miejsc położonych w górę rzeki.

Nazwa wodospadów została zmieniona w 1680 roku przez ojca Louisa Hennepina na cześć jego patrona, świętego Antoniego z Padwy. Anthony'ego z Padwy. Miasta St. Anthony i Minneapolis, które rozwinęły się odpowiednio po wschodniej i zachodniej stronie wodospadu, połączyły się w 1872 roku, aby w pełni wykorzystać siłę wodospadu do młynarstwa. Od 1880 do około 1930 roku Minneapolis było znane jako "światowa stolica młynarstwa".

Obecnie wodospad tworzą rozlewisko, górna tama i śluzy, znajdujące się tuż poniżej mostu 3rd Avenue Bridge, oraz dolna śluza i tama, tuż przed mostem I-35W Saint Anthony Falls. Śluzy te zostały zbudowane w ramach projektu Upper Mississippi River 9-Foot Navigation Project. Anthony Falls Historic District, gdzie znajduje się 1,8-milowy (2,9 km) szlak spacerowy z tablicami informującymi o przeszłości tego miejsca.^[6]

U.S. Bank Stadium to zamknięty stadion znajdujący się w centrum Minneapolis w stanie Minnesota. Zbudowany na dawnym miejscu Hubert H. Humphrey Metrodome, kryty stadion został otwarty w 2016 roku i jest domem Minnesota Vikings z National Football League; gości również wczesnosezonowe mecze baseballowe University of Minnesota Golden Gophers.

Wikingowie grali na stadionie Metrodome od 1982 roku do jego zamknięcia w 2013 roku; podczas budowy stadionu Wikingowie grali dwa sezony (2014, 2015) na otwartym stadionie TCF Bank Stadium na kampusie Uniwersytetu Minnesoty.

W dniu 17 czerwca 2016 roku stadion U.S. Bank został uznany przez wykonawcę, firmę Mortenson Construction, za w znacznym stopniu ukończony, na sześć tygodni przed ceremonią przecięcia wstęgi i oficjalnym wielkim otwarciem w dniu 22 lipca. Uprawnienia do użytkowania i zajmowania stadionu zostały przekazane Vikings i Minnesota Sports Facilities Authority. Vikings rozegrali swój pierwszy mecz przedsezonowy na U.S. Bank Stadium 28 sierpnia, a sezon regularny otworzyli meczem z Green Bay Packers w drugim tygodniu rozgrywek, 18 września, wygrywając 17-14.

Był to pierwszy stadion z dachem stałym zbudowany w NFL od czasu Ford Field w Detroit, który został otwarty w 2002 roku. W marcu 2015 roku całkowity budżet szacowany był na 1,061 miliarda dolarów, z czego 348 milionów dolarów pochodziło od stanu Minnesota, 150 milionów dolarów od miasta Minneapolis, a 551 milionów dolarów od drużyny i ze składek prywatnych. U.S. Bank Stadium był gospodarzem Super Bowl LII wygranego przez Philadelphia Eagles 4 lutego 2018 r., ESPN X Games 19-22 lipca 2018 r. oraz NCAA Final Four wygranego przez Virginia Cavaliers 6-8 kwietnia 2019 r.^[7]

Most łukowy na rzece Missisipi dla pieszych i rowerów . Kamienny most łukowy to dawny most kolejowy przecinający rzekę Missisipi przy wodospadzie Saint Anthony w centrum Minneapolis w stanie Minnesota. Jest to jedyny most łukowy wykonany z kamienia na całej rzece Missisipi. Jest to drugi, obok Eads Bridge, najstarszy most na rzece. Most został zbudowany, aby połączyć system kolejowy z nową zajezdnią Union Depot, która w tamtym czasie miała powstać pomiędzy Hennepin Avenue i Nicollet Avenue. Budowę mostu ukończono w 1883 roku, a jej koszt wyniósł 650 000 ówczesnych dolarów. Adres ogólny zabytkowego kompleksu to 117 Portland Avenue.

Kamienny most łukowy, znajdujący się między mostem 3rd Avenue a mostem I-35W Saint Anthony Falls, został zbudowany w 1883 roku przez potentata kolejowego Jamesa J. Hilla dla jego Kolei Północnej (Great Northern Railway) i zapewniał dostęp do dawnej stacji pasażerskiej znajdującej się około milę na zachód, na zachodnim brzegu rzeki. Przez pewien czas most był nazywany "Szaleństwem Hilla", dopóki wartość nowego mostu Hilla jako połączenia kolejowego dla pasażerów nie stała się oczywista.

Konstrukcja jest obecnie wykorzystywana jako most dla pieszych i rowerzystów. Został wpisany do Krajowego Rejestru Zabytków w 1971 roku jako część historycznego rejonu Saint Anthony Falls (District #71000438). W 1974 r. most został uznany za narodowy zabytek inżynierii lądowej i wodnej.^[8]

Minnehaha Park to park miejski w Minneapolis, w stanie Minnesota, w Stanach Zjednoczonych, w którym znajduje się wodospad Minnehaha oraz dolny bieg Minnehaha Creek. Oficjalnie nazwany Minnehaha Regional Park, jest częścią systemu Minneapolis Park and Recreation Board i leży na terenie Mississippi National River and Recreation Area, jednostki National Park Service. Park został zaprojektowany przez architekta krajobrazu Horace'a W.S. Clevelanda w 1883 roku jako część systemu Grand Rounds Scenic Byway i był częścią popularnej w XIX wieku "Modnej wycieczki" statkiem parowym po rzece Upper Mississippi.

W parku zachowały się historyczne obiekty, które ilustrują tematykę transportową, pionierską i architektoniczną. Do zachowanych obiektów należą: Minnehaha Princess Station, wiktoriańska zajezdnia kolejowa zbudowana w latach 70. XIX wieku; John H. Stevens House, zbudowany w 1849 roku i przeniesiony do parku z pierwotnej lokalizacji w 1896 roku, wykorzystujący konie i 10 000 dzieci w wieku szkolnym; oraz Longfellow House, dom zbudowany na wzór domu Henry'ego Wadswortha Longfellowa w Cambridge, Massachusetts. Park został wpisany do Krajowego Rejestru Miejsc Historycznych w 1969 roku jako Minnehaha Historic District w uznaniu jego znaczenia dla architektury, handlu, konserwacji, literatury, transportu i planowania miejskiego.

Centralny element parku, wodospad Minnehaha, był ulubionym obiektem pionierskich fotografów, począwszy od dagerotypu Alexandra Heslera z 1852 roku. Henry Wadsworth Longfellow, choć nigdy nie odwiedził parku, przyczynił się do rozpowszechnienia sławy wodospadu, pisząc swój słynny poemat "Pieśń o Hiawatha". Wodospad znajduje się na Minnehaha Creek w pobliżu ujścia tego potoku do rzeki Missisipi, niedaleko Fortu Snelling. Główny Dom Weteranów Minnesoty znajduje się na urwisku, gdzie zbiegają się rzeki Mississippi i Minnehaha Creek. Każdego roku wodospad Minnehaha odwiedza ponad 850 000 osób i jest on najczęściej fotografowanym miejscem w Minnesocie.^[9]

Lyndale Park to park miejski w Minneapolis, położony na północno-wschodnim brzegu jeziora Harriet. Znajduje się obok cmentarza Lakewood, na południowy wschód od Bde Maka Ska. Jest on częścią ogromnego obszaru zieleni okalającego Minneapolis, zwanego Grand Rounds Scenic Byway, i jest jedną z siedmiu dzielnic wchodzących w jego skład, zwaną Chain of Lakes (Łańcuch Jezior). Pozostałe sześć dzielnic w ramach Grand Rounds to Downtown Riverfront, Mississippi River, Minnehaha, Theodore Wirth, Victory Memorial Parkway i Northeast. Zarządzany przez Minneapolis Park and Recreation Board (Zarząd Parków i Rekreacji Minneapolis) 53-milowy system parków obejmuje liczne parki i ścieżki parkowe, jeziora, strumienie i potoki, rzekę Mississippi oraz wysoki na 53 stopy wodospad Minnehaha. System parków o powierzchni 6 400 akrów został zaprojektowany tak, aby każdy dom w Minneapolis znajdował się w odległości sześciu przecznic od terenów zielonych.

Park Lyndale ma powierzchnię 61 akrów (250 000 m2) i obejmuje cztery ogrody: Ogród Pokoju, Ogród Różany, Ogród Bylinowy i Próbny Ogród Bylinowy. Bezpośrednio przy Ogrodzie Pokoju znajduje się Sanktuarium Ptaków Thomasa Sadlera Robertsa.^[11]

Niezwykłe miejsce z 3 scenami, jedzeniem i barami. Guthrie Theater, założony w 1963 roku, jest centrum przedstawień teatralnych, produkcji, edukacji i szkoleń zawodowych w Minneapolis w stanie Minnesota. Koncepcja teatru narodziła się w 1959 roku podczas serii dyskusji pomiędzy Sir Tyronem Guthrie, Oliverem Rea i Peterem Zeislerem. Rozczarowani Broadwayem, zamierzali oni stworzyć teatr z zespołem aktorskim, który wystawiałby klasyczne sztuki w repertuarze rotacyjnym, zachowując przy tym najwyższe standardy zawodowe.

Guthrie Theater występował w dwóch budynkach z główną sceną. Pierwszy budynek, zaprojektowany przez Ralpha Rapsona, posiadał scenę z 1 441 miejscami zaprojektowaną przez Tanyę Moiseiwitsch i działał w latach 1963-2006. Po zamknięciu sezonu 2005-2006 teatr przeniósł się do obecnego budynku, zaprojektowanego przez Jeana Nouvela.

W 1982 r. teatr zdobył nagrodę Tony Award w kategorii Teatr Regionalny.^[14]

Williams Arena to kryta hala sportowa znajdująca się w Minneapolis w stanie Minnesota. Jest to arena domowa dla drużyn koszykówki mężczyzn i kobiet Uniwersytetu Minnesoty. Do 1993 roku mieściła się tam również męska drużyna hokejowa, która przeniosła się do własnego budynku - 3M Arena at Mariucci. Budynek znany jest jako "The Barn", a jego sekcja studencka jako "The Barnyard".

Williams Arena znajduje się na południowo-zachodnim rogu skrzyżowania ulic University Avenue i 19th Ave. SE w Minneapolis, na terenie kampusu East Bank Uniwersytetu w Minneapolis. Znajduje się w dzielnicy zwanej Stadium Village, nazwanej tak na cześć starego stadionu Memorial, który stał tam aż do rozbiórki w 1992 roku. Arena sąsiaduje z Huntington Bank Stadium, 3M Arena at Mariucci i Ridder Arena, gdzie grają odpowiednio drużyny futbolowe i hokejowe.^[15]

Słynne nowoczesne rzeźby i ogród. Minneapolis Sculpture Garden to 11-hektarowy park w Minneapolis, w stanie Minnesota, w Stanach Zjednoczonych. Znajduje się on w pobliżu Centrum Sztuki Walkera, które zarządza nim w porozumieniu z Minneapolis Park and Recreation Board. Otwarto go ponownie 10 czerwca 2017 r. po przebudowie, w wyniku której Walker i Sculpture Garden zostały połączone w jeden 19-hektarowy kampus. Jest to jeden z największych miejskich ogrodów rzeźb w kraju, z 40 stałymi instalacjami artystycznymi i kilkoma innymi tymczasowymi dziełami, które są okresowo przenoszone.

Park jest położony na zachód od Loring Park i Bazyliki Najświętszej Marii Panny. Teren został po raz pierwszy zakupiony przez zarząd parku na początku XX wieku, kiedy był znany jako "The Parade", ponieważ był używany do ćwiczeń wojskowych. Stał się znany jako Ogrody Zbrojowni po tym, jak kurator parku Theodore Wirth stworzył formalny projekt, który obejmował zbrojownię Gwardii Narodowej Stanów Zjednoczonych (Zbrojownia Kenwood) dla ochotników wojny hiszpańskiej.

Pełniąc funkcję centrum obywatelskiego i kulturalnego, w 1913 roku konwent florystyczny przekształcił teren w ogrody kwiatowe, które pozostały tam przez następne 50 lat. W 1934 roku, sześć lat po otwarciu Walker Art Gallery po drugiej stronie ulicy, Zbrojownia została zburzona ze względu na jej niestabilność, a w centrum Minneapolis wybudowano nową Zbrojownię, przekazując Ogrody Zbrojowni Zarządowi Parków Minneapolis. Od 1908 r. teren dzisiejszego Ogrodu Rzeźb oraz tereny na zachód od niego były wykorzystywane do celów rekreacji sportowej, na których znajdowały się lekko ulepszone boiska, a w 1950 r. wybudowano oryginalny Parade Stadium. W 1988 r. otwarto Ogród Rzeźb w Minneapolis, zaprojektowany przez Edwarda Larrabee Barnesa i architektów krajobrazu Quinnela i Rothschilda. Stadion Parade został zburzony w 1990 r., a dwa lata później Ogród został powiększony o 3,5 akra (1,4 ha). Firma Michael Van Valkenburgh and Associates, Inc. zaprojektowała przedłużenie w kierunku północnym, aby uzupełnić pierwotną przestrzeń o bardziej otwarty obszar, na którym znajduje się ścieżka spacerowa i altana Alene Grossman Memorial Arbor o długości 300 stóp (91 m).

Centralnym punktem ogrodu jest fontanna Spoonbridge and Cherry (1985-1988), zaprojektowana przez małżeństwo Claesa Oldenburga i Coosje van Bruggen.

Most dla pieszych, Irene Hixon Whitney Bridge (1987), zaprojektowany przez Siah Armajani, przecina obecnie Hennepin Avenue, łącząc ogród rzeźb z Loring Park.^[19]

Mill Ruins Park to park w centrum Minneapolis, w stanie Minnesota, w Stanach Zjednoczonych, stojący po zachodniej stronie Saint Anthony Falls na rzece Mississippi i biegnący od 3rd Ave. S. do około 9. S. Park przedstawia historię młynarstwa w Minneapolis i pokazuje ruiny kilku młynów, które zostały opuszczone.

Park powstał w wyniku badań archeologicznych na terenie historycznej dzielnicy Saint Anthony Falls. Dzielnica ta została wpisana na listę National Register of Historic Places w 1971 roku. W 1983 roku rozważano projekt przedłużenia West River Parkway wzdłuż zachodniego brzegu rzeki Missisipi w centrum Minneapolis. Scott Anfinson, ówczesny archeolog Miejskiego Towarzystwa Historycznego, opracował plan oceny stanowisk archeologicznych wzdłuż nabrzeża rzeki. Szereg próbnych wykopów wzdłuż trasy ujawniło szeroki wachlarz stanowisk zawierających interesujące przedmioty. Na przykład w rejonie Bassett's Creek znaleziono fundamenty dwóch tartaków i pozostałości kolejowego budynku obrotowego, natomiast w pobliżu Hennepin Avenue odkryto fundamenty zajezdni Great Northern Railway Union Depot oraz podstawy wież pierwszego i drugiego mostu na Hennepin Avenue. W dzielnicy młynarskiej archeolodzy znaleźli ślady sugerujące, że nadal istnieją rozległe pozostałości fundamentów młynów i systemu napędu wodnego.

Pierwsza runda badań archeologicznych w latach 80. miała na celu uchronienie ruin przed zniszczeniem w wyniku budowy dróg. Później, w latach 90., nacisk został przeniesiony z oceny oddziaływania na środowisko na eksponowanie ruin w celu uzyskania ich wartości interpretacyjnej. Gdy ruiny stały się widoczne dla publiczności, celem było stworzenie możliwości edukacji, turystyki i rozwoju komercyjnego. Prace wykopaliskowe w Parku Ruin Młyńskich rozpoczęły się w 1998 roku i trwały do 2001 roku. Proces ten obejmował także stabilizację pozostałości młyna Washburn "A", który spłonął w 1991 roku. Młyn Washburna "A" stał się częścią Muzeum Mill City.

Oprócz pozostałości około 20 młynów mącznych i innych budynków przemysłowych, na terenie parku znajdują się także dwa kamienne mola i kilka żelaznych dźwigarów, które podtrzymywały estakadę Minneapolis Eastern Railroad. Wyraźnie widoczne są także ślady po kanale wodnym, a przepływ wody przez kanał został przywrócony. Znaki umieszczone wzdłuż chodników informują o ruinach i historii tego obszaru.^[21]

Zabytkowe szwedzkie muzeum i centrum sztuki. Amerykański Instytut Szwedzki to muzeum i centrum kulturalne w dzielnicy Phillips West w Minneapolis, w stanie Minnesota, w Stanach Zjednoczonych. Organizacja zajmuje się zachowaniem i badaniem historycznej roli, jaką Szwecja i Szwedzcy Amerykanie odegrali w kulturze i historii Stanów Zjednoczonych. Kompleks muzealny obejmuje ukończony w 1908 roku budynek Swan Turnblad Mansion oraz przylegające do niego Centrum Kultury Nelsona, ukończone w 2012 roku.

Obecnie ASI służy wszystkim ludziom jako miejsce wymiany doświadczeń na tematy związane z kulturą, migracjami, środowiskiem i sztuką, oparte na trwałych związkach ze Szwecją. Muzeum oferuje wystawy ze Szwecji i regionu nordyckiego, programy dla młodzieży i rodzin, a w ostatnich latach rozszerzyło swoją ofertę w zakresie sztuk teatralnych. Restauracja FIKA, mieszcząca się na terenie muzeum, została uznana przez Star Tribune w 2013 r. za "Najlepszy lunch w Minnesocie" ze względu na swoją kuchnię nowonordycką.^[22]

Pętla Północna, zwana też potocznie Dzielnicą Magazynową, to dzielnica Centralnej Społeczności Minneapolis w stanie Minnesota, która była główną dzielnicą handlową Minneapolis w latach, gdy miasto było środkowo-zachodnim węzłem żeglugowym. Choć w dzielnicy nadal prowadzi się niewielką działalność handlową, dominują w niej zabytkowe magazyny. Niektóre z tych budynków zostały przekształcone w restauracje, sklepy i mieszkania.

Ze względu na tę tożsamość dzielnica ta jest powszechnie znana jako Warehouse District. Obejmuje ona Minneapolis Warehouse Historic District, wpisaną na listę National Register of Historic Places. Północna Pętla jest położona na północny zachód od centralnej dzielnicy biznesowej, między centrum Minneapolis a rzeką Missisipi. Ulice w Północnej Pętli są zorientowane równolegle do rzeki, co oznacza, że biegną pod kątem 45 stopni w stosunku do siatki ulic w pozostałej części miasta.

Choć technicznie dzielnica rozciąga się dalej na południe, główny obszar mieszkalny i handlowy Pętli Północnej to w przybliżeniu prostokąt ograniczony torami kolejowymi Cedar Lake Trail (na południowym wschodzie), Plymouth Avenue (na północnym zachodzie), podwyższonym wjazdem/zjazdem na autostradę przy ulicy Czwartej na południowym zachodzie oraz rzeką Missisipi na północnym wschodzie. Washington Avenue jest główną arterią komunikacyjną w tej dzielnicy.

Park Jamesa I. Rice'a, który znajduje się w północno-wschodniej części dzielnicy wzdłuż rzeki, jest popularny wśród mieszkańców w miesiącach letnich. Ścieżka rowerowa i West River Parkway, które przebiegają przez park, są częścią Grand Rounds Scenic Byway. W 2010 roku w parku dodano plac zabaw, który znajduje się w miejscu, gdzie 4th Ave North krzyżuje się z West River Parkway.^[24]

Most Washington Avenue prowadzi drogę powiatową nr 122 i zieloną linię METRO przez rzekę Mississippi w Minneapolis, łącząc części East Bank i West Bank kampusu Uniwersytetu Minnesoty. Most ma dwa pokłady, z których dolny przeznaczony jest dla ruchu pojazdów silnikowych i pociągów kolei miejskiej, a górny dla pieszych i rowerów. Jest to obiekt użytkowy o prostej architekturze, ale ma znaczenie kulturowe, ponieważ codziennie przechodzą przez niego tysiące studentów, wykładowców, pracowników i gości.

Większość użytkowników mostu porusza się po nim innym środkiem transportu niż samochód osobowy. Według danych Departamentu Transportu Minnesoty z 2007 r. mostem przejeżdżało wówczas około 28 400 pojazdów dziennie. Jednak wielokrotne liczenie z 2009 roku wykazało, że most przewoził 71 400 osób dziennie, jeśli uwzględnić także inne środki transportu. Największym pojedynczym środkiem transportu były nadal pojazdy silnikowe (37,6%), ale 32,7% korzystało z transportu autobusowego, 19,9% z pieszych, 9,6% z rowerów, a pozostałe 0,3% z innych metod, takich jak jazda na rolkach. Most jest ważnym punktem dla rowerzystów, a przy liczbie 6 850 osób korzystających z niego dziennie, może przewozić więcej rowerów niż jakakolwiek inna trasa w Minneapolis.

W 2011 roku, w ramach budowy zielonej linii METRO, rozpoczęto rekonfigurację mostu. Pierwotne dwa pasy ruchu w kierunku wschodnim i zachodnim zostały na stałe zredukowane do jednego pasa w kierunku wschodnim i jednego pasa w kierunku zachodnim, z wykorzystaniem pasów zewnętrznych. Dwa wewnętrzne (środkowe) pasy ruchu są obecnie przeznaczone dla kolei miejskiej. Linia lekkiej kolei została otwarta 14 czerwca 2014 r.^[27]

Orchestra Hall, znajdująca się na 11th Street przy Peavey Plaza, pomiędzy Nicollet Mall i Marquette Avenue w centrum Minneapolis, Minnesota, Stany Zjednoczone, jest siedzibą Orkiestry Minnesota. Jest to główny punkt orientacyjny w południowej części Nicollet Mall, gdzie oprócz siedziby Orkiestry odbywa się wiele imprez w ciągu roku.

Widownia mieści 2089 osób, z czego około 1200 na głównym piętrze. Pozostałe miejsca są umieszczone na trzech balkonach nad i po bokach głównego piętra. Audytorium jest w rzeczywistości drugim budynkiem, oddzielonym ze względów akustycznych jednocalową szczeliną od "skorupy", w której znajduje się lobby i biura administracyjne. Na scenie znajduje się niezwykły element: motyw dużego sześcianu na tylnej ścianie sceny, który ciągnie się wzdłuż sufitu w kierunku tyłu widowni. Sześciany zostały dodane ze względów akustycznych, ale okazały się również efektowne wizualnie.^[29]

Orpheum Theatre to teatr znajdujący się w centrum Minneapolis w stanie Minnesota. Jest jednym z czterech odrestaurowanych teatrów przy Hennepin Avenue, obok Pantages Theatre, State Theatre i Shubert Theatre.

Budynek został otwarty 16 października 1921 roku i pierwotnie nosił nazwę Hennepin Theater. W rzeczywistości teatr składa się z dwóch oddzielnych struktur: długiego, przypominającego palce lobby, które rozciąga się od wąskiej fasady wzdłuż Hennepin Avenue, oraz widowni, która jest cofnięta i biegnie równolegle do Hawthorne Avenue. W odrestaurowanym holu znajduje się sześć płaskorzeźb z terakoty. Audytorium jest misternie otynkowane, z licznymi girlandami, wieńcami, medalionami i innymi dekoracjami. Na suficie znajduje się kopuła z 30 000 kwadratów z liści aluminiowych.

Budynek mieści 1500 osób na głównym piętrze i 1100 na trzypoziomowym balkonie.

W Orpheum odbyły się premiery kilku musicali, w tym Victor/Victoria, Król Lew i 101 Dalmatyńczyków.

W 1988 roku Orpheum zostało sprzedane przez Boba Dylana (który był jego właścicielem w latach 1979-1988) miastu Minneapolis; zostało wyremontowane i ponownie otwarte w 1993 roku. W 2005 roku miasto przekazało prawa własności do swoich teatrów organizacji Hennepin Theatre Trust.

Pierwotnym partnerem Historic Theatre Group była firma Jujamcyn Productions. SFX (obecnie Live Nation) kupiło Jujamcyn Productions w 2000 roku. W 2008 roku Live Nation sprzedało większość swoich obiektów teatralnych, w tym Minneapolis, firmie Key Brand Entertainment.^[31]