Middlesex Fells Reservation - atrakcje i zabytki, które warto zobaczyć

Salem Street Burying Ground to cmentarz położony przy skrzyżowaniu ulic Salem Street i Riverside Avenue w Medford w stanie Massachusetts. Salem Street Burying Ground był używany wyłącznie do pochówku zamożnych mieszkańców miasta od końca XVII wieku do końca XIX wieku. Cmentarz został wpisany do Krajowego Rejestru Zabytków w 1981 roku.

Salem Street Burying Ground był pierwotnie prywatnym cmentarzem rodziny Wade. Został przejęty przez miasto Medford w maju 1717 roku. Najstarszy kamień pochodzi z 1683 roku, a ostatni z 1881 roku. Według dokumentów pochowanych jest tam sześćset osób, ale jest tylko 485 znaczników. Istnieje kilka znanych powodów tej rozbieżności.

W XVII wieku jeden nagrobek często oznaczał miejsce pochówku kilku członków tej samej rodziny. Miejsce ostatniego spoczynku nie mniej niż czterech członków rodziny Wade'ów jest oznaczone pojedynczym dużym, brązowym blokiem łupkowym, jednym z największych na cmentarzu. Podobnie, w pobliżu wejścia na cmentarz przy Riverside Avenue, maszt i granitowy kamienny znak (na zdjęciu) upamiętniają groby kilku nieznanych żołnierzy wojny rewolucyjnej pochowanych na tym cmentarzu. Tekst na tablicy brzmi: "Pamięci żołnierzy z New Hampshire, którzy polegli pod Bunker Hill, pochowanych w tym mieście i pochowanych w tym miejscu".

Zapisy wskazują również, że w południowo-zachodnim narożniku cmentarza w nieoznaczonych grobach pochowano ponad pięćdziesięciu niewolników.^[1]

Most Medford Pipe Bridge to zabytkowy most rurowy o konstrukcji płytowej nad rzeką Mystic, pomiędzy S. Court St. a Mystic Valley Parkway w Medford, Massachusetts. Został zbudowany w 1897 roku jako część północnej trasy wysokiego i niskiego ciśnienia Metropolitan Water Board.

Most przeprowadza 20-calowy rurociąg roboczy i 48-calowy rurociąg roboczy pomiędzy zbiornikiem Chestnut Hill Reservoir a Spot Pond, które są połączone krzyżowo z przepompownią Mystic Water Works w Somerville. Most został zbudowany przez firmę New Jersey Steel & Iron Company w Trenton, New Jersey, i posadowiony na przyczółkach zaprojektowanych przez firmę Cheney & Trumbull. Odbywa się na nim także ruch pieszy.

W 1990 r. most został wpisany do Krajowego Rejestru Zabytków (National Register of Historic Places). Na pocztówce z ok. 1938 r. opisano go jako "Foot Bridge over Mystic River", Medford, Mass.^[2]

Middlesex Fells Reservation Parkways to drogi znajdujące się na terenie Middlesex Fells Reservation i graniczące z nim, park stanowy na północnych przedmieściach Bostonu w stanie Massachusetts. Park obejmuje fragmenty miast Malden, Medford, Melrose, Stoneham i Winchester. Drogi wewnątrz parku i na jego obrzeżach zostały wpisane do Krajowego Rejestru Zabytków (National Register of Historic Places). Inne fragmenty niektórych dróg są ujęte w więcej niż jednym wpisie do rejestru narodowego; patrz Fellsway Connector Parkways i Middlesex Fells Reservoirs Historic District.

Rezerwat Middlesex Fells jest jednym z najstarszych i największych parków w Systemie Parków Metropolitalnych Wielkiego Bostonu. Rezerwat został utworzony w 1894 roku poprzez przekazanie 450 hektarów (1100 akrów) ziemi przez The Trustees of Reservations do Metropolitan Parks Commission, organizacji będącej poprzednikiem Metropolitan District Commission, a obecnie Massachusetts Department of Conservation and Recreation (DCR). Do 1897 roku park został powiększony do około 3000 akrów (1200 ha). Obszar ten obejmował niektóre istniejące drogi, które stały się wewnętrznymi drogami parku. Drogi graniczne otaczające park były zgodne z zasadą wyartykułowaną przez projektanta krajobrazu Charlesa Eliota, który walnie przyczynił się do zachowania Fells, że takie drogi wyraźnie wyznaczają granice parku i zapewniają jego sąsiadom przyjemne widoki.^[3]

Henry Bradlee Junior House znajduje się w Medford w stanie Massachusetts. Został zaprojektowany w stylu Queen Anne przez firmę Peabody & Stearns około 1881-1882 roku. Był to jeden z trzech domów zbudowanych przez Hallów i Bradleyów na terenie ich posiadłości.

Ten dom został zbudowany dla Henry'ego Bradlee'a Juniora, jego żony Maude (Abbot) Bradlee i ich syna Edwarda, który urodził się w Bostonie w 1880 roku. Henry i Maude pobrali się 21 stycznia 1879 roku, a ten dom był po części prezentem ślubnym dla nich. Ślubu udzielił im ksiądz Leighton Parks w Bostonie, w stanie Massachusetts.

Pozostałe dwa domy zostały zbudowane w połowie lub pod koniec lat 50. XIX wieku dla Dudleya C. Halla oraz dla Henry'ego Bradlee'a Seniora i jego żony Hepsy Hall Bradlee. Według badań przeprowadzonych przez Komisję Historyczną Massachusetts najlepiej zachowany jest dom Henry'ego Bradlee'a Juniora.

Raport MHC stwierdza po części: Jego liczne ganki, toczone słupy, balkony, porte-cochere i komin z dzielonymi kanałami (aby zapewnić miejsce na okno w środku podstawy) są najlepszymi detalami tego typu w Medford. Wymieniony w akcie notarialnym z 1882 r. dom został zbudowany prawdopodobnie między marcem 1881 r., kiedy to dokonano pierwszych pomiarów działki o powierzchni 1,3/4 akra, na której stał, a kwietniem 1882 r., kiedy Dudley Bradlee przyznał hipotekę na nieruchomości Henry'emu Bradlee i jego żonie Maude.

Jedyną większą zmianą w domu było zastąpienie oryginalnego gontu dekoracyjnym stiukiem. Zmiany tej dokonano prawdopodobnie około 1910 r., kiedy w okolicy zaczęły powstawać modne domy w stylu sztukatorskim.

Henry Bradlee Junior pochodził z rodziny z wyższych sfer z okolic Medford i Bostonu. Urodził się 30 stycznia 1851 roku, a zmarł 13 kwietnia 1894 roku. Wiadomo, że jego dziadek, Josiah Bradlee z Bostonu, brał udział w wydarzeniu znanym jako Boston Tea Party w 1773 roku. Był potomkiem gubernatora Simona Bradstreeta z kolonii Massachusetts Bay oraz Charlesa Tuftsa. Henry Bradlee Jr. miał dwoje rodzeństwa: Ellen Marion Bradlee i Dudleya Halla Bradlee.^[5]

Peter Tufts House to amerykański dom w stylu kolonialnym położony w Medford w stanie Massachusetts. Uważa się, że został zbudowany między 1677 a 1678 rokiem. W przeszłości historycy uważali go za najstarszy murowany dom w Stanach Zjednoczonych, choć to wyróżnienie należy do Bacon's Castle, plantacji z 1665 roku należącej do Wirgińczyka Arthura Allena. Uważa się również, że jest to prawdopodobnie najstarszy zachowany w USA dom z dachem dwuspadowym.

Ceglane ściany mają grubość 0,46 m. Kominy końcowe zostały wbudowane w ściany, co jest nietypowe dla czasu i obszaru budowy, a "oddzielne przewody kominowe są połączone w szczytach. Stroma główna połać dachu (51°) jest ścięta u góry, tworząc jeden z najwcześniejszych znanych dachów dwuspadowych."^[10]

Joseph K. Manning House to zabytkowy dom w Medford w stanie Massachusetts. Zbudowany w 1875 roku, ten trzypiętrowy, drewniany dom jest najbardziej wyszukanym domem w stylu Second Empire w mieście. Najbardziej wyróżniającą się cechą tego złożonego architektonicznie budynku jest sześciokątny pawilon przymocowany do ganku w zachodnim narożniku. Ma on kunsztowny fryz i dekoracyjną stolarkę w stylu Stick oraz balustradę z ciężkimi toczonymi tralkami. Mansardowy dach domu pokryty jest gontem w wielu pasmach z kolorowych łupków i przepruty lukarnami z frontonami. Na górnej linii dachu znajduje się żelazne zwieńczenie. Dom został zbudowany dla Josepha Kinga Manninga, syna zamożnego handlarza drewnem.

W 1989 r. dom został wpisany do Krajowego Rejestru Zabytków (National Register of Historic Places).^[11]