Richmond - atrakcje i zabytki, które warto zobaczyć

Budynek rządowy w stylu kolonialnym. Kapitol Stanu Wirginia jest siedzibą władz stanu Wirginia, znajdującą się w Richmond, trzeciej stolicy amerykańskiego stanu Wirginia. Mieści się tu najstarszy wybieralny organ ustawodawczy w Ameryce Północnej, Zgromadzenie Ogólne Wirginii, założone po raz pierwszy jako Izba Burżuazji w 1619 roku.

Pomysłodawcami budowy Kapitolu byli Thomas Jefferson i Charles-Louis Clérisseau z Francji, wzorując się na Maison Carrée w Nîmes. Budowę rozpoczęto w 1785 roku, a zakończono w 1788 roku. Obecny Kapitol jest ósmym z kolei budynkiem służącym jako siedziba stanu Wirginia, głównie z powodu pożarów w okresie kolonialnym. Na początku XX wieku dobudowano dwa skrzydła, które nadały mu obecny wygląd. W 1960 r. został uznany za narodowy zabytek historyczny (National Historic Landmark).^[3]

Agecroft Hall to dwór i posiadłość w stylu Tudorów, położony przy 4305 Sulgrave Road nad rzeką James w dzielnicy Windsor Farms w Richmond w stanie Wirginia w Stanach Zjednoczonych. Dwór został zbudowany pod koniec XV wieku i pierwotnie znajdował się w dolinie Irwell w Agecroft, w Pendlebury, w historycznym hrabstwie Lancashire w Anglii, ale w XX wieku był niezamieszkały i popadał w ruinę.

Pan Thomas C. Williams, Jr. z Richmond w Wirginii, bogaty przedsiębiorca, nabył Agecroft Hall za radą swojego architekta Henry'ego G. Morse'a. W okresie "Country Place Era", kiedy wiele zamożnych amerykańskich rodzin budowało rozległe posiadłości na wzór tych, które widzieli w Europie, pan Williams, którego interesy obejmowały tytoń, bankowość i żeglugę, chciał zbudować prawdziwie angielski dwór na swojej 23-akrowej posiadłości z widokiem na rzekę James. Dworek został rozebrany, zapakowany w skrzynie, przewieziony przez Atlantyk i zrekonstruowany w dzielnicy Windsor Farms w Richmond - wówczas modnej, nowej dzielnicy tworzonej przez pana Williamsa na terenie rodzinnej farmy Williamsa, która od dawna znana była jako "Windsor".

Architekt, pan Morse, został zatrudniony do nadzorowania przebudowy. Nie chciano odtworzyć Agecroft w formie, w jakiej stał w Lancashire, lecz stworzyć funkcjonalną i wygodną rezydencję, przypominającą swoją angielską poprzedniczkę. Zrezygnowano z oryginalnego planu pięter i wprowadzono wiele udogodnień z XX wieku. Przebudowa trwała dwa lata i kosztowała około 250 000 dolarów, co było znaczną sumą jak na tamte czasy. Projekt został ukończony wiosną 1928 roku.

W następnym roku pan Williams zmarł, zapisawszy w testamencie, że po śmierci wdowy lub przeniesieniu Agecroft Hall stanie się muzeum domowym.^[4]

Lewis Ginter Botanical Garden to ogród botaniczny o powierzchni 50 akrów, położony w hrabstwie Henrico, tuż obok Richmond w stanie Wirginia. Znajduje się w nim kilkanaście ogrodów tematycznych, oranżeria, biblioteka i kawiarnia. Normalny dzienny wstęp wynosi 17 dolarów dla dorosłych, 14 dolarów dla seniorów, 8 dolarów dla dzieci, poniżej 3 roku życia wstęp jest bezpłatny. Ogród botaniczny Lewis Ginter jest częścią programu Museums for All, w ramach którego osoby posiadające kartę SNAP/EBT mają wstęp za $1 dla dorosłych i roczne członkostwo za $5. Ogród Botaniczny Lewis Ginter organizuje również wybrane dni, zazwyczaj 4 lipca i Święto Pracy, w których wstęp dla społeczności jest bezpłatny. Ogród botaniczny Lewis Ginter oferuje krytą wystawę motyli Butterflies LIVE!, wystawy sezonowe, wystawy sztuki, wydarzenia specjalne i sezonowe godziny wieczorne z muzyką na żywo. W wybrane czwartkowe wieczory psy w smyczy są wpuszczane na imprezę Fidos After 5. Zwiedzanie, zajęcia i wybrane imprezy specjalne są zazwyczaj dodatkowo płatne.^[6]

Belle Isle to mała, 54-akrowa wyspa w mieście Richmond w stanie Wirginia. Belle Island leży w obrębie rzeki James, a będąc własnością miasta pełni funkcję parku miejskiego. Jest dostępna dla ruchu pieszego i rowerowego przez wiszącą kładkę, która przebiega pod mostem Robert E. Lee Memorial Bridge od strony północnego brzegu lub przez drewniany most od strony południowego brzegu. Z wyjątkiem sytuacji, gdy poziom wody w rzece James jest wysoki, można do niej dotrzeć pieszo z południowego brzegu, pokonując łatwe do pokonania głazy. Z Belle Isle można zobaczyć cmentarz Hollywood, starą hutę Tredegar Iron Works oraz panoramę miasta Richmond. Belle Isle posiada wiele ścieżek rowerowych wokół wyspy, a także mały klif wykorzystywany do nauki wspinaczki skałkowej.^[7]

Texas Beach Skate Park, znany również jako Treasure Island Community Skate Park, to skatepark DIY znajdujący się w obrębie planowanego Riverview Community Park w nadrzecznej dzielnicy Texas Beach na północnym brzegu rzeki James w Richmond, w stanie Wirginia, w Stanach Zjednoczonych.

Trwająca budowa i rozbudowa skateparku przez grupę lokalnych deskorolkowców i wolontariuszy, przy dodatkowym wsparciu i pomocy organizacyjnej ze strony Richmond Area Skateboard Alliance (RASA), obejmuje dwie oddzielne płyty betonowe, starszy dolny poziom składający się z oryginalnego skate spotu Texas Beach DIY oraz nowszy górny poziom wylany w 2019 roku. Rozwój skateparku został usankcjonowany przez miasto Richmond, ale bez bezpośredniego wsparcia finansowego ze strony Departamentu Parków, Rekreacji i Obiektów Komunalnych Richmond. Budowa i rozbudowa skateparku jest kontynuowana wyłącznie dzięki wysiłkom lokalnych deskorolkowców i wolontariuszy, którzy ofiarowują beton, tłuczeń i inne materiały.

Texas Beach Skate Park to drugi publiczny skatepark w mieście Richmond oraz pierwszy i jedyny publiczny skatepark w mieście na północ od rzeki. W przeciwieństwie do Carter Jones Skate Park, pierwszego publicznego skateparku na południowej stronie miasta i jedynego oficjalnie otwartego i poświęconego przez miasto, skatepark ten charakteryzuje się silną kulturą wolontariatu i atmosferą DIY.^[10]

Muzeum poświęcone Edgarowi Poe z jego oryginalnymi rękopisami. Muzeum Poego lub Muzeum Edgara Allana Poego to muzeum znajdujące się w dzielnicy Shockoe Bottom w Richmond, w stanie Wirginia, w Stanach Zjednoczonych, poświęcone amerykańskiemu pisarzowi Edgarowi Allanowi Poemu. Choć Poe nigdy nie mieszkał w tym budynku, służy on upamiętnieniu jego pobytu w Richmond. W muzeum znajduje się jedna z największych na świecie kolekcji oryginalnych rękopisów, listów, pierwszych wydań, pamiątek i rzeczy osobistych. W muzeum można również zapoznać się z wczesnym XIX-wiecznym Richmond, gdzie Poe mieszkał i pracował. Muzeum przedstawia życie i karierę Poego, dokumentując jego osiągnięcia za pomocą obrazów, pamiątek i wierszy, a także skupiając się na latach spędzonych przez niego w Richmond.^[13]

Muzeum Dziecięce w Richmond rozpoczęło działalność w 1977 roku jako Richmond Children's Museum w budynku Navy Hill School w centrum Richmond w stanie Wirginia. W 2000 roku muzeum przeniosło się do obecnej siedziby przy Broad Street w Richmond. W 2010 roku Muzeum Dziecięce w Richmond jako pierwsze w kraju otworzyło placówkę satelitarną w Short Pump, w dzielnicy West End w Richmond. W latach 2012 i 2014 Muzeum Dzieci Richmond otworzyło dwie inne placówki satelitarne w Chesterfield w stanie Wirginia i w Fredericksburgu w stanie Wirginia. Muzeum jest także siedzibą Commonwealth Parenting i Central Virginia Book Bank.

Główne atrakcje Muzeum Głównego obejmują: Nowo wyremontowany szpital z "naturalnej wielkości" grą operacyjną, centrum rentgenowskim, dyspozytornią pogotowia ratunkowego oraz karetką z interaktywną syreną i światłami. Mała Farma - specjalny obszar do zwiedzania dla gości w wieku 3 lat i młodszych!^[17]

Stuart C. Siegel Center to wielofunkcyjny obiekt o powierzchni 190 000 stóp kwadratowych, znajdujący się na terenie kampusu Virginia Commonwealth University w Richmond, w stanie Wirginia, w Stanach Zjednoczonych. Głównym elementem obiektu jest licząca 7 637 miejsc E.J. Wade Arena. Do 2010 roku, kiedy to ukończono budowę nowego kompleksu Cary Street Gym, obiekt służył również jako miejsce rekreacji studentów. Obecnie jest on wykorzystywany wyłącznie na potrzeby lekkoatletyki VCU i obejmuje siłownię, pomocnicze boisko do koszykówki oraz kawiarnię. W E.J. Wade Arena odbywają się rozgrywki lekkoatletyczne na poziomie I dywizji NCAA, a także imprezy specjalne, takie jak rozdanie dyplomów, koncerty, przyjęcia i różne zawody. Nazwę nadano jej na cześć biznesmena z Richmond Stuarta C. Siegela.

Kompleks został otwarty w 1999 roku, a jego budowa kosztowała 30,1 miliona dolarów. 7 milionów dolarów wyłożył lokalny biznesmen Stuart C. Siegel, dzięki czemu centrum nosi jego imię. Jego głównym najemcą jest męska drużyna koszykówki VCU Rams, która od czasu wprowadzenia się do obiektu ma jeden z najlepszych w kraju wskaźników zwycięstw na własnym boisku. Boisko zyskało reputację prawdopodobnie najtrudniejszego miejsca do gry w Konferencji Atlantic 10. Męska drużyna koszykówki VCU Rams jest obecnie na 11. miejscu pod względem procentowego wskaźnika zwycięstw na własnym parkiecie w Division I z wynikiem 85,79. W latach 2012-2013 Rowdy Rams otrzymali nagrodę Naismith Student Section of the Year Award, przyznawaną najlepszej sekcji studenckiej w koszykówce uniwersyteckiej. Od stycznia 2011 roku każdy mecz w Siegel Center został wyprzedany, a obecnie jest to już 134 (stan na 3/8/19). Arena jest również rutynowym gospodarzem lokalnych i stanowych turniejów koszykówki szkół średnich, a także gospodarzem corocznych zawodów FIRST Robotics Competition Virginia Regional (dawniej VCU/NASA).

Przed sezonem koszykarskim 2016-2017 arena została przemianowana na E.J. Wade Arena, firmę budowlaną, której właścicielem jest lokalna rodzina z Mechanicsville w stanie VA. Umowa opiewa na 2,75 miliona dolarów w ciągu dziesięciu lat, ale rodzina Wade'ów obiecała, że w ciągu tych dziesięciu lat przekaże łącznie 4,05 miliona dolarów.^[18]

Tredegar Iron Works w Richmond w Wirginii była największą hutą żelaza w Konfederacji podczas amerykańskiej wojny secesyjnej i ważnym czynnikiem, który zadecydował o tym, że Richmond stało się jej stolicą.

Tredegar dostarczał około połowy artylerii używanej przez Armię Stanów Konfederacji, a także żelazne poszycie dla CSS Virginia, pierwszego konfederackiego okrętu wojennego typu ironclad, który walczył w historycznej bitwie o Hampton Roads w marcu 1862 roku. Zakład uniknął zniszczenia przez wojska podczas ewakuacji miasta i kontynuował produkcję do połowy XX wieku. Obecnie teren ten jest sklasyfikowany jako National Historic Landmark District i służy jako główny budynek American Civil War Museum.

Nazwa Tredegar wywodzi się od walijskiego miasta przemysłowego, z którego pochodziła większość pracowników firmy na początku jej istnienia.^[20]

Virginia House to dworek na wzgórzu z widokiem na rzekę James w dzielnicy Windsor Farms w Richmond, w stanie Wirginia, w Stanach Zjednoczonych.

Dom został zbudowany z materiałów pochodzących z XVI-wiecznego Priory House w Warwick w hrabstwie Warwickshire w Anglii, przewieziony i ponownie zmontowany, a budowę ukończono na kilka miesięcy przed krachem giełdowym w 1929 roku. Virginia House jest utrzymany w stylu architektonicznym Tudorów, ale uwzględnia szereg wzorów z innych domów angielskich i posiada nowoczesne udogodnienia, takie jak dziesięć wanien i centralne ogrzewanie.

Virginia House został zbudowany przez Alexandra i Virginię Weddellów, którzy zachowali wiele materiałów z Priory i innych starych angielskich dworów, a także dodali do nich eleganckie angielskie i hiszpańskie antyki, orientalne dywany, jedwabie i srebra. Obecnie Virginia House jest zarządzany przez Virginia Historical Society jako muzeum domu, choć w dużej mierze pozostał w takim stanie, w jakim był w latach 40. ubiegłego wieku, kiedy Weddellowie byli jego właścicielami. Bezpośrednio na zachód od posiadłości znajduje się Agecroft Hall.^[22]

Altria Theater w Richmond, w stanie Wirginia, w Stanach Zjednoczonych to teatr znajdujący się na południowo-zachodnim rogu Monroe Park na terenie kampusu Virginia Commonwealth University i jest największym obiektem kompleksu sztuk performatywnych Richmond CenterStage. Teatr Altria, dawniej znany jako The Mosque i Landmark Theater, został pierwotnie zbudowany dla Shriners of the Acca Temple Shrine.

W 1940 roku budynek został zakupiony przez miasto Richmond, które zaadaptowało większą część jego wnętrza na potrzeby miejskie. Departament Policji w Richmond zajął piwnice teatru, w których urządzono pomieszczenia biurowe, sale lekcyjne, salę gimnastyczną i strzelnicę dla akademii policyjnej. W podziemiach znajdował się także basen, początkowo wykorzystywany do celów szkoleniowych, a następnie wypełniony betonem podczas remontu w 2014 roku. Wielu osobom piwnice meczetu są znane jako miejsce rejestracji uczniów VCU, która odbywała się kilka razy w roku.

Nazwa teatru została zmieniona w 1995 r. z "The Mosque" na "Landmark Theater" po roku renowacji. W lutym 2014 r., po remoncie wartym 10 mln dolarów, teatr został oficjalnie nazwany Altria Theater. Każdego roku gości on znane gwiazdy muzyczne i teatralne.

Teatr został zaprojektowany w stylu mauretańskiego renesansu przez Marcellusa E. Wrighta Sr. we współpracy z Charlesem M. Robinsonem i Charlesem Custerem Robinsonem około 1925 roku. J. R. Ray z Richmond Tile and Mosaic Works był odpowiedzialny za szeroko stosowane płytki ozdobne, a J. Frank Jones z Rambusch Decorating Company nadzorował dekorację wnętrz. Budynek został oficjalnie otwarty w 1927 r., a w 1928 r. poświęcili go Shrinersi.

W tym miejscu występowali tacy wykonawcy, jak Elvis Presley, Jimi Hendrix, Bill Burr, Grateful Dead, Bruce Springsteen, Frank Sinatra, Roy Buchanan, B B King, Widespread Panic i The Supremes. W Altria Theater występowały również znane przedstawienia z Broadwayu, takie jak Wicked, Król Lew, Les Miserables i Cats.^[23]

Virginia Aviation Museum było muzeum lotnictwa w nieposiadającym osobowości prawnej hrabstwie Henrico w stanie Wirginia, przylegającym do międzynarodowego lotniska w Richmond. Wzniesione w 1986 roku, muzeum mieściło kolekcję około trzydziestu czterech płatowców, zarówno własnych, jak i wypożyczonych, począwszy od reprodukcji latawców braci Wright po wciąż najnowocześniejszy SR-71 Blackbird. Muzeum jest filią Science Museum of Virginia. Obecny budynek, znany jako Martha C. West Building, był pierwotnie planowany jako tymczasowy magazyn do czasu zakończenia budowy właściwego budynku muzeum.

Muzeum zamknięto 30 czerwca 2016 roku. SR-71 został przeniesiony do Science Museum of Virginia, gdzie jest eksponowany. Pozostała część kolekcji zostanie przeniesiona i zachowana, ale nowa lokalizacja nie została jeszcze ustalona.^[24]

Virginia Historical Society, założone w 1831 roku jako Virginia Historical and Philosophical Society, z siedzibą w Richmond w stanie Wirginia, jest głównym ośrodkiem przechowywania, badania i nauczania historii Wirginii. Jest to prywatna organizacja non-profit, utrzymująca się niemal wyłącznie z prywatnych składek. W 2004 r. zostało mianowane oficjalnym stanowym towarzystwem historycznym stanu Wirginia.

W 2018 r. siedziba Towarzystwa Historycznego została przemianowana na Muzeum Historii i Kultury Wirginii.

Muzeum oferuje wystawy i programy dla zwiedzających w każdym wieku. Ma ponad 25 000 stóp kwadratowych (2300 m2) powierzchni wystawienniczej i największą ekspozycję artefaktów z Wirginii w stałej ekspozycji. Muzeum Historii i Kultury Wirginii jest jedynym muzeum, w którym cała historia Wirginii znajduje się pod jednym dachem - wszystkie stulecia, regiony i tematy są tu poruszane.^[26]

Branch House w Richmond w stanie Wirginia został zaprojektowany w 1916 roku przez firmę Johna Russella Pope'a jako prywatna rezydencja finansisty Johna Kerra Brancha i jego żony Beulah Gould Branch.

Dom znajduje się na terenie dzielnicy historycznej Monument Avenue w Richmond, która została wpisana na listę National Register of Historic Places w 1967 roku. Sam Branch House został wpisany na listę National Register of Historic Places w 1984 roku. Status dzielnicy został przedłużony w 1989 roku, a następnie w 1997 roku został uznany za National Historic Landmark.

Po tym, jak w latach 50. spadkobierca rodziny Branch podarował dom lokalnej organizacji charytatywnej, budynek kilkakrotnie zmieniał właścicieli, aż w 2003 roku został zakupiony przez Virginia Architecture Foundation (wcześniej Virginia Center for Architecture Foundation) i ponownie otwarty w 2005 roku jako siedziba jej następcy, Virginia Center for Architecture (VCA), biura Virginia Society of the American Institute of Architects (VSAIA) i jego nieistniejącej już publikacji, magazynu Inform. W budynku mieści się również Muzeum Architektury i Wzornictwa w Filii.^[27]

National Theater to zabytkowy teatr w Richmond w stanie Wirginia. Stanowi część bloku miejskiego wzdłuż 700 przecznicy Broad Street, znanego niegdyś jako Theatre Row i jest jedyną zachowaną salą widowiskową w tym bloku.

Teatr Narodowy został zbudowany w 1923 roku. Początkowo wystawiano w nim zarówno spektakle rozrywkowe na żywo (np. wodewil), jak i filmy. W 1968 roku został przekształcony w kino, które zamknięto 5 września 1983 roku.

Odrestaurowany i ponownie otwarty w 2008 roku przez RIC Capital Ventures teatr, działający pod nazwą The National, jest wykorzystywany jako miejsce występów artystycznych i muzycznych. W 2014 roku obiekt został przejęty przez AEG Live.

Został wpisany do Krajowego Rejestru Zabytków w 2003 r. i znajduje się w dzielnicy Grace Street Commercial Historic District.^[28]

Virginia War Memorial to pomnik z 1955 roku w Richmond, w stanie Wirginia, pierwotnie poświęcony Wirgińczykom poległym w II wojnie światowej i wojnie koreańskiej. W 1980 roku powiększono go, aby uhonorować Wirgińczyków poległych w wojnie wietnamskiej. W 1996 r. dodano nazwiska Wirginijczyków poległych w akcji "Pustynna Burza/Pustynna Tarcza". Obecnie na szklanych i kamiennych ścianach Sanktuarium Pamięci wyryto nazwiska prawie 12 000 Wirginijczyków. Ze względu na inny charakter wojny w dzisiejszych czasach Wirginia stworzyła specjalne Sanktuarium Pamięci, aby uhonorować ponad 250 Wirgińczyków poległych w globalnej wojnie z terroryzmem.

Seria filmów dokumentalnych "Virginians at War", w połączeniu z innymi działaniami, znacząco poprawiła wizerunek Miejsca Pamięci Wojny w regionie i w całej Wspólnocie, a także podkreśliła przesłanie "Ceny Wolności". Miejsce Pamięci zyskało nowych pracowników i wolontariuszy, aby sprostać rosnącemu zapotrzebowaniu na ofertę edukacyjną i pomóc w obsłudze większej liczby odwiedzających Miejsce Pamięci.

Gdy w 2008 r. Miejsce Pamięci Wojny odwiedziło ponad 21 000 osób z 45 stanów i 21 krajów, warunki lokalowe były napięte do granic możliwości. Niektórych grup nie przyjmowano, a indywidualnym zwiedzającym nie można było zapewnić pomocy edukacyjnej, ponieważ jedno audytorium nie było w stanie pomieścić wielu grup na potrzeby edukacji i spotkań. Miejsce Pamięci jest również wykorzystywane przez czynny personel wojskowy podczas takich wydarzeń, jak powroty do domu, ponowne zaciąganie się do wojska i awanse.

Aby zmniejszyć rosnące zapotrzebowanie na obiekty, zaplanowano budowę centrum edukacyjnego, które rozszerzyłoby możliwości edukacyjne i ofertę dla uczniów i zwiedzających, a także zapewniłoby odpowiednią obsługę zwiedzających. Stworzono śmiały projekt budowy centrum edukacyjnego o powierzchni 18 000 stóp kwadratowych, które zapewni przestrzeń niezbędną do przyjęcia wielu grup w ramach programów edukacyjnych i patriotycznych, a także zwykłych turystów, którzy zwiedzają jeden ze skarbów Wirginii.^[29]

Zabytkowe miejsce z lokalnymi przewodnikami. Kościół św. Jana to kościół episkopalny znajdujący się przy 2401 East Broad Street w Richmond, w stanie Wirginia, w Stanach Zjednoczonych. John's jest najstarszym kościołem w mieście Richmond w stanie Wirginia, powstałym z kilku wcześniejszych parafii. Został zbudowany w 1741 roku przez syna Williama Randolpha, pułkownika Richarda Randolpha; od niego wzięła nazwę dzielnica Church Hill. Był miejscem dwóch ważnych konwencji w okresie poprzedzającym wojnę rewolucyjną i jest znany jako miejsce, w którym ojciec założyciel Stanów Zjednoczonych Patrick Henry wygłosił pamiętne przemówienie na Drugiej Konwencji Wirginii, kończące się często cytowanym żądaniem: "Dajcie mi wolność albo dajcie mi śmierć!". Kościół jest uznany za Narodowy Zabytek Historii (National Historic Landmark).^[30]

Virginia Women's Monument to pomnik państwowy w Richmond w stanie Wirginia, upamiętniający wkład kobiet Wirginii w historię stanu Wirginia i Stanów Zjednoczonych Ameryki. Pomnik znajduje się na terenie Kapitolu Stanu Wirginia i nosi oficjalny tytuł Voices from the Garden: The Virginia Women's Monument" i zawiera naturalnej wielkości posągi z brązu siedmiu kobiet z Wirginii umieszczone na małym granitowym placu.

Pomnik został zaproponowany po raz pierwszy w 2009 roku i ustanowiony wspólną uchwałą Zgromadzenia Ogólnego Wirginii w 2010 roku. Komisja składająca się z 18 członków, przy udziale Biblioteki Wirginii i profesorów historii kobiet, wybrała kobiety, które zostaną uhonorowane statuetkami wyrzeźbionymi przez StudioEIS na Brooklynie w Nowym Jorku. Granitowy plac i Ściana Honoru zostały otwarte w październiku 2018 roku, a pomnik został oficjalnie odsłonięty wraz z pierwszymi siedmioma ukończonymi posągami 14 października 2019 roku.

Wśród prezentowanych obecnie kobiet są: Cockacoeske, wódz plemienia Pamunkey; Anne Burras Laydon, kolonistka z Jamestown; Mary Draper Ingles, słynna kobieta pogranicza i pionierka Ameryki; Elizabeth Keckley, szwaczka i powierniczka Mary Todd Lincoln; Laura Copenhaver, przedsiębiorca; Virginia Randolph, wybitny pedagog; Adele Goodman Clark, sufrażystka i aktywistka; Martha Washington, inauguracyjna pierwsza dama Stanów Zjednoczonych; oraz Clementina Rind, pierwsza kobieta drukująca i wydająca gazety w Wirginii.^[31]

Wilton House Museum to muzeum w zabytkowym domu położonym w Richmond w stanie Wirginia. Wilton został zbudowany ok. 1753 roku przez Williama Randolpha III, syna Williama Randolpha II z Turkey Island. Wilton był pierwotnie dworem na liczącej 2000 akrów plantacji tytoniu, znanej jako "World's End", położonej na północnym brzegu rzeki James, kilka mil na wschód od miasta Richmond. W latach 1747-1759 William III nabył kilkanaście sąsiadujących ze sobą działek ziemi. Około 1753 roku Randolph ukończył budowę dworu w stylu georgiańskim, który nazwał "Wilton", na miejscu z widokiem na rzekę.

W 1934 roku, kiedy na przeciwległym brzegu rzeki James pojawiła się zabudowa komercyjna, a posiadłości groziło przejęcie, Narodowe Stowarzyszenie Amerykańskich Dam Kolonialnych (The National Society of The Colonial Dames of America) we Wspólnocie Wirginii uratowało rezydencję przed zniszczeniem, kupując ją, rozbierając, przenosząc i odbudowując na miejscu z widokiem na rzekę James, kilka mil na zachód od jej pierwotnej lokalizacji. Jak na ironię, farma położona na wschód od Pocahontas Parkway, na której kiedyś stał Wilton, w XXI wieku nadal zajmuje się rolnictwem.

W Wilton, otwartym dla zwiedzających od 1952 roku, zgromadzono kolekcję XVIII- i XIX-wiecznych mebli, tkanin, szkła, ceramiki i srebra, które odzwierciedlają życie zamożnych plantatorów w połowie XVIII wieku.

Dom został wpisany na listę National Register of Historic Places w 1976 roku.^[32]

Kościół episkopalny św. Pawła jest zabytkowym kościołem episkopalnym w Richmond, w stanie Wirginia, w Stanach Zjednoczonych. Znajduje się naprzeciwko Kapitolu Stanu Wirginia i od dawna był popularnym miejscem kultu polityków, w tym generała Roberta E. Lee i prezydenta Konfederacji Jeffersona Davisa. Davis był członkiem.

Inni znani ludzie związani z kościołem to ks. dr Charles Minnigerode, który kierował kościołem w czasie wojny secesyjnej i rekonstrukcji. Prawy. John Shelby Spong, obecnie emerytowany biskup diecezji Newark, zaczął przyciągać uwagę opinii publicznej, gdy był rektorem St. Paul's (1969-1976).

Paul's został zbudowany w 1845 r. jako filia kościoła Monumental Church, który przerósł swój budynek. Kościół w stylu greckiego renesansu został zaprojektowany przez Thomasa Somerville'a Stewarta i wzorowany był w dużej mierze na kościele św. Łukasza (obecnie kościół św. Łukasza i Epifanii) w Filadelfii. W 1969 r. został wpisany na listę National Register of Historic Places jako kościół św.

Kamień węgielny położono 10 października 1843 r., jak podaje podręcznik historii kościoła św. Poświęcenie odbyło się 11 listopada 1845 r.

W tej samej książce oszacowano prawdopodobny koszt, przed rozpoczęciem budowy, na "nie więcej niż 53 500 dolarów". Nie obejmuje to organów i działki. Później podano przybliżoną kwotę 55 000 dolarów. Organy oszacowano na 4 000 dolarów, działka na 6 000 dolarów, a następnie dodano jeszcze jedną działkę za 1 075 dolarów. W książce podano również, że w nawie było 804 miejsc siedzących, a na galerii 358, w sumie 1162.^[35]