Nowy Orlean - atrakcje i zabytki, które warto zobaczyć

Pontchartrain Beach był parkiem rozrywki położonym w Nowym Orleanie, w stanie Luizjana, na południowym brzegu jeziora Pontchartrain. Założył go Harry J. Batt Sr., a później zarządzali nim i byli jego właścicielami synowie, Harry J. Batt Jr. i John A. Batt. Otwarto ją w sobotę 30 czerwca 1928 r., po drugiej stronie Bayou St. John, w miejscu istniejącego ośrodka rozrywki w Old Spanish Fort. Pierwotna lokalizacja Pontchartrain Beach to dzisiejsza dzielnica Lake Terrace położona nad jeziorem.

Na początku lat trzydziestych XX wieku, po wybudowaniu falochronu ciągnącego się od West End do Kanału Przemysłowego, który utworzył nową linię brzegową jeziora Pontchartrain, Plaża Pontchartrain została przeniesiona w nowe miejsce, na koniec jeziora przy Elysian Fields Avenue, w miejsce, które wcześniej znajdowało się na wybrzeżu Milneburga.

Plaża Pontchartrain obejmowała plażę z dużą łaźnią w stylu art deco i basenami, przejażdżki (w tym drewnianą kolejkę górską Zefir) oraz stoiska z koncesjami. W parku odbywały się koncerty muzyki na żywo, w tym wielu lokalnych muzyków i krajowych wykonawców, takich jak Elvis Presley.

Inne przejażdżki i rozrywki to Zephyr Junior, Smoky Mary, Wild Maus, Musik Express, Log Ride, Ragin' Cajun (nowoczesna stalowa kolejka górska z pętlą), Bug, Paratrooper, Scrambler, Calypso, "samoloty", Nawiedzony Dom, Ghost Train, samochodziki, karuzela, diabelski młyn, Monster, Trabant, Sky Ride, Hard Rock, Galaxy, Laff in the Dark, Magic Rainbow, Red Baron i Kiddieland. Podobnie jak w innych parkach rozrywki, z czasem niektóre starsze przejażdżki zostały zastąpione nowymi.

Oprócz przejażdżek organizowane były także letnie pokazy, które zmieniały się co kilka lat (pokaz delfinów Skipper & Dolly, Great American High Dive Show, Merlin's Magic Rainbow Show). Przez kilka lat było tu także dość duże zoo z wieloma zwierzętami gospodarskimi i ogromną czerwoną stodołą. Gdy ta rozrywka stała się popularna, dodano pole do minigolfa. Tuż za bramą wejściową znajdowała się restauracja Bali Hai w stylu Tiki. Inną popularną restauracją była Ship Ahoy, w której serwowano hamburgery i owoce morza.

Plaża Pontchartrain została sprzedana 23 września 1983 roku. Głównym powodem jej zamknięcia była malejąca frekwencja.

W 1943 r. kapral Douglas O'Brien, uczestnik II wojny światowej, pochodzący ze Springfield w stanie Massachusetts, spadł ze szczytu kolejki górskiej Zefir na wysokość 23 metrów. Miał 28 lat.^[4]

Park Woldenberga to park w Nowym Orleanie w stanie Luizjana. Został utworzony pod koniec lat 80. na terenach, które wcześniej zajmowały stare nabrzeża i magazyny wzdłuż nabrzeża Missisipi, w górnej części Dzielnicy Francuskiej. Nazwa parku pochodzi od nazwiska filantropa Malcolma Woldenberga, który pomógł sfinansować jego budowę.

W górnym biegu rzeki park znajduje się przy Canal Street i Aquarium of the Americas. Dalej w dół rzeki łączy się z nadrzecznym "Moon Walk" naprzeciwko Jackson Square. Park Woldenberg jest okazjonalnie miejscem występów muzycznych na żywo, zwłaszcza podczas festiwalu French Quarter.

W parku znajduje się kilka instalacji artystycznych. Rzeźba New Orleans Holocaust Memorial Sculpture, autorstwa Yaacova Agama, znajduje się w pobliżu środka parku. Rzeźba przedstawia kilka różnych obrazów pod różnymi kątami, w tym gwiazdę Dawida i menorę. W parku znajduje się także Pomnik Imigranta, stworzony przez Franco Alessandriniego i zainstalowany w 1995 roku, oraz "Ocean Song", rzeźba ze stali nierdzewnej.^[12]

The Historic New Orleans Collection to muzeum, ośrodek badawczy i wydawnictwo zajmujące się badaniem i ochroną historii i kultury Nowego Orleanu oraz regionu Gulf South w Stanach Zjednoczonych. Znajduje się w Dzielnicy Francuskiej w Nowym Orleanie. Instytucja została założona w 1966 r. przez generała i panią L. Kemper Williams, aby zachować ich kolekcję materiałów z Luizjany w stanie nienaruszonym i udostępnić ją do badań i ekspozycji publicznej.

Kolekcja prowadzi muzeum, w skład którego wchodzą Galeria Williamsa, Galerie Historii Luizjany, Rezydencja Williamsa, muzeum domowe i sklep muzealny. Centrum Badawcze Williamsa, otwarte w 1996 roku, udostępnia zbiory Kolekcji naukowcom. Zbiory liczą około 35 000 pozycji bibliotecznych oraz około 350 000 fotografii, druków, rysunków, obrazów i innych artefaktów.

Wystawy muzealne dotyczą szerokiego zakresu tematów związanych z historią i kulturą regionu Zatoki Południowej oraz ludzi, którzy wywarli na nią wpływ, począwszy od bitwy o Nowy Orlean, poprzez rozwój kuchni nowoorleańskiej, aż po tematy bardziej współczesne, takie jak Sugar Bowl i życie po huraganie Katrina. Wiele z eksponatów muzeum jest bezpłatnych i otwartych dla zwiedzających.^[14]

Harrah's New Orleans to kasyno w Nowym Orleanie, w stanie Luizjana, położone u podnóża Canal Street, przecznicę od rzeki Missisipi. Jest to kasyno o powierzchni 115 000 stóp kwadratowych z około 2100 automatami do gry, ponad 90 grami stołowymi i pokojem pokerowym. Właścicielem kasyna jest Vici Properties, a operatorem Caesars Entertainment.

W hotelu znajduje się kilka miejsc, w których można zjeść posiłek - od bufetu po wykwintne dania. Od czasu otwarcia w 1999 roku Harrah's wynajmowało pokoje hotelowe w pobliżu, aby przyjąć swoich gości; obecnie takie zakwaterowanie zapewnia nowo wyremontowany 202-pokojowy hotel Wyndham Riverfront. Aby uniknąć wynajmowania pokoi, 21 września 2006 r., na kilka dni przed powrotem New Orleans Saints do Louisiana Superdome, po drugiej stronie ulicy, kasyno otworzyło własną 27-piętrową wieżę hotelową z 450 pokojami. Zgodnie z prawem Luizjany jest to jedyne prywatne kasyno lądowe z grami stołowymi w tym stanie (w stanie są też inne kasyna, których urządzenia do gry znajdują się na pływających łodziach, oraz kasyna wyścigów konnych z automatami do gry). W statucie stanowym jest ono określane jako "oficjalny ośrodek gier".

Kasyno zostało zamknięte po przejściu huraganu Katrina w 2005 r., ale zostało ponownie otwarte 17 lutego 2006 r. w trakcie Mardi Gras.

W tym miejscu znajdowało się ostatnio centrum kongresowe Rivergate, które zostało zburzone w 1995 roku. Krótki tunel zbudowany jako część zlikwidowanej drogi Vieux Carré Riverfront Expressway służy jako parking dla gości i wejście pod ulicą Poydras.^[15]

Dom Hermanna-Grima to zabytkowy dom-muzeum w Dzielnicy Francuskiej w Nowym Orleanie w stanie Luizjana. Ten pieczołowicie odrestaurowany dom odzwierciedla XIX-wieczny Nowy Orlean. Jest to okazała rezydencja w stylu federalnym z ogrodem na dziedzińcu, zbudowana w 1831 roku. W dzielnicy francuskiej znajduje się jedyna zachowana stajnia dla koni oraz kuchnia z 1830 r. z otwartym paleniskiem.

Dom został przywrócony do swojej pierwotnej świetności dzięki badaniom archeologicznym i dokładnej analizie umowy budowlanej oraz inwentaryzacji. Dom jest uznawany za jeden z najwcześniejszych przykładów architektury amerykańskiej w Dzielnicy Francuskiej. Odrestaurowany dom wiernie oddaje styl życia zamożnej rodziny kreolskiej. Około połowa kolekcji pochodzi od rodzin, z których się wywodzi.

W latach 20. ubiegłego wieku nieruchomość zakupiła organizacja Christian Woman's Exchange (obecnie The Woman's Exchange), która do 1975 roku prowadziła w niej pensjonat dla samotnych kobiet. W 1975 r. budynek został odrestaurowany i ponownie otwarty jako muzeum, a The Woman's Exchange nadal jest jego właścicielem i zarządcą. W 1974 r. budynek został uznany za National Historic Landmark.^[16]

Park miejski w Nowym Orleanie. Louis Armstrong Park to 32-hektarowy park położony w dzielnicy Tremé w Nowym Orleanie, w stanie Luizjana, naprzeciwko Rampart Street w Dzielnicy Francuskiej.

W latach 60. w ramach kontrowersyjnego projektu odnowy miejskiej zrównano z ziemią znaczną część dzielnicy Tremé przylegającej do placu Congo. Po dekadzie debat miasto utworzyło z tych terenów obecny park. Park ten został zaprojektowany przez nowoorleańskiego architekta Robina Rileya i nazwany na cześć urodzonego w Nowym Orleanie legendy jazzu Louisa Armstronga.

Na terenie dzisiejszego parku znajduje się New Orleans Municipal Auditorium, Mahalia Jackson Theater for the Performing Arts oraz kilka budynków należących do New Orleans Jazz National Historical Park. Część parku bezpośrednio przed New Orleans Municipal Auditorium to miejsce, gdzie znajduje się Congo Square, dawniej znany jako Beauregard Square, słynny ze swojej roli w historii muzyki i praktyk duchowych Afroamerykanów.

Niektóre elementy projektu parku były przez lata przedmiotem krytyki. Mieszkańcy sąsiednich dzielnic Tremé i French Quarter wzywali do usunięcia dużego ogrodzenia, które oddziela park od otaczających go terenów, oraz do włączenia dużych betonowych parkingów na tyłach parku do jego zielonej przestrzeni. Obecność tych parkingów często przypisuje się wysokim wskaźnikom osiadania gruntu i zalewania wzdłuż ulicy N. Villere.

W 1970 roku w parku Louisa Armstronga odbył się pierwszy Festiwal Jazzu i Dziedzictwa Nowego Orleanu. Po przeniesieniu festiwalu na większe tereny New Orleans Fairgrounds, Park Armstronga był ostatnio miejscem wielu innych wydarzeń, w tym serii bezpłatnych koncertów "Jazz in the Park", Treme Creole Gumbo Fest oraz Louisiana Cajun & Zydeco Festival.

Wśród pomników znajduje się 12-stopowy posąg Louisa Armstronga autorstwa Elizabeth Catlett, popiersie Sidneya Becheta oraz wizerunek Buddy'ego Boldena.^[17]

City Park, park publiczny o powierzchni 1300 akrów w Nowym Orleanie w stanie Luizjana, jest 87. pod względem wielkości i 20. pod względem liczby odwiedzin miejskim parkiem publicznym w Stanach Zjednoczonych. City Park jest o około 50% większy od Central Parku w Nowym Jorku, parku miejskiego uznawanego przez Amerykanów w całym kraju za archetypiczną miejską przestrzeń zieloną. Mimo że jest to park miejski, którego właścicielem jest miasto Nowy Orlean, jest on zarządzany przez City Park Improvement Association (Stowarzyszenie na rzecz Poprawy Parku Miejskiego), organ władz stanowych, a nie przez Departament Parków i Ścieżek Parkowych Nowego Orleanu. City Park jest wyjątkowy, ponieważ jest to w dużej mierze samowystarczalny park publiczny, którego większość rocznego budżetu pochodzi z przychodów generowanych przez użytkowników i darowizn. Po ogromnych szkodach wyrządzonych w parku przez huragan Katrina Departament Kultury, Rekreacji i Turystyki Luizjany zaczął częściowo dotować działalność parku.

W Parku Miejskim znajduje się największa na świecie kolekcja dojrzałych żywych dębów, z których niektóre liczą sobie ponad 600 lat. Park został założony w 1854 r., co czyni go 48. najstarszym parkiem w kraju, a w 1891 r. ustanowiono go "parkiem miejskim".^[18]

Audubon Butterfly Garden and Insectarium to insektarium i muzeum entomologiczne w Nowym Orleanie, w stanie Luizjana, w Stanach Zjednoczonych. W związku z przeprowadzką z poprzedniej siedziby w budynku federalnym U.S. Custom House do Audubon Aquarium of the Americas, muzeum jest zamknięte, a data jego otwarcia jest nieokreślona.

Ogród Motyli i Insektarium zostały otwarte 13 czerwca 2008 roku. W 2009 r. otrzymało nagrodę Thea Award za wybitne osiągnięcia w dziedzinie centrów nauki.

Stanowiło część kompleksu Audubon Nature Institute i mieściło się na pierwszym piętrze budynku federalnego U.S. Custom House. Dzięki ponad 50 żywym eksponatom i licznym elementom multimedialnym, obiekt o powierzchni 23 000 stóp kwadratowych (2100 m2) był największym wolnostojącym amerykańskim muzeum poświęconym owadom.

We wrześniu 2020 r. Audubon Nature Institute ogłosił tymczasowe zamknięcie Insektarium z powodu braku dochodów spowodowanego skutkami pandemii COVID-19 w Stanach Zjednoczonych. Niektóre z eksponatów Insektarium zostaną przeniesione do przestrzeni w Aquarium of the Americas.^[19]

Muzeum Afroamerykańskie Nowego Orleanu w Nowym Orleanie, w stanie Luizjana, znajduje się w historycznej dzielnicy Tremé, najstarszej żyjącej społeczności murzyńskiej w Stanach Zjednoczonych. Muzeum Sztuki, Kultury i Historii NOAAM ma na celu edukację oraz ochronę, interpretację i promocję wkładu, jaki ludzie pochodzenia afrykańskiego wnieśli w rozwój Nowego Orleanu i kultury Luizjany, jako niewolnicy i wolni ludzie kolorowi w całej historii amerykańskiego niewolnictwa, a także podczas emancypacji, Rekonstrukcji i w czasach współczesnych.

Posiadłość NOAAM obejmuje siedem historycznych budowli znajdujących się na terenie dawnej plantacji. Główny duży budynek, zbudowany z cegły w latach 1828-1829, to Dom Meilleur-Goldthwaite'a, najwspanialszy zachowany kreolski "maison de maître", czyli dom pana domu w mieście. Jest to podwyższony, środkowy domek z dużymi lukarnami. Budynki gospodarcze, oryginalne wnętrza i duża część działki, na której został zbudowany, zostały zachowane jako część terenu.

We wrześniu 1991 r. Willa Meilleur została zakupiona przez miasto Nowy Orlean. Ten historyczny zabytek został odrestaurowany pod kierownictwem burmistrza Marca H. Moriala, Wydziału Mieszkalnictwa i Rozwoju Dzielnic, New Orleans Affordable Home Ownership oraz amerykańskiego Departamentu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast.

Stał się on kamieniem węgielnym przebudowy Tremé. Stałe i czasowe wystawy eksponują współczesnych artystów w głównym budynku oraz w dawnych kwaterach niewolników. Po znacznym uszkodzeniu dachu i zalaniu wodą podczas huraganu Katrina w 2005 roku, muzeum zostało odrestaurowane i ponownie otwarte w lutym 2008 roku. Dodatkowe ulepszenia pozostałych struktur rozpoczęto pod kierownictwem byłego dyrektora wykonawczego Jonna Hankinsa.^[20]

Lafayette Square to drugi co do wieku park publiczny w Nowym Orleanie w stanie Luizjana, położony w dzisiejszej Centralnej Dzielnicy Biznesowej. Pod koniec XVIII wieku była to część dzielnicy mieszkalnej zwanej Faubourg Sainte Marie.

Park został zaprojektowany w 1788 r. przez Charlesa Laveau Trudeau, znanego jako Don Carlos Trudeau (1743-1816), generalnego geodetę Luizjany za czasów rządu hiszpańskiego, który później, w 1812 r., po utworzeniu stanu Luizjana, pełnił funkcję burmistrza Nowego Orleanu. Plac został nazwany na cześć Gilberta du Motier, markiza de Lafayette, francuskiego arystokraty i generała, który walczył po stronie amerykańskiej w wojnie rewolucyjnej. W parku znajduje się brązowy pomnik Henry'ego Claya w centrum parku oraz pomniki Johna McDonogha i Benjamina Franklina przy St. Charles Avenue i Camp Street.

Gallier Hall, dawny ratusz Nowego Orleanu, stoi na placu przy St. Charles Avenue. Mimo że władze miasta przeniosły się gdzie indziej, plac jest nadal wykorzystywany do organizowania inauguracji i imprez obywatelskich. Na placu często odbywa się też muzyka na żywo.

Od 1834 do 1938 roku First Presbyterian Church of New Orleans zajmował większą część zachodniej strony placu i był najwyższą wieżą w mieście. To właśnie z tej wieży generał Benjamin Butler używał dzwonu do ogłaszania godziny policyjnej podczas okupacji Nowego Orleanu (1862-65) w czasie amerykańskiej wojny secesyjnej. Większość elementów architektonicznych (w tym dzwon) została przeniesiona do późniejszej lokalizacji First Presbyterian na rogu South Claiborne i Jefferson Avenues w Nowym Orleanie.

Huragan Katrina poważnie uszkodził drzewa w parku, a potłuczone szkło i gruz z pobliskich budynków sprawiły, że park stał się niebezpieczny. Grupa mieszkańców dzielnicy i pracowników śródmieścia założyła organizację charytatywną Lafayette Square Conservancy, aby przekształcić go w doskonałą przestrzeń miejską.^[25]

Most w Gretna. The Crescent City Connection, dawniej Greater New Orleans Bridge, to para mostów wspornikowych, które przenoszą U.S. Highway 90 Business nad rzeką Mississippi w Nowym Orleanie, w stanie Luizjana, w Stanach Zjednoczonych. Są piątym najdłuższym mostem wspornikowym na świecie. Na każdym przęśle znajdują się cztery pasy ruchu dla samochodów osobowych do użytku ogólnego; dodatkowo przęsło zachodnie ma dwa odwracalne pasy HOV po drugiej stronie rzeki.

Jest to najdalej wysunięty w dół rzeki most na rzece Missisipi. Jest to również najszerszy i najbardziej obciążony most w dolnym biegu Missisipi; jedyne inne porównywalne mosty na Missisipi znajdują się w rejonie St. Louis, są to: Poplar Street Bridge, Jefferson Barracks Bridge oraz Stan Musial Veterans Memorial Bridge.^[26]

Carousel Gardens to park rozrywki działający sezonowo, znajdujący się w Nowym Orleanie w stanie Luizjana w City Park. Znajduje się w nim wiele atrakcji, w tym kolejka górska Live Oak Ladybug Rollercoaster, diabelski młyn, wieża spadowa zwana Coney Tower oraz miniaturowa kolejka, która jeździ po parku. Znajduje się tu również jedna z najstarszych karuzel w USA, znana jako "Latające konie".

Park jest otwarty w weekendy i zamknięty w święta. Wstęp wynosi 4 USD/osoba lub przejażdżka, 18 USD/nieograniczona liczba przejazdów, a dzieci poniżej 36" są bezpłatne. Dostępne są również karnety sezonowe, które obowiązują przez cały rok. W parku obowiązuje kilka ważnych zasad, których goście muszą przestrzegać. Do najważniejszych z nich należą zakaz wprowadzania zwierząt domowych i jedzenia oraz konieczność noszenia opasek na rękę.^[27]