Darien - atrakcje i zabytki, które warto zobaczyć

The Smith House to dzieło architektury nowoczesnej zaprojektowane przez Richarda Meiera, znanego architekta urodzonego w 1934 roku, który przewodził awangardowemu ruchowi architektury nowoczesnej w latach sześćdziesiątych. Dom Smitha, którego budowę rozpoczęto w 1965 r., a zakończono w 1967 r., znajduje się w Darien w stanie Connecticut i wychodzi na zatokę Long Island Sound. Ten dom o powierzchni 2800 stóp kwadratowych został opisany w wielu książkach i zdobył wiele prestiżowych nagród.

Tylna część Domu Smitha, zwrócona w stronę wody, ma otwartą fasadę z trzema poziomami szklanej obudowy, co zapewnia rozległe widoki na nabrzeże. W miarę przemieszczania się po terenie od drogi wjazdowej w dół do brzegu, powstaje formalna warstwa, dająca poczucie postępu, a "linia postępu" wyznacza główną oś terenu" - napisał Meier. "Prostopadłe do tej osi, przecinające się płaszczyzny domu odpowiadają rytmom zbocza, drzew, wychodni skalnych i linii brzegowej". Wkrótce po wybudowaniu domu Fred i Carole Smith rozwiedli się. Kiedy Carole ponownie wyszła za mąż, Meier został zatrudniony do rozbudowy domu. Do głównej sypialni dobudowano dobudówkę o powierzchni 300 stóp kwadratowych. Obecnie dom jest własnością synów Smithów, Chucka Smitha i Hobiego Smitha.

Richard Meier, urodzony w 1934 r., był jednym z pięciu czołowych architektów awangardowych lat 60. XX w., obok Charlesa Gwathmeya, Petera Eisenmana, Michaela Gravesa i Johna Hejduka. Dom Freda I. Smitha był jednym z pierwszych powszechnie uznanych dzieł Meiera i należał do serii domów jednorodzinnych, które stanowiły pierwszy krok w jego twórczości. Wkrótce po wybudowaniu zdobył liczne nagrody. W 1968 r., rok po wybudowaniu, otrzymał AIA National Honor Award, AIA New England Award, AIANY Award i AIA National Award. Później, w 2000 roku, otrzymał jeszcze jedną nagrodę - Twenty-five Year Award przyznawaną przez Amerykański Instytut Architektów.^[1]

Meadowlands, przy 274 Middlesex Road w Darien, Connecticut, USA, znany również jako DCA Meadowlands lub Darien Community Association House, cieszy się długą, znamienitą historią. Pierwotny dom należał do Mary i Franka Greenów, hurtowników spożywczych z Nowego Jorku. Green zbudował swój rozległy dom w stylu wiktoriańskim w 1876 roku i mieszkał w nim do 1915 roku. W 1918 roku dom został kupiony przez Charlesa D. Lockwooda, jednego z założycieli firmy prawniczej Cummings and Lockwood. Posiadłość o powierzchni ponad 52 akrów rozciągała się od Middlesex Road i Leroy Avenue do West Avenue. Posiadłość funkcjonowała jako farma, na której hodowano bydło, kurczaki i drzewa owocowe. Na pierwszym piętrze domu znajdował się salon, biblioteka, hol, jadalnia, spiżarnia, porcelanowa szafa i kuchnia; na drugim piętrze były cztery sypialnie, wszystkie z przyległymi łazienkami, a na trzecim piętrze jedna duża sypialnia i trzy pokoje dla służby.

Po kilkukrotnej sprzedaży i odsprzedaży, w 1930 roku dom został kupiony przez Alice i Jamesa H. Starków z Nowego Jorku. Starkowie wkrótce rozpoczęli zakrojony na szeroką skalę projekt renowacji domu, w ramach którego przebudowali go w stylu Georgian Colonial Revival (zwanym również stylem Regency), rezygnując z oryginalnych cech stylu wiktoriańskiego. Głównym architektem był Donald G. Tarpley. Nowy dom składał się z 22 pokoi, w tym ośmiu sypialni na drugim piętrze i kilku pokoi dla służby na piętrze gospodarczym. W czasie przebudowy założono również godne uwagi ogrody krajobrazowe.

Ogrody zostały zaprojektowane przez jedną z czołowych architektek krajobrazu początku XX wieku, Ellen Biddle Shipman. Shipman zaprojektowała wiele ogrodów dla prominentnych przemysłowców z początku XX wieku. Jej projekty ogrodów ujawniły wagę, jaką przywiązywała do prywatności, a ogrody służyły jako zaciszne schronienie od codziennego życia. Ogrody Shipman wyróżniały się także obrzeżami, które Shipman często stosowała wraz ze staroświeckimi odmianami roślin, aby stworzyć wrażenie "babcinego ogrodu". Nazywana przez magazyn "House & Garden" "dziekanem amerykańskich kobiet architektów krajobrazu", Shipman zaprojektowała w pierwszej połowie XX wieku ponad 650 ogrodów w całych Stanach Zjednoczonych.

Nieruchomość kilkakrotnie zmieniała właściciela, aż w końcu w 1950 roku Meylert M. Armstrong sprzedał ją Stowarzyszeniu Społeczności Darien (The Darien Community Association, Inc.), kończąc tym samym długie poszukiwania stałej siedziby dla DCA. Pierwotnie 52-akrowa (21 ha) nieruchomość została podzielona, a DCA zakupiło siedem dodatkowych akrów. Z biegiem lat obiekt był odnawiany, aby stał się miejscem spotkań lokalnej społeczności. Potrzeba jeszcze większej przestrzeni dla zgromadzeń zaowocowała budową skrzydła ogrodowego (Garden Wing), które zostało ukończone i poświęcone w 1966 r., aby pomóc w stworzeniu scenerii dla wielu wesel, przyjęć, wykładów i programów ogólnych.

W 2000 roku przeprowadzono generalny remont, w wyniku którego powstała nowoczesna kuchnia i inne ulepszenia konstrukcyjne, co dodatkowo zwiększyło atrakcyjność DCA. Dom stał się popularnym miejscem organizacji wesel i innych uroczystości. W 2011 roku DCA rozpoczęło projekt renowacji pierwszego piętra, które zaczęło się zużywać, zwracając szczególną uwagę na zachowanie stylu domu. W tym projekcie DCA pomagała Michelle Canning, ceniona projektantka wnętrz i aktywna członkini DCA. Istniejące meble zostały pieczołowicie odnowione przy użyciu najwyższej jakości tkanin, podarowanych przez Michelle. Pomieszczenia zostały pomalowane nową farbą i pokryte papierem w stylu georgiańskim. W latach 2013-2014 zakończono dwa duże projekty inwestycyjne: instalację oświetlenia parkingu oraz remont łazienek w skrzydle ogrodowym i pomieszczeń na proszek naprzeciwko biblioteki.

Obecnie DCA Meadowlands to posiadłość w stylu Regency o powierzchni 15 000 stóp kwadratowych, położona na ośmiu akrach. Obiekt obejmuje przestronne skrzydło ogrodowe z przyległą kuchnią komercyjną, salą konferencyjną i kameralną biblioteką, a także pokoje wychodzące na formalny ogród. Na terenie posiadłości znajduje się również działająca szklarnia Lord & Burnham (oryginalna dla posiadłości) oraz czteroakrowy rezerwat ptaków.

W 1987 r. został wpisany do Krajowego Rejestru Zabytków.^[4]