Tours - atrakcje i zabytki, które warto zobaczyć

Neobizantyjski kościół z grobem świętego. Marcina to rzymskokatolicka bazylika poświęcona świętemu Marcinowi z Tours, nad którego grobem została zbudowana. Znajduje się w Tours, we Francji.

Pierwsza bazylika powstała tu w V wieku (konsekrowana w 471 r.) na miejscu wcześniejszej kaplicy. Początkowo obsługiwała ją wspólnota mnichów pod przewodnictwem opata św. Marcina, którym w latach 796-804 był Alcuin, doradca Karola Wielkiego. Krótko przed tym wydarzeniem zmieniono ustrój klasztorny na kolegiatę obsługiwaną przez wspólnotę kanoników, ale urząd i tytuł opata pozostały.

Średniowieczna bazylika została całkowicie zburzona w czasie rewolucji francuskiej. Obecny kościół został zbudowany w latach 1886-1924 przez francuskiego architekta Victora Laloux w stylu neobizantyjskim, na części terenu pierwotnej bazyliki, który został odkupiony przez Kościół. Poświęcono ją 4 lipca 1925 r.^[5]

Ogród botaniczny ze szklarniami i fauną. Jardin botanique de Tours to miejski ogród botaniczny i arboretum znajdujące się przy 33, Boulevard Tonnellé, Tours, Indre-et-Loire, Centre-Val de Loire, Francja. Jest otwarty codziennie; wstęp jest bezpłatny.

Ogród został założony z inicjatywy aptekarza Jeana-Anthyme'a Marguerona (1771-1848) w 1843 r. i jest najstarszym ogrodem publicznym w mieście. W odpowiedzi na utworzenie w 1841 r. miejskiego Hospice Général et de l'Ecole Préparatoire de Pharmacie, rozpoczął działalność jako kolekcja około 2000 roślin medycznych i egzotycznych rozmieszczonych w szklarniach (zawierających około 500 roślin), sadzie i samym ogrodzie. W 1848 r. i 1856 r. Loara wylała do głębokości 2 metrów, co spowodowało konieczność przebudowy ogrodu i wymiany większości drzew. W 1863 r. dobudowano oranżerię i zwierzyniec, a w 1890 r. nowe szklarnie (zimną, umiarkowaną i ciepłą) pod kierunkiem Louisa Madelina, a w 1901 r. wydano pierwszy katalog nasion ogrodu. Szklarnie zostały uszkodzone w wyniku bombardowań podczas II wojny światowej.

Obecnie w ogrodzie znajduje się około 2000 taksonów, zorganizowanych w następujący sposób: Północny - regularne parterowe ogrody wzdłuż alei magnolii, z basenem z liliami wodnymi i lotosami; odnowiony w 1980 r., zawiera ogrody tematyczne i ogród filogenetyczny. Wschód - rośliny cebulowe, kłącza i byliny, a także ogród ewolucji roślin. Na południu - wspaniałe arboretum w stylu angielskim, staw i "ogród par", jak w ogrodach średniowiecznych. Zachód - wrzosowisko, torfowisko, ogród śródziemnomorski i ogród alpejski.

W ogrodzie znajduje się także oranżeria, szklarnie wystawowe oraz niewielka przestrzeń dla zwierząt.^[6]

Zamek królewski de Plessis-lèz-Tours to pozostałości późnogotyckiego zamku położone w miejscowości La Riche w departamencie Indre-et-Loire, w Dolinie Loary we Francji. Około trzy czwarte dawnej rezydencji królewskiej zostało zburzone podczas rewolucji francuskiej w 1796 roku.

Plessis-lèz-Tours było ulubioną rezydencją króla Francji Ludwika XI, który zmarł tam 30 sierpnia 1483 roku. Było to również miejsce spotkania w 1589 r. między królem Francji Henrykiem III a przyszłym królem Henrykiem IV, które zaowocowało ich sojuszem przeciwko Lidze Katolickiej.

Obecny budynek jest tylko niewielką częścią zamku zbudowanego przez Ludwika XI w XV wieku. Pierwotny zamek miał trzy skrzydła w kształcie litery U. Można zwiedzić pokój, w którym zmarł Ludwik XI. Znajduje się w nim drewniana boazeria z końca XV wieku. Na pierwszym piętrze znajdują się obrazy i rzeźby poświęcone św. Franciszkowi z Paoli, którego Ludwik XI wezwał, aby mieszkał przy nim aż do śmierci. Wewnątrz zamku znajduje się ekspozycja żelaznych klatek, które były podwieszone pod sufitem i służyły do przetrzymywania więźniów. Klatki były tak małe, że więźniowie nie byli w stanie w nich stanąć.

Pozostałe skrzydło, które przez długi czas było wykorzystywane jako farma mleczna i fabryka śrutu, od 1927 roku znajduje się na liście zabytków historycznych francuskiego Ministerstwa Kultury.^[8]

Amfiteatr w Tours to rzymski amfiteatr znajdujący się w historycznym centrum miasta Tours we Francji, bezpośrednio za znaną katedrą w Tours. Został zbudowany w I wieku, kiedy miasto nosiło nazwę Caesarodunum. Zbudowano go na szczycie niewielkiego wzgórza na obrzeżach starożytnego obszaru miejskiego, dzięki czemu był bezpieczny od powodzi, wygodny dla tłumów i odwiedzających oraz pokazywał z daleka potęgę miasta. Była to ogromna, eliptyczna budowla o wymiarach około 122 m na 94 m. Ze względu na swoją konstrukcję jest klasyfikowana jako "prymitywny" amfiteatr. W przeciwieństwie do słynnego Koloseum, które było zbudowane głównie z muru i wzniesione na powierzchni ziemi, amfiteatr w Tours był wykonany głównie z ziemi i powstał przez przemieszczanie ziemi i skał w kształt misy. Widzowie prawdopodobnie siedzieli bezpośrednio na trawiastych zboczach, a murowane ściany zostały wykorzystane głównie do budowy womitoriów i murów oporowych.

Po rozbudowie w II wieku (do 156 m X 134 m) stał się jedną z największych budowli (w pierwszej dziesiątce) w Imperium Rzymskim. Nie jest jasne, dlaczego amfiteatr został rozbudowany, biorąc pod uwagę liczbę ludności i powolny rozwój miasta w tamtym czasie. Około sto lat później rozbudowany amfiteatr przekształcono w fortecę, dodając do niego mur obronny, typowy dla okresu schyłku Cesarstwa Rzymskiego. W średniowieczu stopniowo popadał w ruinę, a na jego miejscu wybudowano domy kanoniczne, które stopniowo go zasłaniały. W pewnym momencie vomitoria zostały przekształcone w piwnice.

Amfiteatr popadł w całkowite zapomnienie aż do XIX wieku, kiedy to został ponownie odkryty (1855). Na jego istnienie zwróciły uwagę takie dowody, jak układ ulic i promieniście rozchodzące się działki dzielnicy. Badania i analizy terenu w latach sześćdziesiątych XX wieku pozwoliły uzyskać dodatkowe dane na temat piwnic domów, które wcześniej były zbudowane na murach amfiteatru. W ostatniej dekadzie przeprowadzono bardziej dogłębne badania topografii i architektury, które zmieniają teorie i opinie na temat tego zabytku.

Pozostałości amfiteatru nie są bezpośrednio chronione jako obiekty historyczne, jednak niektóre z wybudowanych na nich domów są zarejestrowane jako pomniki historyczne. Ruiny amfiteatru są ważne, ponieważ są to jedne z najstarszych znanych ruin w mieście i oferują wskazówki dotyczące wczesnej historii i rozwoju tego obszaru.^[10]

Zamki Doliny Loary stanowią część dziedzictwa architektonicznego historycznych miast Amboise, Angers, Blois, Chinon, Montsoreau, Orleanu, Saumur i Tours położonych wzdłuż rzeki Loary we Francji. Stanowią one ilustrację renesansowych ideałów wzornictwa we Francji.

Zamki w Dolinie Loary liczą ponad trzysta obiektów, od praktycznych zamków obronnych z X wieku po wspaniałe rezydencje zbudowane pół tysiąclecia później. Kiedy francuscy królowie zaczęli budować swoje ogromne zamki w Dolinie Loary, szlachta, przyciągana do siedziby władzy, poszła w ich ślady, przyciągając najlepszych architektów i projektantów krajobrazu. Zamki i otaczające je ogrody to zabytki kultury, które ucieleśniają ideały renesansu i oświecenia. Wiele z zamków zbudowano na szczytach wzgórz, jak na przykład zamek w Amboise, a jedyny zamek zbudowany w korycie rzeki to zamek w Montsoreau. Wiele z nich posiadało wspaniałe kościoły na terenie lub w obrębie zamku.^[12]