Caen - atrakcje i zabytki, które warto zobaczyć

Kościół katolicki w Caen. Kościół Saint-Pierre to rzymskokatolicki kościół znajdujący się na Place Saint-Pierre w centrum Caen w Normandii, w północnej Francji. Jest on poświęcony świętemu Piotrowi.

Znany jako Saint-Pierre z Darnetal, Saint-Pierre-sous-Caen, Saint-Pierre-du-Châtel, Saint-Pierre-en-Rive, kościół ten, często mylnie nazywany przez turystów "katedrą", był największą budowlą sakralną w Bourg-le-Roi, dlatego też szczególną uwagę poświęcono jego rozbudowie.

Obecna budowla powstała na przełomie XIII i XVI wieku. To właśnie w tym kościele w średniowieczu odbywały się główne uroczystości publiczne. Piotra odśpiewano Te Deum w obecności cywilnych i religijnych przedstawicieli całego miasta, kiedy Henryk IV wypowiedział protestantom religię, kładąc kres wojnom religijnym. Iglica kościoła została zniszczona 9 lipca 1944 r. przez pocisk Brytyjskiej Królewskiej Marynarki Wojennej wystrzelony w kierunku sił niemieckich z HMS Rodney i od tego czasu została odbudowana.

Wschodnia absyda kościoła została zbudowana przez Hektora Sohiera w latach 1518-1545. Chór wewnętrzny i apsyda zewnętrzna mają architekturę, która jest wyrazem przejścia od gotyku do renesansu.

Od 1793 do 1795 r. odbywały się w nim obrzędy "Culte de l'Être supreme", a od 4 czerwca 1795 r. do 1933 r. odprawiano w nim nabożeństwa katolickie.

Mniej więcej do połowy XIX wieku wschodni koniec kościoła wychodził na kanał, który następnie został zasypany i zastąpiony drogą. Różni artyści i grawerzy utrwalili ten stosunek kościoła do kanału; na przykład szkocki malarz David Roberts wykonał kilka bardzo podobnych widoków, z których jeden (datowany na ok. 1830 r.) znajduje się w Musée des Beaux-Arts w Château de Caen (Zamek Caen).

Budynek kościoła został zakwalifikowany jako zabytek historyczny na liście z 1840 roku.

Szczegóły architektoniczne^[2]

Jardin des plantes de Caen, znany również jako jardin botanique de Caen, to ogród botaniczny i arboretum znajdujące się przy 5, place Blot, Caen, Calvados, Normandia, Francja. Zajmuje powierzchnię 5 000 m² i jest otwarty codziennie.

Pierwsze rośliny zebrano w 1689 roku, a pierwszy katalog opublikowano w 1781 roku. Założono go na terenie starego kamieniołomu jako uniwersytecki ogród botaniczny, ale w 1803 r., po rewolucji francuskiej, powiększono go o 3,5 ha i przekształcono w park miejski. W 1860 roku wybudowano dwie duże szklarnie, a w 1891 roku dodano instytut botaniczny, ale wszystkie zostały zniszczone podczas II wojny światowej. Nowe szklarnie wybudowano w 1988 roku.

Obecnie w ogrodzie znajduje się ponad 8000 gatunków roślin rozmieszczonych w dwóch częściach. W dolnej części znajdują się rodzime rośliny Normandii, ogród leczniczy, kolekcje ogrodnicze, skalniaki, arboretum drzew i krzewów oraz szklarnia z około 1500 gatunkami egzotycznymi. Część górna to park publiczny, w którym znajdują się wspaniałe okazy drzew, w tym Sophora japonica, Sequoiadendron giganteum i Cryptomeria japonica.

Ogród pełni również funkcję edukacyjną, gdzie ogrodnicy mogą zasięgnąć porady u profesjonalistów, którzy są dostępni, aby odpowiedzieć na pytania, oraz regularnie organizują warsztaty. Wiosną oferuje lokalnym ogrodnikom jaja biedronek i lakownic, aby zachęcać do biologicznego ogrodnictwa i unikania stosowania pestycydów.^[9]

Canal de Caen à la Mer to krótki kanał w departamencie Calvados we Francji, łączący port Caen, w mieście Caen, w dół rzeki z miastem Ouistreham i kanałem La Manche.

Kanał biegnie z północnego północnego wschodu na południowy południowy zachód, równolegle do zasilającej go rzeki Orne, ma długość 14 kilometrów (8,7 mil) i składa się z dwóch śluz. Kopanie kanału rozpoczęto w 1837 roku, a w momencie otwarcia 23 sierpnia 1857 roku jego głębokość wynosiła zaledwie 4 metry (13 stóp). Pogłębiono go w 1920 roku. Piotra (Bassin Saint-Pierre), w centrum miasta Caen. Kanał składa się z grupy nabrzeży i doków. Obecna głębokość wynosi 10 metrów (33 stopy), a szerokość dochodzi do 200 metrów (660 stóp) w doku Calix).

Nabrzeże w Blainville-sur-Orne ma długość ponad 600 metrów. Działa jako czwarty francuski port handlowy w zakresie importu drewna egzotycznego, pochodzącego głównie z Zatoki Gwinejskiej. Załadowuje i rozładowuje się tu również żelazo, nawozy, węgiel i materiały budowlane. Port eksportuje zboża produkowane w okolicy, a jego pojemność silosów wynosi 33 000 ton.

Jedna z dwóch śluz w porcie Ouistreham, u ujścia kanału, może przyjąć statki o długości ponad 200 m (660 stóp).

W Blainville znajduje się również zakład produkcyjny Renault Trucks. Zakład znajduje się po drugiej stronie kanału, na południowy wschód od miasta, pomiędzy kanałem a rzeką Orne. Po drugiej stronie rzeki znajduje się gmina Colombelles.

Kanał przebiega obok zamku Bénouville. Słynny most Pegaza (znany jako "Ham") z D-Day, 6 czerwca 1944 r., przecina kanał w pobliżu wioski Bénouville. Kanał był uważany za ważny zarówno pod względem taktycznym, jak i strategicznym w początkowej fazie bitwy o Normandię, ponieważ znajdował się na wschodniej flance przyczółka alianckiego. Most został wymieniony w 1994 roku.^[11]

Kościół Starego Saint-Sauveur to dawne miejsce kultu na Place Saint-Sauveur w centrum starego miasta Caen we Francji. Przed rewolucją francuską kościół był parafią i nosił nazwę po prostu Kościół Saint-Sauveur. Obecną nazwę otrzymał w 1802 r., kiedy kościół Notre-Dame-de-Froide-Rue, który stał się centrum nowej parafii, został przemianowany na kościół Saint-Sauveur w Caen. Od 29 czerwca 1951 r. zabytek ten jest uznawany za pomnik historii.

Kościół Saint-Sauveur, założony prawdopodobnie pod koniec epoki karolińskiej, jest budowlą, której najstarsze części pochodzą z końca XI w. lub początku XII w. (dotyczy to zwłaszcza wieży). Od 1130 r. nosi nazwę St-Sauveur-du-Marché, dawną nazwę miejscowości, w której się znajduje. W XIV i XV wieku jest kilkakrotnie przebudowywany. W latach 1530-1546 zbudowany zostaje nowy chór w stylu gotyku płomienistego. W 1698 r. cmentarz otaczający kościół został przeniesiony, aby powiększyć Plac Saint-Sauveur; miejsce, które pozostało wolne na ulicy Łańcuchowej (obecna ulica Pasteura) i rue Saint-Sauveur, zostało zajęte przez domy, które zaczęły opierać się o kościół. Kiedy w drugiej połowie XVIII wieku plac Saint-Sauveur został gruntownie przebudowany, XV-wieczna fasada została zniszczona, a nieco dalej na zachód zbudowano nowy portal w stylu klasycystycznym. Powierzchnia użytkowa kościoła wynosi 754 m².

Parafia należała do dekanatu Caen, w diecezji Bayeux. W lutym 1791 roku rozpoczynają się negocjacje między władzami miasta a Dyrektoriatem w sprawie reorganizacji parafii w Caen. Planuje się zamknięcie kościoła Saint-Sauveur i przekazanie jego tytułu kościołowi Cordeliers. Na mocy rozporządzenia królewskiego z 12 lipca 1791 roku kościół zostaje zamknięty, ale jego tytuł zostaje przekazany kościołowi Notre-Dame de Froide-Rue, który przyjmuje nazwę Saint-Sauveur. W XIX wieku stary kościół, obecnie nazywany Starym Saint-Sauveur, zostaje przekształcony w targ zbożowy, a następnie w targ masła. 9 sierpnia 1837 roku rada miejska zadecydowała, że strzała zbudowana w XVI wieku została zniszczona z powodu przestarzałości, mimo protestów ówczesnego Caen. Podczas bitwy o Caen w 1944 r. został bardzo zniszczony. Zniszczenie Pałacu Fakultetów pozwoliło na odsłonięcie widoku na łoże kościoła, ponieważ w jego miejscu powstał publiczny ogród.

Od końca lat 80. XX w. jest poddawany licznym pracom konserwatorskim (przypory, chór, a ostatnio także krzyż w transepcie). Na sklepieniu odnaleziono freski z drugiej połowy XVI wieku.^[18]