Besançon - atrakcje i zabytki, które warto zobaczyć

Zabytkowa XVII-wieczna forteca i muzeum. Cytadela w Besançon to XVII-wieczna forteca we francuskim departamencie Franche-Comté. Jest jednym z najwspanialszych dzieł architektury wojskowej zaprojektowanym przez Sébastiena Le Prestre de Vauban. Cytadela zajmuje 11 hektarów na Górze Saint-Etienne, jednym z siedmiu wzgórz, które chronią Besançon, stolicę Franche-Comté. Góra Saint-Etienne zajmuje szyję starorzecza utworzonego przez rzekę Doubs, nadając temu miejscu strategiczne znaczenie, które Juliusz Cezar docenił już w 58 r. p.n.e. Z Cytadeli rozciąga się widok na starą dzielnicę miasta, położoną w obrębie starorzecza, a także na miasto i jego okolice.

Fortyfikacja jest dobrze zachowana. Obecnie jest to ważny obiekt turystyczny (ponad ćwierć miliona zwiedzających rocznie), zarówno ze względu na swoje cechy, jak i ze względu na to, że znajduje się tu kilka muzeów. Wśród muzeów znajduje się muzeum ruchu oporu i deportacji, muzeum poświęcone tradycyjnemu życiu we Franche-Comté i historii archeologicznej regionu oraz muzeum historii naturalnej, w skład którego wchodzą zoo, insektarium, akwarium, wiwaria, noktarium, klimatarium, wystawa pedagogiczna na temat ewolucji, ogród botaniczny i farma dla dzieci. Jest tu także restauracja i sklepy.

7 lipca 2008 r. UNESCO wpisało Cytadelę, wraz z pobliskim Fortem Griffon, na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO ze względu na świadectwo twórczości Vaubana i jej wpływ na projektowanie fortyfikacji wojskowych i strategii od XVII do XX wieku. Od 1942 r. francuskie Ministerstwo Kultury wpisało Cytadelę na listę Monument historique.^[1]

Ewangeliczny Kościół Misyjny w Besançon, dawniej znany jako Ewangeliczny Kościół Zielonoświątkowy w Besançon i Misja, jest ruchem chrześcijańskim założonym w Besançon we Francji w grudniu 1963 roku. Kościół ten, pozostający w ścisłej łączności z Federacją Protestancką Francji, należy do ruchu zielonoświątkowego, a w 1969 roku założył Ewangeliczną Federację Misyjną, aby zgromadzić różne utworzone przez siebie Kościoły zielonoświątkowe. Zgromadzenia, które bardzo szybko rozwinęły się we wschodniej i północnej Francji, liczą ponad 2000 członków.

Kościół został założony przez Aldo Benzi, który nawrócił się na chrześcijaństwo po wyleczeniu z zapalenia opłucnej. Późniejszy przywódca, René Kennel, były rolnik mennonicki, który został pastorem zborów w Saint-Dizier i w Joinville po odkryciu zielonoświątkowców dzięki ewangelicznej misji romskiej, kieruje zborem od 1977 roku. Jego główne przekonania (wyrażone w wyznaniu wiary składającym się z ośmiu artykułów) i praktyki są niemal identyczne jak w przypadku większości grup ewangelikalnych i zielonoświątkowych, ze szczególnym naciskiem na cudowne dary Ducha Świętego i prozelityzm. Pod koniec lat 90. Kościół był uwikłany w wiele procesów (często o zniesławienie lub z powodów finansowych), większość z nich przegrywając. W 2006 roku skandal seksualny wewnątrz kościoła doprowadził do rozwiązania federacji, a kościół w Besançon stał się niezależny.

Od 1988 r. Kościół był przedmiotem powracających kontrowersji publicznych; stowarzyszenia i organizacje antykultowe (UNADFI, CCMM i MILS - wówczas MIVILUDES), byli członkowie oraz zdecydowana większość mediów przedstawiały go jako grupę niebezpieczną, głównie z powodu intensywnej działalności misyjnej i praktyk uzdrowicielskich. Ostatecznie Kościół został uznany za sektę w raportach parlamentarnych z 1995 i 1999 roku, opracowanych przez francuskie Zgromadzenie Narodowe. Środowiska protestanckie i akademickie nie zgodziły się jednak z tą oceną, uznając Kościół za prawdziwą grupę zielonoświątkową. W odpowiedzi na krytykę Kościół przyjął strategię obronną, która obejmowała współpracę z socjologami i historykami oraz zacieśnianie więzi z głównymi nurtami religijnymi, instytucjami lokalnymi i państwowymi.^[3]

Cmentarz Champs Bruley to cmentarz komunalny położony w Besançon pomiędzy dzielnicami Chaprais, Bregille, Clairs-Soleis i Vaîtes. Otwarty w 1793 roku i nadal czynny w 2019 roku, jest najstarszym miejscem pochówku zarządzanym przez miasto.

W momencie budowy cmentarz był przeznaczony do użytku wszystkich mieszkańców okolicy. Ponieważ w pobliżu nie było kościoła katolickiego, a teren był nierówny pod względem topograficznym i uważany za odizolowany, katolicka społeczność Bisontin nie korzystała z niego. Doprowadziło to do tego, że miejsce to zaczęto postrzegać jako cmentarz dla "niepożądanych obywateli": chorych, skazanych więźniów i niekatolików.

Z czasem zaczęto go postrzegać jako miejsce pochówku wyłącznie luterańskiego, a w 1824 r., po wybudowaniu cmentarza Chaprais, został oficjalnie uznany za cmentarz luterański. Cmentarz ten stał się oficjalnym cmentarzem parafialnym do czasu wprowadzenia w 1881 r. ustawy o neutralności. Mimo że obecnie jest legalnie dostępny dla osób wszystkich wyznań, Champs Bruley pozostaje cmentarzem głównie luterańskim.^[5]

Jardin botanique de Besançon, bardziej formalnie Jardin botanique de l'Université de Franche-Comté et de la Ville de Besançon, jest ogrodem botanicznym znajdującym się na Place du Maréchal Leclerc, Besançon, Doubs, Franche-Comté, Francja. Jest prowadzony przez Uniwersytet Franche-Comté i otwarty codziennie; wstęp jest bezpłatny.

Pierwszy ogród botaniczny w Besançon został założony w 1580 roku. Od tego czasu ogród przemieszczał się w ponad 10 lokalizacjach w mieście, a swoją obecną siedzibę przyjął w 1957 roku. W 1988 roku został zreorganizowany z tradycyjnej kolekcji systematycznej na styl bardziej zorientowany na ogół społeczeństwa.

Obecnie w ogrodzie znajduje się ponad 5000 gatunków roślin reprezentujących region Franche-Comté, w tym torfowiska, klify, tereny podmokłe, wapienny grzbiet płaskowyżu Jura, a także różne inne części świata. Główne kolekcje obejmują rośliny mięsożerne, sukulenty, rośliny lecznicze, orchidee, róże oraz różne rodzaje drzew i drzew owocowych.^[14]