Montpellier - atrakcje i zabytki, które warto zobaczyć

Słynny łuk triumfalny z XVII wieku. Porte du Peyrou to łuk triumfalny w Montpellier, w południowej Francji. Znajduje się on na wschodnim krańcu Jardin de Peyrou, parku położonego w pobliżu centrum miasta.

Łuk został zaprojektowany przez Franciszka Dorbaya na wzór Porte Saint-Denis w Paryżu. Jego budowa została ukończona w 1693 roku. Jego boniowaną powierzchnię wieńczy dorycka intarsja, odpowiednia dla pomnika o charakterze militarnym. Późniejsze panele z płaskorzeźbami i napisami sławiącymi króla Francji Ludwika XIV dodano w 1715 r.

Płaskorzeźby te przedstawiają cztery ważne wydarzenia z okresu panowania Ludwika XIV, przedstawione w formie alegorii: zdobycie Namur podczas wojny Wielkiego Przymierza, w którym postać reprezentująca Republikę Holenderską klęka przed Ludwikiem XIV, Ludwik w postaci Herkulesa koronowany przez Zwycięstwo, przekopanie Kanału Południowego (Canal du Midi), łączącego Zatokę Biskajską z Morzem Śródziemnym, odwołanie Edyktu z Nantes.

Montpellier widziane z Porte du Peyrou.^[2]

Park zoologiczny w Montpellier to francuski park zoologiczny położony w regionie Occitanie, w północnej części miasta Montpellier.

Szklarnia została otwarta w 2007 roku jako część ogrodu zoologicznego w Montpellier i ma powierzchnię około 2600 m2. Reprezentuje 7 stref klimatycznych i siedlisk, z dużą wolierą i sztuczną burzą deszczową co dwie godziny, aby symulować środowisko lasu deszczowego.

Obecnie w szklarni znajduje się ponad 500 zwierząt i 8000 roślin reprezentujących 300 gatunków. Kolekcja zwierząt obejmuje m.in. anakondy, mrówkojady, mrówkojady, pancerniki, nietoperze, boa, kajmany, ibisy, oceloty, piranie, tamaryny i tarantule. Kolekcje roślin obejmują 34 gatunki palm, 15 gatunków paproci drzewiastych i 95 rodzajów drzew, wśród których na szczególną uwagę zasługują Acrosticum aureum, Anthurium ferrierense, Canna indica, Cattleya bicolor, Cattleya mossiae, Cephaelis poeppigiana, Costus cuspidatus, Heliconia angusta, Hibiscus elatus, Philodendron elegans, Philodendron panduriforme, Polypodium polypodioides, Tillandsia cyanea, Vriesea carinata, and Xanthosoma violaceum.^[3]

Europejska kolekcja sztuki i ceramiki. Musée Fabre – francuskie muzeum sztuki, którego kolekcja wyróżnia się dużą kolekcją dziewiętnastowiecznego malarstwa francuskiego. W jego zbiorach znajdują się dzieła sztuki z okresu XIV–XXI w.

Muzeum w Montpellier zostało założone w 1798 r. Początkowo znaczną część jego zbiorów stanowiły dzieła skonfiskowane w czasie rewolucji francuskiej. W 1825 r. malarz François-Xavier Fabre podarował miastu dużą kolekcję własnych obrazów, jak również kolekcję dzieł sztuki odziedziczoną po swojej żonie. Zbiory umieszczono w zbudowanym do tego celu budynku. Na cześć donatora muzeum nazwano Musée Fabre.

W 1868 r. muzeum otrzymało darowiznę od Alfreda Bruyasa, który w 1876 przekazał mu kolejne obiekty. W kolekcji Bruyasa najważniejszymi dziełami były obrazy Gustave’a Courbeta.

Muzeum otrzymało również darowizny od dwóch innych malarzy pochodzących z Montpellier – Alexandre’a Cabanela i Frédérica Bazille’a.^[5]

Opéra national de Montpellier Languedoc-Roussillon to zespół operowy mieszczący się na Place de la Comédie w Montpellier we Francji.

Zespół został założony w 1755 r., a w 2002 r. francuskie Ministerstwo Kultury przyznało mu status "Opery Narodowej".

Na potrzeby przedstawień zespół wykorzystuje dwa główne budynki. Opéra Comédie, zbudowana w stylu włoskim i otwarta w 1888 roku, mieści główną widownię na 1200 miejsc oraz salę koncertową Salle Molière na 350 miejsc. Wnętrze opery w stylu włoskim, zbudowanej w latach 1884-88 przez Cassiena Bernarda, ucznia Charlesa Garniera, zostało docenione przez krytyków. Od 1990 r. zespół występuje również w liczącej 2000 miejsc Opéra Berlioz w kompleksie artystycznym Le Corum.

Orkiestra opery to Orchestre national de Montpellier Languedoc-Roussillon.^[6]

Historyczny ogród botaniczny z oranżerią. Jardin des plantes de Montpellier to zabytkowy ogród botaniczny i arboretum znajdujące się przy Boulevard Henri IV w Montpellier, Hérault, Langwedocja-Roussillon, Francja. Jest on zarządzany przez Uniwersytet Montpellier 1 i otwarty codziennie po południu z wyjątkiem poniedziałku; wstęp jest bezpłatny.

Ogród został założony w 1593 r. na mocy patentu króla Henryka IV pod kierownictwem Pierre'a Richera de Belleval, profesora botaniki i anatomii. Jest to najstarszy francuski ogród botaniczny, zainspirowany przez Orto botanico di Padova (1545), który z kolei posłużył za wzór dla jardin des plantes de Paris (1626).

Montagne de Richer leży w najstarszej części ogrodu, w której obecnie znajduje się również ogród systematyczny. W XIX wieku ogród był dwukrotnie rozbudowywany. Oranżeria zaprojektowana przez Claude'a-Mathieu Delagardette'a (1762-1805) została ukończona w 1804 r., arboretum zostało założone w 1810 r., a ogród angielski z basenem i szklarnią pochodzi z 1859 r. W 1860 r. otwarto monumentalną szklarnię Martins. Monumentalna szklarnia Martins została otwarta w 1860 roku.

Obecnie w ogrodzie znajduje się około 2680 gatunków roślin, w tym 500 rodzimych dla regionu śródziemnomorskiego. Spośród nich około 2000 gatunków uprawianych jest na wolnym powietrzu, a 1000 pod szkłem. Główne sekcje ogrodu są następujące: Montagne de Richer - kolekcja Cistaceae, Ogród systematyczny - rośliny sklasyfikowane zgodnie z systemem Benthama i Hookera, 1883, uzupełnionym przez Eliasa Duranda, 1887. Rośliny lecznicze - ok. 250 roślin tradycyjnych leków i ziół śródziemnomorskich, Sukulenty - ok. 50 gatunków, Oranżeria i zimna szklarnia - ok. 110 gatunków, Palmy - 9 odmian, w tym Brahea armata i Butia capitata. Arboretum - piękne dojrzałe okazy, w tym Acer neapolitanum, Celtis sinensis, Cinnamomum camphora, Cupressus goveniana, Cupressus macrocarpa, Cupressus sempervirens, Quercus calliprinos, Quercus coccifera i Zelkova serrata. Na szczególną uwagę zasługuje męski miłorząb dwuklapowy (Ginkgo biloba), posadzony pod koniec XVIII wieku. Szklarnia - 423 gatunki w trzech pomieszczeniach, w tym w pomieszczeniu tropikalnym z dużym centralnym zbiornikiem dla roślin wodnych oraz w dwóch pomieszczeniach o klimacie umiarkowanym. Na uwagę zasługują kolekcje paproci, Bromeliaceae i Orchidaceae, z dobrymi zbiorami z Gujany Francuskiej. Rośliny naturalizowane - w tym Delphinium requienii, Fumaria bicolor, Fumaria kralikii, Linaria reflexa, Modiola caroliniana, Salpichroa origanifolia, Symphytum orientale i Stipa trichotoma.^[7]

Château de la Mogère to rezydencja położona w pobliżu miasta Montpellier we francuskim regionie Occitanie. Jest to jeden z wielu pałaców na obrzeżach Montpellier, zbudowanych przez bogatych kupców w XVIII wieku.

W 1706 r. tereny la Mogère zostały zakupione przez Fulcrana Limouzina, lokalnego sekretarza stanu w więzieniu królewskim (jeden z rodzajów sekretarzy stanu w ancien régime). W 1715 r. architekt Jean Giral sporządził plan budynku La Mogère, nadając mu wygląd, jaki zachował do dziś.

Jego harmonijną fasadę wieńczy fronton, na tle którego rosną sosny, a wszystko to w stylu renesansowym.

Teren i wnętrza, należące obecnie do wicehrabiego Gastona de Saporta, są udostępnione do zwiedzania. We wnętrzach, które zachowały się w nienaruszonym stanie od XVIII wieku, znajdują się zabytkowe meble i portrety rodzinne z ostatnich trzech stuleci. Wśród reprezentowanych tu malarzy są Jean Jouvenet, Hyacinthe Rigaud i Jacques-Louis David.

Ogród jest mieszanką stylu ogrodu angielskiego i ogrodu formalnego. Znajduje się w nim duża fontanna zbudowana z tysięcy małych muszelek, na której stoi kilka cherubinów.

La Mogère znajduje się tuż przy autostradzie A9, w pobliżu lotniska Montpellier - Méditerranée i stacji Montpellier-Sud de France. Ostatni przystanek linii tramwajowej nr 1 w Montpellier (Odysseum) znajduje się w odległości 10 minut spacerem od hotelu. W pobliżu znajduje się także zamek Flaugergues.^[11]

Park zoologiczny w Montpellier to francuski park zoologiczny położony w regionie Occitanie, w północnej części miasta Montpellier.

Szklarnia została otwarta w 2007 roku jako część ogrodu zoologicznego w Montpellier i ma powierzchnię około 2600 m2. Reprezentuje 7 stref klimatycznych i siedlisk, posiada dużą wolierę i co dwie godziny sztuczną burzę deszczową symulującą środowisko lasu deszczowego.

Obecnie w szklarni znajduje się ponad 500 zwierząt i 8000 roślin reprezentujących 300 gatunków. Kolekcja zwierząt obejmuje m.in. anakondy, mrówkojady, mrówkojady, pancerniki, nietoperze, boa, kajmany, ibisy, oceloty, piranie, tamaryny i tarantule. Kolekcje roślin obejmują 34 gatunki palm, 15 gatunków paproci drzewiastych i 95 rodzajów drzew, wśród których na szczególną uwagę zasługują Acrosticum aureum, Anthurium ferrierense, Canna indica, Cattleya bicolor, Cattleya mossiae, Cephaelis poeppigiana, Costus cuspidatus, Heliconia angusta, Hibiscus elatus, Philodendron elegans, Philodendron panduriforme, Polypodium polypodioides, Tillandsia cyanea, Vriesea carinata, and Xanthosoma violaceum.^[15]