Parc naturel régional de Corse - atrakcje i zabytki, które warto zobaczyć

Szczyt we Francji. Monte Cinto, Cinto – najwyższy szczyt francuskiej wyspy Korsyka o wysokości 2706 m n.p.m. i takiej samej wybitności, co czyni go jednym z najwybitniejszych szczytów w Europie.

Cinto położone w północno-zachodniej części wyspy zbudowane jest ze skał krystalicznych głównie granitów.

Położenie szczytu zapewnia panoramiczny widok na góry kontynentalnej Europy, rozciągające się od Marsylii do Rzymu. Najbardziej odległą górą widoczną ze szczytu Monte Cinto jest leżący w Szwajcarii i oddalony o 405 kilometrów Dufourspitze.

Pierwsze znane wejście na Monte Cinto dokonane zostało przez ekipę pod przewodnictwem Édouarda Rochata, która osiągnęła szczyt poprzez południowy stok góry 6 czerwca 1882. W dniu 26 maja 1883 roku, ekipa prowadzona przez angielskiego alpinistę Francisa F. Tucketta, wraz z przewodnikiem F. Devouassoudem oraz malarzem krajobrazów E. T. Comptonem, zdobyła szczyt szlakiem, który obecnie nosi nazwę na cześć Tucketta.^[3]

Tour de Girolata lub Fortin de Girolata to genueńska wieża znajdująca się w gminie Osani na zachodnim wybrzeżu francuskiej wyspy Korsyki. Wieża znajduje się na wysokości 36 metrów na skalistym wzniesieniu w zatoce Golfe de Girolata.

Wieża została zbudowana w latach 1551-1552. Budowę początkowo nadzorował Gieronimo da Levanto, ale po jego śmierci zastąpił go Giovan Battista de'Franchi. Wieża była jedną z serii nadbrzeżnych murów obronnych zbudowanych przez Republikę Genui w latach 1530-1620 w celu powstrzymania ataków piratów barbarzyńskich. W 2008 r. wpisano ją na listę oficjalnych zabytków Francji.

Wieża nie jest dostępna dla zwiedzających. Od 2009 r. jej właścicielem jest francuska agencja rządowa Conservatoire du littoral. Agencja planuje zakup 937 hektarów (2 320 akrów) ziemi wokół Golfe de Girolata i do 2011 roku nabyła 64 hektary (160 akrów).^[4]

Wieża w Galerii lub Calcinaggia lub Calcinaghja to zrujnowana wieża genueńska znajdująca się w gminie Galéria na zachodnim wybrzeżu francuskiej wyspy Korsyki. Wieża stoi po południowej stronie ujścia rzeki Fangu.

Twierdza Tour de Galéria została zbudowana w latach 1551-1573. Była to jedna z serii nadmorskich budowli obronnych wzniesionych przez Republikę Genui w latach 1530-1620 w celu powstrzymania ataków piratów barbarzyńskich. Znajduje się na liście sporządzonej przez władze genueńskie w 1617 r., w której odnotowano, że wieża była strzeżona przez wodza i dwóch żołnierzy opłacanych przez miasto Calvi. W 1994 r. wieża została wpisana na listę oficjalnych zabytków Francji.

Ujście na północ od wieży jest własnością francuskiej instytucji państwowej, Conservatoire du littoral.^[5]

Monte San Parteo to szczyt górski znajdujący się w Monticello, Haute-Corse, Korsyka. Usytuowany pomiędzy doliną rzeki Melaja Tartagine a doliną Fiume di Regino, wznosi się na wysokość 1680 metrów. Jest częścią masywu Monte Cinto.

San Parteo rozciąga się na terenie gmin Pioggiola i Feliceto. Jest częścią pasma górskiego, które wyznacza zarówno całą północno-zachodnią część Regionalnego Parku Naturalnego Korsyki, jak i zachodnią część Giunssani. Łańcuch ten obejmuje kilka godnych uwagi szczytów, głównie Capu Ladroncellu (2145 m), Monte Corona (2144 m), Capu a u Dente (2025 m), Punta Radich (2012 m), Monte Grosso (1937 m) i San Parteo, i stanowi dużą część szkatuły Giunssani.

Do 1935 r. procesja w Poniedziałek Wielkanocny odbywała się w kaplicy, obecnie w ruinie, położonej na wysokości 1600 m n.p.m. w San Parteo. Kaplica ta była poświęcona świętemu Parteuszowi (San Parteu), świętemu z V wieku, który był bardzo popularny w Giunssani.

Chociaż nie jest to najwyższy szczyt, San Parteo nie jest łatwo dostępny. Niektórzy wybierają drogę z Feliceto, ale ta trasa cieszy się złą sławą z powodu dużych osuwisk. Nieoznakowana ścieżka górska mówi, że "wchodzi na wschodnią ścianę cyrku i podąża grzbietem na szczyt, skąd podąża się grzbietem innego grzbietu na zachód, aby ponownie połączyć się z oznakowanym szlakiem do Mausoleo".^[12]

Aiguilles de Bavella to skaliste kolce z czerwonego granitu, które dominują nad wzgórzem o tej samej nazwie w Corse-du-Sud we Francji. Wzgórze o wysokości 1218 m łączy Alta Rocca ze wschodnim wybrzeżem Korsyki. Masyw ten jest mniejszy, ale znacznie bardziej popularny niż "aiguilles de Popolasca". Charakteryzuje się on poszarpanymi szczytami, dużymi ścianami skalnymi i sosnami powykręcanymi przez wiatr.

W centrum masywu Bavella znajduje się siedem "tour d'Asinau", czyli wież Asinau, prawdziwych "igieł". Tradycyjnie są one ponumerowane od południa do północy: Punta di l'Acellu (Punta ll'Aceddu, 1 588 m), Punta di l'Ariettu (Punta ll'Arghjetu, 1 591 m), Punta di a Vacca (Punta lla Vacca, 1 611 m), jedyna wieża dostępna dla zwykłego turysty, Punta di u Pargulu (Punta llu Pàrgulu, 1 785 m n.p.m.), oddzielona od poprzednich wież przez Bocca di u Pargulu (1662 m n.p.m.), którą prowadzi alpejski wariant szlaku GR 20, Punta Longa (1836 m), Punta Alta (1855 m), najwyższa, Punta Iolla (1848 m), oddzielona od Punta Alta przez Bocca di u Santu (1745 m), Najwyższe punkty masywu Bavella znajdują się nieco na północ od Igieł, z Punta di u Furnellu (Punta llu Furneddu) i Punta Muvrareccia (A Mufrareccia) na wysokości 1899 m. Masyw jest przysłonięty przez najwyższy szczyt regionu, Monte Incudine (2134 m). Rozciąga się on od lasu Tova i miasta Solaro do Monte Calva (1381 m) na południu, krawędzi Masywu Ospedale i prawie do Conca i morza na wschodzie. Jest to również dorzecze rzeki Solenzara, tradycyjnej granicy między północną i południową częścią Korsyki.^[14]