Brest - atrakcje i zabytki, które warto zobaczyć

Château de Brest to zamek w Breście, w departamencie Finistère, we Francji. Jest to najstarszy zabytek w mieście, położony u ujścia rzeki Penfeld, w sercu redy Brestu, jednej z największych redy na świecie. Od rzymskiego kasztelu po cytadelę Vaubana, miejsce to ma ponad 1700 lat historii i do dziś pełni swoją pierwotną rolę twierdzy wojskowej i strategicznego miejsca o najwyższym znaczeniu. Jest to zatem najstarszy na świecie wciąż używany zamek, który 21 marca 1923 r. został uznany za zabytek historyczny (monument historique).

Niejednorodna architektura budowli była wynikiem ciągłego dostosowywania jej do zmian w zakresie wojny oblężniczej i uzbrojenia na lądzie i morzu. Zamek stoi na przeciwległym brzegu do Tour Tanguy, broniąc wejścia do Penfeld.^[1]

Ogrody botaniczne dla zagrożonych gatunków roślin. Conservatoire botanique national de Brest to godny uwagi ogród botaniczny znajdujący się przy 52 Allée du Bot, w Breście, Finistère, w regionie Bretania, we Francji. Jest otwarty codziennie bez opłat.

Teren konserwatorium był wcześniej kamieniołomem i wysypiskiem śmieci, wykupionym w 1971 roku przez gminę w celu stworzenia otwartej przestrzeni. Samo konserwatorium zostało założone w 1977 r., a jego główną misją jest ochrona zagrożonych gatunków z Masywu Armorykańskiego (w tym części Bretanii, Basse-Normandie i Kraju Loary), Francji, Europy i wysp na całym świecie, ale także roślin z Chin, Japonii, obu Ameryk, Australii i Nowej Zelandii. Od 1990 r. jest to Narodowe Centrum Konserwacji Botanicznej, którego zadaniem jest ochrona zagrożonych i chronionych roślin Masywu Armorykańskiego.

Obecnie w konserwatorium znajduje się niezwykła kolekcja roślin zagrożonych wyginięciem, licząca około 1700 gatunków, z których 20 gatunków udało się zachować w dużej mierze dzięki działaniom konserwatorium. Do tych bardzo rzadkich roślin należą: Brighamia insignis, Centaurium favargeri, Cheirolophus massonianus, Cylindrocline lorencei, Dombeya cacuminum, Hibiscus insularis, Hibiscus liliiflorus, Impatiens thomassetii, Limonium humile, Normania triphylla, Ruizia cordata i Trochetia boutoniana.

Inne interesujące okazy to Amorphophallus titanum, Asparagus fallax, Astrophytum myriostigma, Angraecum sesquipedale, Commelina rupicola, Geranium maderense, Hibiscus storckii (H. rosa-sinensis), Lavandula pinnata, Limonium dendroides, Monizia edulis, Pachypodium rosulatum, Pelargonium cotyledonis, Tolpis glabrescens, Tournefortia bojeri i Turbina inopinata.

W skład oranżerii wchodzą szklarnie (o łącznej powierzchni 1000 m²), w których znajduje się ponad 200 taksonów, z których 95% jest zagrożonych wyginięciem, podzielonych na cztery działy: góry tropikalne, suche lasy tropikalne, wilgotne lasy tropikalne i subtropikalne wyspy oceaniczne. Znajduje się tam również herbarium (około 5000 okazów) oraz chłodnie do przechowywania paczek z nasionami.^[6]

Fort Questel to reduta znajdująca się w Brześciu. Jest to budowla fortyfikacyjna typu Vauban. Tworzy zamknięty czworobok, z głównym wejściem umieszczonym po najmniej eksponowanej stronie. Ten duży czworobok o szerokości 100 metrów znajduje się między fortem Keranroux a fortem Penfeld i jest częścią tych samych fortyfikacji co fort Montbarey.

Fort du Questel monitoruje doliny Moulin du Buis, aby uniemożliwić wrogom osiedlenie się i bombardowanie miasta i portu. Otoczony głębokimi fosami i dostępny przez most zwodzony, składa się z murowanego muru (skarpy), zwieńczonego chemin de ronde, czyli krytą ścieżką dla muszkieterów. Ścieżka ta jest zdominowana przez wał ziemny, nachylony pod kątem, aby zapewnić wsparcie artylerii (łącznie 26 dział).

Garnizon składający się z około 200 ludzi miał dostęp do różnych galerii, w tym dwóch dużych podziemnych, łączących centralny dziedziniec z parapetami. Warto również zwrócić uwagę na obecność toalet, które w czasach Vaubana były jeszcze przywilejem. Zbudowany na terenie o powierzchni sześciu hektarów, Fort du Questel dominuje nad doliną Allégoet, dopływu Penfeld. Teren ten jest obecnie częścią zespołu odnowionych przestrzeni naturalnych, które prowadzą do brzegów Penfeld ścieżką przebiegającą przed szpitalem Cavale Blanche.

Na miejscu twierdza oferuje spacery po osłoniętej zielonej fosie i podziemnych galeriach, klatkach schodowych, skarpach i przeciwskarpie, esplanadzie i świeżej zieleni w pobliżu.^[7]

Jardin botanique de l'Hôpital d'Instruction des Armées Clermont-Tonnerre to ogród botaniczny znajdujący się na terenie Hôpital d'Instruction des Armées Clermont-Tonnerre przy Rue du Colonel Fonferrier, Brest, Finistère, w regionie Bretania, Francja. Jest otwarty dla zwiedzających w weekendy po południu; wstęp jest bezpłatny.

Ogród został założony w 1688 r. przez Desclouzeaux, Intendant de la Marine w Breście, jako jardin des simples dla ziół i leków na terenie królewskiego szpitala morskiego (założonego w 1684 r.). Pod nadzorem głównego ogrodnika Antoine'a Laurenta (1744-1820) ogród ten bardzo się rozwinął i stał się ważnym uzupełnieniem Jardin du Roi (obecnie Jardin des Plantes) w Paryżu, ponieważ łagodny klimat Brześcia sprzyjał uprawie szerokiej gamy egzotycznych roślin z całego świata. W XIX wieku ogród stał się ważnym ogrodem botanicznym, ale powolne zanikanie jego pierwotnej funkcji medycznej doprowadziło do stopniowego upadku. Pozostałości ogrodu zostały niemal całkowicie zniszczone w czasie II wojny światowej, podobnie jak sam szpital, ale w kolejnych latach ogród stopniowo odbudowywano.

Obecnie tarasy ogrodu są ponownie otwarte dla zwiedzających i nadal można na nich podziwiać niektóre okazy z XIX wieku. W Actu Santé opisano, że w ogrodzie znajdują się dwie najstarsze w Europie palmy chińskie, największy w Europie miłorząb dwuklapowy oraz wspaniałe okazy kamelii i Gunnera manicata. Rzadkie i cenne okazy są oznaczone znakami.^[11]

La Consulaire to nazwa bardzo dużego algierskiego działa artylerii barbarzyńskiej, które sławnie broniło portu w Algierze. Został on splądrowany przez Francuzów podczas inwazji na Algier w 1830 r., 5 lipca, i zabrany jako trofeum do Brestu, gdzie jest nadal eksponowany.

La Consulaire to gładkolufowa armata ładowana przez kaganek o długości 23 stóp, zamówiona przez Hasana Paszę (syna Barbarossy) do ukończenia fortyfikacji Algieru. Została założona w Algierze w 1542 r. przez weneckiego fundatora dla Hasana Agha. Jej oryginalna nazwa to Baba Marzug ("szczęśliwy ojciec").

Działo zostało użyte w 1683 r. do wystrzelenia kończyn konsula Francji, Jeana Le Vachera, w kierunku floty admirała Duquesne'a, od czego wzięła się jego nazwa.

W 1830 r. flota pod dowództwem admirała Duperré zdobyła Algier i zdobyła działo. Zostało ono przywiezione do Brestu i zamontowane na granitowym stojaku ozdobionym płaskorzeźbami, a obecnie jest wystawione w strefie wojskowej Arsenału, w pobliżu mostu Recouvrance.^[12]

rue de Siam jest główną arterią Brestu, miasta portowego w Bretanii we Francji. Jej nazwa pochodzi od przybycia trzech ambasadorów pod przewodnictwem Kosa Pan, wysłanych przez króla Syjamu 29 czerwca 1686 roku na spotkanie z Ludwikiem XIV w Wersalu. Wyruszyli z sześcioma mandarynami, trzema tłumaczami, dwoma sekretarzami i orszakiem służących, obładowani prezentami. Podróżowali na łodziach l'Oiseau i La Maligne.

Przeszli przez ulicę Saint-Pierre, aby dojść do schroniska o tej samej nazwie. Mieszkańcy byli tak zdumieni, że zmienili nazwę ulicy. Przed II wojną światową ulica była dość wąska.

Rue de Siam jest cytowana przez Jacques'a Préverta w jego wierszu Barbara.

Aleja Soi Charoen Krung 36, przy której mieści się Ambasada Francji w Bangkoku, została przemianowana w 2013 r. na "Rue de Brest" dla upamiętnienia stosunków dyplomatycznych, odwzajemniając się nazwą Rue de Siam.^[13]