Park Narodowy Wielkiego Kanionu - atrakcje i zabytki, które warto zobaczyć

7-piętrowa wieża autorstwa znanego architekta Coltera. Desert View Watchtower, znana również jako Indian Watchtower at Desert View, jest kamienną budowlą o wysokości 70 stóp znajdującą się na Południowej Krawędzi Wielkiego Kanionu w Parku Narodowym Wielkiego Kanionu w Arizonie, w Stanach Zjednoczonych. Wieża znajduje się w Desert View, ponad 20 mil na wschód od głównego obszaru zabudowanego w Grand Canyon Village, w kierunku wschodniego wejścia do parku. Czteropiętrowa konstrukcja, ukończona w 1932 roku, została zaprojektowana przez amerykańską architekt Mary Colter, pracownicę firmy Fred Harvey Company, która stworzyła i zaprojektowała także wiele innych budynków w okolicy Wielkiego Kanionu, w tym Hermit's Rest i Lookout Studio. We wnętrzu znajdują się malowidła ścienne autorstwa Freda Kabotie.^[4]

O'Neill Butte to szczyt o wysokości 6 071 stóp położony w Wielkim Kanionie, w hrabstwie Coconino w północnej Arizonie, w Stanach Zjednoczonych. Znajduje się on 2,5 mili na wschód-północny wschód od Grand Canyon Village, jedną milę na północny wschód od Mather Point i jedną milę na północny zachód od Yaki Point. Cedar Ridge łączy O'Neill Butte z punktem Yaki na Południowej Grani. Rzeźba topograficzna jest znacząca, gdyż O'Neill Butte wznosi się na wysokość 3600 stóp nad rzekę Kolorado na odcinku dwóch mil. Dostęp do tego wzniesienia możliwy jest szlakiem South Kaibab Trail, który biegnie przez wschodnie zbocze szczytu. Zgodnie z systemem klasyfikacji klimatycznej Köppen, O'Neill Butte znajduje się w strefie klimatu zimnego półsuchego.^[8]

Kanion Tuna to krótki, wysoko nachylony, opadający, wąski kanion w zachodniej części Wielkiego Kanionu, poniżej North Rim. Leży on po drugiej stronie Granite Gorge, w regionie czterech kanionów i piątego mniejszego kanionu, w którym rzeka Kolorado płynie na zachód wokół grzbietów Point Sublime. Wysoki kąt Kanionu Tuna, Tuna Creek, tworzy u jego wylotu rwący potok Tuna Creek. Tuna Canyon jest krótkim kanionem, położonym między grzbietami, ale tuż na wschód znajduje się bardzo długi dren Crystal Creek, który odprowadza wodę z Płaskowyżu Kaibab. Crystal Rapid znajduje się w bezpośrednim sąsiedztwie cieku Tuna Creek Rapids.

Kanion Tuna leży około 1,5 mili na północny wschód od formy terenu Scorpion Ridge na rzece Kolorado. Point Sublime znajduje się bezpośrednio na południe, w górę kanionu, około 1,5 mili, a główny wododział Grama Point biegnie w górę kanionu, na północny wschód, około 2,0 mil od Point Sublime, całkowita długość kanionu wynosi ponad 3,0 mile.^[10]

Pollux Temple to szczyt o wysokości 6 251 stóp w Wielkim Kanionie, w hrabstwie Coconino w północnej Arizonie, w Stanach Zjednoczonych. Znajduje się on dziesięć mil na północny zachód od Grand Canyon Village i mniej niż jedną milę na północny wschód od Jicarilla Point. Świątynia Castor znajduje się jedną milę na północny zachód, a Świątynia Diana jedną milę na południowy wschód. Rzeźba terenu jest znacząca, gdyż Świątynia Polluksa wznosi się prawie 4000 stóp nad rzeką Kolorado w odległości mniej niż dwóch mil. Świątynia Pollux została nazwana na cześć Polluxa, boskiego syna Zeusa według mitologii greckiej. Clarence Dutton zapoczątkował praktykę nazywania obiektów geograficznych w Wielkim Kanionie imionami bóstw mitologicznych. Według systemu klasyfikacji klimatycznej Köppen, Świątynia Polluksa znajduje się w strefie klimatu półsuchego zimnego.^[13]

Battleship to szczyt o wysokości 5.850 stóp, położony w środkowej części Wielkiego Kanionu, w hrabstwie Coconino w północnej Arizonie, w Stanach Zjednoczonych. Linia grzbietu, ukształtowanie terenu Battleship tworzy część zachodniej granicy kanionu Garden Creek, w którym znajduje się szlak Bright Angel Trail prowadzący do rzeki Kolorado, a przez nią do Phantom Ranch. Wschodnią granicę Kanionu Garden Creek stanowi Południowa Krawędź, z punktami widokowymi Grandeur Point i Yavapai Point. Pancernik znajduje się 1,5 mili na północny zachód od Yavapai Point, 1,5 mili na północ od Grand Canyon Village i około 2 mile na południowy zachód od rzeki Kolorado.

Długa linia grzbietowa "pancernika" jest zorientowana lekko na południowy zachód i północny wschód, z "wieżą ciśnień" (charakterystyczny punkt pancernika) na południowym zachodzie, stanowiąc około jednej czwartej kształtu pancernika. Uderzające od zachodu klify wapienia Redwall, nad którymi górują pomarańczowo-czerwone zbocza "redbeds" z grupy Supai, na ukształtowaniu terenu pancernika, są odsunięte od wschodu przez te same klify Redwall i pomarańczowo-czerwone "redbeds" na klifach South Rim.^[14]

Świątynia Zoroastra to szczyt o wysokości 7 123 stóp położony w Wielkim Kanionie, w hrabstwie Coconino w stanie Arizona w USA. Znajduje się 5,5 mili na północny wschód od punktu widokowego Yavapai Point na Południowej Krawędzi Kanionu, z którego widać go górującego ponad 4600 stóp nad rzeką Kolorado i Granitowym Wąwozem. Najbliższym wyższym sąsiadem jest Świątynia Brahmy, oddalona o niecałą milę na północny wschód. Świątynia Zoroastra została nazwana na cześć Zoroastra, starożytnego irańskiego proroka. Nazwa ta została użyta przez George'a Whartona Jamesa i Clarence'a Duttona. Dutton zapoczątkował tradycję nazywania obiektów geograficznych w Wielkim Kanionie imionami mitologicznych bóstw. Nazwa tego obiektu geograficznego została oficjalnie przyjęta w 1906 r. przez Amerykańską Komisję Nazw Geograficznych. Pierwszego wejścia na szczyt dokonali Rick Tidrick i Dave Ganci we wrześniu 1958 roku przez NE Arete. Inne drogi wspinaczkowe to Screaming Sky Crack oraz SE Face, trudna droga klasy 5.11+, na którą po raz pierwszy weszli w 2012 roku. Wejście na Zoroastera w 1958 roku było pierwszą techniczną wspinaczką w Wielkim Kanionie, która przekształciła Wielki Kanion w mekkę wspinaczy i zapoczątkowała pęd do zdobywania licznych szczytów. Według systemu klasyfikacji klimatycznej Köppen, Świątynia Zoroastra znajduje się w strefie klimatu półsuchego zimnego.^[15]

Mount Hayden to szczyt o wysokości 8 362 stóp położony w Wielkim Kanionie, w hrabstwie Coconino w Arizonie, w Stanach Zjednoczonych. Znajduje się pół mili na południowy wschód od punktu widokowego Point Imperial na północnej krawędzi kanionu, gdzie wznosi się 5000 stóp nad dnem kanionu Nankoweap. Góra Hayden, znana również jako Hayden Peak, została nazwana na cześć Charlesa T. Haydena, pioniera Arizony, który miał duży wpływ na rozwój Terytorium Arizony, gdzie był znany jako "Ojciec Tempe" i założył Uniwersytet Stanowy Arizony. Był także ojcem senatora Stanów Zjednoczonych Carla Haydena oraz sędzią probierczym. Nazwa tego obiektu geograficznego została oficjalnie przyjęta w 1932 roku przez Amerykańską Komisję ds. Nazw Geograficznych. Pierwsze wejście na szczyt zostało dokonane w maju 1978 roku przez Joe Sharbera, George'a Baina i Abrę Watkinsa od strony północnej. Pegasus, trudna droga klasy 5.10+ na wschodniej ścianie, została po raz pierwszy pokonana przez Paula Davidsona i Jima Haisleya w 1982 roku. Najpopularniejszą drogą wspinaczkową jest droga klasy 5.8 na South Face. Według systemu klasyfikacji klimatu Köppen, góra Hayden znajduje się w strefie klimatu półsuchego zimnego.^[16]

Kanion Topaz to liniowy, wąski kanion w zachodniej części Wielkiego Kanionu, poniżej Obręczy Południowej. Leży on w regionie czterech kanionów i piątego mniejszego kanionu, z których wszystkie mają kierunek głównie północno-wschodni w kierunku płynącej na zachód rzeki Kolorado, w zachodniej części Parku Narodowego Grand Canyon. Nazwa Kanionu Topaz została nadana przez Komisję Nazw Geograficznych na cześć kamieni szlachetnych występujących w tym regionie. Kanion Topaz jest południowo-wschodnią granicą liniowego i głównego, zalesionego terenu, Diana Temple;. Północno-wschodni koniec Kanionu Topaz przecina się z wylotem Kanionu Boucher i szlakiem Tonto Trail. Szlak Bouchera, rozpoczynający się w Kanionie Hermita, kończy się w zakończeniach Kanionu Topaz i Kanionu Bouchera.

Środkowe i dolne rejony Kanionu Topaz znajdują się na zboczach i w skałach Grupy Tonto. Główną widoczną częścią Kanionu Topaz są matowo-zielonkawe zbocza łupków Bright Angel. Na północny wschód i bliżej rzeki Kolorado znajdują się krótkie, odporne na erozję klify piaskowca Tapeats. Piaskowiec ten stanowi platformę Tonto (także Great Unconformity, o zaginionym czasie, ~1 000 mln lat, i prawdopodobnie zaginionych erozyjnych jednostkach skalnych), poziomą platformę, przez którą przebiega szlak Tonto Trail. Górne klify kanionu to jednostki skalne wapienia Kaibab, formacji Toroweap, piaskowca Coconino i łupków Hermit, aż do grupy Supai na czerwonych klifach z wapienia Redwall. Są to jednostki skalne znajdujące się na północny zachód od Świątyni Diany. Na południowym wschodzie świątyni Vesta, pomiędzy kanionem Topaz i kanionem Boucher, górne jednostki skalne zostały w większości usunięte, ale świątynia Vesta ma pozostałość w postaci erodowanego klifu wapienia Kaibab, na półce formacji Toroweap, na górnej platformie bezerozyjnego formatora klifowego, piaskowca Coconino.^[17]

Piramida Cheopsa to szczyt o wysokości 5 401 stóp położony w Wielkim Kanionie, w hrabstwie Coconino w stanie Arizona w USA. Znajduje się cztery mile na północ od Grand Canyon Village, 2,5 mili na południowy zachód od Świątyni Buddy i 1,7 mili na południowy wschód od Świątyni Izydy, która jest najbliższym wyższym sąsiadem. Rzeźba topograficzna jest znacząca, gdyż na odcinku 1,5 mili wznosi się na wysokość 3000 stóp nad rzeką Kolorado. Nazwa została nadana przez George'a Whartona Jamesa ze względu na fantazyjne podobieństwo do słynnej piramidy zbudowanej przez egipskiego faraona Cheopsa. Było to zgodne z tradycją Clarence'a Duttona nazywania obiektów geograficznych w Wielkim Kanionie imionami mitologicznych bóstw. Nazwa tego masywu została oficjalnie przyjęta w 1906 r. przez Amerykańską Komisję ds. Nazw Geograficznych. Według systemu klasyfikacji klimatycznej Köppen, Piramida Cheopsa znajduje się w strefie klimatu półsuchego zimnego.^[18]

Cocopa Point to punkt o wysokości 6 627 stóp, położony w środkowej części Wielkiego Kanionu, w hrabstwie Coconino w północnej Arizonie, w Stanach Zjednoczonych. Cocopa Point jest 1,1 mil od najbliższego najwyższego punktu widokowego, Yuma Point, położonego na wschód od Eremita Mesa, na północnym wschodzie, z widokiem na Central Hermit Canyon. Cocopa Point znajduje się w regionie punktów, u źródeł kanionów i ukształtowania terenu poniżej South Rim. Mimbreno Point leży ok. 1,7 mili na zachód, a Hermit Canyon i Pima Point, na zachodnim końcu West Rim Drive, znajdują się ok. 1,5 mili i 2 mile na wschód. Cocopa Point znajduje się na północnym zachodzie Eremita Mesa; Yuma Point na północnym wschodzie; mesa leży między Kanionem Hermit na wschodzie a Kanionem Upper Boucher na zachodzie. Cocopa Point to urwisko o stromych ścianach, położone u północno-zachodnich źródeł krótkiego Kanionu Trawertynu. Na zachód od Dolnego Kanionu Trawertynu, w sąsiedztwie rzeki Kolorado, znajduje się Whites Butte, oddalony od Cocopa Point o około 1,2 mili.^[19]

Ochoa Point to szczyt klifowy o wysokości 4761 stóp położony we wschodniej części Wielkiego Kanionu, w hrabstwie Coconino w północnej Arizonie, w Stanach Zjednoczonych. Forma terenu znajduje się na południowo-wschodnim grzbiecie od Świątyni Apollo, z punktem Ochoa Point na jego południowo-wschodnim końcu. Ochoa Point znajduje się 1,0 mil od Świątyni Apollo, 1,5 mil na północny zachód od płynącej na południowy wschód rzeki Kolorado i 3,5 mil na południowy zachód od południowego końca Wschodniej Krawędzi Wielkiego Kanionu. Na południowo-zachodnim zboczu Ochoa Point i południowo-zachodnim ramieniu Apollo Temple znajdują się czarne bazaltowe klify; bazalt Cardenas leży na jaskrawo zabarwionych, czerwonawych zboczach erozyjnych formacji Dox o niskim kącie nachylenia, należących do pięciu członków grupy Unkar. Kolejną jednostką skalną, która wyróżnia Ochoa Point, jest kolorowa, warstwowa formacja Nankoweap. Wszystkie te warstwy skalne nachylone są pod kątem około 15 stopni i zwieńczone poziomym piaskowcem Tapeats o krótkich klifach.^[21]

Brady Peak to szczyt o wysokości 8 121 stóp położony w Wielkim Kanionie, w hrabstwie Coconino w północnej Arizonie, w Stanach Zjednoczonych. Znajduje się on jedną milę na północny wschód od punktu widokowego Vista Encantada na północnej krawędzi kanionu, gdzie wznosi się 4800 stóp nad dnem kanionu Nankoweap. Najbliższym wyższym sąsiadem jest góra Hayden, dwie mile na północ, Kibbey Butte znajduje się jedną milę na północny zachód, a Alsap Butte leży jedną milę na północny wschód. Nazwa Brady Peak pochodzi od nazwiska Petera Rainsforda Brady'ego, pioniera i polityka z Terytorium Arizony. Nazwa tego obiektu geograficznego została oficjalnie przyjęta w 1932 roku przez U.S. Board on Geographic Names. Zgodnie z systemem klasyfikacji klimatycznej Köppen, Brady Peak znajduje się w strefie klimatu zimnego półsuchego.^[22]

Newberry Butte to szczyt o wysokości 5 105 stóp położony w Wielkim Kanionie, w hrabstwie Coconino w północnej Arizonie, w Stanach Zjednoczonych. Znajduje się on 4,5 mili na północ od punktu widokowego South Rim, 3 mile na południowy zachód od Świątyni Wisznu i 2,5 mili na południe od Tronu Wotanów. Rzeźba terenu jest znacząca, gdyż w ciągu jednej mili wznosi się ponad 2500 stóp ponad rzekę Kolorado i Granite Gorge. Zgodnie z systemem klasyfikacji klimatu Köppen, Newberry Butte znajduje się w strefie klimatu półsuchego zimnego.

Nazwa Newberry Butte pochodzi od nazwiska Johna Strong Newberry'ego (1822-1892), geologa wyprawy z 1858 roku, kierowanej przez porucznika Josepha Christmas Ivesa, która badała rzekę Kolorado aż do dolnego Wielkiego Kanionu. Po powrocie Newberry przekonał kolegę geologa Johna Wesleya Powella, że warto zaryzykować przepłynięcie łodzią przez Wielki Kanion, by dokończyć badania. Powell poprowadził później Powell Geographic Expedition w 1869 r., aby zbadać ten region. Nazwa tego obiektu geograficznego została oficjalnie przyjęta w 1906 r. przez Amerykańską Komisję ds. Nazw Geograficznych.

Butte jest pozostałością erozyjną zbudowaną z wapieni z okresu Mississippi (Redwall Limestone), które pokrywają się z kambryjską Tonto Group. Spływy opadowe z Newberry Butte spływają na południowy zachód do rzeki Kolorado przez Vishnu Creek.^[23]

Vesta Temple to szczyt o wysokości 6 299 stóp położony w Wielkim Kanionie, w hrabstwie Coconino w północnej Arizonie, w Stanach Zjednoczonych. Znajduje się on osiem mil na zachód od Grand Canyon Village i bezpośrednio na północny wschód od Mimbreno Point. Marsh Butte znajduje się jedną milę na północny wschód, Eremita Mesa bezpośrednio na południowy wschód, a najbliższy wyższy sąsiad - Świątynia Diany - jedną milę na północ. Rzeźba topograficzna jest znacząca, ponieważ świątynia Vesta Temple wznosi się na wysokość 3900 stóp nad rzeką Kolorado na odcinku 2,5 mili. Świątynia Westy została nazwana na cześć Westy, bogini domowego ogniska, domu i rodziny według mitologii rzymskiej. Clarence Dutton zapoczątkował praktykę nazywania obiektów geograficznych w Wielkim Kanionie imionami bóstw mitologicznych. Nazwa tego obiektu geograficznego została oficjalnie przyjęta w 1908 r. przez Amerykańską Komisję ds. Nazw Geograficznych. Według systemu klasyfikacji klimatycznej Köppen, Świątynia Westy znajduje się w strefie klimatu półsuchego zimnego.^[24]

Dana Butte jest wzniesieniem o wysokości 4.964 stóp, przylegającym do biegu rzeki Kolorado, w Wielkim Kanionie i znajduje się po południowej stronie Granite Gorge. Butte znajduje się około 2,5 mili na północny zachód od Grand Canyon Village w centralnej części Wielkiego Kanionu i leży około 2 mil na północ od Pima Point.

Butte leży na końcu wysoko położonego, jasnoczerwonego, bardzo wąskiego grzbietu Supai Group, a iglica Dana Butte znajduje się na formacji klifowej Redwall Limestone, która tworzy nie tylko masywne klify, ale także platformy, które podtrzymują młodsze jednostki skalne znajdujące się powyżej. Iglica Dana Butte jest matowoszara, osadzona na szarych gruzach na platformie i składa się ze zwietrzałej formacji Manakacha z grupy Supai, która również jest skałą klifotwórczą. Dana Butte spływa na zachód do zlewni Salt Creek (Grand Canyon), a na wschód do przyległego kanionu na końcu Salt Creek.^[25]

Hancock Butte to szczyt o wysokości 7 683 stóp położony w Wielkim Kanionie, w hrabstwie Coconino w północnej Arizonie, w Stanach Zjednoczonych. Znajduje się on jedną milę na południe od punktu widokowego Point Imperial na północnej krawędzi kanionu, gdzie wznosi się 3700 stóp nad kanionem Nankoweap. Najbliższym wyższym sąsiadem jest Mount Hayden, 1 mila na północny-wschód, Kibbey Butte jest 1 mila na południowy-południowy-zachód, a Brady Peak jest 1,5 mili na południowy-wschód. Nazwa Hancock Butte pochodzi od Williama A. Hancocka, pioniera i polityka Terytorium Arizony, znanego z wykonania prac geodezyjnych niezbędnych do utworzenia miasta Phoenix i wzniesienia pierwszego budynku w 1870 roku. Nazwa tego obiektu geograficznego została oficjalnie przyjęta w 1932 roku przez U.S. Board on Geographic Names. Zgodnie z systemem klasyfikacji klimatycznej Köppen, Hancock Butte znajduje się w strefie klimatu półsuchego zimnego.^[26]

Ruiny Tusayan to 800-letnie stanowisko Indian Pueblo znajdujące się na terenie Parku Narodowego Wielkiego Kanionu, uznane przez Służbę Parku Narodowego za jedno z najważniejszych stanowisk archeologicznych w Arizonie. Stanowisko składa się z małego pueblo w kształcie litery U, w którym znajduje się część mieszkalna, pomieszczenia gospodarcze i kiva. Badania pierścieni drzew wskazują, że miejsce to było zamieszkiwane przez około dwadzieścia lat, począwszy od około 1185 roku. Znajduje się ono na części Desert View Drive przy drodze stanowej Arizona 64, 3 mile na zachód od Strażnicy Desert View. Miejsce to zostało wpisane na listę National Register of Historic Places w 1974 roku.

Stanowisko zostało wykopane w 1930 roku przez członków Gila Pueblo z Globe w Arizonie. Prace konserwatorskie miały miejsce w latach 1948 i 1965. Stanowisko reprezentuje przetrwanie odizolowanej kultury Pueblo II do epoki Pueblo III.

Ruiny i Muzeum Tusayan to miejsce interpretowane przez NPS, w którym znajduje się szlak prowadzący z muzeum przez część ruin. Wycieczki mogą być prowadzone przez strażników lub samodzielnie. Muzeum Tusayan zostało zbudowane w 1928 roku według projektu architekta Służby Parków Narodowych, Herberta Maiera, i ufundowane przez Laurę Spelman Rockefeller jako muzeum przy szlaku. Zostało rozbudowane w 1934 r. i stanowi interpretację budowli Hopi.^[27]

Sheba Temple to szczyt o wysokości 4 990 stóp, położony we wschodnim Wielkim Kanionie, w hrabstwie Coconino w północnej Arizonie, w Stanach Zjednoczonych. Znajduje się on 1,0 milę na zachód od Świątyni Salomona, 1,0 milę na południe od Sanktuarium Rama i około 1 mili na północny-wschód od płynącej na zachód rzeki Kolorado. Na zachód od odwodnienia Świątyni Szeby znajduje się krótki Kanion Azbestowy, który odwadnia Sanktuarium Kryszny, na północny zachód, Świątynię Wisznu, na północny zachód i Sanktuarium Ramy, na północ; na wschód od odwodnienia Świątyni Szeby znajdują się krótkie, północne odpływy do Kolorado.

Sheba Temple składa się z ekstremalnych erozyjnych pozostałości wapienia Redwall (bardzo pionowych i bardzo wąskich, ułożonych w linii ~północ-południe) na platformie wapienia Muav; jako jednostka trzecia 3-członowej kambryjskiej grupy Tonto, Muav leży również na szerokich zboczach dawnych łupków Bright Angel Shale o matowozielonej barwie. Świątynia Szeby to wąski grzbiet o przebiegu lekko północny-północny-wschód-południowy-zachód, który został geologicznie oderwany od klifu Redwall ciągnącego się na południe od Sanktuarium Rama. Pozostałość, biały występ, znajduje się na tej samej wysokości co Świątynia Salomona na wschodzie, przy czym Świątynia Salomona jest małą platformą białego klifu. Wzniesienie Świątyni Saby jest tylko pozostałością po tym klifie (warstwa pośrednia Redwall).^[30]

Angels Gate to szczyt o wysokości 6 761 stóp położony w Wielkim Kanionie, w hrabstwie Coconino w stanie Arizona, w Stanach Zjednoczonych. Znajduje się on siedem mil na północ od punktu widokowego Grandview Point na południowej krawędzi kanionu, trzy mile na zachód od Świątyni Wisznu i trzy i pięć mil na południowy wschód od Świątyni Zoroastra. Rzeźba terenu jest znacząca, gdyż w ciągu trzech mil wznosi się ponad 4200 stóp ponad rzekę Kolorado. Angels Gate to w mitologii Paiute miejsce, w którym bogowie powracają na ziemię, zstępując ze świata cieni znajdującego się powyżej. George Wharton James w 1900 roku w swojej książce "In & Around the Grand Canyon" ("W i wokół Wielkiego Kanionu") nadał temu obiektowi geograficznemu nazwę "Angel Gate". Nazwa ta została oficjalnie przyjęta w 1906 r. przez Amerykańską Komisję ds. Nazw Geograficznych. Angels Gate ma cztery szczyty zbudowane z piaskowca Coconino. Główny, najwyższy szczyt i trzy iglice znane są jako "Snoopy i jego buda" ze względu na podobieństwo do Snoopy'ego, a pierwsze wejście na szczyt zostało dokonane w kwietniu 1972 roku przez Chucka Grafa i Dave'a Ganci. Według systemu klasyfikacji klimatycznej Köppen, Angels Gate znajduje się w strefie klimatu zimnego półsuchego.^[31]

Tower of Set to szczyt o wysokości 6 012 stóp położony w Wielkim Kanionie, w hrabstwie Coconino w stanie Arizona w USA. Znajduje się on cztery mile na północ od punktu widokowego Hopi Point na południowej krawędzi kanionu, dwie mile na południowy wschód od Tower of Ra i trzy mile na południowy zachód od Shiva Temple, gdzie wznosi się 3600 stóp nad rzeką Kolorado. Wieża Seta została pierwotnie nazwana Świątynią Seta w 1879 roku przez Thomasa Morana, dla egipskiego bóstwa wojny Seta, ponieważ nisza w jej ścianie przywodzi na myśl świątynie w dolinie Nilu. Inne źródło podaje, że nazwa została nadana przez George'a Whartona Jamesa, zgodnie z tradycją Clarence'a Duttona nazywania obiektów geograficznych w Wielkim Kanionie imionami mitologicznych bóstw. Nazwa góry została oficjalnie przyjęta w 1906 r. przez Amerykańską Komisję ds. Nazw Geograficznych. W 1919 roku Harriet Williams Russell Strong zaproponowała połączenie Hopi Point i Tower of Set przez rzekę za pomocą tramwaju powietrznego, ale pomysł ten nigdy nie został zrealizowany. Pierwszego wejścia na szczyt dokonali w listopadzie 1977 roku Bruce Grubbs i Jim Haggart. Według systemu klasyfikacji klimatycznej Köppen, Tower of Set znajduje się w strefie klimatu zimnego półsuchego.^[32]

Vishnu Temple to szczyt o wysokości 7 533 stóp położony w Wielkim Kanionie, w hrabstwie Coconino w Arizonie, w Stanach Zjednoczonych. Znajduje się dwie mile na południowy wschód od Przylądka Królewskiego na północnej krawędzi kanionu, 1,5 mili na południe od Zamku Freya i dwie mile na wschód od Tronu Wotanów, najbliższego sąsiada. Wznosi się na wysokość 4 900 stóp nad rzeką Kolorado. Według odkrywcy Fredericka Samuela Dellenbaugha, Świątynia Wisznu jest "bez wątpienia najbardziej zdumiewającą masą wyrzeźbioną przez naturę w znanym świecie". Świątynia Wisznu została nazwana na cześć Wisznu, bóstwa hinduistycznego, odkupiciela wszechświata. Nazwa ta została nadana w 1880 roku przez Clarence'a Duttona, który uważał, że góra ta przypomina orientalną pagodę, i który zapoczątkował tradycję nazywania obiektów geograficznych w Wielkim Kanionie imionami bóstw mitologicznych. Nazwa tego obiektu geograficznego została oficjalnie przyjęta w 1906 r. przez Amerykańską Komisję ds. Nazw Geograficznych (U.S. Board on Geographic Names). Pierwszego wejścia na szczyt dokonał Merrel Clubb i jego syn 13 lipca 1945 roku. Zgodnie z systemem klasyfikacji klimatycznej Köppen, Świątynia Wisznu znajduje się w strefie klimatu zimnego półsuchego.^[33]

Freya Castle to szczyt o wysokości 7 288 stóp położony w Wielkim Kanionie, w hrabstwie Coconino w północnej Arizonie, w Stanach Zjednoczonych. Znajduje się on jedną milę na południowy wschód od Przylądka Królewskiego na północnej krawędzi kanionu, 1,5 mili na północ od Świątyni Wisznu i 1,7 mili na północny wschód od Tronu Wotanów. Rzeźba topograficzna jest znaczna, gdyż w ciągu jednej mili wznosi się na wysokość 3400 stóp ponad dolinę Unkar.

Nazwa zamku Freya pochodzi od imienia Freyi, norweskiej bogini miłości, piękna, płodności, seksu, wojny, złota i seiðr. Nazwa ta została nadana przez geologa François E. Matthesa, zgodnie z praktyką Clarence'a Duttona nazywania obiektów geograficznych w Wielkim Kanionie imionami mitologicznych bóstw. Nazwa tego obiektu geograficznego została oficjalnie przyjęta w 1906 r. przez Amerykańską Komisję ds. Nazw Geograficznych (U.S. Board on Geographic Names).

Pierwszego wejścia na szczyt dokonali Harvey Butchart i Allyn Cureton 24 czerwca 1962 roku. Zgodnie z systemem klasyfikacji klimatycznej Köppen, zamek Freya znajduje się w strefie klimatu półsuchego zimnego.^[35]