Glen Canyon National Recreation Area - atrakcje i zabytki, które warto zobaczyć

Zabytkowe i nowoczesne mosty przecinające rzekę. Navajo Bridge to nazwa dwóch stalowych spandrelowych mostów łukowych, które przecinają rzekę Kolorado w Parku Narodowym Grand Canyon w północnej części hrabstwa Coconino, w stanie Arizona, w Stanach Zjednoczonych. Niższe z dwóch przęseł przenosi ruch samochodowy na U.S. Route 89A przez Marble Canyon pomiędzy Bitter Springs i Jacob Lake, umożliwiając podróż do odległego regionu Arizona Strip na północ od rzeki Kolorado, w tym do Północnego Obrzeża Parku Narodowego Grand Canyon.

Zanim ukończono budowę pierwszego mostu Navajo, jedna z jedynych przepraw przez rzekę Kolorado między Arizoną a Utah znajdowała się około 5 mil (8,0 km) w górę rzeki od miejsca budowy mostu, u ujścia kanionu Glen, gdzie od 1873 roku działał prom Lees Ferry. Miejsce to zostało wybrane jako jedyny stosunkowo łatwy dostęp do rzeki zarówno dla podróżujących z północy, jak i z południa. W latach 20. XX wieku z promu zaczęły korzystać samochody, choć nie był on uważany za bezpieczną i niezawodną przeprawę ze względu na niekorzystne warunki pogodowe i powodzie, które regularnie uniemożliwiały jego funkcjonowanie.

Most został oficjalnie nazwany Mostem Wielkiego Kanionu, gdy został poświęcony w dniach 14-15 czerwca 1929 roku. Władze stanowe zmieniły jego nazwę na Most Navajo pięć lat później, w 1934 roku. Oryginalny most został zamknięty dla ruchu kołowego po otwarciu nowego przęsła w 1995 roku. Stare przęsło jest nadal otwarte dla ruchu pieszego i jeździeckiego.

Podwójne przęsła mostu Navajo zajmują dziewiąte miejsce wśród najwyższych mostów w Stanach Zjednoczonych z niemal identyczną wysokością - 467 stóp (142,3 m) dla pierwszego przęsła i 470 stóp (143,3 m) dla drugiego.^[2]

Hole in the Rock to wąska i stroma szczelina w zachodniej krawędzi Glen Canyon, w południowym Utah w zachodniej części Stanów Zjednoczonych. Wraz z innym kanionem po wschodniej stronie rzeki Kolorado, zapewniała ona drogę przez obszar, który w przeciwnym razie byłby nieprzejezdny.

Jesienią 1879 roku Ekspedycja San Juan Kościoła Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich poszukiwała drogi z południowo-środkowego Utah do swojej kolonii w południowo-wschodnim krańcu stanu. Odrzucając dwie dłuższe trasy, wybrali bardziej bezpośrednią drogę, która początkowo prowadziła ich przez stosunkowo łagodny teren pod Prostymi Klifami Płaskowyżu Kaiparowits. Jednak gdy doprowadziło ich to do mierzących 400 m (1200 stóp) piaskowcowych klifów otaczających Glen Canyon, potrzebowali sposobu, by przedostać się na wschodnią krawędź. Znaleźli (i nazwali) Hole in the Rock, wąską, stromą, skalistą szczelinę i piaszczyste zbocze, które prowadziło w dół do rzeki. Bezpośrednio za rzeką znajdował się Kanion Cottonwood, kusząca droga do Wilson Mesa po drugiej stronie.

Przez wiele miesięcy pracowali nad przygotowaniem drogi, używając proszku do piaskowania do poszerzenia górnego odcinka i ręcznych dłut do wykucia punktów zaczepienia bezpośrednio w piaskowcu. 26 stycznia 1880 roku ekspedycja (250 osób, 83 pełnowymiarowe wozy i ponad 1000 sztuk bydła) rozpoczęła zejście do rzeki. Wagony były mocno obwieszone, a zespoły mężczyzn i wołów opuszczały je przez górną szczelinę, której nachylenie zbliżone jest do 45°. Dalej w dół, wzdłuż śliskiego zbocza piaskowca zbudowano drewnianą ścieżkę. Słupy w wywierconych otworach podtrzymywały poziome belki umożliwiające przejazd wozów.

Po jeszcze trudniejszej podróży po wschodniej stronie rzeki ekspedycja założyła społeczność Bluff w południowo-wschodnim Utah. Trasy Hole in the Rock używali jako drogi zaopatrzeniowej tylko przez rok, po czym zastąpili ją łatwiejszą trasą na północ, przy Hall's Crossing. Dziesiątki lat później górnicy z Hoskaninni Mining Company wyryli schody na tej samej ścieżce, którą szli mormońscy pionierzy. W ścianach szczeliny wciąż widoczne są otwory strzałowe, punkty kotwiczenia i wyżłobienia po piastach wozów ekspedycji.

Do Hole in the Rock można dziś dotrzeć dwiema drogami. Prymitywny szlak Hole in the Rock Trail, który podąża śladem wyprawy z 1879 roku, biegnie na południowy wschód od miasta Escalante do parkingu tuż nad szczeliną. Alternatywnie do dolnej części szlaku można dotrzeć łodzią, przy boi 66 na jeziorze Powell w Glen Canyon National Recreation Area.

Hole in the Rock został wpisany na listę National Register of Historic Places w 1975 roku.^[3]

Gunsight Butte to szczyt z piaskowca o wysokości 4 678 stóp położony na terenie Glen Canyon National Recreation Area, w hrabstwie Kane w południowym Utah. Znajduje się on 12 mil na północny wschód od miasta Page. Gunsight Butte to wyspa, która wznosi się prawie 1000 stóp nad jeziorem Powell, gdy jezioro jest pełne. Ten ikoniczny punkt orientacyjny w rejonie jeziora Powell jest wzniesieniem zbudowanym głównie z piaskowca Entrada, podobnym do Padres Butte oddalonego o 3 mile na wschód i Dominguez Butte oddalonego o 4 mile na południowy wschód. Piaskowiec Entrada z Gunsight Butte jest nałożony na piaskowiec Romana i przykryty przez formację Morrison. Uważa się, że piaskowiec Entrada, który pierwotnie był osadzony jako piaszczysty muł na równinie pływowej, powstał około 160 milionów lat temu w okresie jurajskim jako gigantyczne morze piaskowe, największe w historii Ziemi. Zgodnie z systemem klasyfikacji klimatu Köppen, Gunsight Butte znajduje się w strefie klimatu jałowego z gorącymi, bardzo suchymi latami i chłodnymi zimami z bardzo małą ilością śniegu.^[4]

Gregory Butte to szczyt z piaskowca o wysokości 4 651 stóp położony na terenie Glen Canyon National Recreation Area, w hrabstwie San Juan w południowym Utah. Znajduje się on 7,3 mili na północny wschód od Tower Butte i 16 mil na północny wschód od miasta Page. Ten ikoniczny punkt orientacyjny w rejonie jeziora Powell wznosi się prawie 1000 stóp nad jeziorem. Zanim jezioro Powell zostało utworzone w latach 70-tych XX wieku, but ten znajdował się w meandrze rzeki Kolorado. Gregory Butte jest wzniesieniem zbudowanym z piaskowca Entrada. Uważa się, że piaskowiec ten, który pierwotnie osadzał się jako piaszczysty muł na równinie pływowej, powstał około 160 milionów lat temu w okresie jurajskim jako gigantyczne morze piaskowe, największe w historii Ziemi. Nazwa tego obiektu geograficznego została oficjalnie przyjęta w 1977 r. przez Amerykańską Komisję ds. Nazw Geograficznych (U.S. Board on Geographic Names). Zgodnie z systemem klasyfikacji klimatu Köppen, Gregory Butte znajduje się w strefie klimatu jałowego z gorącymi, bardzo suchymi latami i chłodnymi zimami z niewielką ilością śniegu. Geolog Herbert E. Gregory stworzył wiele map geologii skał macierzystych Płaskowyżu Kolorado, szczególnie w monografiach geologicznych koncentrujących się na terenach należących obecnie do Narodu Navajo w północnej Arizonie i południowym Utah, gdzie znajduje się Butte.^[6]

Horseshoe Bend to wcięty w kształt podkowy meander rzeki Kolorado znajdujący się w pobliżu miasta Page w stanie Arizona w Stanach Zjednoczonych. Jest on również określany jako "wschodnia krawędź Wielkiego Kanionu".

Horseshoe Bend znajduje się 5 mil (8 km) w dół rzeki od tamy Glen Canyon i jeziora Powell na terenie Glen Canyon National Recreation Area, około 4 mil (6 km) na południowy zachód od Page.

Można się do niego dostać, pokonując 1,5-milową (2,4 km) trasę w obie strony z parkingu przy drodze U.S. Route 89 w południowo-zachodniej części Page. Tereny na południe od parkingu przy zakręcie, szlak i punkt widokowy znajdują się na terytorium Narodu Navajo.

Horseshoe Bend można podziwiać z położonego powyżej stromego klifu.

Punkt widokowy znajduje się na wysokości 1200 stóp (1300 m) nad poziomem morza, a rzeka Kolorado na wysokości 1200 stóp (1000 m) nad poziomem morza, co oznacza spadek o 1000 stóp (300 m).^[7]

Alstrom Point to punkt orientacyjny o wysokości 4 685 stóp położony na terenie Glen Canyon National Recreation Area, w hrabstwie Kane w południowym Utah. Znajduje się on 12 mil na północny wschód od miasta Page. Ten symboliczny punkt orientacyjny w rejonie jeziora Powell to przylądek, który rozciąga się na południe od jeziora Powell między zatoką Padre Bay i Warm Creek Bay. Alstrom Point wznosi się prawie 1000 stóp ponad powierzchnię jeziora, gdy jest ono pełne. Zbudowany jest głównie z piaskowca Entrada, podobnego do Romana Mesa na południu i Gunsight Butte 1,5 mili na wschód. Piaskowiec Entrada jest nałożony na piaskowiec Romana i przykryty przez formację Morrison. Uważa się, że piaskowiec Entrada, który pierwotnie był osadzony jako piaszczysty muł na równinie pływowej, powstał około 160 milionów lat temu w okresie jurajskim jako gigantyczne morze piaskowe, największe w historii Ziemi.

Alstrom Point to doskonałe miejsce do fotografowania i biwakowania. Na krótko pojawia się w filmie Planeta małp z 1968 roku. Wykorzystywano go jako miejsce kręcenia teledysków, takich jak "Said I Loved You...But I Lied" Michaela Boltona czy "I'm Not a Girl, Not Yet a Woman" Britney Spears.

Zgodnie z systemem klasyfikacji klimatycznej Köppen, Alstrom Point znajduje się w strefie klimatu jałowego z gorącymi, bardzo suchymi latami i chłodnymi zimami z bardzo małą ilością śniegu.

Nazwa tego obiektu geograficznego została oficjalnie przyjęta w 1986 roku przez U.S. Board on Geographic Names.^[9]

Glen Canyon to naturalny kanion wyrzeźbiony przez 169,6-milowy odcinek rzeki Kolorado, położony głównie w południowo-wschodnim i południowo-środkowym Utah, w Stanach Zjednoczonych. Glen Canyon zaczyna się tam, gdzie kończy się Narrow Canyon, u zbiegu rzek Kolorado i Dirty Devil River. Niewielka część dolnego końca Glen Canyon rozciąga się w północnej Arizonie i kończy się w Lee's Ferry, w pobliżu Vermilion Cliffs. Podobnie jak Wielki Kanion w dolnym biegu rzeki, Glen Canyon jest częścią ogromnego systemu kanionów wyrzeźbionych przez rzekę Kolorado i jej dopływy.

W 1966 roku, w wyniku budowy zapory Glen Canyon Dam w arizońskiej części Glen Canyon w pobliżu Page, powstał zbiornik wodny - Jezioro Powell, zalewając znaczną część Glen Canyon wodą o głębokości setek stóp. Wbrew powszechnemu przekonaniu, jezioro Powell nie powstało w wyniku negocjacji dotyczących kontrowersyjnego spiętrzenia wody na rzece Green w Parku Echo w obrębie Dinosaur National Monument; propozycja zapory w Parku Echo została zarzucona dzięki ogólnokrajowym naciskom obywateli na Kongres. Tama Glen Canyon pozostaje centralnym zagadnieniem dla współczesnych ruchów ekologicznych. Pod koniec lat 90. Sierra Club i inne organizacje ponowiły wezwanie do usunięcia zapory i osuszenia jeziora Powell w dolnym Glen Canyon. Obecnie Glen Canyon i jezioro Powell są zarządzane przez Departament Spraw Wewnętrznych USA w ramach Glen Canyon National Recreation Area.^[10]