Mont Blanc - atrakcje i zabytki, które warto zobaczyć

Chata Cosmiques to schronisko górskie w masywie Mont Blanc w Alpach Francuskich na wysokości 3613 m n.p.m. Jest to duża konstrukcja mogąca pomieścić 148 alpinistów. Zostało zbudowane w 1990 roku na skalnym cyplu położonym między Col du Midi a podstawą Cosmiques Arête, która schodzi na południe od Aiguille du Midi. Daje ono dostęp do wielu klasycznych tras alpinistycznych i okazało się niezwykle popularne wśród alpinistów, do tego stopnia, że w miesiącach letnich konieczna jest wcześniejsza rezerwacja z kilkudniowym wyprzedzeniem, aby zapewnić sobie miejsce noclegowe. Schronisko jest strzeżone od połowy lutego do połowy października. Zimą pobliskie schronisko Abri Simond jest odblokowane, ale nie ma w nim możliwości gotowania, ogrzewania ani wody.^[1]

Grands Mulets Hut to schronisko górskie w masywie Mont Blanc w Alpach Francuskich na wysokości 3551 m n.p.m. Jest własnością Club Alpin Francais. Schronisko znajduje się na skalnej wyspie w kształcie piramidy, u zbiegu dwóch strumieni lodowca Bossons po północnej stronie Mont Blanc. Jeśli stan lodowca nie jest zbyt poważny, schronisko jest latem strzeżone i może być wykorzystywane jako alternatywna droga wejścia na szczyt Mont Blanc, zgodnie z oryginalną historyczną trasą pierwszych alpinistów. Obecnie schronisko jest częściej wykorzystywane przez alpinistów narciarskich wiosną lub jako bardziej osłonięta i alternatywna trasa zejścia z Mont Blanc niż znacznie popularniejsza trasa Goûtera, chociaż odnalezienie trasy może być trudne we mgle i wymaga wcześniejszej wiedzy na temat stanu szczelin w lodowcu Bossons poniżej schroniska.

Pierwsze schronisko Grands Mulets zostało zbudowane w 1853 roku, a następnie zastąpione w 1896 roku. Obecne schronisko zostało zbudowane w 1960 roku i otwarte 7 sierpnia przez Maurice'a Herzoga.^[2]

Szczyt w Europie. Mont Maudit – szczyt w Masywie Mont Blanc, grupie górskiej Mont Blanc. Leży na granicy między Francją a Włochami.

Szczyt można zdobyć ze schronisk Refuge des Cosmiques (3613 m), Abri Simond Bivouac po stronie francuskiej oraz Rifugio Torino (3322 m i 3375 m 2 budynki), Bivacco Lucia e Piero Ghiglione (3690 m) i Bivacco Alberico e Brogna (3679 m) po stronie włoskiej. Jedną z najpiękniejszych dróg wspinaczkowych średniej trudności w całych Alpach jest droga z biwaku Fourche'a, wiodąca granią Kuffnera (granią, którą wiedzie granica francusko-włoska).

Pierwszego wejścia dokonali Henry Seymour Hoare, William Edward Davidson, Johann Jaun i Johann von Bergen 12 września 1878 r.

W trakcie zdobywania Mont Maudit w 2002 roku zginął polski taternik Jacek Winkler, czynnie wspierający mudżahedinów afgańskich podczas wojny afgańsko-radzieckiej.^[6]

Malownicze szczyty Alp z trasami turystycznymi. Mont Blanc de Courmayeur – szczyt w Masywie Mont Blanc, grupie górskiej Mont Blanc. Leży w północno-zachodnich Włoszech w regionie Dolina Aosty, na granicy z Francją, na południowy wschód od szczytu Mont Blanc. Szczyty rozdziela najwyżej położona przełęcz Europy - Col Major.

Szczyt można zdobyć ze schronisk Refuge du Goûter (3817 m) po stronie francuskiej oraz z Bivacco Giuseppe Lampugnani (3850 m) i Rifugio Monzino (2590 m) po stronie włoskiej. Pierwszego wejścia dokonali F. Clissold i J. M. Couttet 18 sierpnia 1822 r.

Jeśli przyjąć – jak twierdzi znaczna część Francuzów – iż granica francusko-włoska nie przebiega przez główny wierzchołek, Monte Bianco di Courmayeur jest najwyższym szczytem Włoch i powinien znaleźć się w Koronie Europy. Włosi twierdzą jednak, że granica biegnie granią przez główny wierzchołek Mont Blanc i właśnie Mont Blanc jest najwyższym szczytem Włoch.^[8]

Słynny szczyt zdobyty po raz pierwszy w 1930 roku. Aiguille Noire de Peuterey to góra masywu Mont Blanc we Włoszech, stanowiąca część grani Peuterey prowadzącej na szczyt Mont Blanc wraz z jej wyższą sąsiadką, Aiguille Blanche de Peuterey.

Najbardziej znaną drogą na górze jest południowa grań (TD), na którą po raz pierwszy weszli Karl Brendelet i Hermann Schaller w dniach 26 i 27 sierpnia 1930 r.; pozostaje ona jedną z wielkich klasycznych dróg skalnych w masywie.

W dniach 28-31 lipca 1934 roku Adolf Göttner, Ludwig Schmaderer i Ferdinand Krobath dokonali pierwszego wejścia na całą grań Peuterey, w tym na Aiguille Noire de Peuterey (the Intégrale). 21 sierpnia 2010 roku 23-letnia Chloé Graftiaux, czołowa belgijska alpinistka, zginęła na tej górze.^[13]

Krawędź szczytowa na zboczu Mont Blanc. Grand Pilier d’Angle – szczyt w Masywie Mont Blanc, grupie górskiej Mont Blanc. Leży w północnych Włoszech w regionie Dolina Aosty. Szczyt można zdobyć m.in. ze schroniska Rifugio Monzino.

Wspinaczka na filarze jest poważnym przedsięwzięciem alpejskim, gdyż rejon ten znany jest z kapryśnej pogody i dużego prawdopodobieństwa lawin. Odwrót wspinaczy zjazdami nie jest zalecany ze względu na zły stan skał. Dla źle zaaklimatyzowanych alpinistów zrobienie którejkolwiek z dróg na filarze nie oznacza sukcesu, gdyż ponad nim czeka na nich niekończące się wejście granią Peuterey na szczyt Mont Blanc, skąd prowadzi bezpieczne zejście. Uważa się, iż ściana ta należy do najbardziej niegościnnych zakątków w masywie.

Pierwszego wejścia dokonali w dniu 3 sierpnia 1957 roku Walter Bonatti i Toni Gobbi.^[14]