Palermo - atrakcje i zabytki, które warto zobaczyć

Piękny IX-wieczny pałac i muzeum. Palazzo dei Normanni – pałac w Palermo, we Włoszech. Był siedzibą królów Sycylii.

Budowa pałacu rozpoczęła się w IX wieku przez emira Palermo. Został rozbudowany w XII wieku przez Rogera II i innych normańskich królów.

W pałacu znajduje się Cappella Palatina, zdecydowanie najlepszy przykład tzw. normańsko-arabsko-bizantyjskiej sztuki, która dominowała w XII wieku na Sycylii. Zbudowana pomiędzy 1130 a 1143 posiada trzy nawy rozdzielone marmurowymi kolumnami korynckimi, zakończone trzema apsydami. W latach 1143 - 1189 została ozdobiona bizantyjskimi mozaikami.

Większa część pałacu została przebudowana w czasie panowania hiszpańskiego, ale zachowały się prace wykonane za rządów Rogera w sali o nazwie Sala Normanna.

Od roku 1946 pałac jest siedzibą Sycylijskiego Zgromadzenia Regionalnego.^[2]

Kościół ze słynnymi mozaikami. Kaplica Palatyńska – rzymskokatolicka kaplica w Pałacu Normanów w Palermo, pierwotnie prywatna kaplica urządzona dla króla Sycylii Rogera II.

W 2015 została wpisana na listę Światowego Dziedzictwa UNESCO razem z innymi zabytkami architektury arabsko-normańskiej w Palermo oraz katedrami w Monreale i Cefalù.

Budowę kaplicy rozpoczęto w 1130, gdy Roger II został koronowany na króla Sycylii, zaś jej wyświęcenie miało miejsce w 1143. Początkowo był to wolno stojący budynek w sąsiedztwie Pałacu Normanów, jednak gdy ten został rozbudowany, kaplica stała się jego integralną częścią.

Obecnie patronem kaplicy jest św. Piotr Apostoł.

Architektura i wystrój świątyni łączą elementy normańskie, bizantyjskie, arabskie i sycylijskie. Cappella Palatina jest trójnawową bazyliką, podzieloną na nawy przez rzędy granitowych kolumn o złoconych korynckich kapitelach. W kopule kaplicy oraz w absydach położonych od strony wschodniej znajdują się mozaiki wykonane w latach 1140-1150 przez artystów sprowadzonych z Bizancjum. W kopule znajduje się wizerunek Chrystusa Pantokratora w otoczeniu czterech aniołów i czterech archaniołów. Mozaiki na południowej ścianie kaplicy i we wnętrzu naw powstawały w latach 1150-1170. Przedstawiają one sceny z życia świętych Piotra i Pawła oraz sceny z Księgi Rodzaju. Sufit kaplicy wykonany został z drewna cedrowego i ozdobiony scenami z życia codziennego, najprawdopodobniej przez twórców arabskich. Posadzkę kaplicy wykonali rzymscy murarze Cosmati. Z XII w. pochodzą również marmurowe ściany i ambona. Dziełem twórców z kręgu Cosmatich jest również wielki rzeźbiony świecznik, zwieńczony postacią Chrystusa z Ewangelią. Inskrypcje w kaplicy wykonane są w językach greckim i łacińskim.^[3]

Komora grobowa z mumiami i szkieletami. Katakumby Kapucynów w Palermo – katakumby pod klasztorem Kapucynów w Palermo na Sycylii. Znajdujące się tam mumie, w liczbie około 8000, są mumiami zarówno osób duchownych, jak i świeckich. Początkowo katakumby były przeznaczone dla zmarłych kapucynów tutejszego klasztoru, ale z czasem zezwolono na pochówek w tym miejscu zamożnych świeckich mieszkańców miasta. Pierwszych zmarłych pochowano tam w XVI wieku, zaś jedną z ostatnich tam pochowanych osób była dwuletnia Rosalia Lombardo, która spoczęła w katakumbach w latach 20. XX wieku. Zmumifikowane ciała są w całości ubrane; stoją, leżą lub wiszą na ścianach. Podzielone są według płci i pozycji społecznej. W poszczególnych salach można zobaczyć m.in.: prałatów, kupców, profesorów, mieszczan w odświętnych strojach; dziewice, które nie zdążyły wyjść za mąż, całe familie, jak również małe dzieci czy kobiety.^[12]

Odrestaurowane pozostałości mauretańskiego pałacu. Zisa – zamek w zachodniej części Palermo na Sycylii, w południowych Włoszech. Jest wpisany na Listę światowego dziedzictwa UNESCO jako część wpisu arabsko-normanskie Palermo oraz Katedry w Cefalu i Monreale.

Budowę rozpoczęli w XII wieku arabscy rzemieślnicy króla Wilhelma I Sycylii, a ukończył jego syn Wilhelm II. Budynek powstał jako letnia rezydencja dla królów normańskich, jako część dużego ośrodka polowań znanego jako Genoardo (arab. Jannat al-arḍ, dosłownie „Raj na ziemi”), który obejmował również Cubę Sottanę, Cubę Sopranę i pałac Uscibene.

Zisa jest wyraźnie inspirowana architekturą mauretańską. Sama nazwa Zisa wywodzi się od arabskiego terminu al-Azīz, co znaczy „drogi” lub „wspaniały”. To samo słowo jest wyryte na wejściu do budynku, zgodnie ze zwyczajami islamskiego budownictwa tamtych czasów.

W XIV wieku dodano merlony częściowo niszcząc arabski napis (w alfabecie kufickim), który zdobił górną część budowli. Bardziej znaczące modyfikacje wprowadzono w XVII wieku, kiedy Zisa, w tym czasie bardzo zniszczona, została kupiona przez Giovanniego di Sandoval e Platamone, markiza S. Giovanni la Mendola, księcia Castelreale, władcę Mezzagrany i Zisy. Marmurowy herb tego ostatniego z dwoma lwami można zobaczyć nad wejściem. Kilka pomieszczeń we wnętrzu zostało zmodyfikowanych, a inne zostały dodane na suficie, zbudowano wielkie schody oraz nowe okna zewnętrzne.

Od 1808 r. Do lat 50. XX wieku budynek był wykorzystywany jako rezydencja książąt Notarbartolo di Sciara. Nabyta przez władze Sycylii i odrestaurowana w latach 70. i 80. (część północna rozpadła się w 1971 r. i została przebudowana według oryginalnych linii), dzisiaj Zisa jest otwarta dla turystów. W niektórych pokojach znajdują się dzieła sztuki islamskiej, narzędzia i artefakty z obszaru Morza Śródziemnego. Najbardziej znanym pomieszczeniem jest centralna sala z mozaikową dekoracją; kiedyś miała też fontannę, z której woda spływała na zewnątrz. 3 lipca 2015 r. Został wpisany na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO.^[15]

Teatr w Palermo, Włochy. Teatro Politeama Garibaldi w Palermo, na Piazza Ruggero Settimo, jest drugą po Teatro Massimo najważniejszą sceną w mieście i siedzibą Orchestra Sinfonica Siciliana.

Zaprojektowany przez architekta Giuseppe Damianiego Almeydę, w stylu pompejańskim. Budowę rozpoczęto w 1867 r. a zakończono w 1891 r. Od strony placu ma podwójny portyk podparty kolumnami w stylu jońskim i doryckim oraz wejście w kształcie łuku triumfalnego, zwieńczonego kwadrygą z brązu, przedstawiającą „Triumf Apolla i Euterpe” (rzeźbiarz Mario Rutelli).

Teatr został zainaugurowany 7 czerwca 1874 r. operą Capuleti i Montecchi Vincenzo Belliniego. Teatr został nazwany na cześć Giuseppe Garibaldiego po jego śmierci w 1882 r. a swój obecny wygląd uzyskał w 1891 r.

Dziś teatr może pomieścić około tysiąca widzów (pierwotnie miał pomieścić pięć tysięcy), wewnątrz znajduje się duża sala w kształcie podkowy z podwójnym rzędem lóż oraz podwójna galeria. Przed teatrem na placu znajduje się marmurowy pomnik Ruggero Settimo autorstwa Benedetto De Lisi.^[22]

XII-wieczny pawilon i nekropolia. La Cuba, także Castello della Cuba, Cuba Sottana i Palazzo della Cuba - pałac w Palermo z XII wieku.

Ukończony w 1180 r. jako rezydencja Wilhelma II Dobrego i miejsce królewskich uroczystości, był niegdyś otoczony wspaniałym parkiem z winnicami, sadami i dużym stawem rybnym. Wybudowany w stylu arabsko-normańskim. Nazwa pałacu pochodzi od arabskiego słowa qubba co oznacza łuk, sklepienie.

Pozostał we władaniu władców Sycylii do początku XIV wieku. W 1575 r. podczas zarazy, był używany jako szpital dla ofiar dżumy. Później, w epoce Burbonów, został przekształcony w budynek koszarowy. W 1921 r. zarządzanie Kubą zostało powierzone Ministerstwu Edukacji, następnie pod kierunkiem architekta Francesco Valenti rozpoczęto rekonstrukcję całego zespołu architektonicznego. Obecnie jest to zabezpieczona ruina, w której wnętrzach zachowały się resztki dekoracji stalaktytowych (mukarnas).^[25]

Wielki sycylijski barokowy kościół katolicki. Kościół San Giuseppe dei Teatini – rzymskokatolicki kościół w Palermo, w archidiecezji Palermo. Położony przy ulicy Giuseppe d'Alessi, w bliskim sąsiedztwie Piazza Vigliena.

Kościół został wzniesiony w XVII w. w stylu sycylijskiego baroku. Jest świątynią trójnawową z kaplicami bocznymi. Autorem projektu budynku był teatyn, Genueńczyk Giacomo Besio. Na jeden z elewacji budynku znajduje się XVII-wieczna figura jej patrona - św. Józefa. Na drugiej natomiast eksponowane są figury Kajetana z Thieny i Andrzeja Avellino oraz herb zakonu teatynów. Jedna z bocznych elewacji obiektu, położona na lewo od wejścia głównego, ma wygląd fasady pałacowej i jest jedną z czterech budowli tworzących Quattro Canti. Malowidła na sklepieniu nawy głównej wykonał Filippo Tancredi, zaś zdobiące wnętrze kościoła stiuki są dziełem Paolo Corso. W kopule kościoła znajduje się fresk Guglielmo Borremansa przedstawiający triumf świętych i błogosławionych związanych z zakonem teatynów. Ołtarz główny kościoła zdobiony jest drogimi kamieniami i zwieńczony krucyfiksem z brązu, kości słoniowej i agatu. W ołtarzach bocznych znajdują się XVI-wieczne obrazy różnych sycylijskich twórców. Ponadto na wyposażeniu kościoła pozostaje drewniana figura św. Józefa z Dzieciątkiem Jezus oraz drewniany krucyfiks.

Według popularnej legendy woda w źródle położonym pod kościołem, w krypcie niedostępnej dla wiernych i zwiedzających, ma moc cudotwórczą.^[27]

Piazza Castelnuovo to plac w Palermo. Wraz z sąsiednim Piazza Ruggero Settimo tworzy jedną przestrzeń miejską, zwaną potocznie Piazza Politeama, ze względu na obecność Teatro Politeama, drugiego po Teatro Massimo najważniejszego teatru w mieście. Plac znajduje się pomiędzy Via Ruggero Settimo, Viale della Libertà i Via Dante, w pobliżu historycznego centrum Palermo, i jest jednym z najpopularniejszych placów w mieście.

Na Piazza Castelnuovo znajdują się: budowla zwana "Palchetto della Musica" (dzieło Salvatore Valenti), pomnik Carlo Cottone (dzieło Giovan Battisty Palazzotto i Domenico Costantino), rzeźby "Nautica" (dzieło Mario Rutelli), "Lavoro" (dzieło Benedetto Civiletti) i "Senzatetto" (dzieło Pasquale Civiletti).

Plac nosi imię Carlo Cottone, księcia Castelnuovo, jednego z orędowników sycylijskiej konstytucji z 1812 r.^[32]

Wzgórze z niezwykłą kapliczką jaskiniową. Góra Pellegrino to wzgórze zwrócone na wschód nad zatoką Palermo na Sycylii, w południowych Włoszech, położone na północ od miasta.

Ma 606 metrów wysokości i roztacza się z niego panorama miasta, otaczających je gór i Morza Tyrreńskiego. W swojej książce "Podróże po Włoszech" Goethe opisał Monte Pellegrino jako najpiękniejszy cypel na świecie.

Na górze znajduje się Santuario di Santa Rosalia, czczący patronkę Palermo. Osobno znajduje się zwrócony ku brzegowi morza belweder z posągiem Santa Rosalia.

Ponadto w 1943 r. na tej górze znaleziono paleolityczne malowidła z Grotta dell'Addaura, ale miejsce to nie jest już dostępne.

Z Palermo widoczny jest różowy Castello Utveggio na niższym cyplu.^[34]