Breuil-Cervinia - atrakcje i zabytki, które warto zobaczyć

Góra z widokiem na Matterhorn. Dent d’Hérens – szczyt w Alpach Pennińskich na granicy Włoch i Szwajcarii, w masywie Matterhornu.

Pierwsze wejście zostało dokonane przez zespół: Florence Crawford Grove, William Edward Hall, Reginald Somerled Macdonald, Montagu Woodmass, Melchior Anderegg, Jean-Pierre Cachat i Peter Perren 12 sierpnia 1863. Kilka dni wcześniej szczyt atakowała grupa: Edward Whymper, Jean-Antoine Carrel i Luc Meynet, ale Whymper nalegał, aby wycofać się z drogi zachodnią granią ze względu luźne odłamy skalne. Whymper był bardzo zawiedziony, że nie wybrał drogi zdobywców przez lodowiec Grandes Murailles i napisał:

Pierwsze zimowe wejście zostało dokonane przez M. Piacenza, J.J. Carrell i G. B. Pellisier 16 czerwca 1910.

1300-metrowa północna ściana została pokonana przez zespół: Willi Welzenbach i Eugen Allwein 10 sierpnia 1925, a w dniach 14–17 marca 1964 była sceną poważnego wypadku i długiej akcji ratunkowej. Po zdobyciu ściany i biwaku na szczycie połączony zespół niemiecko (Gerhard Deves i Leo Herncarek), polsko (Jerzy Hajdukiewicz i Krzysztof Berbeka), szwajcarski (Eckhart Grassmann, Pierre Monkewitz i Dieter Naef) miał dwa groźne odpadnięcia, jedno o długości 200 metrów. Wspinacze zostali unieruchomieni na ścianie przez cztery dni, dopóki nie zostali uwolnieni przez ratowników. Krzysztof Berbeka zmarł w szpitalu, a Leo Herncarek i Dieter Naef musieli zostać poddani amputacjom.^[2]

Refuge Jean-Antoine Carrel to schronienie w Alpach na wysokości 3830 m n.p.m. w Dolinie Aosty we Włoszech. Znajduje się na południowo-zachodnim grzbiecie Matterhornu, w pobliżu granicy ze Szwajcarią.

Nazwa schroniska pochodzi od nazwiska Jeana-Antoine'a Carrela, który dokonał pierwszego wejścia na Matterhorn południowo-zachodnią granią.

Znajduje się ono wzdłuż południowo-zachodniej grani Matterhornu (Arête du lion). Nowe schronisko, należące do Towarzystwa Przewodników po Cervinie, zostało otwarte w 1969 r. i częściowo odnowione po wielkich osuwiskach, które dotknęły tę stronę góry w latach 2002-2003. Schronisko Carrel ma 50 łóżek i jest zawsze otwarte.

Pobliska Capanna Luigi Amedeo di Savoia, zbudowana w 1905 r. przez turyńską sekcję CAI, została przekształcona w muzeum i przeniesiona najpierw do wioski Valtournenche, a następnie, we wrześniu 2009 r., przed siedzibę włoskiego biura Matterhorn Guide Company. Biwak ten był alternatywnym schronieniem dla schroniska Carrel i został poważnie uszkodzony latem 2003 roku w wyniku dużego osuwiska (tego samego, które spowodowało upadek tzw. Cheminée). Platforma, na której znajdował się biwak, jest obecnie wykorzystywana jako lądowisko dla helikoptera.

Dojazd z Breuil-Cervinia. Do schroniska można dojść od schroniska Duca degli Abruzzi- po około czterech godzinach wędrówki. Ostatni odcinek szlaku, mimo obecności stałych lin, jest zarezerwowany dla doświadczonych alpinistów.^[4]

Furggen to góra w Alpach Pennińskich, położona na granicy Włoch i Szwajcarii. Jest kulminacyjnym punktem grzbietu o nazwie Furgggrat, ciągnącego się od Furggjoch do przełęczy Theodul, i znajduje się w połowie drogi między Matterhornem a Testa Grigia.

Na szczycie znajduje się nieczynna już stacja kolejki linowej. Budowa kolejki linowej rozpoczęła się latem 1950 roku - stacja na szczycie Furggen została zaprojektowana przez Carlo Mollino - a wyciąg został otwarty dla publiczności 25 grudnia 1952 roku. Wyciąg miał jedno przęsło o długości 2 887 m, co czyniło go najdłuższym na świecie w momencie otwarcia. Wagonik mógł pomieścić 25 pasażerów i przewozić 240 osób w ciągu godziny. Wyciąg między Plan Maison a Furggen został zaprojektowany jako część systemu kolejek linowych sięgających od Breuil-Cervinia do Matterhornu. Odcinek pierwszy prowadził z Breuil-Cervinia do Plan Maison (otwarty 4 marca 1939 r.). Odcinek drugi prowadził z Plan Maison na szczyt Furggen, a odcinek trzeci na szczyt Matterhornu. Ostatni odcinek nigdy nie został zbudowany, częściowo ze względu na duże koszty, a także z powodu sprzeciwu środowiska. Odcinek między Plan Maison a Furggen został opuszczony w 1993 roku, gdy lód zerwał liny i nigdy ich nie wymieniono. Stacja na szczycie Furggen jest obecnie opuszczona, ale odcinek między Breuil-Cervinia a Plan Maison jest nadal czynny.^[5]