Esino Lario - atrakcje i zabytki, które warto zobaczyć

San Pietro to kościół parafialny w Ortanella, frazie Esino Lario, w prowincji Lecco w Lombardii, w północnych Włoszech. Znajduje się na polu przylegającym do szlaku łączącego Esino Lario z Lierną, na naturalnym balkonie z widokiem na jezioro Como, na wysokości 996 metrów nad poziomem morza. Romańska kaplica należy do parafii San Vittore, należącej do rzymskokatolickiej archidiecezji Mediolanu.

Początki kościoła sięgają XIII wieku, ponieważ jest on wymieniony w spisie sporządzonym przez księdza Goffredo da Bussero. Zbudowany z kamienia, ma typowe cechy kaplicy górskiej, z gankiem od frontu, zaokrągloną absydą i dzwonnicą. Wewnątrz znajduje się prosta nawa, do której można wejść przez pojedyncze drewniane drzwi w zachodniej fasadzie. W 1927 r. została odrestaurowana przez mediolańską rodzinę Fontana i pokryta freskami przedstawiającymi św. Piotra, których autorem jest Ezio Moioli.^[1]

Kościół San Giovanni Battista jest kościołem filialnym Esino Lario, należącym do parafii San Vittore Martire. Został poświęcony w 1565 r., a po raz pierwszy odrestaurowany w 1635 r.

Wewnątrz znajduje się prostokątna sala, na którą wychodzi kaplica pod wezwaniem Matki Bożej Bolesnej z ołtarzem z 1850 r., na którym umieszczono obraz Matki Bożej Bolesnej, dziś znajdujący się na fasadzie kontrreformacji. Ołtarz główny pochodzi z 1671 r. i jest wykonany z polichromowanego marmuru z dwoma stiukowymi aniołami. Dawny ołtarz, pochodzący z 1566 r. i przedstawiający Chrzest Chrystusa, znajduje się obecnie na ścianie prezbiterium, naprzeciwko współczesnego obrazu przedstawiającego Kazanie do tłumów.

W XVII w. wykonano wiele obrazów, m.in. Narodzenie, Męczeństwo św. Jana Chrzciciela oraz Madonnę ze świętymi.

Kościół Sant'Antonio Abate, znany również jako kościół Sant'Antonio in Cresso, jest kościołem filialnym Esino Lario, należącym do parafii San Vittore Martire.

Znajdujący się w Esino Superiore kościół został zbudowany w XVI wieku, a konsekrowany w 1561 roku. Sto lat później został odnowiony i ponownie konsekrowany w 1662 roku. Wewnątrz znajduje się sala zakończona półpoligonalną apsydą. Antoniego Opata, ozdobiona stiukami, w których umieszczono drewnianą figurę świętego i cykl czterech płócien przedstawiających jego historie, a na sklepieniu freski z postaciami aniołów; kaplica po lewej stronie, pochodząca z 1691 r., poświęcona jest św. Józefowi i zawiera dwa płótna przedstawiające Ukrzyżowanie i Ucieczkę do Egiptu, a na sklepieniu fresk przedstawiający św.

Ołtarz główny jest zwieńczony ołtarzem z końca XVI w. przedstawiającym Madonnę z Dzieciątkiem pomiędzy św. W prezbiterium znajdują się obrazy, z których dwa przedstawiają historię św.

Fasada i portal zwieńczony oknem termicznym pochodzą z 1703 r., natomiast drewniany chór na przeciwległej fasadzie został zbudowany w 1793 r.