Decorah - atrakcje i zabytki, które warto zobaczyć

Burr Oak House/Masters Hotel, znany również jako Laura Ingalls Wilder Museum and Park, to zabytkowy budynek położony w Burr Oak, w stanie Iowa, w Stanach Zjednoczonych. Ten 1,5-piętrowy budynek został zbudowany w 1856 roku i posiada frontowy ganek o pełnej szerokości oraz podwyższoną piwnicę. Znaczenie tego budynku wynika z trzech elementów jego historii. Po pierwsze, jest to jeden z niewielu zachowanych w Iowa budynków sprzed 1860 roku, które zostały zbudowane specjalnie jako hotel. Po drugie, służył jako hotel w małym miasteczku w stanie Iowa przez długi czas, wytrzymując zmieniające się czasy ekonomiczne i gusta. Hotel powstał w 1851 roku jako konstrukcja z bali, a po wybudowaniu tego budynku pięć lat później, działał do 1878 roku pod różnymi nazwami i z różnymi właścicielami. W tym czasie stał się sklepem z artykułami suchymi i ogólnymi i służył temu celowi do początku lat 90. XIX wieku, kiedy dr W.H. Emmons używał go jako rezydencji i biura. Około 1896 r. od strony południowej dobudowano nieistniejącą już dwupiętrową przybudówkę, w której mieścił się wyłącznie dom mieszkalny.

Trzecim istotnym elementem dawnego hotelu jest jego związek z pisarką Laurą Ingalls Wilder, która mieszkała tu jako dziecko w latach 1876-1877. Jest to jedyny znany zachowany budynek zajmowany przez rodzinę Ingallsów w Burr Oak. Jej ojciec Charles prowadził hotel i pracował w tartaku. Rodzina przeniosła się do sąsiedniego sklepu spożywczego, a następnie opuściła miasto w 1878 roku. Budynek był w stanie ruiny, gdy w 1973 r. został kupiony przez Laura Ingalls Wilder Park, Inc. Odrestaurowano go i przekształcono w muzeum. W 1983 r. budynek został wpisany do Krajowego Rejestru Zabytków.

Burr Oak Savings Bank, znajdujący się naprzeciwko hotelu, służy jako centrum obsługi zwiedzających muzeum.^[1]

Vesterheim Norwegian-American Museum w Decorah w stanie Iowa to Narodowe Muzeum Norwesko-Amerykańskie i Szkoła Sztuki Ludowej, posiadające ponad 33 000 artefaktów, 12 zabytkowych budynków oraz bibliotekę i archiwa. Ten skarb prezentuje jedną z najobszerniejszych kolekcji artefaktów norwesko-amerykańskich na świecie oraz najlepsze przykłady historycznych i współczesnych norweskich sztuk ludowych i pięknych. Niektóre z budynków są wpisane na listę National Register of Historic Places.

Wystawy w Vesterheim ukazują różnorodność amerykańskiej imigracji przez pryzmat doświadczeń norwesko-amerykańskich, a zajęcia w Vesterheim zapraszają studentów do udziału w ciągłej ewolucji tradycyjnej sztuki ludowej, która spotyka się z nowymi wpływami. Vesterheim oferuje również wydarzenia edukacyjne, publikacje i wykłady związane z jego misją.^[2]

Locust School to zabytkowy budynek położony na północ od Decorah, w stanie Iowa, w Stanach Zjednoczonych. Zbudowany w 1854 roku jednopokojowy dom szkolny składa się z gruzłowatych wapieni i jest przykryty dwuspadowym dachem. Kamienne są również nadproża i parapety okienne. Nad głównym wejściem znajduje się dzwonnica z otworami o okrągłych łukach. Szkoła została założona tuż po wytyczeniu granic wsi Locust i rozpoczęciu osadnictwa. Działała we wszystkich klasach podstawowych do 1950 r., kiedy to zredukowano ją do konkretnych klas. Została zamknięta w 1960 roku. Towarzystwo Historyczne Hrabstwa Winneshiek nabyło budynek i prowadzi w nim muzeum. Był to jeden z pierwszych budynków szkolnych wybudowanych w hrabstwie Winneshiek. W 1978 r. budynek został wpisany do Krajowego Rejestru Zabytków (National Register of Historic Places).^[4]

Steyer Opera House to zabytkowy budynek znajdujący się w Decorah, w stanie Iowa, w Stanach Zjednoczonych. Ten trzypiętrowy, ceglany budynek handlowy został zaprojektowany przez F.G. Branta z Dubuque. Jego pierwotnym właścicielem i imiennikiem był Joseph Steyer, który wyemigrował z Luksemburga w 1852 roku i osiedlił się w Decorah w 1865 roku. Budynek został zbudowany w 1870 r., a w 1875 r. od strony wschodniej dobudowano dodatkowe trzy przęsła. Na pierwszym piętrze znajduje się powierzchnia handlowa, na drugim - mieszkania, a na trzecim - sala widowiskowa. Ściany i sufit są pokryte blachą, która jest tłoczona w różne dekoracyjne wzory. Po bokach proscenium znajdują się otwory drzwiowe. Są one obramowane płycinowymi pilastrami i zwieńczone szerokim architrawem. Balkon, który otacza główne piętro z trzech stron widowni, był częścią renowacji budynku w 1875 roku. Obecnie jest on częścią sąsiedniego Hotelu Winneshiek. W 1980 r. budynek został indywidualnie wpisany do Krajowego Rejestru Zabytków (National Register of Historic Places). W 2017 r. został włączony do Decorah Commercial Historic District jako obiekt, który przyczynił się do jego powstania.^[6]

W rezerwacie Decorah Ice Cave State Preserve znajduje się jedna z największych jaskiń lodowych w środkowo-zachodnich Stanach Zjednoczonych. Obejmuje on 3-akrową działkę na skraju parku Barbara Barnhart VanPeenen Memorial Park w północnej części miasta Decorah, w hrabstwie Winnesheik, w stanie Iowa.

Jaskinia Lodowa jest dostępna dla zwiedzających jako atrakcja "wchodzisz na własne ryzyko". Pod koniec lat 90. Biuro Geologiczne Departamentu Zasobów Naturalnych (Department of Natural Resources Geological Survey Bureau) zażądało zainstalowania stałej bariery z powodu ruchów skał. Od tego czasu spadła duża skała i zwiedzający mogą teraz wygodnie wchodzić do jaskini tylko około 10 stóp od wejścia.

Jaskinie lodowe są jedną z cech topografii krasowej, podobnie jak zapadliska i systemy jaskiniowe, które występują na tym obszarze, będącym częścią strefy bezodpływowej (Driftless Area) w stanie Iowa. Od jesieni i do wczesnej zimy jaskinia jest sucha. Lód zaczyna się tworzyć w styczniu lub lutym w pobliżu wejścia i ciągnie się aż do niższych poziomów. Kilkanaście centymetrów lodu na północnej ścianie tworzy się pod koniec maja i pozostaje do końca sierpnia.

Jaskinia została przekazana Decorah w 1954 roku i pozostaje własnością miasta. W 1973 r. została uznana za państwowy rezerwat geologiczny. W 1978 r. została wpisana do Krajowego Rejestru Zabytków (National Register of Historic Places).^[7]

Dom Norrisa Millera, znany również jako Dom Stovewood, to zabytkowa rezydencja położona w Decorah, w stanie Iowa, w Stanach Zjednoczonych. Ten półtorapiętrowy dom o konstrukcji szkieletowej posiada gzyms w stylu klasycystycznym, symetryczny plan, dwuspadowy dach i piwnicę z kamienia wapiennego. Konstrukcja składa się z drewna dębowego, które jest łupane na krótkie odcinki w celu wykorzystania w piecu lub jako drewno piecowe. Zaprawa składa się z popiołu i wapna. W Stanach Zjednoczonych znane są tylko dwa inne domy tego typu, a oba znajdują się w Wisconsin.

W Decorah znajdowały się jeszcze dwa inne domy podobne do tego, ale zostały one zburzone. Wszystkie mogły zostać zbudowane przez Norrisa Millera, który osiedlił się w Decorah z Ohio w 1855 roku. W tym samym roku kupił działkę miejską, a ten dom ukończył w 1856 roku. W 1976 roku dom został przeniesiony do Muzeum Norwesko-Amerykańskiego Vesterheim, aby go zachować. Dom został odrestaurowany, a jego część wystawiona na sprzedaż. W tym samym roku, w którym został przeniesiony, wpisano go do Krajowego Rejestru Zabytków.^[8]

Młyn Paintera-Bernatza, znany również jako Stary Kamienny Młyn, to zabytkowy budynek znajdujący się w Decorah, w stanie Iowa, w Stanach Zjednoczonych. Pierwotna część młyna została zbudowana przez Williama Paintera w 1851 roku, a w następnym roku lub dwóch latach rozbudowano ją do obecnych rozmiarów. Z tamy na rzece Upper Iowa zbudowano bieżnię młyńską, którą poprowadzono pod budynkiem, aby napędzała turbinę. Był to pierwszy z co najmniej 15 młynów, które wykorzystywały rzekę jako źródło energii. Dwa dolne piętra zbudowane są z rodzimego wapienia. Pierwotny czterospadowy dach został usunięty w latach 1874-1890, a obecny dwuspadowy dał młynowi duże poddasze. W 1947 r. energię wodną zastąpił silnik Diesla. Budynek działał jako młyn do 1964 roku. W 1971 roku stał się częścią Muzeum Norwesko-Amerykańskiego Vesterheim, w którym znajdują się eksponaty związane z rolnictwem i przemysłem. Jest to także obiekt należący do Narodowego Obszaru Dziedzictwa Silosów i Kominów Dymnych. Dawny młyn jest najstarszym budynkiem w Decorah. W 1974 roku został wpisany na listę National Register of Historic Places.^[9]

Decorah Commercial Historic District to uznana w całym kraju dzielnica historyczna znajdująca się w Decorah, w stanie Iowa, w Stanach Zjednoczonych. Został wpisany do Krajowego Rejestru Miejsc Historycznych w 2017 roku. W momencie nominacji zawierała 126 obiektów, w tym 85 budynków, jeden obiekt i 40 budynków niebędących obiektami zabytkowymi. Dzielnica historyczna obejmuje większość centralnej dzielnicy biznesowej miasta. Ulica Wodna, która jest główną arterią komunikacyjną dzielnicy, została nazwana na cześć toru młyńskiego, który przekierowywał wodę z górnej rzeki Iowa, aby zaspokoić potrzeby młynów i dzielnicy handlowej. Teren w tym miejscu jest stosunkowo płaski, co pozwoliło na stworzenie liniowego obszaru handlowego. Dzielnica historyczna Broadway-Phelps Park to w dużej mierze obszar mieszkalny położony na południu.

Budynki w tej dzielnicy są głównie dwu- lub trzypiętrowe i murowane. Zdarzają się jednak budynki z kamienia i drewna. Większość budynków (60%) została zbudowana przed 1899 rokiem, przy czym najstarszy budynek pochodzi z 1853 roku. Kolejne 27% zostało zbudowanych między 1900 a 1960 rokiem. W 2017 roku najnowszy budynek pochodził z 2014 roku. Budynki są ogólnie w stylu typowym, ale odzwierciedlają style, które były modne w czasie, gdy zostały zbudowane, w tym styl włoski, Queen Anne, romański i Colonial Revival. Niektóre z budynków zostały zaprojektowane przez architektów i zbudowane przez lokalnych wykonawców, ale projektanci większości z nich nie są znani. Wśród architektów na uwagę zasługują m.in: Charles Altfillisch, Orff i Guilbert, Turnock & Ohrenstein, Mortimer Cleveland, Gatterdamn & Probst oraz Robert Jamieson. Generalny wykonawca A.R. Coffeen Co. był odpowiedzialny zarówno za nowe budownictwo, jak i przebudowę starych fasad. Decorah Woolen Mill (1867, 1920), jedyny zachowany młyn w dzielnicy, oraz Steyer Opera House (1870, 1875) są indywidualnie wpisane na listę National Register of Historic Places. Ceglane chodniki przy Court Street zalicza się do obiektów stanowiących wkład w budowę.^[10]

Decorah Woolen Mill, znany również jako Meritol Building lub Decorah Tire Service, to zabytkowy budynek znajdujący się w Decorah, w stanie Iowa, w Stanach Zjednoczonych. Młyn został pierwotnie zbudowany w 1867 roku i w kolejnych latach był użytkowany przez różnych właścicieli. Należała do nich firma Decorah Glove and Mitten Works, która działała w budynku w tym samym roku, 1908, kiedy to został on zniszczony przez tornado. Uszkodzeniu uległo trzecie piętro, ale firma kontynuowała działalność w tym miejscu. W 1919 r. nie prowadzili już działalności, a budynek kupiło i rozbudowało Amerykańskie Stowarzyszenie Leków i Prasy - Meritol Company. Produkowano tu farmaceutyki i leki patentowe, a w 1932 r. firma zbankrutowała. Do 1955 r. działały tu różne inne firmy, które przejęły Decorah Tire Service. W 2001 roku budynek został indywidualnie wpisany do Krajowego Rejestru Zabytków (National Register of Historic Places). Nieruchomość została przekształcona w budynek mieszkalny z 15 mieszkaniami, który otwarto w 2002 roku. W 2017 r. budynek został włączony do Decorah Commercial Historic District.

Znaczenie tego budynku wynika z jego powiązania z produkcją napędzaną wodą w Decorah oraz z przemiałem wełny w Iowa i na Środkowym Zachodzie w XIX wieku. Rzeka Upper Iowa River, źródło energii wodnej, przepływała obok budynku do 1949 r., kiedy to Korpus Inżynierów Armii Stanów Zjednoczonych skierował ją na północ w ramach działań przeciwpowodziowych.^[11]