Guttenberg - atrakcje i zabytki, które warto zobaczyć

Lakeside Ballroom, znany również jako Lakeside Pavilion, to zabytkowy budynek znajdujący się w Guttenberg, w stanie Iowa, w Stanach Zjednoczonych. Położony jest nad rzeką Missisipi, w pobliżu rozlewiska znanego jako Bussey Lake. Pierwsza część budynku została ukończona w 1927 roku przez lokalnego wykonawcę Louisa Schroedera za 17 000 dolarów. William Kann Sr. zlecił wybudowanie obiektu jako Lakeside Pavilion, który był prowadzony przez dwóch jego synów, Edmunda i Williama Jr. Sprzedali oni budynek w 1935 roku, po czym został on rozbudowany i przekształcony w salę balową. W Lakeside występowało wiele lokalnych i krajowych zespołów muzycznych, w tym: Jesse Stone, Jimmy Wade, Wayne King i ich orkiestry.

Budynek ma kształt prostokąta o wymiarach 173 na 114 stóp (53 na 35 m), z wyjątkiem wejść po stronie wschodniej i północnej oraz małego pomieszczenia w południowo-zachodnim rogu, które podobno było używane do przechowywania alkoholu w czasach prohibicji. W 2002 r. budynek został wpisany do Krajowego Rejestru Zabytków (National Register of Historic Places).^[1]

Śluza i zapora nr 10 to śluza i zapora znajdująca się w Guttenberg, Iowa, na górnej rzece Missisipi w okolicy mili rzeki 615,0. Została zbudowana i oddana do użytku w listopadzie 1937 roku. W latach 1989-2006 obiekt przeszedł gruntowną modernizację. Zapora składa się z betonowej zapory o długości 763 stóp z czterema zasuwami rolkowymi i ośmioma zasuwami odgradzającymi. Nasyp ziemny ma długość 4 223 stóp, a betonowe rozlewisko - 1 200 stóp. Śluza ma szerokość 110 stóp i długość 600 stóp. Właścicielem i operatorem śluzy i zapory jest Okręg St. Paul Korpusu Inżynierów Armii Stanów Zjednoczonych - Oddział Doliny Mississippi.

Przyjaciele Basenu 10 to organizacja wolontariuszy zajmująca się oczyszczaniem wąwozów, rozlewisk i wysp basenu. Pierwsze doroczne sprzątanie odbyło się w kwietniu 2007 roku.^[3]

Dom Webera to zabytkowy budynek znajdujący się w Guttenberg, w stanie Iowa, w Stanach Zjednoczonych. Został zbudowany przez doktora Webera, chirurga-imigranta z Niemiec, około 1858 roku. Możliwe, że nazywał się on George Wehmer. W późniejszym okresie dom był związany z rodzinami Freidlein i Zimmerman, które posiadały pobliski tartak i skład drewna. Początkowo 1,5-piętrowy budynek z cegły miał kształt litery "T" z pełnowymiarowym gankiem od frontu. Dom został nadbudowany od tyłu. Około 1900 r. od strony północnej dobudowano dwuramowe skrzydło kuchenne, które już nie istnieje. W pewnym okresie na terenie posesji znajdowała się również letnia kuchnia. W 1984 r. budynek został wpisany do Krajowego Rejestru Zabytków (National Register of Historic Places).^[9]

Bank Stanowy Guttenberg, znany również jako Bank Ludowy, to zabytkowy budynek znajdujący się w Guttenberg, w stanie Iowa, w Stanach Zjednoczonych. Bank został założony w maju 1900 roku, a jego prezesem był John P. Eckert. Bank był również nazywany "Eckert Bank". Budynek został wybudowany dwa lata później. Jest to dwupiętrowa budowla z cegły z okrągłą wieżą ze stożkowym dachem na narożniku. Okna drugiego piętra zwieńczone są inkrustowanymi ceglanymi łukami, które łączy ceglana podłużnica. Powyżej znajduje się ceglany gzyms.

Guttenberg miał dwa banki, drugim był Clayton County State Bank, a żaden z nich nie upadł podczas Wielkiego Kryzysu. W 1943 roku oba banki połączyły się i nadal prowadziły działalność w tym obiekcie. W 1979 r. bank powiększył swoją siedzibę w kierunku północnym. W 1984 r. budynek został indywidualnie wpisany do Krajowego Rejestru Zabytków (National Register of Historic Places). W 2004 r. został włączony do historycznego obszaru Front Street (River Park Drive).^[10]

Albertus Building, znany również jako Gutenberg Haus, to zabytkowy budynek znajdujący się w Guttenberg, w stanie Iowa, w Stanach Zjednoczonych. Dwu- i trzypiętrowa konstrukcja z lokalnie wydobywanego wapienia została ukończona około 1855 roku przez C. Albertusa. Unikalną cechą budynku są ostrołukowe drzwi i okna, które nie występują w podobnych budynkach handlowych w stanie Iowa. Budynek był początkowo wykorzystywany jako połączenie funkcji handlowej i mieszkalnej. Sklepy odzieżowe i spożywcze znajdowały się na pierwszym piętrze południowego, trzypiętrowego bloku. W 1886 r. północny dwupiętrowy blok był już całkowicie mieszkalny, a w 1894 r. cały budynek stał się mieszkalny.

Budynek został indywidualnie wpisany do Krajowego Rejestru Zabytków 26 kwietnia 1979 roku. W 1984 r. został wpisany na listę obiektów współtworzących Historyczny Rejon Ulicy Frontowej (River Park Drive).^[11]