Capo di Ponte - atrakcje i zabytki, które warto zobaczyć

Kościół św. Syriusza znajduje się w miejscowości Cemmo, frazione Capo di Ponte, na wysokości 410 metrów nad poziomem morza. Był to jeden z pievi, czyli odosobnionych kościołów z chrzcielnicami, na które podzielono terytorium Val Camonica. Do kompleksu, który stoi na grzbiecie z widokiem na rzekę Oglio, można się dostać schodami zbudowanymi w latach 30. ubiegłego wieku.

Powstanie kościoła w jego obecnej formie datuje się prawdopodobnie na koniec XI wieku, choć fragment rzymskiej inskrypcji na oknie lancetowym sugeruje, że w tym miejscu znajdowała się wcześniej budowla rzymska, która została przekształcona w dom kultu chrześcijańskiego między VIII a IX wiekiem. W krypcie obecne są elementy przedromańskich kapiteli i kolumn. Dzwonnica wydaje się być dobudówką z XV wieku. Po wizycie w Val Camonica św. Karola Borromeusza w 1580 r. niektóre części kościoła zostały przebudowane, w tym strop nawy głównej.

Główne prace konserwatorskie rozpoczęły się w 1912 r. pod auspicjami władz państwowych. Przywrócono na miejsce fragmenty kamienia, który wypadł z portalu, odbudowano całą północną ścianę chóru, zlikwidowano sklepienia krzyżowe w nawach bocznych i kasetony w nawie głównej. Przebudowano również ściany krypty i schody do niej. W ramach późniejszej renowacji chodniki nawy i krypty zostały podniesione i odnowione przy użyciu płyt z miejscowego kamienia. Na początku lat 90. podjęto prace konstrukcyjne w celu zabezpieczenia budynku i jego kampanili.

Budowla ma orientację wschód-zachód, trzy absydy i bardzo bogate wejście od strony południowej, z rzeźbionymi symbolami i fantastycznymi kwiatami. Wewnątrz sanktuarium jest wyniesione w stosunku do nawy głównej i dwóch naw bocznych. Nawet w krypcie zachowany jest podział na trzy absydy.

Na tylnej ścianie od zachodu znajduje się szereg stopni, które według tradycji miały służyć katechumenom. Z nich prowadzą drzwi do zakrystii i dzwonnicy.

Z tego kościoła pochodzi przechowywany w Nowym Jorku ołtarz Mistrza Paroto, sygnowany i datowany na 1447 (lub 1444) rok.

Duża chrzcielnica znajdująca się wewnątrz kościoła powstała prawdopodobnie z niecki rzymskiej lub wczesnośredniowiecznej prasy do wina.^[1]

Santa Maria Assunta to kościół w północno-zachodniej części Esine, w prowincji Brescia, w północnych Włoszech, wpisany na listę zabytków narodowych.

Budynek został wzniesiony około 1480 r. i początkowo miał dwuspadową fasadę z okrągłym oknem (oculo), którą w 1776 r. zastąpiono obecną konstrukcją. Dzwonnica pochodzi z 1500 r. i jest zbudowana z żółtego kamienia.

Wnętrze jest jednonawowe i prawdopodobnie zostało w całości ozdobione freskami przez Jana Pietra da Cemmo w latach 1491-1493: tematy obejmują Zwiastowanie, intronizację Maryi, historię zbawienia i świętych pomocników. Obrazy zostały zamówione przez rodziny szlacheckie Federici i Beccagutti oraz przez Izaaka de Favis z Gandino, rektora kościoła Świętej Trójcy w Esine.

Na sklepieniu krzyżowym prezbiterium, poza łukiem prezbiterium, znajduje się ponad trzymetrowy wizerunek Chrystusa Pantokratora w mandorli, otoczonego tłumem 72 postaci ułożonych w odrębne klasy: świętych, męczenników, patriarchów, cesarzy, proroków itd. Na tylnej ścianie prezbiterium namalowane jest Ukrzyżowanie.

W 1573 r. zburzono fragment muru, aby zbudować kaplicę Różańcową, niszcząc fresk, który prawdopodobnie przedstawiał Sąd Ostateczny.^[3]

Kościół świętych Faustyny i Liberata znajduje się na lewym brzegu rzeki Oglio, w gminie Capo di Ponte w Valcamonica.

Obecna XVII-wieczna budowla opiera się na wcześniejszej romańskiej kaplicy, która zniknęła, z wyjątkiem fragmentu absydy zawierającego freski.

Wnętrze jest jednonawowe ze sklepieniem kolebkowym; zawiera boczne kaplice z ołtarzami przypisywanymi Lorenzo Marbello. W pobliżu ołtarza głównego znajduje się skórzane antependium przedstawiające dwóch świętych, a nad ołtarzem - ołtarz przedstawiający Wniebowstąpienie, którego autorem jest Palma il Giovane.

Na zewnątrz kościoła, w kaplicy, znajduje się duży kamień z sześcioma wyrytymi odciskami dłoni. Według tradycji przedstawiają one ręce świętych Faustyny i Liberata oraz świętego Marcela, którzy zapobiegli zawaleniu się kamienia na wioskę Serio. W przeszłości naukowcy uważali, że te odciski dłoni pochodzą z czasów prehistorycznych, stanowiąc część kontekstu rycin naskalnych w Dolinie Camonica.

Ostatnio badania głazu, jego otoczenia, hagiografii i ikonografii podały w wątpliwość poprzednią tezę; jest więc prawdopodobne, że głaz został wyryty około XIV wieku, w czasach historycznych, w celu zaszczepienia nowego kultu chrześcijańskiego.