Benewent - atrakcje i zabytki, które warto zobaczyć

Zabytkowy rzymski łuk triumfalny. Łuk Trajana w Benewencie – rzymski łuk triumfalny, wzniesiony w 114 roku n.e. na pamiątkę zakończenia budowy drogi, łączącej Benewent z portem w Brundisium.

Jest to jednoprzęsłowa budowla, architektonicznie stanowiąca prawie dokładną kopię Łuku Tytusa w Rzymie. Dekoracja rzeźbiarska zdobi obydwie fasady łuku. Umieszczone na nich reliefy przedstawiają cesarza Trajana odbierającego hołd od upersonifikowanej Dacji, nadzorującego budowę portu w Portus, składającego ofiarę jako najwyższy kapłan czy rozdającego pieniądze ludowi, w pachwinach łuku ukazano natomiast Wiktorie, personifikacje pór roku i bóstwa morskie. Płaskorzeźbami ozdobiono także obydwie strony wieńczącej łuk attyki. Od strony miasta umieszczono na niej symboliczną scenę, w której Trajan triumfalnie wkracza do Rzymu i otrzymuje jako symbol władzy od boga Jowisza jego piorun. Bramę zdobią ustawione na cokołach kolumny w porządku kompozytowym.^[1]

Kościół katolicki, Benewent, Włochy. Kościół Santa Sofia w Benewencie, wł. Chiesa di Santa Sofia – znajduje się na liście światowego dziedzictwa UNESCO jako jedno z siedmiu miejsc kategorii: Longobardowie we Włoszech. Ośrodki władzy, 568 – 774 n.e. Kościół był wielokrotnie przebudowany na przestrzeni wieków.

Kościół został ufundowany przez księcia Arigisa II z Benewentu około 760 r. na wzór kaplicy pałacu Liutpranda w Pawii. Stał się on narodową świątynią Longobardów, którzy schronili się w Księstwie Benewentu po klęsce króla Didiera, pokonanego przez Karola Wielkiego w 774 r.

Kościół był gruntownie przebudowany w XVIII wieku i nadano mu okrągły kształt, z dodatkiem dwóch kaplic i nowej barokowej fasady. Większość oryginalnych fresków zniknęła; ocalały tylko nieliczne.

Kościół jest mały, o maksymalnej średnicy 23,50 m i posiada niezwykłą strukturę. Centralny plan wzorowany jest na planie Hagii Sofii z Konstantynopola, ale z sześcioma kolumnami (które być może pochodzą ze starożytnej świątyni Izydy), których głowice są połączone łukami podtrzymującymi kopułę. Ten wewnętrzny sześciokąt otoczony jest ośmiokątnym pierścieniem z ośmioma białymi wapiennymi kolumnami i dwiema kolumnami otaczającymi wejście. Część zewnętrznej ściany ma kształt gwiazdy, część mająca trzy absydy jest okrągła.

Pierwotnie freski pokrywały całe wnętrze kościoła, obecnie tylko w dwóch bocznych absydach zachowały się fragmenty: Zwiastowanie Zachariaszowi, milczący Zachariasz, Zwiastowanie i Nawiedzenie Najświętszej Maryi Panny, namalowane między końcem VIII a początkiem IX wieku.

Na zewnątrz, oprawie romańskich drzwi, znajduje się płaskorzeźba z XIII wieku, przedstawiająca Chrystusa zasiadającego między Dziewicą, a św. Merkurym i klęczącym opatem Gregoire. Portal znajduje się w większej wnęce, która sama przypomina również portal otoczony dwiema kolumnami podtrzymującymi łuk.^[4]

Kościół Santa Maria della Verità znajduje się w mieście Benevento, przy Piazza Caio Ponzio Telesino, w dzielnicy Triggio. Zbudowano go na ruinach rzymskiego teatru w Benewencie. Nazywano ją, a niektórzy nadal ją nazywają, nową parafią.

Został on wzniesiony w 1782 r. przez kardynała Francesco Maria Banditi, arcybiskupa Benewentu, na miejscu dawnych lamioni teatru. Widnieje na nim jego herb oraz napis: LAPIDEA PAMIĘCI KONSEKRACJI KOŚCIOŁA / SANTA MARIA DELLA VERITÀ / ARCHBISKOP KARDYNAŁ BANDITI / ANNO 1782

Templum parochiale / olim S.Jacobi ap. Sacrum / mox Mariae vergini dicatum sub tit. veritatis / bis terraemotibus obrutum / F.M. Banditus Ariminensis / S.R. E. card. et arch. Beneventanus / ne parochialis curae munera / ecclesiae cathedralis / in qua ab annis LXXIX temporarie peragenbantur / statos ritus perturbarent / a fundamentis sua impensa excitandum / propre vetus amphitheatrum / expiata loci superstitione / cum omni ornamento curavit idemque dedicavit / anno a Christo nato MDCCLXXXII / dominica II post Pascha.

W latach 1920-1921 przeprowadzono prace związane z uszkodzeniami spowodowanymi przez wilgoć. Po zniszczeniach wojennych w 1943 r. i trzęsieniu ziemi w 1980 r. przeprowadzono drugą renowację.

Kościół Santissimo Salvatore znajduje się przy Via Stefano Borgia w mieście Benevento.

Film - opis kościoła: kliknij tutaj

Kościół ma trzy nawy, oddzielone podwójnym rzędem starożytnych rzymskich kolumn z szarego granitu. Wczesnośredniowieczne pochodzenie, potwierdzone dokumentami i ostatnimi odkryciami archeologicznymi (które ujawniły się podczas wykopalisk prowadzonych przez Soprintendenza), zostało poważnie uszkodzone w wyniku różnych trzęsień ziemi. W 1650 r. Giovan Battista Roscio odrestaurował i ozdobił go, uzyskując w ten sposób prawo patronatu.

Na drzwiach wejściowych, na pamiątkę tej hojności, wmurowano tablicę pamiątkową, która obecnie znajduje się na chórze, za XIX-wiecznymi organami. Napis na tablicy głosi: "D.O.M. ECCLESIAM HANC, / QUAM ALEXANDER PASTOR / ESIMIA PIETATIS, ET OMIGENAE ERUDITIONIS PAROCHUS / MORTE PRAEVENTUS / REFICIENDAM RELIQUIT, / IOANNES BAPTISTA ROSCIUS PATRITIUS BENEVENTANUS / EMIN.MI FRANCISCI BARBARICI S. R. E. CARDINALIS, / VICE CANCELLARIIS, EPISCOPI SABINENSIS, / S.SOPHIAE ABBATIS, ET PERPETUI COMMENDATARIIS / VICARIUS GENERALIS / AD DEI LAUDEM. / PERFECIT, ORNAVIT. / ANNO IUBIAEI / MDCL".

Kościół był jedną z najstarszych parafii w Benewencie, do której w 1661 r. przyłączono parafię San Pietro a Caballo, która obecnie przestała istnieć. Obecnie SS. Salvatore jest zależne od parafii św.

Po trzęsieniu ziemi w dniu 5 czerwca 1688 r. został on poważnie uszkodzony, ale odrestaurowany i ponownie poświęcony przez kardynała Orsiniego (późniejszego papieża Benedykta XIII) w dniu 18 kwietnia 1696 r., o czym świadczy epigramat na tablicy umieszczonej na tylnej ścianie prawej nawy: "ECCLESIAM HANC SSMO SERVATORIS SACRAM TERRAE / VI AÑO MDCLXXXVIII DIE. V.IUNIJ DEVASTATA / ET PAROCHIANORUM COLLATO AERE, ET ARCHIEPISCOPI / ELEMOSYNIS DECENTIUS REFECTAM, AC CONXINNATA / SOLEMNI RITU DEDICANS DIE XXVIIIIII. APRILIS / MDCXCVI. CV UNICA ARA SACRAVIT FR. WINCENTY / MARIA ORD. PREDIC. CARD URSINUS ARCHIEPISCOPUS / ET OMNIBUS FIDBUS IMPSAM VISITANTIBUS DOMENICA II. / POSTA PASCA IN QUAM DEDICAONIS FESTŬ TRANSTULIT / CENTUM INDULGENTIAE DIES CONCESSIT".

14 września 1884 r., jak świadczy epigramat na tablicy umieszczonej obecnie na ołtarzu w lewej nawie, kościół został ponownie konsekrowany przez biskupa Antonio Scotti, po przeprowadzeniu w nim innych prac remontowych, których promotorem był rektor Angelo Ucci. "DUO MINORA ALTARIA DICATA UNUM SACRAE FAMILIAE / ET ALTERUM B. M.V. DE ARCU COMPOSITA FUERUNT PAR / TIM PAROCHIANORUM AERE ET PARTIM EXPENSIS ANGELI / UCCI HUIUS ECCLESIAE RECTORIS QUI ETIAM FERE SUIS SUM / PTIBUS IPSAM SQUALORE CONFECTAM MAXIMA EX PARTE RE / STAURAVIT TURRI CAMPANARIA ET ORGANO DOTAVIT. EXCELUS / VERO D.US ANTONIUS SCOTTI EPUS SAREPTAN ET AUXILIARIS SO / SOLEMNI RITU ET MAGNA POPULI FREQUENTIA HAEC MINORA AL / TARIA CONSACRAVIT DIE 14 SEMPTEMBRIS ANNI MDCCCLXXXIV / ET OMNIBUS CHRISTI FIDELIBUS QUOVIS ANNO DIE PRAEDICTA / HAEC VISITANTIBUS QUADRAGINTA INDULGENTIARUM DIES CONCESSIT".

Kościół Zbawiciela, zamknięty po trzęsieniu ziemi w 1962 r. z powodu poważnych zniszczeń, został ponownie otwarty dla wiernych w 2001 r., po serii renowacji, które przywróciły mu godność i urok. Renowacja, zakończona w 1999 roku, była konserwatorska, ale jednocześnie miała na celu pozostawienie widocznych, jak w "stratygrafii", śladów zmian, jakim poddawano budynek sakralny w ciągu wielu wieków jego historii.

Na ścianie ogrodowej domu parafialnego widniała mała tabliczka, na której wyryto: OLIM TEMPLUM S. QUIRICI NUNC SIGNUM SIMPLICIS BENEFICII 1760.

Jak świadczy ta inskrypcja i jak potwierdzają średniowieczni pisarze (Falcone Beneventano), w pobliżu stał kościół pod wezwaniem św.