Wyspa Mackinac - atrakcje i zabytki, które warto zobaczyć

Muzeum. Fort Mackinac to dawna brytyjska i amerykańska placówka wojskowa garnizonowana od końca XVIII wieku do końca XIX wieku w mieście Mackinac Island, Michigan, na wyspie Mackinac. Brytyjczycy zbudowali fort podczas amerykańskiej wojny rewolucyjnej, aby kontrolować strategiczną cieśninę Mackinac między jeziorem Michigan a jeziorem Huron, a tym samym handel futrami na Wielkich Jeziorach. Brytyjczycy oddali fort dopiero trzynaście lat po zakończeniu amerykańskiej wojny rewolucyjnej. Fort Mackinac stał się później miejscem dwóch strategicznych bitew o kontrolę nad Wielkimi Jeziorami podczas wojny 1812 roku. Przez większą część XIX wieku służył jako placówka Armii Stanów Zjednoczonych. Zamknięty w 1895 roku, fort został zaadaptowany na muzeum na terenie Parku Stanowego Wyspy Mackinac.^[1]

Skull Cave to mała i płytka jaskinia na środkowych wzniesieniach wyspy Mackinac w stanie Michigan w Stanach Zjednoczonych. Jaskinia została wyrzeźbiona w okresie polodowcowym przez wody jeziora Algonquin, spienionego, roztopionego przodka dzisiejszego jeziora Huron.

Skull Cave jest interesująca przede wszystkim ze względu na swoje historyczne powiązania. Uważa się, że w XVIII wieku była wykorzystywana jako miejsce inhumacji przez rdzennych Amerykanów z rejonu cieśniny Mackinac.

W 1763 r. jaskinia była wykorzystywana jako miejsce przechowywania szczątków ludzkich, ale także jako schronienie dla handlarza futrami Alexandra Henry'ego, który przeżył zdobycie fortu Michilimackinac przez rdzennych Amerykanów podczas wojny Pontiaca. W swoich "Wspomnieniach" Henry wspominał noc spędzoną jako uchodźca w wypełnionej kośćmi jaskini.

Henryk tak wspominał swoją mękę: Po wejściu do jaskini, do której wejście miało prawie dziesięć stóp szerokości, stwierdziłem, że dalszy koniec ma kształt zaokrąglony, podobny do pieca, ale jest w nim jeszcze jeden otwór, zbyt mały, by go zbadać. Rozejrzawszy się, zerwałem z drzew małe gałęzie i rozłożyłem je na posłaniu, po czym owinąłem się kocem i spałem do świtu. Gdy się obudziłem, poczułem, że przeszkadza mi jakiś przedmiot, na którym leżałem, a gdy go zdjąłem, okazało się, że jest to kość. Przypuszczałem, że jest to kość jelenia lub innego zwierzęcia, czego naturalnie można było szukać w miejscu, w którym się znajdowałem; ale kiedy światło dzienne nawiedziło moją komnatę, z pewnym przerażeniem odkryłem, że leżę na niczym innym, jak na stercie ludzkich kości i czaszek, które pokrywały podłogę!

Jaskinia Czaszki znajduje się na terenie Parku Stanowego Wyspy Mackinac. Znajduje się 0,4 mili (0,6 km) na północ od Fortu Mackinac w głębi wyspy. Została uznana za miejsce historyczne stanu Michigan 12 stycznia 1959 r. i otrzymała stanowy znacznik historyczny #L0004.^[2]

Wyspa, Mackinac Island. Park Stanowy Wyspy Mackinac to park stanowy położony na Wyspie Mackinac w amerykańskim stanie Michigan. Jest to wyspa na jeziorze Huron, leżąca w pobliżu cieśniny Mackinac. Park na wyspie zajmuje powierzchnię 1800 akrów, co stanowi około 80% całkowitej powierzchni wyspy. Park znajduje się także w granicach miasta Mackinac Island, a w jego granicach mieszkają stali mieszkańcy. Wokół parku przebiega droga M-185, która jest jedyną autostradą w stanie, ponieważ na wyspie obowiązuje zakaz ruchu samochodowego. Park jest zarządzany przez Departament Zasobów Naturalnych Michigan i Komisję Parku Stanowego Wyspy Mackinac. W dniu 15 lipca 2009 r. park świętował 20-milionowego gościa.

Park został założony jako Park Narodowy Mackinac w 1875 r. i był drugim po Parku Narodowym Yellowstone parkiem narodowym utworzonym w Stanach Zjednoczonych. W 1895 roku został przekazany pod kontrolę stanu i zreorganizowany jako Park Stanowy Wyspy Mackinac, który był pierwszym parkiem stanowym w Michigan. W parku znajduje się wiele ważnych obiektów historycznych i geologicznych, takich jak Fort Mackinac, Fort Holmes, inne zabytkowe budynki, miejsca historyczne, jaskinie wapienne i inne unikalne formacje skalne. Park zarządza także lotniskiem na wyspie Mackinac. Wiele z tych miejsc jest formalnie zarządzanych przez Komisję Parków Stanowych Wyspy Mackinac, która zarządza również dwoma innymi parkami w rejonie Cieśniny Mackinac: Colonial Michilimackinac i Historic Mill Creek Discovery Park.^[4]

Kościół Świętej Anny, potocznie zwany "Kościołem Świętej Anny" lub "Kościołem Świętej Anny", to kościół rzymskokatolicki, który obsługuje parafię Sainte Anne de Michilimackinac na wyspie Mackinac w stanie Michigan. Jezuicki misjonarz Claude Dablon zainaugurował obrzędy wiary katolickiej na wyspie Mackinac w 1670 roku, ale najwcześniejsze zachowane dokumenty parafialne wymieniają sakramenty sprawowane od kwietnia 1695 roku. Po przeniesieniu z Fort de Buade do Fort Michilimackinac w 1708 roku i z Fort Michilimackinac na wyspę Mackinac w 1781 roku, parafia przez dziesięciolecia korzystała z zabytkowego kościoła z bali. Obecny kompleks kościelny został zbudowany w 1874 roku na miejscu ofiarowanym przez byłego handlarza futer, Magdelaine Laframboise.^[9]

Fort Holmes to ufortyfikowana reduta ziemna położona na najwyższym punkcie wyspy Mackinac. Pierwotnie zbudowana w 1814 roku przez wojska brytyjskie podczas wojny 1812 roku, reduta była ulepszana przez tę armię w trakcie wojny, aby pomóc w obronie sąsiedniego Fortu Mackinac przed ewentualnym atakiem armii amerykańskiej.

Brytyjczycy nazwali redutę Fort George i wzmocnili ją działami, blokhauzem oraz magazynem prochu i innej amunicji. Jednak Fort Holmes nigdy nie funkcjonował jako niezależna fortyfikacja wojskowa. Zawsze był placówką zależną od pobliskiego Fortu Mackinac.

Kiedy w 1815 r. siły zbrojne Stanów Zjednoczonych ponownie zajęły wyspę Mackinac na mocy traktatu z Gandawy, weszły w posiadanie fortu George. Dokonali pomiarów i pomiarów swojej zdobyczy, którą przemianowali na Fort Holmes na cześć majora Andrew Holmesa, poległego w bitwie o wyspę Mackinac w 1814 roku. Wkrótce jednak wojska amerykańskie opuściły Fort Holmes. Budowle ziemne i budynki dawnej reduty powoli erodowały i zniknęły w ciągu ponad stu lat.

W 1936 roku, w ramach misji zapewniania zatrudnienia poprzez projekty robót publicznych w okresie Wielkiego Kryzysu, Works Progress Administration wykorzystała oryginalne amerykańskie pomiary z 1817 roku, aby odbudować Fort Holmes do wyglądu z czasów wojny 1812 roku. Jednak w 1984 roku większość zrekonstruowanych budynków Fortu Holmes ponownie zniknęła, z wyjątkiem ziemnych murów reduty.

W 2015 roku Park Stanowy Wyspy Mackinac ukończył drugą rekonstrukcję Fortu Holmes, która przywraca wygląd reduty z 1817 roku. Dom mieszkalny zawiera wewnątrz panele interpretacyjne i jest otwarty w lecie. Wielu odwiedzających przyjeżdża na teren fortu, aby podziwiać widok na Cieśninę Mackinac, której znaczna część widoczna jest z tego punktu widokowego, położonego około 320 stóp nad powierzchnią jeziora Huron i 890 stóp nad poziomem morza. Reduta i blokhauz mogą być wynajmowane na specjalne okazje.^[10]

Arch Rock to formacja geologiczna na wyspie Mackinac w stanie Michigan. Jest to naturalny łuk wapienny powstały w okresie polodowcowym Nipissing, czyli w okresie wysokiego poziomu jeziora Huron po zakończeniu zlodowacenia Wisconsin. Do dziś Arch Rock wznosi się nad brzegiem jeziora Huron na wysokość 146 stóp nad powierzchnią wody.

Wapienne brekcje nie są idealnym materiałem na naturalne mosty, a ten typ formacji jest dość rzadki w rejonie Wielkich Jezior Północnoamerykańskich. Rdzenni Amerykanie postrzegali Arch Rock jako miejsce o niezwykłej mocy i opowiadali o nim wiele historii i legend.

Europejscy Amerykanie nie podzielali wielu tabu swoich rdzennych poprzedników i traktowali Arch Rock jako ciekawostkę, którą należy podziwiać. Jednym z pierwszych kronikarzy był Alexis de Tocqueville, który podczas swojej wizyty w sierpniu 1831 roku napisał o "Łuku Olbrzyma" "o niezwykłym kształcie".

Jej obecność była jednym z głównych elementów decyzji o utworzeniu Parku Narodowego Mackinac w 1875 roku i jego następcy, Parku Stanowego Wyspy Mackinac, w 1895 roku. Od tego czasu Arch Rock jest częścią Parku Stanowego. Obecnie Arch Rock jest jednym z głównych obiektów turystycznych na wyspie Mackinac i jest odwiedzana przez wielu turystów. Do formacji prowadzi kilka szlaków i utwardzonych dróg, w tym trafnie nazwane Arch Rock Road i Arch Rock Bicycle Trail.^[11]