Beaver Island - atrakcje i zabytki, które warto zobaczyć

Beaver Island Harbor Light to latarnia morska znajdująca się w St. James, Michigan, na północnym krańcu Beaver Island na jeziorze Michigan. Nazywana jest również "St. James Harbor Light" oraz "Whiskey Point Light". Jest związana ze stacją amerykańskiej Straży Przybrzeżnej, która wcześniej była stacją ratunkową. Wieża zbudowana jest z cegły Cream City Brick.

Nazwa Whiskey Point pochodzi od nazwy punktu handlu futrami z 1838 r., który działał w tym miejscu, oraz od towaru, który był głównym towarem sprzedawanym przez ten punkt. Wkrótce potem, w latach 50. XIX wieku, port St. James's Harbor na Beaver Island stał się bezpieczną przystanią w czasie sztormu (co było dość częstym zjawiskiem na jeziorze Michigan). Światło było więc naturalnym rozszerzeniem jego zastosowania w sytuacjach awaryjnych. Pierwotna latarnia została zbudowana w 1856 roku, a obecnie używana - w 1870 roku.

Obecnie port jest wykorzystywany przez prom na Wyspę Bobra, więc światło jest nadal aktywną pomocą nawigacyjną.^[1]

Światło Beaver Head znajduje się wysoko na urwisku na południowym krańcu Beaver Island. Łodzie próbujące płynąć na północ po jeziorze Michigan muszą ostrożnie pokonywać drogę między Wyspą Bóbr a rafą Gray'a.

Cylindryczna wieża o wysokości 14 m (46 stóp) została zbudowana w 1858 roku w miejsce wieży z 1852 roku. Z dziesięciokątnej latarni roztacza się panoramiczny widok na jezioro. Latem wieża jest otwarta dla zwiedzających od 8.00 do 21.00.

W 1866 r. wybudowano dom latarnika z żółtej cegły. Do pomieszczeń dla latarników dobudowano szkieletową dobudówkę, w której umieszczono pomieszczenia dla pomocników latarników.

W 1915 r. zbudowano budynek sygnalizacji mgłowej o wymiarach 6,7 m × 12,2 m (22 na 40 stóp). Inne budynki gospodarcze na terenie kopalni to olejarnia, garaż, magazyn i oficyna.

W 1962 roku umieszczono tam radiolatarnię, po czym stacja została wycofana z eksploatacji i uznana za zbędną. W tym samym roku usunięto oryginalną soczewkę Fresnela czwartego rzędu i umieszczono ją w budynku mieszkalnym, gdzie nadal można ją oglądać.

W 1975 r. szkoły publiczne Charlevoix zakupiły ten teren za 1 USD. W 1978 roku, po zniszczeniach spowodowanych przez wandali, okręg założył tam szkołę alternatywną dla młodzieży w wieku 16-21 lat. Okręg szkolny prowadzi Centrum Edukacji Ekologicznej i Zawodowej w budynku strażników. Częścią programu nauczania jest konserwacja i odnawianie budowli. Począwszy od 1978 r. w ramach cyklicznych letnich programów pracy/studiów przeprowadzono gruntowną renowację stacji, którą następnie otwarto jako szkołę.

W 2003 r. uzyskano dotację na naprawę odprysków cegieł zewnętrznych w budynku sygnalizacji mgłowej. Dwa lata później z dotacji państwowej przekazano 23 000 USD na renowację olejarni.

Stacja świetlna jest wpisana na listę National Register of Historic Places (numer referencyjny: #78001495). Znajduje się również na liście/inwentaryzacji państwowej.^[4]