St. Petersburg - atrakcje i zabytki, które warto zobaczyć

Weedon Island Preserve to obszar naturalny o powierzchni 3190 akrów położony wzdłuż zachodniego brzegu Zatoki Tampa, znajdujący się przy 1800 Weedon Drive NE. Petersburg, Floryda, Stany Zjednoczone. Jest to głównie rezerwat ujściowy, składający się z ekosystemów górskich i wodnych, takich jak lasy namorzynowe, lasy sosnowe/skarpowe i hamak morski, i jest domem dla różnych gatunków rodzimej fauny i flory. Rezerwat jest również obszarem archeologicznym, na terenie którego znajduje się kilka kopców muszlowych, świadczących o wczesnych ludach, które zamieszkiwały te tereny przez tysiące lat.

13 czerwca 1972 r. rezerwat Weedon Island Preserve został wpisany do amerykańskiego Krajowego Rejestru Miejsc Historycznych (U.S. National Register of Historic Places). W 1974 r. stan Floryda zakupił wyspę Weedon wraz z otaczającymi ją wyspami, a w grudniu 1980 r. nastąpiło jej oficjalne otwarcie dla użytku publicznego. W 1993 r. stan zawarł umowę dzierżawy z hrabstwem Pinellas na zarządzanie i utrzymanie rezerwatu. Obecnie terenem tym zarządza Departament Parków i Zasobów Konserwatorskich hrabstwa.

Nazwa Weedon Island Preserve pochodzi od nazwiska lekarza z Tampy i archeologa amatora, Leslie Washingtona Weedona.^[1]

Petersburg Pier, oficjalnie znane jako St. Pete Pier, to charakterystyczne molo, które rozciąga się w zatoce Tampa Bay z centrum St. Petersburga na Florydzie w Stanach Zjednoczonych. Na przestrzeni lat w tym samym miejscu powstało kilka różnych konstrukcji. Najnowszą konstrukcją, trzecią będącą własnością miasta, był pięciopiętrowy budynek w kształcie odwróconej piramidy, zaprojektowany przez petersburskiego architekta Williama B. Harvarda, Sr. Molo w kształcie odwróconej piramidy zostało zamknięte w 2013 roku, a nowy 26-hektarowy Pier District został otwarty 6 lipca 2020 roku. Projekt o wartości 92 milionów dolarów obejmuje pięć restauracji, plac zabaw, centrum edukacji ekologicznej oraz liczne dzieła sztuki, w tym prace Xenobii Bailey, Nathana Mabry'ego, Nicka Ervincka oraz dużą rzeźbę zatytułowaną Bending Arc autorstwa Janet Echelman. Jego otwarcie miało nastąpić 30 maja 2020 r., ale zostało przełożone z powodu pandemii COVID-19 na Florydzie.^[2]

Most wantowy na Florydzie. Sunshine Skyway Bridge – most kablowy znajdujący się w USA nad zatoką Tampa. Sunshine Skyway Bridge jest najdłuższym wykonanym z betonu mostem kablowym, jego długość wynosi 8851,4 metra. Budowa rozpoczęła się w maju 1980 r. a zakończyła kwietniu 1987 r. Most został wykonany ze stali oraz betonu, a budowa kosztowała 244 miliony dolarów. Jezdnię podtrzymuje 21 stalowych kabli, a te składają się z jeszcze mniejszych 9-calowych przewodów. Dziennie przejeżdża tędy 20 tysięcy samochodów. W pobliżu mostu znajduje się bardzo ruchliwy port, dlatego też by nie był przeszkodą dla większych statków wznosi się 50 metrów nad poziomem wody.

Wcześniej w tym samym miejscu stał inny czteromilowy most. Most ten powstał w roku 1954. W 1969 roku zbudowano identyczny drugi most, równoległy do starego i w ten sposób uzyskano cztery pasy ruchu. Niestety 9 maja 1980 r. w czasie gwałtownej burzy frachtowiec "Summit Venture" uderzył w most. Do wody wpadło ponad 250 m. konstrukcji, zabijając 35 osób. Departament Transportu Florydy już następnego dnia zadecydował o skonstruowaniu lepszego i bezpieczniejszego mostu. Ze względu na to jak zniszczony został jego poprzednik, bardzo duży nacisk został położony na ochronę przed statkami. Rozwiązaniem okazały się duże betonowe wyspy zwane "delfinami" które mają absorbować niechciane uderzenia. "Delfiny" są w stanie wytrzymać uderzenie ważącego 87 tysięcy ton statku płynącego z prędkością 10 węzłów.

Od otwarcia w 1987 r. Sunshine Skyway otrzymał dwanaście nagród w kategorii inżynierii i projektów.^[4]

Stadion, St. Petersburg, Floryda. Tropicana Field – stadion baseballowy w St. Petersburgu w stanie Floryda, na którym swoje mecze rozgrywa zespół Tampa Bay Rays.

Budowę obiektu rozpoczęto w 1986 roku, a do użytku oddano go 3 marca 1990. Początkowo nosił nazwę Florida Suncoast Dome, a w 1993 zmieniono ją na Thunderdome. W tym samym roku odbył się na nim pierwszy mecz NHL, którego gospodarzem był zespół Tampa Bay Lightning. 23 kwietnia 1996 zanotowano rekordową w historii zawodowej ligi hokejowej frekwencję, gdy spotkanie Lightning – Philadelphia Flyers obejrzało 28 183 widzów. Tampa Bay Lightning korzystali z obiektu do 1996 roku.

4 października 1996 stadion, ze względów sponsorskich, zmienił nazwę na Tropicana Field. Pierwszy mecz zawodowego baseballu odbył się 31 marca 1998, gdy zespół Tampa Bay Devil Rays podejmował Detroit Tigers. W latach 1996–1997 obiekt przeszedł renowację kosztem 85 milionów dolarów.

Na stadionie odbywały się również mecze halowego futbolu, tenisa i koszykówki. W 1990 mecze o Puchar Davisa zgromadziły na trybunach 53 150 widzów. W tym samym roku spotkanie towarzyskie pomiędzy Chicago Bulls a Seattle Supersonics obejrzało 25 710 kibiców, co było wówczas rekordem frekwencji na meczu koszykówki na Florydzie.

Na obiekcie miały miejsce również koncerty, między innymi Metaliki, The Beach Boys, Johna Fogerty’ego oraz ZZ Top.^[5]

Wystawa antyków i sztuki współczesnej. MFA zostało założone przez kolekcjonerkę sztuki i filantropkę Margaret Acheson Stuart (1896-1980). Jako pierwszy prezes, pani Stuart wniosła znaczący wkład w budowę budynku i zapewniła fundusze wieczyste poprzez swój majątek, aby wesprzeć roczne działania i utrzymać piękno terenu. Przekazała również środki na zakup dzieł sztuki i ofiarowała dzieła ze swojej kolekcji. Margaret Acheson Stuart Society, niezależna organizacja wspierająca Muzeum, została nazwana na jej cześć.

Miasto udostępniło czterohektarowy teren nadbrzeżny pod budowę pierwotnego budynku, a Liga Juniorów z Sankt Petersburga zaoferowała środki na budowę Wielkiej Sali. Budynek został zaprojektowany przez firmę John Volk and Associates z Palm Beach, z łukowatą kolumnadą przy Beach Drive. Volk stwierdził, że "muzeum powinno dawać poczucie trwałości i to właśnie starałem się osiągnąć w tym budynku". W 1961 r. stan Floryda nadał mu statut, a w 1965 r. otworzył przy Beach Drive drzwi dla publiczności - było to pierwsze muzeum sztuki w St.

W 1974 roku do budynku dobudowano Salę Marly'ego, audytorium mieszczące 220 osób, oraz ogród rzeźbiarski, których powstanie było możliwe dzięki pani Stuart. Co więcej, nieżyjący już prezes zarządu Charles W. Mackey (bratanek pani Stuart i ojciec Faya Mackeya) poprowadził udane starania o podwojenie liczby galerii z dziesięciu do dwudziestu oraz o wybudowanie do 1989 roku drugiego piętra na biura administracyjne, salę lekcyjną i bibliotekę. Dodatek został zaprojektowany przez pracownię Harvard, Jolly, Marcet & Associates.

W poniedziałek 4 grudnia 2006 r. rozpoczęto rozbudowę wartej 21 mln dolarów inwestycji, która ponad dwukrotnie zwiększyła powierzchnię muzeum. Nowe skrzydło Hazel Hough o powierzchni 33 000 stóp kwadratowych, znajdujące się po północnej stronie budynku, zostało ukończone w 2008 roku. Rozbudowa objęła nową kawiarnię, powiększoną bibliotekę i większy sklep muzealny.

Skrzydło Hazel Hough, zaprojektowane przez Yanna Weymoutha oraz Hellmuth, Obata + Kassabaum (HOK), zostało otwarte dla publiczności 22 i 23 marca 2008 roku. Skrzydło, o powierzchni około 39 000 stóp kwadratowych, ponad dwukrotnie zwiększyło powierzchnię Muzeum.

Dwupiętrowe, przeszklone Konserwatorium Mary Alice McClendon jest teraz centralnym punktem miasta. Stanowi ono miejsce spotkań społeczności. Mostek Carol Upham na drugim piętrze łączy oryginalny budynek z lobby Mary i Freda Shuhów oraz skrzydłem. Z kawiarni MSZ w konserwatorium i na tarasie rozciąga się widok na zatokę. Wystawy specjalne są obecnie prezentowane głównie w skrzydle Hazel Hough, z galerią na drugim piętrze poświęconą fotografii i pracom na papierze.

W 2013 r. pierwotne galerie, Wielka Sala Ligi Juniorów oraz Sala Marly'ego zostały odnowione pod kierunkiem doradcy projektowego Jeffa Daly'ego. Galerie Cyrusa Faya Mackeya i Howarda Achesona przylegające do Wielkiej Sali mają teraz drewniane podłogi, podobnie jak Galeria Gary'ego i Gail Damkoehlerów prowadząca do konserwatorium. W całym budynku wprowadzono nowe kolory i zainstalowano dodatkowe oświetlenie. Okna wychodzące na Beach Drive zostały zastąpione energooszczędnymi, burzowymi szybami. W Sali Marly'ego ponownie otwarto łukowate okno z tyłu sceny.

Projekt renowacji utorował drogę do obchodów 50-lecia Muzeum w 2015 roku.

W 2017 r. zewnętrzna część budynku oraz galerie kolekcji zostały ponownie oświetlone światłem LED, a w Mackey Gallery ponownie zainstalowano obrazy europejskie....

W muzeum pracowało sześciu dyrektorów: Rexford Stead, Lee Malone, Michael Milkovich, John Schloder, Kent Lydecker i obecna dyrektor wykonawcza Kristen A. Shepherd. Shepherd jest najmłodszym dyrektorem i pierwszą kobietą na stanowisku dyrektora wykonawczego muzeum.

Obecnie muzeum oferuje programy dla dorosłych i rodzin. Dla dorosłych MFA oferuje cykliczne, comiesięczne programy, specjalne wykłady, rozmowy w galeriach, pokazy filmowe i koncerty muzyczne. Rodziny mogą również korzystać z muzeum dzięki comiesięcznym programom, takim jak Kidding Around Yoga, oraz corocznym imprezom, takim jak Painting in the Park.^[7]

Jannus Live to plenerowa scena muzyczna w St. Petersburgu na Florydzie. Petersburg Historic District. Na dziedzińcu tego miejsca odbywały się liczne koncerty lokalnych i popularnych artystów. Miejsce zostało założone w 1984 roku przez Boba Barnesa, Billa Pendergasta i Gene'a Bryanta i nazwane na cześć pilota Tony'ego Jannusa. W 2009 r. obiekt został wyremontowany i otwarty w marcu 2010 r. pod nowym właścicielem Jeffem Knightem "Jannus Live" i kierownictwem. Obiekt jest uznawany za gospodarza największej liczby koncertów w Bay Area. W 2010 roku otrzymał nagrody "Best Small Concert Venue" i "Best Back in the Saddle" w konkursie Creative Loafing Best of Bay Awards. Miejsce to jest znane z tego, że na zewnątrz są tylko miejsca stojące. Na teren obiektu nie można wchodzić z miejscami siedzącymi.^[9]

Al Lang Stadium to stadion sportowy z 7 500 miejscami siedzącymi w centrum St. Petersburga na Florydzie w Stanach Zjednoczonych, będący obecnie boiskiem domowym drużyny Tampa Bay Rowdies występującej w rozgrywkach USL Championship. Przez ponad 60 lat był wykorzystywany niemal wyłącznie jako park baseballowy. Jednak odkąd Rowdies przenieśli się do tego obiektu w 2011 roku, został on przebudowany tak, aby lepiej służył piłce nożnej.

Stadion Al Lang został zbudowany w 1947 roku na miejscu starszego obiektu znanego jako St. Petersburg Athletic Park. Został nazwany na cześć Ala Langa, byłego burmistrza St. Petersburga, który odegrał kluczową rolę w sprowadzeniu do miasta na początku XX wieku małej ligi i treningów wiosennych baseballu. Park został zrekonstruowany w 1976 roku i gruntownie odnowiony, zanim w 1998 roku Tampa Bay Devil Rays zaczęli używać go jako swojego pierwszego obiektu treningów wiosennych. Rays byli ostatnim z długiej serii klubów Major League Baseball, które przeprowadzały wiosenne treningi i gościły stowarzyszone drużyny mniejszościowe na Al Lang Stadium i poprzednich stadionach w St. Louis Cardinals, New York Mets i Baltimore Orioles. Ostatni wiosenny mecz treningowy odbył się w marcu 2008 roku, a przez kilka następnych lat na stadionie odbywały się amatorskie i wystawowe mecze baseballowe.

W 2011 roku głównym najemcą stadionu zostali The Tampa Bay Rowdies, a Al Lang Stadium był stopniowo przekształcany w obiekt piłkarski w każdym kolejnym sezonie. Od października 2014 roku na mocy umowy między klubem a miastem St. Petersburg stadion stał się obiektem przeznaczonym wyłącznie do gry w piłkę nożną, a na początku 2015 roku właściciel Rowdies przeprowadził gruntowną renowację. W 2016 roku większościowy właściciel Rowdies, Bill Edwards, zaproponował zwiększenie pojemności stadionu do 18 000 miejsc w ramach starań o przeniesienie klubu do Major League Soccer (MLS). Petersburgu do negocjowania długoterminowej umowy najmu z drużyną, aby umożliwić realizację tego projektu.

W październiku 2018 roku Rowdies zostali kupieni przez Tampa Bay Rays, co dało klubowi baseballowemu kontrolę nad Al Lang Stadium poprzez przeniesienie istniejącej umowy najmu z miastem St. Petersburg.^[10]

Petersburg Museum of History to muzeum historyczne znajdujące się w Petersburgu na Florydzie, zajmujące się historią tego obszaru. Od 2020 roku dyrektorem muzeum jest Rui Farias.

Muzeum zostało założone przez Mary Wheeler Eaton w 1920 r. jako St. Petersburg Memorial Historical Society. Petersburg przyznało organizacji teren po tym, jak w 1921 r. huragan Tampa Bay zniszczył stojące na tym terenie akwarium. Jest to najstarsze muzeum w hrabstwie Pinellas. Misją muzeum jest gromadzenie, zachowywanie i przekazywanie historii i dziedzictwa Florydy, ze szczególnym uwzględnieniem Sankt Petersburga i półwyspu Pinellas. W muzeum organizowane są różne wystawy objazdowe, imprezy wieczorne, wykłady gościnne i inne. Muzeum Historii St. Petersburga posiada bogate archiwum, w którym znajduje się ponad 5 tys. indeksowanych fotografii miasta, 32 tys. artefaktów oraz innych historycznych zdjęć i dokumentów.

Do godnych uwagi zbiorów należą: piżama w rozmiarze plus size należąca do Williama Howarda Tafta, pełnowymiarowa replika samolotu Benoist XIV, okulary do czytania należące do George'a Armstronga Custera oraz największa na świecie kolekcja podpisanych piłek baseballowych (zwana "Little Cooperstown").

Z powodu pandemii COVID-19 muzeum było zamknięte od marca do 8 lipca 2020 roku. Pandemia pokrzyżowała także plany aktora Toma Hanksa, który miał podpisać 5-tysięczną piłkę baseballową w kolekcji muzeum.^[11]

Florida Holocaust Museum to muzeum Holocaustu znajdujące się przy 55 Fifth Street South w St. Petersburgu na Florydzie. Założone w 1992 roku, przeniosło się do obecnej siedziby w 1998 roku. Wcześniej znane jako Centrum Holokaustu, muzeum oficjalnie zmieniło nazwę na obecną w 1999 roku. Jest to jedno z największych muzeów Holokaustu w Stanach Zjednoczonych. Zostało założone przez Waltera i Edith Lobenbergów, niemieckich Żydów, którzy uciekając przed prześladowaniami w nazistowskich Niemczech, wyemigrowali do Stanów Zjednoczonych. Ocalały z Holokaustu Elie Wiesel pełnił funkcję honorowego przewodniczącego i przeciął wstęgę podczas ceremonii otwarcia w 1998 r. Muzeum Holokaustu na Florydzie jest jednym z trzech muzeów holokaustu akredytowanych przez Amerykańskie Stowarzyszenie Muzeów (American Alliance of Museums). Muzeum współpracuje z lokalną społecznością i osobami ocalałymi z Holokaustu, aby szerzyć świadomość i edukować społeczeństwo w zakresie historii Holokaustu.^[12]

Zatoka Boca Ciega to akwen wodny połączony z Zatoką Meksykańską na zachodnio-środkowym wybrzeżu Florydy. Graniczy z Gulfport, St. Petersburg i innymi gminami w hrabstwie Pinellas. Do zatoki wpada ujście zatoki Clam Bayou.

Zatoka Boca Ciega to rezerwat wodny utworzony w 1968 roku w celu powstrzymania prac pogłębiania i zasypywania, prowadzonych w latach 50. ubiegłego wieku. Znajdują się tam wyspy namorzynowe, a także kilometry kanałów ograniczonych falochronami.

Wraz z rezerwatem wodnym hrabstwa Pinellas zatoka Boca Ciega oferuje piaszczyste plaże, namorzyny oraz siedliska podwodne, takie jak ostrygi, skupiska trawy morskiej, siedliska koralowców i jaskinie zasilane źródłami.

Park Milenijny Boca Ciega o powierzchni 185 akrów w Seminole na Florydzie jest chronionym obszarem naturalnym i rezerwatem. Na terenie parku znajduje się 35-metrowa drewniana wieża obserwacyjna, z której roztacza się panoramiczny widok na zatokę Boca Ciega. Park jest jednym z przystanków "Wielkiego Florydzkiego Szlaku Ptaków" Komisji Ochrony Przyrody i Rybołówstwa Florydy (Florida Fish and Wildlife Conservation Commission).

Wykopaliska archeologiczne wskazują, że wschodni brzeg zatoki był zamieszkiwany przez prehistorycznych rdzennych Amerykanów, zwłaszcza w późnym okresie Weeden Island i Safety Harbor, od około 800 r. n.e. do 1700 r. n.e. Niektórzy uważają również, że obszar ten był odwiedzany już w 1528 r. przez hiszpańskiego odkrywcę Pánfilo de Narváeza.^[13]

The Sunken Gardens to 4 akry ogrodów botanicznych o ugruntowanej pozycji, znajdujących się w historycznej dzielnicy Old Northeast w St. Petersburgu na Florydzie, przy 1825 4th Street North. Ogrody istnieją od ponad stu lat i są jedną z najstarszych przydrożnych atrakcji turystycznych w Stanach Zjednoczonych. Obecnie Ogrody są zarządzane przez miasto St. Petersburg i utrzymywane z pomocą wolontariuszy. Zatopione Ogrody są otwarte dla zwiedzających każdego dnia tygodnia. Za wstęp do ogrodów pobierana jest opłata, można też wykupić roczne członkostwo.

Zatopione Ogrody zachowują swoje historyczne znaczenie jako ważny przykład przydrożnej atrakcji handlowej z lat 30. XX w. na Florydzie i są prawdopodobnie najstarszą komercyjną atrakcją turystyczną na zachodnim wybrzeżu Florydy. Ogrody są dostępne dla zwiedzających w ramach programów edukacyjnych, wycieczek i imprez okolicznościowych, zwłaszcza wesel, które od dziesięcioleci odbywają się na Trawniku Ślubnym oraz w salach bankietowych w Sali Ogrodowej z widokiem na wyjątkowe otoczenie ogrodu.^[14]

Most Gandy'ego jest najbardziej wysuniętym na południe mostem przecinającym zatokę Old Tampa Bay z Sankt Petersburga na Florydzie do Tampy na Florydzie. Oryginalne przęsło z 1924 roku zostało rozebrane w 1975 roku. Drugi most, zbudowany w 1956 roku, był wykorzystywany do ruchu kołowego do 1997 roku, kiedy to został przekształcony w miejsce rekreacyjne dla ruchu niezmotoryzowanego. Po zamknięciu w 2008 r. z powodu niebezpiecznych warunków i kilku nieudanych prób konserwacji przęsła, został on rozebrany w 2016 r. Trzecie i czwarte przęsło mostu Gandy'ego są obecnie wykorzystywane do ruchu samochodowego.

Most Gandy ma prawie trzy mile długości i jest jednym z trzech mostów łączących stały ląd hrabstwa Hillsborough z hrabstwem Pinellas; pozostałe to most Howarda Franklanda i Courtney Campbell Causeway.^[16]

Vinoy Park to park o powierzchni 11,6 akrów położony na nabrzeżu w centrum Petersburga na Florydzie. Nazwa Vinoy Park pochodzi od hotelu Vinoy Park, który po wybudowaniu w 1925 roku nosił nazwę Vinoy Park i przylega do parku. Park Vinoy jest zarządzany przez Parki i Rekreację w Sankt Petersburgu. Petersburg's Ribfest, Tampa Bay's Blues Festival, wystawy bożonarodzeniowe oraz różne inne imprezy, takie jak festiwale sztuki, koncerty i triatlony. Adres: 701 Bayshore Dr. NE. St. Petersburg, FL 33701. Park jest otwierany 30 minut przed wschodem słońca i zamykany codziennie o 23:00.

Vinoy Park jest jednym z najchętniej odwiedzanych miejsc zarówno przez turystów, jak i mieszkańców. Roztaczają się z niego jedne z najbardziej malowniczych widoków w całym St. Vinoy Park jest popularnym miejscem do wynajęcia na organizację imprez, ale jest to również dobrze znany obszar fitness ze względu na ścieżki rekreacyjne wzdłuż wody, które przyciągają zapalonych spacerowiczów, rowerzystów i biegaczy w okolicy.^[17]

Williams Park to park znajdujący się w Sankt Petersburgu na Florydzie. Jest pierwszym parkiem w mieście i zajmuje całą przecznicę pomiędzy 4. i 3. ulicą na północ oraz pomiędzy 2. i 1. aleją na północ. Został założony w 1888 roku i pierwotnie nazwany "City Park", a następnie zmieniony na Williams Park na cześć współzałożyciela Petersburga, Johna Constantine'a Williamsa Sr.

Park stanowi centrum śródmiejskiej dzielnicy biznesowej i od ponad stu lat jest miejscem licznych politycznych i obywatelskich wieców i uroczystości. W 1964 r. Richard Nixon wykorzystał trybunę, aby przemówić do dużej grupy zgromadzonej w parku w imieniu ówczesnego kandydata na prezydenta Barry'ego Goldwatera. Przy dobrej pogodzie wielu pracowników śródmieścia przyjeżdża do parku na pikniki w przerwie na lunch. Niegdyś park otaczały prestiżowe domy towarowe i handlowe. W ciągu ostatnich 25 lat większość z nich przeniosła się do centrów handlowych i innych miejsc z dala od centrum miasta.

Ważną rolę w parku odgrywa trybuna, która stoi tam od 1894 roku. Nowoczesna trybuna w parku została zaprojektowana w 1954 r. przez architekta z Sankt Petersburga Williama B. Harvarda, którego dziełem jest również molo w Sankt Petersburgu. W 1955 r. otrzymała ona nagrodę Award of Merit przyznawaną przez American Institute of Architects. W godzinach południowych i w weekendy odbywają się tu koncerty plenerowe, ale dla grup, które przyciągają mniejsze tłumy.

Williams Park jest również znany jako miejski park bezdomnych, choć w mniejszym stopniu, odkąd w 2018 r. miasto przeniosło tam wiaty przystankowe. Lokalni mieszkańcy, studenci i klienci sklepów nie spacerują już po chodnikach ani nie wylegują się na trawniku. Ciągłe kontrole antynarkotykowe i działania policji są teraz cechami charakterystycznymi tego niegdyś ważnego miejsca spotkań.

W 1954 r., kiedy ją zbudowano, była supernowoczesna. Ale w roku 2022, Williams Park Bandshell będzie już tylko starą szkołą. Parki i Rekreacja, dzięki studium przygotowanemu przez biuro architektoniczne Harvard Jolly, poproszą Radę Miasta o zatwierdzenie 1,5 miliona dolarów na modernizację Williams Park Bandshell.^[18]

The Mahaffey Theater - Duke Energy Center for the Performing Arts to obiekt sztuki widowiskowej i sala koncertowa znajdująca się na nabrzeżu w centrum miasta w St. Petersburgu na Florydzie. Obiekt został po raz pierwszy otwarty 6 maja 1965 r. Posiada 2 031 miejsc siedzących w europejskim stylu pudełkowym, salę balową i widok na zatokę Tampa Bay.

W pobliżu teatru znajdują się takie muzea, jak Muzeum Salvadora Dalí, Muzeum Sztuk Pięknych oraz kilka plaż. Mahaffey gości krajowych i międzynarodowych artystów oraz przedstawienia - broadwayowskie, klasyczne, popowe, rockowe, country, Americana/folk, jazzowe, komediowe, taneczne oraz Florida Orchestra. Związana z teatrem Fundacja Billa Edwardsa na rzecz Sztuki wspiera program "Class Acts", który umożliwia dzieciom w wieku szkolnym obcowanie ze sztukami widowiskowymi poprzez przedstawienia teatralne, a także szkolne programy pomocy i poszerzania wiedzy.^[19]

Most W. Howarda Franklanda jest centralnym mostem przecinającym zatokę Old Tampa Bay z St. Petersburga na Florydzie do Tampy na Florydzie. Jest jednym z trzech mostów łączących hrabstwo Hillsborough z hrabstwem Pinellas; pozostałe to Gandy Bridge i Courtney Campbell Causeway. Most prowadzi przez autostradę Interstate 275 i jest zdecydowanie najbardziej uczęszczanym z mostów w zatoce.

Jesienią 2020 roku rozpoczęły się prace nad przebudową tego mostu z wydzielonymi ścieżkami dla pieszych i rowerzystów, a ich zakończenie planowane jest na koniec 2025 roku. Nowy most będzie znajdował się na północ od istniejącego mostu. Umożliwi to korzystanie ze starego mostu podczas budowy nowego, szerszego mostu. Po ukończeniu budowy nowego mostu istniejący most południowy zostanie przekształcony w pas północny.

Most ten jest często błędnie nazywany mostem Howarda Franklina.^[22]