Saint Paul - atrakcje i zabytki, które warto zobaczyć

Twin City Model Railroad Museum to muzeum kolejnictwa w Saint Paul, w stanie Minnesota, w Stanach Zjednoczonych, które posiada dużą ekspozycję modeli kolejowych. Muzeum ma swoją siedzibę w Saint Paul od 1934 roku, kiedy to rozpoczęło swoją działalność jako klub. W późniejszych latach muzeum założyło swoją siedzibę w Saint Paul Union Depot, a następnie na Bandana Square. W dniu 16 października 2015 r. muzeum ogłosiło, że szuka nowej siedziby. Następnie muzeum ogłosiło, że przeniesie się do nowej siedziby wiosną 2016 roku. Muzeum zostało ponownie otwarte 17 maja 2016 r. w nowej siedzibie przy 668 Transfer Road, Suite 8. Nowa lokalizacja znajduje się na południe od dawnej zajezdni Amtrak Midway, wzdłuż stacji kolejowej Minnesota Commercial.^[1]

Katedra na wzgórzu z widokiem na centrum St. Paul. Katedra Świętego Pawła to rzymskokatolicka katedra w mieście St. Paul, w stanie Minnesota. Jest katedrą Archidiecezji Saint Paul i Minneapolis; współkatedrą jest Bazylika Najświętszej Marii Panny w Minneapolis. Jedna z najbardziej charakterystycznych katedr w Stanach Zjednoczonych, położona na Wzgórzu Katedralnym z widokiem na centrum St. Paul, posiada charakterystyczną kopułę pokrytą miedzią. Poświęcona jest Pawłowi Apostołowi, który jest także imiennikiem miasta St. Obecny budynek został otwarty w 1915 r. jako czwarta katedra archidiecezji nosząca tę nazwę. W dniu 25 marca 2009 r. został uznany przez Konferencję Biskupów Katolickich Stanów Zjednoczonych i Watykan za Narodowe Sanktuarium Apostoła Pawła. Jest to trzecia co do wielkości katedra katolicka i szósty co do wielkości kościół w Stanach Zjednoczonych.^[3]

Obiekt historyczny w Minnesocie. Fort Snelling to dawna fortyfikacja wojskowa i National Historic Landmark w amerykańskim stanie Minnesota, położona na urwisku nad zbiegiem rzek Minnesota i Missisipi. Początkowo obiekt wojskowy nosił nazwę Fort Saint Anthony, ale po zakończeniu budowy w 1825 roku został przemianowany na Fort Snelling.

Armia amerykańska wspierała niewolnictwo w forcie, zezwalając żołnierzom na przyprowadzanie własnych zniewolonych ludzi. Wśród nich byli Afroamerykanie Dred Scott i Harriet Robinson Scott, którzy mieszkali w forcie w latach trzydziestych XIX wieku jako niewolnicy. W latach czterdziestych XIX wieku Scottowie wystąpili z pozwem o wolność, argumentując, że zamieszkiwanie na "wolnym terytorium" czyni ich wolnymi, co doprowadziło do przełomowej sprawy Dred Scott przeciwko Sandfordowi. Niewolnictwo skończyło się w forcie tuż przed powstaniem stanu Minnesota w 1858 roku.

Fort służył jako główne centrum sił rządowych podczas wojny z Dakotami w 1862 roku. Było to również miejsce obozowiska, w którym nie-bojownicy ze wschodnich Dakotów i Ho-chunk oczekiwali na transport łodzią rzeczną w czasie przymusowego wysiedlenia z Minnesoty po zakończeniu działań wojennych. Fort służył jako stacja rekrutacyjna w czasie wojny secesyjnej, wojny hiszpańsko-amerykańskiej i obu wojen światowych, zanim w 1946 roku został po raz drugi wycofany z użytku. Następnie popadł w ruinę, aż w 1965 roku dolny posterunek przywrócono do pierwotnego wyglądu. Wówczas z pierwotnego dolnego słupa pozostały jedynie okrągłe i sześciokątne wieże. Wiele z ważnych budynków górnego posterunku pozostało do dziś, a niektóre z nich nadal są w stanie ruiny.

Historyczny fort znajduje się na niezorganizowanym terytorium Fort Snelling w hrabstwie Hennepin, graniczącym z hrabstwami Ramsey i Dakota.

Obecnie wiele agencji rządowych jest właścicielami części dawnego fortu, a Towarzystwo Historyczne Minnesoty zarządza terenem Historycznego Fortu Snelling. Departament Zasobów Naturalnych Minnesoty zarządza Parkiem Stanowym Fort Snelling u podnóża urwiska. Fort Snelling obejmował niegdyś teren parku. Został on uznany za "skarb narodowy" przez National Trust for Historic Preservation. Zabytkowy fort znajduje się na terenie Narodowego Obszaru Rzeki Missisipi i Rekreacji, jednostki Służby Parków Narodowych.^[4]

Paul, ukończony w 1902 r., pierwotnie pełnił funkcję Urzędu Pocztowego Stanów Zjednoczonych, gmachu sądu i Izby Celnej dla stanu Minnesota. Został zaprojektowany przez Willoughby'ego J. Edbrooke'a, który w latach 1891-92 pełnił funkcję architekta nadzorującego w Departamencie Skarbu USA. Edbrooke zaprojektował wiele obiektów architektury publicznej, z których znaczna część, jak ten budynek, została ukończona po jego śmierci w 1896 roku. Landmark Center znajduje się przy 75 West Fifth Street w Rice Park i jest obecnie centrum kultury i sztuki.

Zewnętrzna część budowli wykonana jest z różowego granitu i pokryta czerwoną dachówką, stromo nachylona, aby odrzucać śnieg i ozdobiona licznymi wieżyczkami, szczytami i lukarnami o stromych, dwuspadowych dachach; cylindryczne wieże narożne ze stożkowymi wieżyczkami zajmują prawie każdą zmianę rzutu. Dwie masywne wieże, w jednej z nich znajduje się zegar. Zewnętrzna strona jest prawie pozbawiona rzeźbionych detali. We wnętrzu znajduje się pięciopiętrowy dziedziniec ze świetlikiem oraz pomieszczenia o sufitach sięgających 20 stóp, wykończone marmurem, rzeźbionym mahoniem i dębem. Architektura romańskiego renesansu przypomina budynek Old Post Office Building Edbrooke'a w Waszyngtonie.

Dziewczyna Johna Dillingera, Evelyn Frechette, Alvin "Creepy" Karpis, "Doc" Barker i inni członkowie gangu Barker-Karpis byli sądzeni w tym budynku, kiedy pełnił on funkcję sądu federalnego.

Sędziowie Walter Henry Sanborn i John B. Sanborn Jr. mieli tu swoje kancelarie w czasie, gdy zasiadali w Sądzie Apelacyjnym Ósmego Okręgu. Sędzia Sądu Najwyższego Stanów Zjednoczonych Harry Blackmun pracował w tym budynku jako urzędnik młodszego Sanborna w latach 1932-33.

W latach 70. grupa obywateli uratowała budynek przed rozbiórką i przywróciła mu dawną świetność. Budynek został wpisany do Krajowego Rejestru Zabytków i ponownie otwarty dla publiczności jako Landmark Center w 1978 roku.

Po kompleksowej renowacji w latach 1972-78, centrum stało się siedzibą wielu znanych organizacji artystycznych z Twin Cities, w tym: American Association of Woodturners i AAW Gallery of Wood Art, Ramsey County Historical Society Gallery and Research Center - zmieniające się wystawy i obszar badań nad tematami związanymi z historią lokalną, The Schubert Club Museum of musical instruments, Landmark Gallery - stałe i czasowe wystawy z kolekcji historii lokalnej, "Uncle Sam Worked Here" - stała interaktywna wystawa otwarta w 2007 r. o działaniach w Landmark Center na przestrzeni jego historii, przestrzeń wystawowa dla muzyki, tańca, teatru i forów publicznych.

Przez pewien czas na piątym piętrze odbywały się zajęcia szkoły średniej St. Paul Conservatory for Performing Artists. Od tego czasu przeniosło się ono na 16 West 5th Street. Obecnie na piątym piętrze mieszczą się biura Forum Kompozytorów Amerykańskich.

Centrum Landmark, którego właścicielem jest hrabstwo Ramsey, jest zarządzane przez Minnesota Landmarks, organizację non-profit. W Landmark Center znajduje się również kawiarnia Anita's Cafe, sklep z pamiątkami Landmarket oraz pięć galerii.^[11]

The Wabasha Street Caves to sala widowiskowa wbudowana w jaskinie z piaskowca znajdujące się na południowym brzegu rzeki Missisipi w centrum Saint Paul w stanie Minnesota. Jaskinie były domem gangsterów, speakeasies, a od 30 lat w każdy czwartek wieczorem odbywa się tu Swing Night z udziałem profesjonalnych Big Bandów i wokalistów, grających muzykę dawnych Big Bandów Tommy'ego Dorseya, Glenna Millera, Counta Basie i Duke'a Ellingtona. Tańce są otwarte dla publiczności i przyciągają tłumy liczące setki osób. Wabasha Street Caves (Jaskinie przy ulicy Wabasha) oferują również wycieczki historyczne oraz wycieczki z tajemnicą morderstwa w tych piaskowcowych jaskiniach w Saint Paul, Minnesota, w pobliżu rzeki Mississippi. Moonlight Serenaders Big Band^[13]

Biura władz lokalnych w Saint Paul. Kapitol Stanu Minnesota jest siedzibą rządu amerykańskiego stanu Minnesota, w jego stolicy Saint Paul. Mieści się tam Senat Minnesoty, Izba Reprezentantów Minnesoty, biuro prokuratora generalnego i biuro gubernatora. W budynku znajduje się także izba Sądu Najwyższego Minnesoty, choć zazwyczaj czynności sądowe odbywają się w sąsiednim Centrum Sądowniczym Minnesoty.

Istniały trzy budynki Kapitolu Stanowego. Obecny budynek został zaprojektowany przez architekta Cassa Gilberta i ukończony w 1905 roku. Na projekt budynku w stylu Beaux-Arts/American Renaissance miały wpływ Światowa Wystawa Kolumbijska w Chicago w 1893 r. oraz Dom Stanowy Rhode Island autorstwa McKim, Mead & White. W latach 2013-2017 budynek przeszedł gruntowną renowację. Obejmowała ona wymianę istniejącej infrastruktury, dodanie nowych systemów mechanicznych, wymianę lub naprawę dziesiątek tysięcy kawałków marmuru na zewnątrz, czyszczenie historycznych obrazów, murali i rzeźb oraz dodanie elementów zapewniających bezpieczeństwo i dostępność.

Budynek jest usytuowany na terenie kampusu, którego południową część zajmuje Capitol Mall, zachodnią - Leif Erikson Park, a wschodnią - Judicial Plaza. Na tych terenach zielonych znajdują się różne pomniki i miejsca pamięci.^[14]

Minnesota History Center to muzeum i biblioteka, które służą jako siedziba Towarzystwa Historycznego Minnesoty. Znajduje się ono w pobliżu centrum Saint Paul w stanie Minnesota i jest uważane za jeden z najlepszych budynków publicznych w Minnesocie.

Centrum Historii znajduje się przy Kellogg Boulevard, pomiędzy rzeką Missisipi a Kapitolem Stanu Minnesota. Przed wybudowaniem tego budynku w 1992 r. Towarzystwo Historyczne Minnesoty (MNHS) zajmowało obecny budynek Minnesota Judicial Center, który został wybudowany dla Towarzystwa w 1917 r. Wcześniej MNHS mieściło się w podziemiach Kapitolu Stanowego. Wcześniej MNHS mieściło się w piwnicach Kapitolu Stanowego.

W Centrum odbywają się koncerty, występy taneczne, wykłady, konferencje, spotkania, kolacje, kampanie polityczne, nabożeństwa żałobne, przyjęcia, imprezy i wesela; każdego roku Centrum Historii odwiedza aż 75 000 uczniów.^[15]

Smith Avenue High Bridge lub High Bridge to odwrócony most łukowy, który przenosi Minnesota State Highway 149 i Smith Avenue nad rzeką Mississippi w Saint Paul, Minnesota, Stany Zjednoczone. Został zbudowany i otwarty w 1987 roku kosztem 20 milionów dolarów. Jest to najwyższy most w St. Paul - wysokość pomostu wynosi 160 stóp, a prześwit pod nim 149 stóp.

Obecny most zastąpił żelazny most kratownicowy Warrena o długości 2770 stóp (840 m), zbudowany w 1889 roku. W 1904 roku oryginalny most został częściowo zniszczony przez tornado lub silną burzę, a pięć najbardziej wysuniętych na południe przęseł musiało zostać odbudowanych. Z niewielkimi zmianami służył przez prawie sto lat, ale w 1977 r. inspekcja wykazała nieodwracalne wady konstrukcyjne. Departament Transportu stanu Minnesota wprowadził ograniczenia wagowe na moście, aż został on zamknięty w 1984 roku i rozebrany w 1985 roku. Ozdobne elementy żelazne na zastępczym moście zostały wykonane przy użyciu żelaza ze starego mostu. Pierwszy most został wpisany do Narodowego Rejestru Zabytków w 1981 r., a w 1988 r. został usunięty z listy.

W lutym 2008 r. tygodnik City Pages z Twin Cities opublikował artykuł o długiej historii samobójstw na moście. Artykuł zawierał świadectwo osoby, która przeżyła samobójstwo, skacząc z mostu.

Most został zamknięty we wrześniu 2017 r. w związku z przebudową poszycia. Został ponownie otwarty dla ruchu po południu 21 listopada 2018 roku.^[16]

The Turf Club to bar, restauracja i miejsce muzyczne w Saint Paul, Minnesota, Stany Zjednoczone. Turf Club, pierwotnie sala taneczna z lat 40., od lat 90. cieszy się popularnością wśród zespołów z Twin Cities, co stanowi wyraźny kontrast w stosunku do lat poprzednich, kiedy to większość lokalnych zespołów grała tylko w lokalach w Minneapolis. Klub stał się także ważnym miejscem dla krajowych i międzynarodowych tras koncertowych. Japoński zespół indie-rockowy Shonen Knife zagrał w Turf Clubie swój tysięczny koncert.

Turf Club został sprzedany właścicielom First Avenue pod koniec 2013 roku. Lokal może pomieścić około 350 osób. W piwnicach klubu znajduje się mniejszy bar i miejsce do występów, Clown Lounge, w którym odbywają się koncerty jazzowe. Turf Club znajduje się po północnej stronie University Avenue w pobliżu Snelling Avenue i naprzeciwko stacji kolejki miejskiej Snelling Avenue na zielonej linii. W 2014 r. klub przeszedł gruntowny remont, w tym modernizację systemu nagłośnienia i przywrócenie muralu przedstawiającego pięć koni wyścigowych, który przez dziesięciolecia był zapomniany i ukryty za zasłonami.

Budynek był zamknięty przez ponad rok w latach 2020-2021 z powodu pandemii COVID-19, a także doznał szkód spowodowanych przez ogień i wodę podczas niepokojów społecznych związanych z protestami George'a Floyda w 2020 roku, co wymagało wielomiesięcznych napraw. Turf Club został ponownie otwarty na koncerty w lipcu 2021 roku.^[17]

Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny został poświęcony w 1874 roku i jest najstarszym istniejącym kościołem w Saint Paul. Znajduje się przy 51 West Seventh Street, w centrum Saint Paul. Budynek jest wpisany na listę National Register of Historic Places.

Parafia została założona w 1856 r. przez biskupa Josepha Crétina. Paul służyła głównie francuskim i irlandzkim osadnikom, którzy odprawiali nabożeństwa po łacinie i wygłaszali kazania w swoich językach. Pierwszy budynek był zwykłą kamienną budowlą z drewnianą wieżą przy West Ninth Street. Proboszczem założycielem był ksiądz George Keller. Po przeniesieniu ks. Kellera do Faribault w stanie Minnesota w 1858 r., parafię obsługiwali księża i bracia z opactwa św. Jana (Zakon św. Benedykta) w Collegeville w stanie Minnesota.

W 1869 r. parafia rozrosła się do rozmiarów małej kaplicy i pilnie potrzebny był nowy budynek. Budowa kościoła została zlecona przez ówczesnego arcybiskupa Johna Irelanda, który chciał, aby rosnąca w mieście populacja niemieckich imigrantów katolickich miała swoją własną parafię. Kościół został zbudowany w stylu romańskim z wapienia Lake Superior przez niemieckich katolików i podobno był wzorowany na kościele Ludwigskirche w Monachium. Architekt, Joseph Reidel, był nadwornym architektem rodziny Wittelsbachów z Bawarii w Niemczech. Według planów bawarskiego architekta Józefa Reidla został zbudowany przez Niemców w latach 1869-1874 w stylu neoromańskim, z murem kamiennym w stylu Lake Superior.

Wystrój wnętrza kościoła pozostał w zasadzie niezmieniony od końca XIX wieku. Figura Najświętszej Maryi Panny w ołtarzu głównym pochodzi z pierwszego kościoła. Jana Chrzciciela, św. Józefa i św. Wawrzyńca, gobeliny Dobrego Samarytanina oraz Stowarzyszenia św. Piotra i Klemensa, a także inne dzieła sztuki.

W miarę rozwoju parafii wyodrębniło się pięć kościołów-córek: Najświętszego Serca, św. Franciszka Salezego, św. Mateusza, kościół św. Agnieszki i kościół św. Bernarda.^[20]

Kościół św. Kolumby to rzymskokatolicki kościół w Saint Paul, w stanie Minnesota, w Stanach Zjednoczonych. Parafia została założona w dzielnicy Hamline-Midway w 1915 roku. Po okresie wyżu demograficznego w połowie XX wieku, kościół rozrastał się i potrzebował nowego budynku. Ówczesny pastor Michael Casey zlecił architektowi Barry'emu Byrne'owi zaprojektowanie i wybudowanie budynku. Byrne mieszkał w Chicago, a jego formalna edukacja zakończyła się na dziewiątej klasie. Byrne pracował pod kierunkiem Franka Lloyda Wrighta i był związany ze szkołą architektury preriowej, a później zwrócił się w stronę architektury ekspresjonistycznej. Byrne zaprojektował ten budynek w późniejszym okresie swojej kariery.

Kościół z 1949 r. jest bardzo podobny do kościoła św. Franciszka Ksawerego w Kansas City, Missouri, który również został zaprojektowany przez Byrne'a. Pastor Michael Casey kazał zbudować dzwonnicę, która wyglądem przypomina irlandzką okrągłą wieżę. Wnętrze kościoła zbudowane jest z dwóch nakładających się na siebie okręgów. W ten sposób powstało eliptyczne wnętrze, a nad głową profil przypominający rybę. Ryba jest jednym z najwcześniejszych symboli chrześcijaństwa, a konstrukcja kształtu kościoła była niewątpliwie zamierzona. Warto wspomnieć o ilości światła dostępnego we wnętrzu budynku. Wewnątrz znajdują się ponad 24 szczelinowe okna, które wpuszczają do środka naturalne światło. Lekkość wnętrza kontrastuje z ciężką betonową konstrukcją zewnętrzną. We wnętrzu kościoła znajduje się podświetlana wnęka przy suficie. Larry Millett, krytyk architektury z Twin Cities, uważa, że ołtarz jest zbyt mały w stosunku do dużego wnętrza budynku. Vincent Michael również uważa, że ołtarz jest za mały w porównaniu z wielkością nawy głównej.

W przeciwieństwie do kościoła św. Franciszka Ksawerego drzwi wejściowe są wykonane z metalu, a nie z polerowanego szkła. Michael Vincent uważa, że nadal pozostawia to wrażenie pustki pod dzwonnicą. Aby stworzyć wewnętrzny kształt, ściany zewnętrzne są zakrzywione. Wykonano je z wapienia. Jest w nich dużo betonu, który został opisany jako "tour de force" betonu. Kilka elementów kościoła jest postrzeganych jako wyjątkowe ze względu na ich połączenie. Millett uważa, że szczeliny w dzwonnicy, granitowe krzyże wmurowane w ściany zewnętrzne i metal na drzwiach wejściowych stanowią szczególną grupę.

Millett opisuje ten budynek jako "szczytowy punkt nowoczesnej architektury kościelnej w Twin Cities" i zauważa, że jest on oderwany od wielu norm religijnych i architektonicznych. Inni krytycy zauważają, że ma on kształty i porządek, które przeczą ortodoksyjnym oczekiwaniom.^[21]

Christ Lutheran Church on Capitol Hill to kongregacja Kościoła Ewangelicko-Luterańskiego w Ameryce w dzielnicy Thomas-Dale w Saint Paul w stanie Minnesota w Stanach Zjednoczonych.

Ceglany kościół, zbudowany w latach 1909-1915, został nietypowo zaprojektowany w stylu Beaux-Arts przez firmę Buechner & Orth, tak aby harmonizował z pobliskim Kapitolem Stanowym Minnesoty. Kościół jest wpisany do Krajowego Rejestru Zabytków (National Register of Historic Places).

Najstarsza część budynku, strona północna, została zbudowana w 1909 roku. Główny budynek kościoła, zwrócony w stronę University Avenue, został zbudowany w 1915 r. z żółtej cegły.

Główna fasada budynku jest symetryczna, z klasycystycznym frontonem wspartym na jońskich kolumnach i pilastrach, flankowanych przez wieże dzwonnicze. W latach 1962-63 wybudowano skrzydło biurowe, w którym obecnie mieści się Synod rejonu Saint Paul ELCA.

Zgromadzenie zostało formalnie zorganizowane w 1868 r. jako Skandynawskie Luterańskie Towarzystwo Kościelne. Jeszcze w tym samym roku zmieniono nazwę z "Towarzystwo" na "Zgromadzenie". W 1869 roku zmieniono nazwę na Norweski Kościół Ewangelicko-Luterański. Początkowo nabożeństwa odbywały się w domach członków, w budynku sądu hrabstwa Ramsey oraz w niemieckim zborze Zion Evangelical Lutheran Church przy East 9th i Rosabel Street.

W 1870 roku kongregacja wybudowała własny budynek na południowo-zachodnim rogu ulic L'Orient i Mt. Airy. Piaszczyste podłoże w tym miejscu wymagało regularnej konserwacji, aby budynek nie zsuwał się ze wzgórza. W 1875 r. budynek został przeniesiony na ulicę 13th i Canada.

W 1904 r. pastor S.T. Reque rozpoczął 37-letnią kadencję, a w 1909 r. zakupiono obecny teren przy Park Street i University Avenue. Architekt, firma Buechner & Orth, wybrał styl architektoniczny pasujący do sąsiedniego Kapitolu Stanu Minnesota. W Wigilię 1911 r. ukończono piwnicę nowego budynku i przeznaczono ją na miejsce nabożeństw. Górny kościół został poświęcony 5 grudnia 1915 roku.

Kilka lat później nazwa kongregacji została zmieniona na "Christ Lutheran Church". W 1962 r. dodano słowa "on Capitol Hill", aby podkreślić bliskość siedziby władz stanowych.

Liczba ochrzczonych osiągnęła najwyższy poziom w 1944 roku - 1198 osób. Pastor w latach 1939-1952, ks. Joseph Simonson, służył jako kapelan Senatu Minnesoty przez 10 lat, zanim został mianowany przez prezydenta Eisenhowera ambasadorem w Etiopii. Doprowadziło to do wizyty cesarza Etiopii Haile Selassie w Christ Lutheran Church w czerwcu 1954 roku. Cesarz podarował zgromadzonym krzyż procesyjny, identyczny z tym, który został podarowany Katedrze Narodowej.

W latach osiemdziesiątych XX wieku w sąsiedztwie kościoła nastąpił napływ imigrantów i uchodźców z Azji Południowo-Wschodniej i Afryki. W odpowiedzi na te zmiany demograficzne kongregacja powołała do życia Duszpasterstwo Azji Południowo-Wschodniej, które zajęło się potrzebami tej nowej populacji.^[23]

Narodowy Obszar Rzeki Missisipi i Rekreacji to 72-milowy i liczący 54 000 akrów chroniony korytarz wzdłuż rzeki Missisipi w metropolii Minneapolis-Saint Paul w amerykańskim stanie Minnesota, od miast Dayton i Ramsey do Hastings w dole rzeki. Ten odcinek górnego biegu rzeki Missisipi obejmuje zasoby przyrodnicze, historyczne, rekreacyjne, kulturowe, krajobrazowe, naukowe i gospodarcze o znaczeniu krajowym. Obszar ten jest jedynym parkiem narodowym poświęconym wyłącznie rzece Missisipi. Narodowy Obszar Rzeki Missisipi i Rekreacji jest czasem oznaczany skrótem MNRRA lub MISS, czteroliterowym kodem nadanym temu obszarowi przez Służbę Parków Narodowych. Mississippi National River and Recreation Area jest sklasyfikowana jako jedna z czterech rzek narodowych w Stanach Zjednoczonych i pomimo swojej nazwy nie jest technicznie jednym z 40 narodowych obszarów rekreacyjnych.^[28]

Alexander Ramsey House to zabytkowy dom-muzeum w Saint Paul w stanie Minnesota w Stanach Zjednoczonych; dawna rezydencja Alexandra Ramseya, który pełnił funkcję pierwszego gubernatora Terytorium Minnesoty i drugiego gubernatora stanu Minnesota. W 1969 r. budynek został wpisany do Krajowego Rejestru Zabytków (National Register of Historic Places). Jest także jednym z elementów składowych Irvine Park Historic District.

Znajduje się on przy 265 Exchange Street South w dzielnicy Irvine Park, która była jedną z pierwszych modnych dzielnic w Minnesocie. Dom, zaprojektowany przez znanego architekta z początków Minnesoty, Monroe Sheire'a, jest jednym z najlepiej zachowanych domów wiktoriańskich w kraju, z rzeźbioną stolarką z orzecha włoskiego, marmurowymi kominkami, kryształowymi żyrandolami i wieloma oryginalnymi meblami.

Rodzina Ramseyów rozpoczęła budowę domu w 1868 roku, wprowadzając takie innowacje, jak grzejniki z ciepłą wodą, oświetlenie gazowe oraz bieżącą ciepłą i zimną wodę, a kiedy w 1872 roku ukończono budowę, całkowity koszt wyniósł prawie 41 000 dolarów. Aby wyposażyć dom, żona Ramseya, Anna, zapełniła dwa wagony skrzyniowe modnymi i drogimi meblami w stylu renesansowym ze sklepu A.T. Stewart Company Store w Nowym Jorku, które przywiozła do domu w Minnesocie.

Córka Ramseyów, Marion, poślubiła Charlesa Furnessa podczas hucznego wesela w salonie w 1875 roku.

15-pokojowy dom pozostał w rodzinie Ramseyów aż do śmierci ostatniej żyjącej wnuczki Alexandra Ramseya, Anity, w 1964 roku. Dom i jego zawartość przekazano Towarzystwu Historycznemu Minnesoty, które obecnie prowadzi w nim muzeum, a zwiedzanie odbywa się przez cały rok. Organizowane są specjalne programy, takie jak "Wiktoriańskie Boże Narodzenie w Domu Ramseyów", podczas których dom jest dekorowany na święta, a zwiedzający mogą dowiedzieć się, jak Ramseyowie przygotowywali się i obchodzili Boże Narodzenie. Zwiedzający mogą zobaczyć stół jadalny zastawiony porcelaną i kryształami należącymi do rodziny oraz choinkę ozdobioną własnoręcznie wykonanymi ozdobami.^[29]

Minnesota Transportation Museum to muzeum transportu w Saint Paul, w stanie Minnesota, w Stanach Zjednoczonych.

MTM zarządza kilkoma zabytkowymi obiektami transportowymi w Minnesocie i jednym w Wisconsin. Muzeum aktywnie angażuje się w ochronę historii lokalnych kolei, autobusów i tramwajów.

MTM powstało w 1962 r., aby uratować tramwaj zbudowany i eksploatowany przez Twin City Rapid Transit (TCRT) w Minneapolis-St. Wielu z pierwszych członków muzeum należało wcześniej do Stowarzyszenia Miłośników Kolei Minnesoty (Minnesota Railfans Association), które od lat 40. do 60. organizowało wycieczki miłośników kolei.

W latach 2004-2005 działalność tramwajowa organizacji przekształciła się w Muzeum Tramwajów Minnesoty, a parowiec Minnehaha, zbudowany pierwotnie przez TCRT w stylu podobnym do tramwajów, stał się główną atrakcją Muzeum Jeziora Minnetonka.^[30]

College of Visual Arts w Saint Paul, Minnesota, Stany Zjednoczone, był prywatnym, akredytowanym, czteroletnim college'u sztuki i projektowania oferującym stopień Bachelor of Fine Arts w sztukach pięknych, projektowaniu graficznym, ilustracji i fotografii. Stopień sztuk pięknych oferował koncentracje w rysunku, malarstwie, grafice i rzeźbie.

CVA rozpoczęła działalność jako jedno z pierwszych środowisk edukacyjnych w Twin Cities, zaprojektowanych specjalnie po to, by rozpalać kreatywność artystów i projektantów. CVA była jedną z niewielu uczelni artystycznych i projektowych w Stanach Zjednoczonych, które zapewniały edukację artystyczną osadzoną w sztukach wyzwolonych. Przy zapisach około 200 studentów i 50 osobowym wydziale, CVA oferowała niski stosunek liczby studentów do liczby nauczycieli. Była to jedna z dwóch prywatnych uczelni artystycznych i projektowych w Minnesocie. W styczniu 2013 roku uczelnia ogłosiła, że jej drzwi zostaną zamknięte na zawsze w czerwcu. Prezydent Ann Ledy złożyła rezygnację 23 stycznia 2013 roku, a dr Susan Short pełniła funkcję p.o. prezydenta do czasu zamknięcia uczelni 30 czerwca 2013 roku.^[31]

Indian Mounds Regional Park to park publiczny w Saint Paul w stanie Minnesota w Stanach Zjednoczonych, w którym znajduje się sześć prehistorycznych kopców grobowych rdzennych Amerykanów z widokiem na rzekę Missisipi. Najstarsze kopce zostały zbudowane 1500-2000 lat temu przez ludność tradycji Hopewell. Później grzebali w nich swoich zmarłych także Dakotańczycy z plemienia Mdewakanton. Co najmniej 31 kolejnych kopców zostało zniszczonych przez zabudowę pod koniec XIX wieku. Były to najwyższe kopce rdzennych Amerykanów w Minnesocie i Wisconsin, stanowiące jedno z najbardziej wysuniętych na północny zachód stanowisk Hopewelliów w Ameryce Północnej. Park Regionalny Indian Mounds jest częścią składową Narodowego Obszaru Rzeki Missisipi i Rekreacji, jednostki Systemu Parków Narodowych. Zespół kopców został wpisany do Krajowego Rejestru Zabytków. Dokument nominacyjny z 2014 r. zawiera opis archeologii i kontekstu.^[32]

Ratusz w Saint Paul i gmach sądu hrabstwa Ramsey, znajdujące się przy 15 Kellogg Boulevard West w Saint Paul, w hrabstwie Ramsey, w amerykańskim stanie Minnesota, to dwudziestopiętrowy wieżowiec w stylu Art Deco ukończony w 1932 roku. Wybudowany w czasach Wielkiego Kryzysu, kiedy panowało wysokie bezrobocie i spadały ceny, budżet budynku, wynoszący cztery miliony dolarów, nie został w pełni wykorzystany, a jakość materiałów i rzemiosła była wyższa niż początkowo zakładano. Na zewnątrz zastosowano gładki wapień indyjski w stylu Art Deco, znanym jako "American Perpendicular", zaprojektowanym przez firmy Thomas Ellerbe & Company z Saint Paul i Holabird & Root z Chicago, a zainspirowanym przez fińskiego architekta Eliela Saarinena. Pionowe rzędy okien są połączone gładkimi, płaskimi, czarnymi spandrelami. Nad wejściem na Fourth Street i po bokach wejścia na Kellogg Boulevard znajdują się płaskorzeźby wyrzeźbione przez Lee Lawrie.

Wystrój wnętrz w stylu "Zigzag Moderne" czerpał inspirację z Międzynarodowej Wystawy Sztuk Dekoracyjnych i Przemysłowych "Exposition Internationale des Arts Décoratifs et Industriels Modernes", która promowała delikatną ornamentykę i zmysłowe krzywizny. W sali Memorial Hall posadzka z białego marmuru kontrastuje z trzypiętrowymi filarami z czarnego marmuru prowadzącymi do sufitu pokrytego złotem. Na końcu sali znajduje się ważący 60 ton, mierzący 11,6 m (38 stóp) indyjski Bóg Pokoju z białego onyksu, wykonany przez Carla Millesa (później przemianowany na Wizję Pokoju). Inne elementy wyposażenia to stolarka wykonana z dwudziestu trzech różnych gatunków drewna oraz pięć różnych rodzajów importowanego marmuru. Murale zostały namalowane przez Johna W. Nortona, a sześć drzwi windy z brązu wykonał Albert Stewart.^[33]

Robert Street Bridge to żelbetowy most wieloprzęsłowy przecinający rzekę Missisipi w centrum Saint Paul, w stanie Minnesota, w Stanach Zjednoczonych. Most jest godny uwagi ze względu na swoją złożoną konstrukcję, która była konieczna, aby pomieścić ruch na rzece, pionowo podnoszony most kolejowy Union Pacific St. Paul przechodzący pod nim pod kątem oraz drogi w śródmieściu St. Paul. Most wyróżnia się także monumentalnym żelbetowym łukiem tęczowym. Łuk tęczowy nie tylko zapewnia wysokość 62 stóp nad rzeką, ale także stanowi ważny akcent estetyczny. Most został zbudowany w latach 1924-1926 przez firmę Fegles Construction Company, Ltd. i zaprojektowany przez Toltz, King & Day. W 1989 r. most został wpisany do Krajowego Rejestru Zabytków (National Register of Historic Places). Nazwa mostu i ulicy Robert Street pochodzi od nazwiska kapitana Louisa Robertsa, znanego francusko-kanadyjskiego kapitana żeglugi rzecznej, biznesmena i wczesnego osadnika w Saint Paul, MN.

Most został oddany do użytku na początku lat dwudziestych XX wieku w celu zastąpienia kutego przęsła, zbudowanego pierwotnie w latach 1884-1885, które stało się przestarzałe z powodu rosnącego natężenia ruchu. Inżynierowie, którzy zaprojektowali most, musieli pokonać kilka przeszkód. Paul, Minneapolis and Omaha Railway, St. Paul Union Depot oraz głównej linii Chicago Great Western Railway. Inżynierowie musieli także zapewnić odpowiedni prześwit nad rzeką, zgodnie z ówczesnymi wytycznymi Departamentu Wojny Stanów Zjednoczonych. Paul i przechodzić przez ruchliwą dzielnicę produkcyjną na południowym krańcu mostu. Wymagania te podyktowały lokalizację prawie każdego pomostu. W rezultacie most został zaprojektowany jako kombinacja beczkowatych i żebrowych przęseł bocznych oraz łuku tęczowego w przęśle środkowym.

Jednym z członków ekipy budującej most był Warren Burger, przyszły przewodniczący Sądu Najwyższego Stanów Zjednoczonych.^[35]