Paducah - atrakcje i zabytki, które warto zobaczyć

National Quilt Museum, znajdujące się w Paducah w stanie Kentucky, to muzeum sztuki, w którym prezentowane są dzieła sztuki włókienniczej i quiltingu z całego świata. Muzeum zostało uznane przez USA Today za jedno z najlepszych na świecie miejsc do prezentowania quiltów. To muzeum włókiennicze wspiera lokalnych i doświadczonych quilterów, organizując warsztaty i inne zajęcia edukacyjne.

Narodowe Muzeum Kołder zostało założone przez Billa i Meredith Schroederów z Paducah i otwarte dla publiczności 25 kwietnia 1991 roku. Jest to jedyne muzeum poświęcone współczesnym kołtunom i twórcom kołder. Główna galeria poświęcona jest rotacyjnemu wyborowi z kolekcji muzeum liczącej ponad 600 kołder. W dwóch pozostałych galeriach przez cały rok prezentowane są zmieniające się wystawy sztuki włókna. Założycielką muzeum była Victoria Faoro, dyrektor wykonawczy. W muzeum znajduje się również wystawa objazdowa, na którą składają się kołdry i sztuka włókna.

Ponadto muzeum oferuje możliwości edukacyjne dla dorosłych i dzieci na wszystkich poziomach zaawansowania. W 1993 r. muzeum było gospodarzem pierwszego Forum Pikarzy Afroamerykańskich, a w 1995 r. zorganizowało "Gatherings" - wystawę i konferencję poświęconą projektom dokumentacji kołder zrealizowanym w całym kraju.

Muzeum zostało uhonorowane w maju 2008 r., kiedy Kongres Stanów Zjednoczonych nadał mu tytuł Narodowego Muzeum Pikowania Stanów Zjednoczonych. May Louise Zumwalt, była dyrektor wykonawcza muzeum, powiedziała: "Choć nie oznacza to, że będziemy otrzymywać fundusze krajowe, to jednak uznaje, że jesteśmy muzeum kołder o znaczeniu krajowym". Takie wyróżnienie przynosi dodatkową uwagę i pomaga zwiększyć liczbę zwiedzających. Rocznie muzeum odwiedza średnio 40 000 osób.

W czerwcu 2011 r. pisarz i konsultant Frank W. Bennett został dyrektorem naczelnym muzeum.^[1]

Lloyd Tilghman Memorial to historyczny pomnik znajdujący się w Paducah w stanie Kentucky, upamiętniający syna Lloyda Tilghmana, generała brygady Konfederackich Stanów Zjednoczonych Ameryki, który zginął w bitwie pod Champion Hill w maju 1863 roku.

Lloyd Tilghman pochodził z Maryland i mieszkał w Paducah w latach 1852-1861. Wstąpił do armii konfederackiej 5 lipca 1861 r. w stopniu pułkownika, ale już w październiku następnego roku został awansowany na generała. Jako następca innego generała został odpowiedzialny za budowę Fortu Henry i Fortu Donelson, ale nie był w stanie powstrzymać budowy słabego militarnie Fortu Henry, dopóki nie było za późno. Został wzięty do niewoli w bitwie o Fort Henry i nie powrócił do służby aż do jesieni następnego roku, co doprowadziło do jego śmierci podczas kampanii w Vicksburgu.

W 1909 r. postanowiono uczcić pamięć Tilghmana. Synowie Tilghmana, Frederick i Sidell, oraz United Daughters of the Confederacy wspólnie zapłacili za budowę pomnika: bracia - 10 000 dolarów, a UDC - 5 000 dolarów.

Pomnik został wykonany przez Henry'ego Hudsona Kitsona, mieszkańca Bostonu w stanie Massachusetts, który wyemigrował z Anglii. Posąg przedstawiający Tilghmana wykonany jest z brązu i znajduje się na cokole z różowego granitu oraz podstawie. Całkowita wysokość posągu wynosi 12 stóp. Obie podstawy mają kształt kwadratów o wymiarach 17 stóp i 25 stóp. Historyczny znak w tym miejscu został umieszczony przez klasę Augusta Tilghman High School z 1929 roku.

17 lipca 1997 r. był jednym z sześćdziesięciu jeden różnych pomników wojny secesyjnej w Kentucky, wpisanych do Krajowego Rejestru Miejsc Historycznych w ramach programu Civil War Monuments of Kentucky Multiple Property Submission. W pobliżu znajduje się jeszcze jeden pomnik z tej listy - Pomnik Konfederatów w Paducah. Dom Tilghmana w Paducah również znajduje się w Krajowym Rejestrze, a obecnie służy jako muzeum.^[5]

Fort Anderson w Paducah, w stanie Kentucky, był miejscem bitwy pod Paducah. Pierwotnie był składem zaopatrzenia, a następnie został przebudowany na fort z siedmioma działami. Fort Anderson miał 400 stóp długości i biegł 160 stóp w kierunku rzeki Ohio, otoczony od zachodu, północy i południa 50-stopowymi rowami wypełnionymi wodą. Fortem dowodził pułkownik Stephen G. Hicks, dowódca federalny. W forcie przebywało 665 ludzi.

W marcu 1864 r. konfederacki generał-major Nathan Bedford Forrest wyruszył z Columbus w stanie Missisipi z siłami liczącymi mniej niż 3 000 ludzi w wielozadaniową ekspedycję (rekrutacja, reoutfit, rozpraszanie Jankesów itp.) do zachodniego Tennessee i Kentucky. Do Paducah dotarł 25 marca i szybko zajął miasto. Kawaleria zaczęła niszczyć niepotrzebne zapasy, a zabierała to, co chciała, głównie konie i muły.

Fort Anderson był dowodzony przez oficerów Unii, płk. Stephena G. Hicksa i por. komandora Jamesa W. Shirka. Mieli oni wsparcie dwóch kanonierek na rzece Ohio i odmówili poddania się.

Forrest wysłał wiadomość do Hicksa z prośbą o bezwarunkową kapitulację. List brzmiał następująco: Pułkowniku: Dysponując siłami wystarczającymi do zdobycia waszych dzieł i zredukowania tego miejsca, a także chcąc uniknąć niepotrzebnego rozlewu krwi, żądam poddania fortu i oddziałów wraz z całym mieniem publicznym. Jeśli się poddacie, będziecie traktowani jak jeńcy wojenni, ale jeśli będę musiał szturmować wasze dzieła, nie spodziewajcie się żadnej ćwiartki. N.B. Forrest, generał major, dowódca wojsk konfederackich.

Pułkownik Hicks odpowiedział własnym listem, w którym czytamy: Sir: W tej chwili otrzymałem Pański list z dnia dzisiejszego, w którym żąda Pan bezwarunkowej kapitulacji sił pod moim dowództwem. Mogę odpowiedzieć, że zostałem tu umieszczony przez rząd, aby bronić tego posterunku, i w tym, jak również we wszystkich innych rozkazach moich przełożonych, czuję się w obowiązku jako honorowy oficer być posłusznym. Muszę zatem z szacunkiem odmówić poddania się, czego Pan może zażądać. S.G. Hicks, pułkownik, dowódca posterunku

W rezultacie 25 marca 1864 r. o godz. 4.30 Forrest wydał rozkaz do szarży. Dowodzeni przez pułkownika Alberta P. Thompsona z Paducah konfederaccy kawalerzyści ruszyli na fort. Zostali ostrzelani strzałami i kanistrami z nowo przerobionych kanonierek. Wycofali się, po czym zaatakowali ponownie, ale spotkali się z równie silną zaporą. Konfederaci weszli do domów znajdujących się w pobliżu fortu i rozpoczęli ostrzał pod osłoną domów. Generał Forrest wydał rozkaz przerwania ognia.

Choć uważa się to za zwycięstwo Konfederatów, nie był to konflikt, który wprowadził jakiekolwiek trwałe zmiany.^[6]