Reggio nell’Emilia - atrakcje i zabytki, które warto zobaczyć

Teatro Municipale to teatr w Reggio Emilia, w północnych Włoszech. Po zniszczeniu przez pożar w kwietniu 1851 roku Teatro Cittadella z 1741 roku, nowy teatr został zaprojektowany przez architekta Cesare Costę i zbudowany w stylu neoklasycznym w latach 1852-1857. Jego inauguracja odbyła się 21 kwietnia 1857 roku, kiedy to miejscowy kompozytor Achille Peri wystawił Vittor Pisani.

Jest to najważniejszy teatr publiczny miasta. Znajduje się w jego historycznym centrum, obok parku publicznego i mniejszego, niedawno wybudowanego teatru Teatro Ariosto. Odbywają się w nim koncerty, przedstawienia operowe i baletowe, natomiast przyległy, mniejszy i niedawno wybudowany Teatro Ariosto służy jako bardziej kameralna scena dla przedstawień dramatycznych. Teatr ma prostokątną podstawę o wymiarach 80 x 43,60 m i zajmuje powierzchnię 3763 metrów kwadratowych. Widownia może pomieścić 1150 osób. Posiada 56 garderób dla artystów i 16 przedpokoi. Sala koncertowa ma kształt elipsy i mieści 106 lóż rozmieszczonych na czterech poziomach, a także lożę królewską i galerię. Freski na suficie są dziełem miejscowego artysty Domenico Pellizziego. Kurtynę namalował Alfonso Chierici.

Zewnętrzna część budynku składa się z 12 kolumn toskańskich wykonanych z granitu na parterze, natomiast na pierwszym piętrze znajduje się 13 okien rozstawionych na kolumnach jońskich. Na szczycie budynku znajdują się posągi wykonane przez rzeźbiarzy: Prudenzio Piccioli, Ilario Bedotti, Giovanni Chierici, Antonio Ilarioli, Attilio Rabaglia.^[4]

Bazylika San Prospero to starożytny kościół w centrum Reggio Emilia we Włoszech.

Kościół w tym miejscu, znany jako San Prospero di Castello, znajdujący się wewnątrz murów miejskich, znany jest sprzed 997 roku. Kościół i przylegająca do niego dzwonnica były wielokrotnie przebudowywane. W 1514 r. kościół, który był w ruinie, został zburzony, a w 1527 r. wzniesiono nowy, zaprojektowany przez Lucę Cortiego i Matteo Florentino. Pomniejsze kaplice dobudowywano do 1543 r., kiedy to bazylika została ponownie konsekrowana. W latach 1536-1570 Cristoforo Ricci i Giulio Romano dokonali poważnych zmian w dzwonnicy. Fasada kościoła pozostała nieukończona do czasu jej ukończenia w latach 1748-1753 według projektu Giovanniego Battisty Cattaniego. Podczas gdy posągi na fasadzie są współczesne projektowi Cattaniego, na podeście przed kościołem umieszczono sześć lwów (1501), wyrzeźbionych w różowym marmurze przez Gaspare Bigi, które miały być podstawą kolumn portyku planowanego na froncie kościoła.

We wnętrzu znajdują się dzieła sztuki autorstwa Giovanniego Giaroli, Michała Anioła Anselmiego, Denisa Calvaerta, Ludovica Carracciego i Tommasa Lauretiego. W ołtarzu znajdują się ołtarze autorstwa Alessandra Tiariniego i Francesco Stringi. Wśród rzeźbiarzy, których prace znajdują się w kościele, są Bartolomeo Spani (nagrobek Rufino Gablonety (1527) nad wejściem) i Prospero Spani (il Clemente), który wyrzeźbił Madonnę w prawym transepcie. W prezbiterium znajduje się cykl obrazów Camillo Procacciniego i Bernardino Campi. W absydzie znajduje się fresk przedstawiający Sąd Ostateczny autorstwa Procacciniego.

W kaplicy rodziny Pratonero w tym kościele znajdował się niegdyś obraz Correggio Narodzenie (La Notte) (1522), który obecnie znajduje się w Galerii Drezdeńskiej. W 1640 r. obraz został wywieziony z kaplicy przez książąt Modeny do ich prywatnej kolekcji, co było świętokradztwem, które wywołało lokalne poruszenie. Kopię wykonano w zastępstwie.^[5]

Collezione Maramotti to prywatna kolekcja sztuki współczesnej Achille Maramottiego, założyciela firmy Max Mara. Mieści się w dawnej siedzibie firmy w Reggio Emilia, w regionie Emilia Romagna w środkowych Włoszech, przebudowanej w tym celu przez brytyjskiego architekta Andrew Hapgooda. Zawiera około dwustu prac i jest otwarta dla zwiedzających wyłącznie po wcześniejszym umówieniu się. Organizowane są tam również wystawy czasowe.

Wśród artystów reprezentowanych w kolekcji są Vito Acconci, Francis Bacon, Basquiat, Alberto Burri, Francesco Clemente, Tony Cragg, Tano Festa, Lucio Fontana, Piero Manzoni, Mario Merz, Luigi Ontani, Mimmo Paladino, Tom Sachs, Mario Schifano, Julian Schnabel i Bill Viola.

Galeria przyznaje przyznawaną co dwa lata nagrodę Max Mara Art Prize for Women młodej artystce pracującej w Wielkiej Brytanii. W latach 2006-2016 laureatkami nagrody były: Margaret Salmon; Hannah Rickards; Andrea Büttner; Laure Prouvost; Corin Sworn; oraz Emma Hart.^[7]

Palazzo Tirelli to budynek znajdujący się w historycznym centrum Reggio Emilia w północnych Włoszech.

Budynek został zbudowany w XVII wieku jako miejska rezydencja markizów Gabbi. Na początku XIX wieku palazzo zostało sprzedane rodzinie szlacheckiej Tirelli, która w 1970 roku odsprzedała jego część klubowi o nazwie Towarzystwo Kasyna, który do dziś jest jego właścicielem. Na parterze ma również swoją siedzibę klub rotariański z Reggio.

Wielkie schody prowadzą do pomieszczeń na pierwszym piętrze, ozdobionych stiukami i freskami autorstwa miejscowego malarza Prospero Zanichelli. Największą salę, wysoką na 13 metrów, zdobią piękne freski i 8 obrazów przedstawiających sceny homeryckie, których autorem jest Francesco Vellani z Modeny.^[12]