Redondo Beach - atrakcje i zabytki, które warto zobaczyć

Molo w Redondo Beach znajduje się w Redondo Beach w Kalifornii i rozciąga się nad Oceanem Spokojnym. Molo było odbudowywane i zmieniane przez sztormy i przebudowy. Jego oficjalna nazwa to "Municipal Pier" (Molo Miejskie), ale nazywane jest także "Endless Pier" (Niekończące się Molo). Wcześniejsze wersje były znane jako "Pleasure Pier" i "Horseshoe Pier".

Początkowo molo było rozczłonkowaną grupą nabrzeży pod koniec XIX wieku, ale po serii sztormów i rozbiórek w XX wieku przekształciło się w połączoną strukturę. W latach 70. obszar mola był tłumnie odwiedzany przez turystów i mieszkańców, ale zaczął podupadać po tym, jak w 1982 roku upadł pobliski projekt Seaport Village, który zbankrutował.

W 1988 r. molo zostało poważnie uszkodzone przez dwa zimowe sztormy, a 27 maja spłonęło do linii wodnej z powodu zwarcia elektrycznego (pożar był tak duży, że ogłoszono alarm dla oddalonej o kilka mil autostrady San Diego). Nowoczesna, żelbetowa wersja mola została ukończona w 1995 roku i od tego czasu przywróciła atrakcyjność dzielnicy biznesowej Redondo Beach.

Kolejne próby wskrzeszenia popularności tego obszaru zostały zakwestionowane przez konieczność spełnienia wymogów Kalifornijskiej Ustawy o Wybrzeżu (California Coastal Act), zgodnie z interpretacją i zastosowaniem przez Komisję Wybrzeża (Coastal Commission), oraz przez niepowodzenie miasta w opracowaniu planu, który mieszkańcy byliby skłonni poprzeć. Podczas gdy część mola Redondo Landing została zrewitalizowana przez dzierżawcę, pozostała część mola i południowy koniec portu pozostają w zawieszeniu. Miasto zatwierdziło projekt o wartości 524 000 m² z deweloperem centrum handlowego CenterCal (dodatkowo w projekcie uwzględniono nową strukturę parkingową o powierzchni 272 000 stóp kwadratowych), ale projekt ten został zatrzymany dzięki wygranej sprawie sądowej CEQA, inicjatywie obywatelskiej i apelacji do Komisji Przybrzeżnej. Kiedy mieszkańcy wygrali proces w sprawie CEQA, sędzia nakazał miastu unieważnić zatwierdzenie EIR i pozwolenia na rozwój wybrzeża dla tego projektu. Sędzia zakazał również miastu i CenterCal popierania projektu przed Komisją Przybrzeżną. W rezultacie zarówno miasto, jak i CenterCal wycofały swoje wnioski o realizację projektu tuż przed przesłuchaniem przez Komisję Przybrzeżną w sprawie odwołania się mieszkańców od projektu. Mieszkańcy umieścili również "The King Harbor CARE Act", nazwany później "Measure C", na karcie do głosowania, ponieważ zatwierdzenie projektu przez miasto wydawało się nieuchronne. Ustawa C przeszła mimo kosztownej kampanii finansowanej przez CenterCal i sprzeciwu większości Rady Miasta. Środek C został opracowany, aby zapobiec interpretacjom przepisów zagospodarowania przestrzennego, które doprowadziły do powstania rozmiarów, masy i oddziaływania projektu CenterCal. Środek C stał się obowiązującym prawem, gdy Komisja Przybrzeżna zatwierdziła go bez zmian.

Obecnie molo i południowy kraniec portu znajdują się w zawieszeniu w oczekiwaniu na działania rady miasta i rozstrzygnięcie pozwu złożonego przez CenterCal. Pozew CenterCal opiera się na domniemanych naruszeniach umowy dzierżawy zatwierdzonej przez Radę Miasta Redondo zaledwie 35 dni przed wyborami do Measure C.^[1]

Molo w Hermosa Beach znajduje się w południowokalifornijskiej gminie Hermosa Beach. Rozciąga się na Oceanie Spokojnym.

W 1904 r. zbudowano pierwsze molo. Było ono zbudowane w całości z drewna, aż po pale, i sięgało pięćset stóp w głąb oceanu. Molo zostało zbudowane przez Hermosa Beach Land and Water Company. W 1913 roku to stare molo zostało częściowo zmyte, a następnie zburzone i zbudowano na jego miejscu nowe. Molo to było zbudowane z betonu o długości 1000 stóp (300 m) i wyłożone asfaltem na całej długości. W odstępach wzdłuż brzegów postawiono małe pawilony wyłożone kafelkami, aby zapewnić cień dla wędkarzy i uczestników pikniku. Na końcu zbudowano również stoisko z przynętami. Wkrótce potem, około 1914 r., wybudowano budynek audytorium, w którym mieściły się różne przedsiębiorstwa. Obecnie w budynku tym znajdują się pomieszczenia dla toalet publicznych, Służby Ratowniczej Los Angeles oraz lokalnego oddziału Biblioteki Hrabstwa LA. Molo jest własnością komunalną.

Na przestrzeni lat wygląd mola się zmieniał, a wzdłuż linii brzegowej biegły kiedyś elektryczne linie kolejowe.^[2]

Stare Słone Jezioro było wykorzystywane przez Indian Chowigna, którzy wydobywali sól z dna. Stare Słone Jezioro znajdowało się na terenie dzisiejszego Redondo Beach w Kalifornii. W 1856 r. Henry Johnson i prawnik William Allanson kupili ziemię nad Starym Słonym Jeziorem i zbudowali staw do odparowywania soli, aby produkować i sprzedawać sól. 6 września 1941 roku teren Old Salt Lake został uznany za zabytek historyczny Kalifornii. 15 grudnia 1854 roku Manuel Dominguez sprzedał 215 akrów Rancho San Pedro za 500 dolarów biznesmenom z Los Angeles, Henry'emu Allansonowi i Williamowi Johnsonowi. Johnson i Allanson zbudowali również warzelnię z 48 kotłami opalanymi drewnem, aby sól mogła być produkowana szybciej niż w stawie odparowującym. Johnson i Allanson eksportowali większość wyprodukowanej soli, przewożąc ją 10 mil lądem do portu w San Pedro. Hiszpańscy misjonarze również wydobywali sól z jeziora w czasach, gdy w Kalifornii istniały hiszpańskie misje. Słone jezioro było dużym stawem o wymiarach 600 na 1800 stóp, zasilanym przez naturalne źródło. Johnson i Allanson zamknęli warzelnię soli w 1862 roku i sprzedali ją biznesmenowi Francesowi Mellusowi. Frances Mellus prowadziła w tym miejscu fabrykę soli Pacific Salt Works do 1881 roku. W 1881 roku Liverpool Salt Works nad Morzem Salton, konkurencyjna firma, wykupiła Pacific Salt Works i zakład został zamknięty. Jezioro znajdowało się 600 stóp od brzegu Redondo Beach, na wysokości ok. 10 stóp. W 1955 roku w miejscu, gdzie znajdowało się jezioro, przy Harbor Drive, w pobliżu elektrowni AES, postawiono granitowy znak. W 1901 roku usunięto kocioł przeciwpożarowy, a budynki stały opuszczone przez prawie 20 lat, a w 1924 roku usunięto wszystkie konstrukcje znajdujące się w tym miejscu. W 1948 roku firma Southern California Edison wybudowała na tym terenie elektrownię South Bay. W 1998 roku elektrownię kupiła firma AES Corporation. W latach 1700-tych Chowigna handlowali z innymi plemionami solą z dawnego słonego jeziora Redondo. Ich wioska nad jeziorem nosiła nazwę "Onoova-nga", czyli "Miejsce Soli". Chowigna zostali przeniesieni na misje w 1854 roku, kiedy Manuel Dominguez sprzedał 215 akrów ziemi.^[5]

The Diamond Apartments to budynek mieszkalny znajdujący się przy 321 Diamond St. w Redondo Beach w Kalifornii. Wybudowany w 1913 roku przez Harry'ego Meachama, kompleks apartamentów był pierwszym komercyjnym budynkiem w tej okolicy. Architekt Lovell Pemberton zaprojektował budynek w stylu klasycznego renesansu. Na pierwszym piętrze budynku znajdowała się powierzchnia handlowa; wczesne firmy działające w tym budynku to m.in. sklep meblowy, pralnia i sklep z farbami. W latach 60. XX w. deweloperzy wyburzyli wszystkie budynki handlowe w centrum Redondo Beach z wyjątkiem trzech, pozostawiając ten kompleks apartamentów jako drugi pod względem wieku budynek handlowy w mieście i najstarszy, który zachował historyczną integralność.

Budynek został wpisany do Krajowego Rejestru Zabytków 26 marca 1992 r.^[6]