Park Narodowy Gargano - atrakcje i zabytki, które warto zobaczyć

Góra Gargano z trasą na szczyt. Półwysep Gargano – półwysep w Europie Południowej, we wschodniej części Półwyspu Apenińskiego, położony nad Morzem Adriatyckim. Na południe od półwyspu znajduje się Zatoka Manfredonia.

Półwysep w całości leży na terenie Włoch, należy do regionu Apulia na jego obszarze znajduje się 15 gmin. Gargano rozciąga się na wschodu do zachodu na długości 70 km i zajmuje powierzchnię ok. 2 tys. km². Na obszarze półwyspu znajdują się jeziora Varano (będące największym jeziorem przybrzeżnym Włoch) oraz Lesina. Największe miasta to: Vieste, Peschici, Rodi Garganico, Mattinata, Manfredonia, Monte Sant’Angelo, San Giovanni Rotondo. Niedaleko półwyspu leży grupa wysp Tremiti.

Wnętrze jest wyżynno-górzyste, z najwyższym wzniesieniem Monte Calvo sięgającym na wysokość 1065 m n.p.m. znaczna część powierzchni zbudowana jest z wapienia w którym rozwijają się zjawiska krasowe. Półwysep Gargano leży w strefie klimatu śródziemnomorskiego. Naturalną jego roślinność stanowi makia oraz lasy bukowe, dębowe i sosnowe. Rozwinięte rolnictwo, zwłaszcza uprawa winorośli, oliwek oraz drzew owocowych. Na półwyspie ma miejsce eksploatacja boksytów.

Rozbudowana baza turystyczna i wypoczynkowa, także turystyka pielgrzymkowa. Półwysep słynie z pięknych plaż. Na terenie półwyspu znajduje się Park Narodowy Gargano, na terenach którego znajduje się las Foresta Umbra.

Północna linia brzegowa półwyspu Gargano aż po kurort Vieste to plaże piaszczyste, z nielicznymi skalistymi klifami. Po południowej stronie półwyspu znajdują się wysokie klify oraz plaże żwirowe. Jedną z najsłynniejszych plaż jest Vignanotica z charakterystycznym białym klifem, górującym nad zatoką.

Półwysep Gargano nazywany jest Ostrogą włoskiego buta.^[3]

Kościół Carmine Vecchio, zwany też kościołem Karminów, to kościół w Foggii.

Kościół został zbudowany w 1648 r. przez pobożnych kamieniarzy po epidemii cholery, a jego barokowa fasada jest typowa dla XVII w. W 1740 r. został powiększony, a dla bractwa, które powstało w 1702 r., wybudowano zakrystię i oratorium. Uszkodzony w wyniku trzęsienia ziemi, został naprawiony i odnowiony. Na portalu wejściowym (z czerwonego brekcji) znajduje się polichromowana ceramika przedstawiająca Madonnę. Wnętrze jest jednonawowe, apsydowe. Wyposażenie uzupełniają trzy marmurowe ołtarze i bogate dekoracje stiukowe. W ołtarzu głównym tego kościoła znajduje się figura Matki Boskiej trzymającej na rękach Dzieciątko Jezus, które z kolei w lewej ręce trzyma kulę ziemską. Rzeźba, podobnie jak fasada kościoła, z pewnością nawiązuje do XVII-wiecznego baroku. Na cześć tej Madonny, Madonna del Carmine, w lipcu odbywają się uroczystości.