Narragansett - atrakcje i zabytki, które warto zobaczyć

Plaża Miejska Narragansett to publiczny obszar rekreacyjny o powierzchni 19 akrów na wschodnim skraju miasta Narragansett, Rhode Island, na południe od zachodniego przejścia, które łączy Zatokę Narragansett z otwartymi wodami Rhode Island Sound. Południowa linia brzegowa jest skalista z betonową ścianą morską zbudowaną na lądzie, podczas gdy północno-wschodni koniec plaży charakteryzuje się wejściem do Narrow River i Cormorant Point.

Plaża państwowa oferuje możliwość piknikowania, kąpieli w oceanie, przebieralnie, surfing i zajęcia na plaży na odcinku około pół mili, podczas gdy północno-wschodni koniec pozostaje własnością prywatną. Plaża i wydmy stanowią ważne siedlisko dzikiej przyrody dla niektórych gatunków ptaków brzegowych, w tym sieweczki rzecznej.^[2]

Latarnia morska Point Judith znajduje się po zachodniej stronie wejścia do Zatoki Narragansett w stanie Rhode Island, a także po północnej stronie wschodniego wejścia do Block Island Sound. Zbieg dwóch dróg wodnych sprawia, że jest to obszar o dużym natężeniu ruchu wodnego, a wody wokół Point Judith są bardzo zimne i niebezpieczne. Z historycznego punktu widzenia, nawet przy czynnych latarniach morskich, u wybrzeży tych wybrzeży dochodziło do wielu katastrof statków.

W tym miejscu zbudowano trzy konstrukcje świetlne. Pierwotna wieża o wysokości 11 m (35 stóp), zbudowana w 1810 roku, została zniszczona przez huragan w 1815 roku. W 1816 r. zastąpiła ją kolejna kamienna wieża o wysokości 35 stóp z obrotowym światłem i dziesięcioma lampami. Obecna ośmiokątna granitowa wieża została zbudowana w 1856 roku. Górna połowa wieży jest pomalowana na brązowo, a dolna na biało, aby konstrukcja latarni była bardziej efektywnym znakiem nawigacyjnym dla ruchu morskiego. W 1871 roku kapitanowie statków poprosili o zmianę sygnału mgłowego w Point Judith z klaksonu na gwizdek. Zmiana ta odróżniła latarnię Point Judith od latarni Beavertail, w której do ogłaszania mgły używano syreny. Gwizdek mógł być również wyraźniej słyszalny ponad odgłosami surfingu w tym rejonie. Latarnia Point Judith została zautomatyzowana w 1954 r., a w 1988 r. wpisano ją na listę National Register of Historic Places.^[3]

The Anthony-Kinney Farm to zabytkowa farma i kompleks wypoczynkowy przy 505 Point Judith Road w Narragansett, Rhode Island. Posiadłość, obecnie będąca własnością miasta, znana jako Sunset Farm, była wykorzystywana rolniczo przez ponad 300 lat, a na przełomie XIX i XX wieku została przekształcona w prywatny ośrodek wypoczynkowy. Obszar Point Judith był jednym z pierwszych w Rhode Island, który został zakupiony od miejscowej ludności Narragansett w 1657 roku. W 1850 roku farmę nabył James E. Anthony, który w 1897 roku sprzedał ją Francisowi Kinneyowi. Kinney zachował znaczną część ziemi do użytku rolnego, ale zbudował ekstrawagancki kompleks wypoczynkowy, w tym charakterystyczny wschodnioindyjski bungalow jako dom klubowy, a także prywatne dziewięciodołkowe pole golfowe. Kinney zmarł w 1908 roku, a posiadłość była własnością rodziny Chase aż do 1991 roku, kiedy to większa jej część została zakupiona przez miasto. Obecnie zarządzana jest przez miasto jako czynne gospodarstwo rolne, a odrestaurowany domek klubowy można wynająć jako przestrzeń użytkową.

W 2013 r. gospodarstwo zostało wpisane do Krajowego Rejestru Zabytków (National Register of Historic Places).^[7]

The Towers Historic District to historyczna dzielnica Narragansett w stanie Rhode Island, obejmująca obszar miasta ograniczony ulicami: Ocean Atlantycki, Exchange Place, Mathewson i Taylor. Jej centralnym punktem jest The Towers, ocalała pozostałość kasyna Narragansett, zbudowanego w latach 1883-86 według projektu McKim, Mead & White. Obszar ten zawsze znajdował się w pobliżu centrum rozwoju kurortu Narragansett od połowy XIX wieku, w tym czterech domków letniskowych przy ulicach Taylor i Mathewson, zbudowanych w latach 60. i 70. XIX wieku. Większa część kasyna została zniszczona przez pożar w 1900 roku, ale pozostały po nim kamienne wieże i pobliska stacja Straży Przybrzeżnej, również zaprojektowana przez McKim, Mead & White. Najstarszym budynkiem w dzielnicy jest 2+1⁄2-piętrowy dom z 1822 r. przy Mathewson Street 18.

Dzielnica została wpisana do Krajowego Rejestru Zabytków w 1982 roku.^[8]

Earlscourt Historic District to mieszkalna dzielnica historyczna w Narragansett, Rhode Island, w Stanach Zjednoczonych. Skupia się na odcinku Earles Court, między Gibson Avenue i Noble Street, i obejmuje kilka nieruchomości przy sąsiedniej Gibson Avenue oraz ulicach Woodward i Westminster. W jego skład wchodzi dziewięć nieruchomości mieszkalnych wybudowanych w latach 80. i 90. XIX wieku, w okresie największej popularności Narragansett Pier jako letniej społeczności wypoczynkowej. Wszystkie są utrzymane w popularnym wówczas stylu Shingle Style, a większość z nich została zaprojektowana przez znanych architektów. The Sherry Cottages, seria czterech budynków przy Gibson Avenue, zostały zaprojektowane przez firmę McKim, Mead & White, która zaprojektowała także The Towers. Innym osiedlem jest Earles Court, zaprojektowane przez D. J. Jardine'a i Constable Brothers dla Edwarda Earle'a, nowojorskiego prawnika. Centralnym punktem tego osiedla jest kamienna wieża ciśnień, która przecina jezdnię.

Dzielnica została wpisana na listę National Register of Historic Places w 1982 roku.^[9]