Newport - atrakcje i zabytki, które warto zobaczyć

Wystawna rezydencja Vanderbiltów z końca XIX w.. The Breakers to rezydencja z okresu Gilded Age znajdująca się przy 44 Ochre Point Avenue w Newport, Rhode Island, USA. Została zbudowana w latach 1893-1895 jako letnia rezydencja Corneliusa Vanderbilta II, członka zamożnej rodziny Vanderbiltów.

Rezydencja z 70 pokojami, o powierzchni brutto 125 339 stóp kwadratowych (11 644,4 m2) i powierzchni mieszkalnej 62 482 stóp kwadratowych (5 804,8 m2) na pięciu piętrach, została zaprojektowana przez Richarda Morrisa Hunta w stylu renesansowym; wystrój wnętrz wykonali Jules Allard and Sons oraz Ogden Codman Jr.

Wejście na Ochre Point Avenue jest oznaczone rzeźbionymi żelaznymi bramami, a wysokie na 9,1 m (30 stóp) bramy dla pieszych są częścią wysokiego na 3,7 m (12 stóp) ogrodzenia z kamienia wapiennego i żelaza, które ogranicza posiadłość od strony oceanu. Powierzchnia domu zajmuje około 1 akr (4 000 m2) lub 43 000 stóp kwadratowych z 14 akrów (5,7 ha) posiadłości położonej na klifach z widokiem na zatokę Easton Bay nad Oceanem Atlantyckim.

W 1971 r. dom został wpisany do Krajowego Rejestru Miejsc Historycznych, a w 1994 r. uznano go za obiekt zabytkowy. Jest także jednym z elementów składowych dzielnicy historycznej Bellevue Avenue. Nieruchomość jest własnością i jest zarządzana przez Newport Preservation Society jako muzeum i jest otwarta do zwiedzania przez cały rok.^[1]

Luksusowa rezydencja w stylu Beaux-Arts. Marble House - rezydencja z okresu Gilded Age znajdująca się przy 596 Bellevue Avenue w Newport, Rhode Island, została zbudowana w latach 1888-1892 jako letni domek dla Alvy i Williama Kissama Vanderbiltów i została zaprojektowana przez Richarda Morrisa Hunta w stylu Beaux Arts. W momencie ukończenia budowy w 1892 roku nie miał sobie równych pod względem przepychu wśród amerykańskich domów. Jego frontowy portyk w kształcie świątyni przypomina portyk Białego Domu.

W 1971 r. dom został wpisany do Krajowego Rejestru Miejsc Historycznych, a w 2006 r. uznano go za zabytek narodowy (National Historic Landmark). Obecnie jest otwarty dla zwiedzających jako muzeum prowadzone przez Newport Preservation Society.^[3]

Muzeum w Newport, Rhode Island. Międzynarodowa Tenisowa Galeria Sławy – instytucja zajmująca się upowszechnianiem tenisa, prezentacją tradycji tenisowych kolejnym pokoleniom graczy i kibiców oraz honorowaniem wybitnych zawodników i zawodniczek.

Siedzibą instytucji jest Newport (Rhode Island). Hall of Fame została założona przez amerykańskiego reformatora tenisa, Jamesa Van Alena (twórcę m.in. tenisowego tie-breaka) i oficjalnie uznana przez Amerykański Związek Tenisowy w 1954. W 1986 zyskała również akceptację Międzynarodowej Federacji Tenisowej.

Hall of Fame prowadzi w Newport muzeum; corocznie w lipcu odbywają się w kompleksie tenisowym w Newport turnieje mężczyzn, tradycyjnie kończące sezon tenisowy na nawierzchni trawiastej. W tym okresie odbywa się również uroczystość nadawania członkostwa w Hall of Fame.

Osoby uhonorowane członkostwem w Hall of Fame (zawodnicy, działacze, dziennikarze)^[4]

Kasyno w Newport to kompleks sportowy i centrum rekreacyjne znajdujące się przy 180-200 Bellevue Avenue, w Newport, Rhode Island, w dzielnicy historycznej Bellevue Avenue/Casino. Został zbudowany w latach 1879-1881 przez wydawcę New York Herald, Jamesa Gordona Bennetta Jr. i zaprojektowany w stylu gontowym przez nowo powstałą firmę McKim, Mead & White. Kasyno Newport było pierwszym dużym zleceniem tej firmy i pomogło jej zyskać ogólnokrajową reputację. Zbudowane jako klub towarzyski, posiadało korty do gry w tenisa ziemnego i korty tenisowe, urządzenia do innych gier, takich jak squash i kręgle, pomieszczenia klubowe do czytania, spotkań towarzyskich, gry w karty i bilard, sklepy oraz teatr kabrioletowy i salę balową. W latach dwudziestych XX wieku stał się centrum życia towarzyskiego Newport.

W 1970 r. kasyno zostało wpisane do Krajowego Rejestru Zabytków, a w 1987 r. uznano je za National Historic Landmark. W kompleksie, w którym odbywały się pierwsze mistrzostwa Ameryki w tenisie ziemnym, mieści się obecnie Międzynarodowa Hala Sławy Tenisa. Kasyno Newport było także gospodarzem pierwszego Newport Jazz Festival w 1954 roku.^[5]

Ozdobny dom-muzeum zbudowany w latach 1898-1902. Rosecliff to rezydencja z epoki złocienia w Newport, Rhode Island, obecnie otwarta dla zwiedzających jako muzeum historyczne. Dom znany jest również pod nazwą Hermann Oelrichs House lub J. Edgar Monroe House.

Został zbudowany w latach 1898-1902 przez Theresę Fair Oelrichs, dziedziczkę srebra z Nevady, której ojciec James Graham Fair był jednym z czterech wspólników w Comstock Lode. Była ona żoną Hermanna Oelrichsa, amerykańskiego agenta linii parowej Norddeutscher Lloyd. Wraz z mężem i siostrą, Virginią Fair, kupiła w 1891 roku ziemię od majątku George'a Bancrofta i zleciła firmie architektonicznej McKim, Mead i White zaprojektowanie letniego domu, w którym można by organizować przyjęcia na wielką skalę. Nie mając zbyt wielu możliwości skierowania swojej energii gdzie indziej, "rzuciła się w wir życia towarzyskiego z ogromnym zapałem, stając się, wraz z panią Stuyvesant Fish i panią O.H.P. Belmont (z pobliskiego Belcourt), jedną z trzech wielkich gospodyń Newport".

Główny architekt, Stanford White, wzorował rezydencję na Grand Trianon w Wersalu, ale mniejszą i zredukowaną do podstawowego kształtu litery "H", zachowując schemat Mansarta - przeszkloną arkadę z łukowatymi oknami i sparowane pilastry jońskie, które rozrastają się do kolumn na centralnej loggii. Rosecliff White'a dodaje do Grand Trianon drugą kondygnację z balustradową linią dachu, która ukrywa cofniętą trzecią kondygnację, mieszczącą dwadzieścia małych pokoi dla służby i prasowalnię dla pralni.^[6]

The Old Colony House, znany również jako Old State House lub Newport Colony House, znajduje się na wschodnim krańcu Washington Square w mieście Newport, Rhode Island, w Stanach Zjednoczonych. Jest to ceglany budynek w stylu georgiańskim, ukończony w 1741 roku, który był miejscem spotkań kolonialnej legislatury. Od uzyskania niepodległości w 1776 roku do początków XX wieku stanowe władze ustawodawcze odbywały swoje sesje na przemian tutaj i w Domu Stanowym Rhode Island w Providence.

Od czasu budowy budynek był w niewielkim stopniu przebudowywany. Jako jeden z najlepiej zachowanych w Stanach Zjednoczonych gruzińskich budynków publicznych z epoki kolonialnej, w 1960 r. został uznany za National Historic Landmark (NHL). Jest on także jednym z elementów składowych Newport Historic District, który później sam został uznany za NHL. Budynek jest nadal własnością państwa, ale jako muzeum jest zarządzany przez Newport Historical Society.

Oprócz znaczenia politycznego i architektonicznego, budynek był miejscem wielu ważnych wydarzeń związanych z rewolucją w Rhode Island. W budynku gościli zarówno George Washington, jak i Dwight Eisenhower. Budynek był wykorzystywany jako koszary, szpital, gmach sądu i miejsce akcji filmu Stevena Spielberga.^[8]

Miantonomi Memorial Park to publiczny park położony pomiędzy Hillside Avenue i Girard Avenue w Newport, Rhode Island.

Indianie Narragansett korzystali z terenów wokół parku przez setki lat, a park (i wzgórze, na którym się znajduje) nosi imię Sachem, czyli wodza, Miantonomi. Wzgórze to było siedzibą Miantonomi, dopóki nie zostało zakupione przez angielskich kolonistów w 1637 roku. Osadnicy wykorzystywali wzgórze jako punkt obserwacyjny, a w 1667 r. zbudowali na nim latarnię morską. Podczas amerykańskiej wojny rewolucyjnej na wzgórzu zbudowano fortyfikacje, których fragmenty zachowały się do dziś. W 1921 r. miasto Newport otrzymało nieruchomość od miejscowej rodziny Stokesów.

W 2005 roku 30 akrów (120 000 m2) parku Miantonomi Memorial Park stało się częścią Aquidneck Land Trust na mocy służebności.^[14]

Zabytkowa synagoga z 1763 roku z możliwością zwiedzania. Synagoga Touro lub Congregation Jeshuat Israel to synagoga zbudowana w 1763 roku w Newport, Rhode Island. Jest to najstarszy budynek synagogi stojący w Stanach Zjednoczonych, jedyny zachowany budynek synagogi w USA pochodzący z epoki kolonialnej i najstarszy zachowany budynek synagogi żydowskiej w Ameryce Północnej. W 1946 r. został uznany za Narodowy Obiekt Historyczny.

Pierwsza kongregacja składała się z Żydów sefardyjskich, którzy przypuszczalnie przybyli z Indii Zachodnich, gdzie uczestniczyli w handlu trójstronnym wraz z osadnikami holenderskimi i angielskimi. Praktykowali oni hiszpańską i portugalską liturgię i rytuał żydowski. Pod koniec XVIII w., w obliczu zagrożenia działaniami wojennymi, kongregacja przekazała akt własności i zwoje Tory na przechowanie do Congregation Shearith Israel w Nowym Jorku. Od końca XIX w. członkami kongregacji są głównie wyznawcy aszkenazyjscy.

W 2012 r. obie kongregacje wystąpiły do sądu, aby rozstrzygnąć, która z nich jest właścicielem synagogi i jej wyposażenia, ponieważ kongregacja z Newport chciała sprzedać niektóre przedmioty, aby zebrać pieniądze na renowację budynku. W 2017 r. Sąd Apelacyjny Stanów Zjednoczonych dla Pierwszego Okręgu orzekł, że właścicielem synagogi jest kongregacja z Nowego Jorku; ponieważ Sąd Najwyższy USA odmówił rozpatrzenia sprawy, orzeczenie to pozostaje w mocy.^[18]

Miejsce historyczne w Newport, Rhode Island. Wieża w Newport – ruiny kamiennej budowli znajdujące się w Newport w amerykańskim stanie Rhode Island, będące najprawdopodobniej podstawą XVII-wiecznego młyna. Budowla wykorzystywana jest przez zwolenników teorii pseudohistorycznych, twierdzących iż jest ona pozostałością osadnictwa prekolumbijskiego.

„Wieża” jest powszechnie interpretowana przez badaczy jako ruiny budowli z połowy XVII wieku, a młyny o podobnej konstrukcji znane są z terenu Wysp Brytyjskich. W trakcie przeprowadzonych na początku lat 50. XX wieku i w latach 2006-2008 prac wykopaliskowych odkryto liczne przedmioty związane z XVII-wiecznym osadnictwem angielskim na Rhode Island, takie jak fajki, guziki, gwoździe i resztki naczyń. W latach 90. przeprowadzone zostało datowanie radiowęglowe zaprawy, które wykazało datę między 1635 a 1698 rokiem. Zachował się dokument, wystawiony w 1677 roku przez gubernatora Rhode Island Benedicta Arnolda, z którego wynika iż kamienna budowla za jego czasów pełniła funkcję młyna.

Budowla pojawia się w teoriach z kręgu historii alternatywnej, gdzie interpretowana jest jako wzniesiona przez mieszkańców Starego Świata kolonizujących Amerykę przed Kolumbem. W latach 30. XIX wieku duński historyk Carl Christian Rafn jako pierwszy sformułował pogląd, iż budowla jest dziełem wikingów. Teza ta szybko się upowszechniła, stając się inspiracją dla poematu Henry’ego Wadswortha Longfellowa The Skeleton in Armor z 1840 roku. Inni przypisywali wzniesienie wieży Irlandczykom, Szkotom lub templariuszom, interpretując ją jako kościół, latarnię morską lub obserwatorium. Gavin Menzies twierdził, iż wieża podobna jest do latarni morskich w chińskiej prowincji Fujian i przypisywał jej wzniesienie członkom wyprawy Zheng He, która jego zdaniem na początku XV wieku dokonała opłynięcia globu ziemskiego.^[21]

Cardines Field to stadion baseballowy położony przy 20 America's Cup Avenue w Newport w stanie Rhode Island. Uważa się, że jest to jeden z najstarszych stadionów w Stanach Zjednoczonych i został on nazwany "małym miejskim klejnotem". Boisko służy jako bufor między częścią mieszkalną i komercyjną w starszej części Newport. Dziwnie ukształtowane ogrodzenie boiska i jego wymiary wynikają z bliskiego sąsiedztwa budynków mieszkalnych, podczas gdy strona parku przeznaczona dla widzów jest ograniczona przez America's Cup Avenue i West Marlborough Street. Pierwotnie nazywane Basin Field, wzmianki o boisku można znaleźć już w 1893 roku. W tym czasie nieruchomość była wykorzystywana przez lokalne linie kolejowe jako zbiornik odwadniający i zasilający parowozy. Skargi sąsiadów na stojącą wodę i komary spowodowały, że teren został osuszony, co umożliwiło grę w baseball. Lokalna debata historyczna nadal trwa, czy w baseball grano już przed 1900 rokiem, co czyni Cardines jednym z najstarszych istniejących boisk w kraju, czy też rozgrywki rozpoczęły się dopiero w 1908 roku, kiedy to istnieje najwcześniejszy udokumentowany dowód budowy stadionu.

Nazwa boiska Basin Field została później zmieniona na Bernardo Cardinesa, baseballistę z Newport, który jako pierwszy mieszkaniec Newport zginął podczas I wojny światowej. Obecnie boisko jest nadal siedzibą historycznej Sunset League, a także Newport Gulls z New England Collegiate Baseball League.^[22]

Latarnia morska na Wyspie Róż, zbudowana w 1870 roku, znajduje się na Wyspie Róż w Zatoce Narragansett w Newport, Rhode Island w Stanach Zjednoczonych. Jest zachowana, utrzymywana i obsługiwana przez The Rose Island Lighthouse Foundation.

Jedna z grupy latarni morskich Nowej Anglii, zbudowana według wielokrotnie nagradzanego projektu architekta z Vermont, Alberta Dowa, ma siostry w Sabin Point, Pomham Rocks, Esopus Meadows Light i Colchester Reef. Latarnia stoi na szczycie bastionu fortu Hamilton, który został zbudowany w latach 1798-1800.

Budynek został opuszczony jako funkcjonująca latarnia morska w 1970 roku, kiedy w pobliżu zbudowano most Newport Bridge. W 1984 roku założono Rose Island Lighthouse Foundation, aby odrestaurować zniszczoną latarnię w imieniu miasta Newport, które otrzymało ją za darmo od rządu Stanów Zjednoczonych. W 1987 r. rząd federalny wpisał latarnię na listę National Register of Historic Places. W 1992 r. latarnia została ponownie uruchomiona jako prywatna pomoc nawigacyjna.

Obecnie latarnia jest celem podróży, do którego można dotrzeć jedynie łodzią. Za opłatą na rzecz Fundacji zwiedzający mogą spędzić noc jako goście lub tydzień jako "latarnicy", wykonując wiele czynności niezbędnych do utrzymania latarni w dobrym stanie.^[27]

Muzeum Sztuki w Newport, założone w 1912 roku jako Stowarzyszenie Sztuki w Newport, mieści się przy 76 Bellevue Avenue w Newport, w stanie Rhode Island. Muzeum prowadzi galerię w Domu Johna N. A. Griswolda (John N. A. Griswold House), który jest jednym z pierwszych budynków w stylu American Stick Style. Został on zaprojektowany przez znanego amerykańskiego architekta Richarda Morrisa Hunta w 1864 roku i był jednym z jego pierwszych zleceń w Newport. Muzeum zakupiło ten dom w 1915 roku.

Druga galeria muzeum została zbudowana w 1919 r. według projektu pracowni Delano & Aldrich. W 1990 r. muzeum dobudowało do budynku lobby Sarah Rives i Galerię Morris, poświęcone pamięci artysty Howarda Gardinera Cushinga.

Szkołą muzeum jest Coleman Center for Creative Studies, mieszczący się przy Liberty Street 26.^[28]

Plac Waszyngtona jest geograficznym i historycznym sercem Newport Rhode Island. Bardziej trapezowy niż kwadratowy, znajduje się na skrzyżowaniu kilku głównych ulic i tego, co było kolonialnym długim nabrzeżem, wystającym do portu na wyspie Aquidneck i do Zatoki Narragansett. Mimo że jako przestrzeń miejska ma pochodzenie kolonialne, sięgające pierwszej osady z 1639 roku, większość jego obecnego kształtu, formy i nazwy pochodzi z XIX wieku, a kilka najbardziej znaczących budynków zaprojektowano na początku XX wieku. Podobnie jak większość wspaniałych przestrzeni publicznych, rozwinęła się ona z czasem, a nie została narzucona przez projekt.

Pierwsza grupa angielskich osadników - wśród nich William Coddington, John Clarke, Henry Bull i rodzina Easton - skupiła swoje działki o powierzchni około dziesięciu akrów w pobliżu źródła słodkiej wody i w niewielkiej odległości od linii brzegowej. Źródło nadal wypływa (choć jego bieg jest obecnie podziemny), ale wszystkie pierwotne domy zniknęły, a ostatni, należący do Henry'ego Bulla, został zniszczony przez pożar w 1912 roku.

Z XVII-wiecznych początków tego obszaru pozostały nazwy przyległych ulic (Coddington, Bull, Clarke, Dyer) oraz sam układ ulic. Wektory prowadzą wzdłuż wzgórza mieszkalnego i portu (Thames Street, Spring Street), w górę wyspy (Broadway) i na północny zachód, poza miasto, w kierunku Common Burying Ground, założonego w latach sześćdziesiątych XVI wieku (trafnie nazwana trasa konduktu przy Farewell Street). Trasy te nie zbiegają się na placu, ale wkraczają w różnych miejscach na otwartą przestrzeń otoczoną budynkami mieszkalnymi i instytucjonalnymi. W XIX wieku miejsce to zaczęło być znane jako "The Parade" i stało się bardziej określonym, przypominającym park obszarem z ogrodzeniem, drzewami, fontanną i rzeźbą z brązu przedstawiającą jednego z bohaterów wojskowych Newport, Olivera Hazarda Perry'ego.

Dwa z najważniejszych budynków Ameryki kolonialnej znajdują się na obu końcach placu: Newport's Colony House, zbudowany przez Richarda Mundaya (1739) i Brick Market zaprojektowany przez Petera Harrisona (1772); jako przestrzeń publiczna, ten "plac" zawierał dwa ważne symbole miejskie: imponująco zdobioną siedzibę rządu kolonialnego i modny gruziński symbol sukcesu gospodarczego Newport.

Od 1995 roku do chwili obecnej Plac Waszyngtona jest rewitalizowany przez Komisję Doradczą ds. Opierając się na oryginalnym projekcie artysty, wynalazcy i restauratora Howarda Newmana, komisja całkowicie przebudowała plac, aby lepiej spełniał on swoją pierwotną funkcję miejsca spotkań mieszkańców Newport, a także aby zachował swoje historyczne, architektoniczne, kulturalne i handlowe znaczenie. Aby osiągnąć te cele, przeprojektowano układ komunikacyjny i zamówiono fontannę z XIX-wiecznym korytem dla koni, która została odtworzona i zainstalowana jako punkt centralny przez firmę Newmans Ltd., która odtworzyła koryto z brązu na podstawie archiwalnych fotografii z biblioteki Towarzystwa Historycznego w Newport.

Istnieją plany i propozycje dalszej renowacji i ożywienia placu, ale podczas gdy inne obszary Newport stały się bardziej znane dzięki marketingowi turystycznemu, Plac Waszyngtona od dawna był rodzinnym "sercem" miasta. Świadectwem tego statusu były dawne imprezy Homecoming, podczas których witano wszystkich rodowitych mieszkańców z bliska i daleka w Newport. Na placu ustawiano łuk triumfalny, a wielu byłych mieszkańców zbierało się, aby świętować swoje rodzinne miasto w tym zaszczytnym miejscu.^[29]

The Wanton-Lyman-Hazard House jest najstarszym zachowanym domem w Newport, Rhode Island, w Stanach Zjednoczonych. Zbudowany ok. 1697 roku, jest również jednym z najstarszych zachowanych domów w stanie. Znajduje się na rogu Broadway i Stone Street, w centrum miasta, w Newport Historic District.

Dom "został uszkodzony w wyniku zamieszek związanych z ustawą stemplową w 1765 r., kiedy zajmował go torysowski mistrz stemplowy".

Od czasu wybudowania dom miał kilku właścicieli, a niektórzy z nich przeprowadzili w nim remonty i ulepszenia. Trzej, od których pochodzi jego nazwa, nie byli pierwszymi właścicielami, ale członkami rodziny spokrewnionej przez małżeństwo, która posiadała go przez ponad sto lat, od krótko przed Rewolucją do 1911 roku. Od lat dwudziestych XX wieku jest własnością Newport Historical Society (NHS), które odrestaurowało go i przekształciło w muzeum historyczne. W 1960 roku znalazł się wśród pierwszych Narodowych Zabytków Historycznych (National Historic Landmarks) wyznaczonych przez Departament Spraw Wewnętrznych.^[31]