Jesi - atrakcje i zabytki, które warto zobaczyć

Teatro Comunale Pergolesi to teatr operowy w Jesi we Włoszech. Pierwotnie nosił nazwę Teatro della Concordia, gdy był konkurentem pierwotnej opery z 1732 roku, Teatro del Leone. Teatr ten działał do 1791 roku, ale w 1792 roku został zniszczony przez pożar.

Koncepcja Concordii rozpoczęła się w 1790 roku od prośby skierowanej do władz miasta o pozwolenie na budowę nowej opery na Placu Śmierci (obecnie Plac Republiki), który wymagał przebudowy i ożywienia. Miasto zgodziło się na to, zatrzymując dla siebie dwie loże i, z pewnymi przerwami z różnych powodów, ukończono budowę na czas przed otwarciem w czasie karnawału 1798 roku, wystawiając Lo spazzacamino principe Portogallo. Dom składał się z czterech poziomów lóż, w sumie 100, sprzedawanych zamożnym abonentom.

W 1835 r. dokonano modyfikacji w celu utworzenia galerii poprzez usunięcie czwartego poziomu lóż i stworzenie lepszego wejścia na poziom orkiestry. 170. rocznica urodzin urodzonego w tym mieście kompozytora Giovanniego Battisty Pergolesiego spowodowała zmianę nazwy na jego cześć, choć - jak zauważono - musiało upłynąć jeszcze trzy lata, zanim weszła ona w życie.

W 1925 r. konieczność przeprowadzenia remontu stała się już bardzo poważna, a spadkobiercy pierwotnej konstrukcji, Towarzystwo Teatralne, nie byli w stanie dalej utrzymywać teatru, który w marcu 1929 r. został przejęty przez miasto.

Teatr działa do dziś, jest "jednym z niewielu teatrów operowych we Włoszech z końca XVII w., który nigdy nie został zniszczony przez ogień lub bomby". Został całkowicie odnowiony w 1995 r. i jest obecnie zarządzany przez Fundację Pergolesi Spontini.^[2]

Studio per le Arti della Stampa znajduje się w Jesi. Jesi było jednym z pierwszych miast, które wprowadziło do Włoch sztukę drukarską: w 1472 r. powstał tu pierwszy warsztat drukarski. Prowadził ją Federico de' Conti, drukarz z Werony, który w latach 1470-1471 przeniósł się wraz z rodziną do regionu Marche. W swojej drukarni w Jesolo stworzył jedno z pierwszych drukowanych wydań Boskiej Komedii, którego reprodukcję można dziś oglądać w SAS.

Aby udokumentować tę tradycję, która trwała do XX wieku, w Palazzo Pianetti Vecchio utworzono SAS. Tutaj, po przeniesieniu się rodziny do Palazzo Pianetti, mieścił się klasztor sióstr klarysek. Muzeum mieści się częściowo w refektarzu dawnego klasztoru klarysek, a częściowo w barokowym kościele bernardynów.

Wśród nich znajdują się prasy drukarskie z różnych epok i w różnych stylach, maszyny do litografii, wklęsłodruku i ksylografii oraz cenne książki, od inkunabułów po przykłady z XIX wieku. Maszyny pochodzą z drukarni rodziny Diotallevi w Jesi w XX wieku, a inne z sąsiednich miast. Muzeum posiada archiwum, z którym można się częściowo zapoznać. Znajdują się w nim XX-wieczne plakaty miasta Jesi oraz liczne karykatury i prace Duilio Diotalleviego, który w 1900 r. prowadził drukarnię w tym budynku.

Piazza Federico II to najważniejszy historyczny plac w marchejskim mieście Jesi, w prowincji Ankona.

Zbudowany na miejscu starożytnego Forum Romanum, na skrzyżowaniu Cardo i Decumanus Maximus, przez wieki ulegał różnym zmianom, aż w XVII i XVIII wieku osiągnął swój obecny kształt. Był to centralny plac miasta, miejsce reprezentacji władzy miejskiej, na którym odbywały się ważne uroczystości publiczne, zarówno cywilne, jak i religijne, takie jak największe z nich Palio di San Floriano. Gminy Contado, zamki Jesi, raz w roku, 4 maja (święto patrona, św. Floriana) były wzywane do przedstawienia Palio wraz z opłatą podatków, jako znak poddania i szacunku dla Jesi.

26 grudnia 1194 r. urodził się tu Fryderyk II Szwabski, przyszły cesarz Świętego Cesarstwa Rzymskiego, który obdarzył Jesi wielkimi przywilejami i uznaniem, nadając mu tytuł Miasta Królewskiego.