Ankona - atrakcje i zabytki, które warto zobaczyć

Miejsce historyczne w Ankona, Włochy. Łuk Trajana w Ankonie – rzymski łuk triumfalny znajdujący się we włoskiej Ankonie.

Łuk został wzniesiony w 115 roku, na zakończenie zleconej przez cesarza rozbudowy nabrzeża w ankońskim porcie. Jego autorstwo przypisywane jest Apollodorowi z Damaszku. Jednoprzęsłowy łuk ma 19,21 m wysokości i 10,26 m szerokości, wspiera się na czterech półkolumnach zwieńczonych korynckimi kapitelami. Fundamenty wykonano z bloków granitowych spajanych cementem, na budowę samego łuku zużyto natomiast 30 marmurowych bloków. Na attyce wyryte zostały trzy inskrypcje, kolejno:

Na szczycie attyki znajdowała się dawniej (niezachowana do czasów dzisiejszych) grupa rzeźbiarska.

Łuk zawdzięcza swoją doskonałą kondycję faktowi, że przez kilka wieków stanowił część obwarowań chroniących port. Otaczające go mury i zabudowania rozebrano ostatecznie w latach 30. XX wieku. Do łuku prowadzą pochodzące z 1859 roku schody.^[3]

Santa Maria della Piazza to kościół w Ankonie, w środkowych Włoszech.

Kościół, będący doskonałym przykładem architektury romańskiej w mieście, został wzniesiony między XI a XII wiekiem. Przed jego budową w tym miejscu znajdowały się dwa małe kościoły paleochrześcijańskie z VI i VII wieku. Część chodnika obecnego kościoła jest przeszklona, aby umożliwić wgląd w pozostałości tego drugiego.

Budowla ma plan prostokąta z nawą główną i dwiema nawami bocznymi oraz podwyższoną absydą. W dolnej części fasady znajdują się liczne ślepe łuki, a pośrodku figura Matki Boskiej. W górnej części, pochodzącej z odbudowy (wraz z murowaną częścią dobudowanej dzwonnicy) po trzęsieniu ziemi w 1690 r., znajduje się prostokątne okno. Autorem fasady (1210 r.) był mistrz Filippo (o czym świadczy inskrypcja w lunecie), natomiast wykonanie łukowego portalu przypisuje się mistrzowi Leonardo. Mistrz Filippo był również odpowiedzialny za przebudowę romańskiej katedry San Leopardo i Santa Tecla w Osimo.

W podziemiach znajdują się pozostałości z kilku kościołów paleochrześcijańskich, w tym kilka mozaik. Najstarsze z nich należały do starszej budowli, być może zniszczonej podczas wojen gotyckich (VI w.), nad którą później dobudowano nowsze i mniej wyrafinowane. Inne pozostałości to m.in. jama, ślady starożytnych greckich murów Ankony i kilka fresków.

W kościele znajdował się kiedyś ołtarz Lorenza Lotto z Halabardą, obecnie w Pinakotece Miejskiej w Ankonie.^[6]

Loggia dei Mercanti to zabytkowy pałac w Ankonie, w środkowych Włoszech.

Budowa pałacu została rozpoczęta w 1442 r. przez architekta Giovanniego Pace, znanego również jako Sodo, w okresie rozkwitu gospodarczego Ankony. Zbudowano go w pobliżu portu, który w średniowieczu był punktem handlowym republiki kupieckiej, aby zapewnić miejsce spotkań dla kupców. Budynek został odrestaurowany w latach 1558-1561 po pożarze, pod kierunkiem Pellegrino Tibaldiego, który wykonał również freski w sali centralnej.

Obecna fasada została zaprojektowana przez dalmatyńskiego architekta Giorgio da Sebenico, który pracował nad nią w latach 1451-1459. Jest ona podzielona na cztery pionowe części, zwieńczone pinaklami. W każdej z nich znajduje się posąg przedstawiający (od lewej) Nadzieję, Męstwo, Sprawiedliwość i Miłosierdzie. W dwóch częściach bocznych znajdują się dwa okna ostrołukowe z witrażami. W górnych sektorach znajdują się ślepe podwójne okna słupowe, a w centrum - konny posąg rzymskiego cesarza Trajana.

Loggia została uszkodzona w wyniku bombardowań alianckich podczas II wojny światowej, a następnie odrestaurowana pod koniec XX wieku.^[7]

Lazzaretto of Ancona, zwany również Mole Vanvitelliana, to pięciokątny budynek z XVIII wieku, zbudowany na sztucznej wyspie jako stacja kwarantanny dla miasta portowego Ancona we Włoszech.

Obecnie wyspa jest połączona z lądem trzema mostami. Budynek powstał w latach 1733-1743 na zlecenie papieża Klemensa XII, według projektu architekta Luigiego Vanvitelliego. Pierwotnie miał tylko jedno połączenie z lądem. W centralnym neoklasycystycznym tempie, na środku dziedzińca, znajdowała się studnia poświęcona świętemu Rochowi, wzywanemu przeciwko zarazie. Rocha, przywoływanego przeciwko zarazie, na środku dziedzińca. Została zbudowana w celu zapewnienia schronienia podróżnym i towarom przybywającym do portu.

Na przestrzeni lat miejsce to pełniło różne funkcje, głównie cytadeli wojskowej od XIX wieku. Podczas I wojny światowej miała tu miejsce nieudana próba sabotażu włoskich zasobów morskich przez 60 infiltrujących marynarzy habsburskich. Obecnie mieści się tu muzeum Tattile Omero, w którym organizowane są różne wystawy.

Nie jest jasne, dlaczego dla budynku wybrano pięciokątny kształt. Jednak racjonalistyczny i funkcjonalny zespół jest wspólny dla wielu dzieł architektury późnego oświecenia. Wysiłki podjęte w tym dziele można porównać z ówczesną architekturą instytucji, których celem było stworzenie geometrycznie zniewalających struktur dla usług dla ubogich w Neapolu autorstwa Fernanda Fugi, takich jak masywne Królewskie Hospicjum i Szpital dla Ubogich oraz matematyczny Cmentarz 366 Fossae.^[8]