Frascati - atrakcje i zabytki, które warto zobaczyć

Willa Torlonia we Frascati to willa należąca do rodziny Torlonia we Frascati we Włoszech.

Teren, na którym zbudowano willę, należał pierwotnie do opactwa Grottaferrata, które podarowało go w 1563 r. Annibalowi Caro, który zamówił małą willę, w której spędził ostatnie lata życia, tłumacząc Eneidę.

W 1571 r. Beatrice Cenci kupiła willę, która w 1596 r. przeszła w ręce kardynała Tolomeo Galli, sekretarza stanu za czasów papieża Grzegorza XIII, który zlecił jej pierwszą rozbudowę.

W 1607 r. kardynał Scipione Borghese, siostrzeniec Pawła V, przejął willę; powiększył ją i upiększył. Wodociągi zasilające fontanny Willi oraz spektakularny Teatr Wodny z wodnym spływem po schodach pochodzą z lat 1607-25, zaprojektowane i kierowane przez Girolamo Fontanę, Carlo Maderno i Flaminio Ponzio i uzupełnione u podstawy dużym murem oporowym z niszami i fontannami.

Inni właściciele z XVII i XVIII wieku to kardynał Ludovico Ludovisi, rodzina Colonna, rodzina Conti i rodzina Sforza Cesarini. W XIX wieku willa została nabyta przez księcia Torlonię, którego imię upamiętnia. W epoce napoleońskiej Torlonowie skorzystali na kłopotach Stolicy Apostolskiej i zgromadzili fortunę dzięki transakcjom spekulacyjnym. Ponadto zdobyli tytuły i wykupili swoje plebejskie pochodzenie.

Okazałe barokowe, tarasowe ogrody i fontanny w willi stały się tematem akwareli amerykańskiego malarza Johna Singera Sargenta i wielu innych malarzy.

Stara willa została prawie całkowicie zniszczona 8 września 1943 r., kiedy Frascati zostało zbombardowane. W tym okresie mieścił się w niej sąd wojenny i oddział SS. Następnie przeniesiono tu i zabito wielu partyzantów z okolic Wzgórz Albańskich.

W 1954 r. książę Andrea Torlonia dokonał zamiany nieruchomości z burmistrzem Micara z Frascati między "Ogrodami" willi Torlonia a "Osiedlem Quadrato": obecnie ogrody są parkiem publicznym.^[1]

Villa Rufinella, zwana również Villa Tuscolana, to willa położona we włoskim mieście Frascati.

Willa Rufinella jest najwyżej położoną z willi na wzgórzu nad miastem Frascati. Została zbudowana przez Alessandra Ruffiniego, biskupa Melfi, w 1578 roku, ale w ciągu swojej historii właściciele dokonywali zmian w różnych jej częściach. W 1773 r. willa stała się własnością papieża. Architekt Luigi Vanvitelli, na zlecenie jezuitów, nadał budynkowi jego obecny wygląd.

W 1804 r. papież Pius VII sprzedał willę księciu Lucienowi Bonaparte, który przebywał na samowolnym wygnaniu w Rzymie. Książę Lucien rozpoczął pierwsze wykopaliska na terenie willi i na terytorium Tusculum, wysyłając wiele znalezionych artefaktów do Paryża, aby sprzedać je na rynku antyków. W 1817 r. grupa bandytów ze słynnej bandy rabusiów Gasperoni, dowodzonej przez Tommaso Transerici, próbowała porwać księcia Luciena podczas jednego z przyjęć w ogrodach. Zamiast księcia bandyci porwali jednego z jego gości, artystę Karola de Chatillôn, który w czasie swojej niewoli zmiękczył bandytów, malując ich portrety. Książę był tak zirytowany tym atakiem, że wkrótce potem sprzedał willę.

W 1820 r. willa przeszła w posiadanie księżniczki Marii Anny Sabaudzkiej. Królowa Maria Krystyna z Neapolu i Sycylii, żona Karola Feliksa z Sardynii, odziedziczyła willę zapisaną w testamencie księżniczce Marii Annie i mieszkała w niej przez dłuższy czas do 1843 r. W 1834 r. włoski poeta Giuseppe Gioachino Belli na pamiątkę pobytu w willi napisał sonet w dialekcie rzymskim zatytułowany "La Rufinella". Po 1848 r. willa stała się własnością króla Vittorio Emanuele II, który sprzedał ją rodzinie Lancellotti.

Podczas II wojny światowej willa uległa poważnym zniszczeniom. Od 1966 r. właścicielem Willi Rufinella są Salezjanie Księdza Bosko, rzymskokatolickie stowarzyszenie religijne, które odrestaurowało budynek i przekształciło go w hotel konferencyjny.^[2]

Kościół Gesù to kościół rzymskokatolicki we Frascati, w prowincji Rzym, we Włoszech.

Pierwotny kościół został zbudowany w 1520 roku. W 1554 r. miasto rozpoczęło budowę kolejnego kościoła, który miał zastąpić pierwotny, ale jej nie ukończyło. W 1560 r. jezuici przejęli teren budowy i ukończyli ją do 1597 r., nazywając ją kościołem Zwiastowania Najświętszej Maryi Panny. W 1694 r. jezuici postanowili rozbudować kościół i do 1700 r. ukończyli budowę nowego kościoła.

W XVIII w. bł. Antonio Baldinucci rozwinął szczególne nabożeństwo do znajdującego się w kościele obrazu Matki Bożej Refugium Peccatorum (Schronienie Grzeszników), który uznano za cudowny. W XIX w. jezuici rozpowszechnili kopie tego wizerunku w Meksyku i zaczęto go przedstawiać na tamtejszych misjach.

Św. Wincenty Maria Pallotti odprawił tu swoją pierwszą mszę.^[5]

Villa Lancellotti to willa we Frascati, we Włoszech, położona najbliżej centrum miasta. Willa została zbudowana w 1582 roku przez kardynała Bonanni. W 1617 r. została sprzedana bankierowi Roberto Primo, który zbudował "teatro d'acqua" na dalekim końcu ogrodu. Teatr ten jest bezpośrednią kopią teatru znajdującego się w pobliskiej Willi Mondragone, dla której Primo był bankierem. Zegar, czyli "orologio", został dodany w XIX w., gdy willa była własnością rodziny Lancellotti.

Willa została odrestaurowana w 1730 r. przez nowego właściciela, księcia Pietro Piccolomini. W 1840 r. willa, zwana Villa Piccolomini, została sprzedana Franciszkowi Mehlemowi z Bawarii. W 1866 r. willa została kupiona i odrestaurowana przez księcia Filippo Massimo Lancellottiego i jego żonę księżniczkę Elisabettę Borghese Aldobrandini.

Mieszkał tu król Sardynii Karol Emmanuel IV, który w październiku 1805 r. przyjął w gościnę papieża Piusa VII.

W 1855 r. słynna pisarka George Sand wynajęła willę Piccolomini na okres od 31 marca do 19 kwietnia i zamieszkała w niej ze swoim synem Maurycym i sekretarzem Alexandrem Manceau.

Z fasady pałacu z każdego piętra roztacza się widok na ogród i panoramę wzgórza Tuscolo. Wewnątrz znajdują się pokoje ozdobione alegorycznymi scenami wiejskimi, starszymi obrazami Ciro Ferri. W ogrodzie włoskim znajduje się nimfeum z XVI wieku. W holu znajduje się mozaika z białych i czarnych tesser, znaleziona w 1863 r. na wzgórzu Tuscolo, w pobliżu miejscowego klasztoru kamedułów. Ozdobą willi są posągi znalezione podczas wykopalisk archeologicznych w Tusculum.

Część ogrodów, zwana obecnie "Ombrellino", pełni dziś funkcję parku publicznego. Z drogi Tuscolo rozciąga się widok na fasadę ogrodową tej willi.

Willa nie jest już dostępna dla zwiedzających.^[6]

Kościół parafialny Santa Maria in Vivario to katolickie miejsce kultu we Frascati, w prowincji Rzym, w dystrykcie Frascati. Przez 150 lat była to katedra diecezji.

Kościół został zbudowany około XII wieku na pozostałościach rzymskiej willi, której autorstwo przypisuje się Lukullusowi. W 1296 r. przeprowadzono pierwsze prace restauracyjne, a w 1305 r. na tyłach kościoła wzniesiono słynną romańską dzwonnicę. 11 maja 1495 r. kościół został ponownie konsekrowany po renowacji sfinansowanej przez rodzinę Estouteville, ówczesnych panów feudalnych Frascati. 11 stycznia 1538 r. papież Paweł V osobiście poświęcił kościół jako katedrę diecezji Frascati, a tytuł ten przeszedł na obecną katedrę św. Piotra dopiero w 1680 r.

W związku z epidemią dżumy w 1656 r. w kościele znaleziono dwa wizerunki św. Sebastiana i św. Rocha, którzy 28 stycznia 1656 r. zostali ogłoszeni obrońcami Frascati. Rocha, do tego stopnia, że dziś obie nazwy: Santa Maria in Vivario i Saint Roch współistnieją, wskazując na ten sam kościół. W 1740 r. apsyda została zamknięta z powodu przenikania wody przez dach; otwarto ją ponownie dopiero podczas renowacji w 1879 r. Zniszczony przez bombardowanie 8 września 1943 r., kościół został odbudowany w 1958 r. i odrestaurowany w 1962 r. Od 1992 r. podziemna krypta jest dostępna dla zwiedzających. W 1994 r. świętokradczy złodzieje okradli to miejsce kultu.

Sale konferencyjne we Włoszech. Willa Mondragone – willa arystokratyczna położona we włoskiej gminie Frascati, w regionie Lacjum, w prowincji Rzym. Obecnie jest to terytorium Monte Porzio. Willa znajduje się na wzgórzu o wysokości 416 m n.p.m. na obszarze zwanym Castelli Romani, 20 km na południowy wschód od Rzymu, niedaleko starożytnego miasteczka Tusculum. Willa została wybudowana w roku 1573 przez kardynała Marco Sitico Altemps, na terenie ruin wilii rzymskiej rodziny konsulów rzymskich Kwinktyliuszów. Projekt wykonał włoski architekt Martino Longhi Starszy.

Papież Grzegorz XIII często odwiedzał willę jako swoją letnią rezydencję, będąc gościem kardynała Altemps. Tutaj też w roku 1582 obwieścił dokument (bullę papieską "Inter gravissimas"), która zreformowała kalendarz na gregoriański używany po dziś dzień.

Najświetniejszy okres Willi Mondragone odnotowano w czasie panowania rodziny Borghese, która wystawiała tam część swojej kolekcji antyków.

W willi swój czas spędzali również inni papieże, m.in. Klemens VIII i Paweł V. W roku 1626 Papież Urban VIII postanowił opuścić willę i przenieść się do rezydencji papieskiej Castel Gandolfo.

W 1858 willę odwiedziła George Sand i znalazła tam odpowiednią scenerię dla swojej powieści La Daniella. W 1896 willa została przekształcona przez Jezuitów na uczelnię wyższą dla młodych arystokratów.

W 1912 roku Wilfrid Michael Voynich nabył tu od jezuitów słynny manuskrypt, który został nazwany jego nazwiskiem.

Podczas drugiej wojny światowej uczelnia była schronieniem dla ofiar ewakuacji, a w 1953 szkoła została zamknięta.

W roku 1981 Willa Mondragone została sprzedana przez Zakon Jezuitów i jest aktualnie filią Uniwersytetu Rzymskiego Tor Vergata.^[10]