Elba - atrakcje i zabytki, które warto zobaczyć

Calamita to duże wzgórze leżące w południowo-wschodniej części wyspy Elba, znane z niezwykłego krajobrazu i widoków na Portoferraio i Monte Capanne. Rozwój wzgórza datuje się od czasów starożytnych Elby, kiedy Calamita była ważnym ośrodkiem wydobycia żelaza.

Wybrzeże Calamita zyskało przydomek "Costa dei Gabbiani" ("Wybrzeże Skua"), od licznych skui, które gnieżdżą się w klifach.

Miasto Capoliveri leży na północnym brzegu Calamity, z widokiem na płaskowyż Mola.

Południowo-wschodni obszar wzgórza jest usiany polami uprawnymi, choć znaczna jego część została przekształcona w ośrodki turystyczne i wille.

Po południowej stronie znajduje się kopalnia żelaza Calamita, opuszczona od 1981 r., w której nadal można znaleźć samorodki pirytu.^[3]

Fort Stella to fortyfikacja nadbrzeżna znajdująca się w Portoferraio, na wyspie Elba. Jego położenie jest dominujące na cyplu, który od północy góruje nad całą redą portową.

Imponujący kompleks warowny został zbudowany w 1548 r. według projektu Giovanniego Cameriniego i Giovanniego Battisty Belluzziego w celu pełnienia funkcji obserwacyjnych i obronnych w ramach potężnego systemu obronnego, którego pragnęli Medyceusze, a który charakteryzował miasto na Elbie i składał się z różnych struktur warownych, dzięki którym miejsce to było nie do zdobycia. Kompleks pełnił swoje pierwotne funkcje do stosunkowo niedawna.

Fort Stella prezentuje się jako imponująca budowla fortyfikacyjna o planie gwiazdy, w całości nawiązująca do nieregularnego wielokąta. Zewnętrznie cały kompleks jest otoczony szeregiem ceglanych murów kurtynowych spoczywających na potężnych fundamentach skarpowych, które pierwotnie były dodatkowo chronione szeregiem fos graniczących z nimi od zewnątrz. Cały kompleks jest dostosowany do stromego ukształtowania orograficznego cypla, na którym jest położony, i wyposażony w liczne przejścia i podziemne pomieszczenia, które w przeszłości mogły być wykorzystywane jako schrony awaryjne na wypadek ataku wroga od strony morza. Na szczycie twierdzy znajduje się pięć narożnych bastionów, w których zachowała się część oryginalnych budek wartowniczych; na północno-wschodnim szczycie znajduje się również historyczna latarnia morska Portoferraio, o okrągłym planie, zbudowana przez rodzinę Lotaryńskich w 1788 r., aby nocą sygnalizować obecność cypla przed portem.

W obrębie kompleksu warownego znajdują się różne budynki, w których w przeszłości mieściły się prochownia, zbrojownia, magazyny, kwatery garnizonowe i szpital; wśród nich zbudowano również kaplicę jako miejsce modlitwy dla wartowników pełniących służbę w forcie.