Duluth - atrakcje i zabytki, które warto zobaczyć

Niezwykłe windy mostowe dla ruchu wodnego . Aerial Lift Bridge, wcześniej znany jako Aerial Bridge lub Aerial Ferry Bridge, jest zabytkiem w mieście portowym Duluth w stanie Minnesota. Przęsło rozpoczęło swoją działalność w 1905 roku jako pierwszy most transportowy w Stanach Zjednoczonych: W kraju zbudowano tylko jeden inny - Sky Ride w Chicago. W latach 1929-1930 przęsło zostało przebudowane na most podnoszony pionowo - co również jest raczej rzadkością, choć wzdłuż Kanału Welland w Ontario znajduje się sześć takich mostów - i działa do dziś. Most został wpisany do Krajowego Rejestru Zabytków 22 maja 1973 roku. Właścicielem i użytkownikiem mostu jest miasto Duluth. Korpus Inżynierów Armii Stanów Zjednoczonych (United States Army Corps of Engineers) prowadzi w pobliżu muzeum morskie.^[2]

Lake Superior Railroad Museum to muzeum kolejnictwa w Duluth, w stanie Minnesota, w Stanach Zjednoczonych.

Otwarte w 1973 r. muzeum koncentruje się na kolejnictwie w regionie Lake Superior. Mieści się ono w odrestaurowanym kompleksie Duluth Union Depot.

Muzeum prowadzi również linię kolejową North Shore Scenic Railroad, która od Dnia Pamięci do połowy października kursuje jako pociąg wycieczkowy, wykorzystując zabytkowy sprzęt kolejowy z kolekcji muzeum.

W kolekcji znajduje się lokomotywa William Crooks, która w 1861 r. stała się pierwszą lokomotywą pracującą w stanie Minnesota, oraz lokomotywa Duluth, Missabe and Iron Range Railway nr 227, 2-8-8-4 "Yellowstone", która była jedną z największych pracujących lokomotyw parowych.

Kilka pomieszczeń muzealnych można wynająć na potrzeby organizacji imprez.^[3]

Lake Superior Maritime Visitor Center to muzeum w Duluth, w stanie Minnesota, prowadzone przez United States Army Corps of Engineers. Muzeum znajduje się w parku Canal Park w Duluth, niedaleko mostu Aerial Lift Bridge i wychodzi na wejście do portu Duluth-Superior.

Muzeum i teren są własnością rządu federalnego Stanów Zjednoczonych. Wszyscy odwiedzający mogą zwiedzać muzeum bez opłat. Stowarzyszenie Muzeum Morskiego Jeziora Superior przyjmuje darowizny, które są przeznaczane na ogólne utrzymanie i konserwację budynku, opracowywanie i pozyskiwanie nowych eksponatów oraz utrzymywanie personelu.

Ekspozycje przedstawiają historię i działalność żeglugi handlowej na górnych Wielkich Jeziorach oraz mostu podnoszonego. Wielu zwiedzającym szczególnie podobają się trzy historycznie wierne repliki kabin i sterówki z typowych statków, które w przeszłości pokonywały fale jeziora Superior. Do zwiedzania udostępniono trzypiętrową maszynę parową, 50 modeli w skali 1:1 oraz wiele interaktywnych eksponatów.

Tysiącstumetrowe frachtowce przepływają w odległości 61 m (200 stóp) od budynku, pod mostem podnoszonym, który podnosi się, aby umożliwić im przepłynięcie.

To muzeum jest otwarte. Aktualne godziny otwarcia można znaleźć na stronie www.lsmma.com.^[4]

AMSOIL Arena to wielofunkcyjna arena w Duluth w stanie Minnesota, będąca domem dla męskich i żeńskich drużyn hokejowych UMD. Otwarto ją w 2010 roku, zastępując halę Duluth Entertainment Convention Center, położoną na nabrzeżu, w pobliżu charakterystycznego mostu Aerial Lift Bridge w Duluth.

Prawa do nazwy na okres 20 lat zakupiła firma AMSOIL z siedzibą w Superior, Wisconsin, za 6 milionów dolarów, z czego jedną trzecią z góry.

Obiekt kosztował prawie 80 milionów dolarów; około połowę (38 milionów dolarów) zapłacił stan Minnesota w ramach ustawy o obligacjach z 2008 roku, kolejne 27% (około 21,6 miliona dolarów) pochodziło z zatwierdzonej przez wyborców podwyżki miejskiego podatku od żywności i napojów, 12% (około 9,6 miliona dolarów) - UMD, a ostatnie 11% (około 8,8 miliona dolarów) - DECC. Budowa trwała od września 2008 roku do grudnia 2010 roku i obejmowała garaż na 475 miejsc z przejściem podziemnym łączącym go z areną.

Pierwsze wydarzenie, które odbyło się w hali, miało miejsce 30 grudnia 2010 roku. Męska drużyna hokejowa UMD przegrała 0-5 z drużyną North Dakota przed tłumem 6 764 osób, co stanowiło najwyższą frekwencję w tym sezonie.

W swoim pierwszym sezonie w tej hali męska drużyna hokejowa UMD zdobyła mistrzostwo NCAA w hokeju na lodzie mężczyzn. W 2012 r. arena była gospodarzem turnieju hokeja na lodzie kobiet NCAA Division I 2012, w którym Minnesota pokonała Wisconsin 4-2.

Rekord frekwencji w hali został ustanowiony 20 czerwca 2018 r. podczas wiecu prezydenta Donalda Trumpa, na który przyszło 8 372 osób. Rekord frekwencji na wydarzeniu sportowym został ustanowiony 25 stycznia 2020 roku, kiedy drużyna hokejowa UMD przegrała z rywalem, North Dakota, 2-3 na oczach 7 711 fanów.^[5]

1908 dwór i ogrody z możliwością zwiedzania. Glensheen, the Historic Congdon Estate to rezydencja o powierzchni 20 000 stóp kwadratowych w Duluth, Minnesota, Stany Zjednoczone, zarządzana przez Uniwersytet Minnesoty w Duluth jako muzeum historyczne. Glensheen mieści się na 12 akrach nieruchomości nad jeziorem Superior, ma 39 pokoi i jest zbudowany w tradycji architektury jakobańskiej, inspirowanej stylami Beaux-Arts z epoki. Rezydencja została zbudowana jako dom rodzinny Chestera Adgate'a Congdona. Budynek został zaprojektowany przez architekta z Minnesoty Clarence'a H. Johnstona Sr., wnętrza zaprojektowała firma William A. French Co., a formalny tarasowy ogród i krajobraz w stylu angielskim zaprojektowała firma Charlesa Wellforda Leavitta z Nowego Jorku. Budowę rozpoczęto w 1905 roku, a zakończono w 1908 roku. Koszt budowy domu wyniósł 854 000 USD, co w 2017 r. odpowiada kwocie ponad 22 mln USD. Dom jest koronnym przykładem wzornictwa i rzemiosła Midwestu z początku XX wieku.^[6]

Fitger's Brewing Company była producentem piwa w Duluth, w stanie Minnesota, w Stanach Zjednoczonych, w latach 1881-1972. Zachowany kompleks browaru rozciąga się na długości 720 stóp wzdłuż linii brzegowej jeziora Superior i East Superior Street, jednej z głównych ulic Duluth. Większość z dziesięciu budynków kompleksu została zbudowana w latach 1886-1911. Fitger's, jak jest obecnie znany, został ponownie wykorzystany jako kryte centrum handlowe ze sklepami, restauracjami, klubami nocnymi, hotelem i muzeum historii browaru.

Fitger's Brewing Company wyrosła bezpośrednio z browaru założonego w 1859 roku, co czyniło ją pierwszym komercyjnym browarem u ujścia jeziora Superior i najstarszym nieprzerwanie działającym browarem w stanie Minnesota do czasu zakończenia działalności w 1972 roku. Fitger's był głównym lokalnym pracodawcą, produkującym 100 000 baryłek piwa rocznie. W czasie prohibicji browar utrzymał swoją działalność, zajmując się produkcją napojów gazowanych i batoników.^[7]

Akwarium z interaktywnymi eksponatami. Akwarium Wielkich Jezior zostało otwarte w 2000 roku i znajduje się na nabrzeżu w Duluth. Jako 501 prywatna organizacja non-profit, Great Lakes Aquarium prezentuje zwierzęta i siedliska występujące w basenie Wielkich Jezior oraz w innych ekosystemach słodkowodnych, takich jak rzeka Amazonka. W akwarium żyje 205 różnych gatunków ryb, ptaków, gadów, płazów i ssaków. Jest to jedno z niewielu akwariów w Stanach Zjednoczonych, które koncentruje się głównie na eksponatach słodkowodnych.

Wiele z głównych eksponatów w akwarium Great Lakes Aquarium (GLA) o powierzchni 5 800 m2 (62 000 stóp kwadratowych) jest opartych na rzeczywistych siedliskach w dorzeczu jeziora Superior. Z bliska można obejrzeć "kawałki" rzek Saint Louis River, Baptism River, Pictured Rocks National Lakeshore, Kakagon Slough, Isle Royale i Otter Cove.^[9]

Jay Cooke State Park to park stanowy w Minnesocie, w Stanach Zjednoczonych, chroniący dolny bieg rzeki Saint Louis. Park znajduje się około 10 mil na południowy zachód od Duluth i jest jednym z dziesięciu najczęściej odwiedzanych parków stanowych w Minnesocie. Zachodnia połowa parku zawiera część skalistego, 13-milowego wąwozu. Była to główna przeszkoda dla rdzennych Amerykanów i wczesnych Europejczyków podróżujących kajakami, którą ominęli dzięki trudnej trasie Grand Portage na rzece St. Rzeka była ważnym ogniwem łączącym drogi wodne Missisipi na zachodzie z Wielkimi Jeziorami na wschodzie.

Obecnie Minnesota State Highway 210 biegnie przez Park Stanowy Jay Cooke. Na odcinku 14 km (9 mil) między Carlton a autostradą nr 23, na którym znajduje się park, wytyczono Rushing Rapids Parkway - stanową drogę widokową.

Nazwa parku pochodzi od nazwiska finansisty z Pensylwanii Jaya Cooke'a, który zbudował w pobliżu elektrownię, która jest nadal używana. Szlak Grand Portage i trzy okręgi budowli parkowych z lat 30. XX wieku są wpisane na listę National Register of Historic Places.^[10]

Tweed Museum of Art to muzeum na terenie kampusu University of Minnesota Duluth, w Duluth, w stanie Minnesota, w Stanach Zjednoczonych.

Tweed Museum of Art powstało w 1950 roku, kiedy Alice Tweed Tuohy, wdowa po George'u P. Tweedzie, ofiarowała Uniwersytetowi Minnesoty w Duluth (UMD) swój dom i około 500-elementową kolekcję sztuki amerykańskiej i europejskiej, aby wzbogacić życie ludzi ze społeczności akademickich i obywatelskich tego regionu. Początkowo muzeum działało w domu Tweedów w latach 1950-1958. W 1958 roku, dzięki funduszom przekazanym głównie przez panią Tweed i jej córkę Bernice Brickson, na terenie kampusu UMD wybudowano budynek muzeum. W latach 1965-2008 muzeum było czterokrotnie rozbudowywane i odnawiane.

Obecnie muzeum działa w obiekcie o powierzchni 33 000 stóp kwadratowych (3 100 m2), w którym znajduje się 15 000 stóp kwadratowych (1 400 m2) powierzchni wystawienniczej, a dziewięć galerii obsługuje średnio 33 000 zwiedzających rocznie. Kolekcja, mająca znaczenie artystyczne, kulturalne, regionalne i historyczne, stanowi centralny punkt wszystkich działań muzeum. Kolekcja zawiera dzieła sztuki europejskiej, amerykańskiej i światowej z XV-XVI w., wykonane we wszystkich mediach przez artystów o znaczeniu regionalnym, krajowym i międzynarodowym, w tym wybitne prace artystów z Górnego Środkowego Zachodu i Minnesoty. Artyści z tej kolekcji to między innymi Thomas Hart Benton, Charles Biederman, Frederick Childe Hassam, Anna Hyatt Huntington, Jean-François Millet, Robert Motherwell, Robert Priseman, John Henry Twachtman i Helen Turner. W Tweed znajduje się największa kolekcja obrazów amerykańskiego pejzażysty Gilberta Mungera.

W kolekcji znajdują się również obrazy i ilustracje dotyczące Kanadyjskiej Królewskiej Policji Konnej, które zostały podarowane przez Potlatch Corp. i zawierają prace Arnolda Friberga.

W 2007 roku muzeum nabyło Kolekcję Sztuki Indian Amerykańskich Richarda E. i Dorothy Rawlings Nelsonów, co otworzyło nowe terytoria programowe. Kolekcja Nelsonów, ustanawiając umiarkowanie wszechstronny kanon historyczny, otworzyła muzeum możliwość rozwijania go poprzez kolekcjonowanie współczesnej sztuki Indian amerykańskich (zwłaszcza z regionu Woodland).

Poza granicami regionu Tweed utrzymuje kontakty z muzeami na całym świecie. Dzieła sztuki z kolekcji Tweeda krążą zarówno w kraju, jak i za granicą. Ostatnie wystawy światowe prezentujące dzieła sztuki z kolekcji Tweeda miały miejsce w Narodowym Muzeum Indian Amerykańskich Smithsonian, w Prado w Madrycie, w Complesso del Vittoriano w Rzymie oraz w muzeach prefekturalnych w całej Japonii.^[11]

Katedra Najświętszego Serca, Szkoła Najświętszego Serca i Dom Braci Chrześcijan obejmują dawny rzymskokatolicki kompleks diecezjalny w dzielnicy Central Hillside w Duluth, w stanie Minnesota, w Stanach Zjednoczonych. Katedra Najświętszego Serca została zbudowana w latach 1894-1896 i służyła jako siedziba rzymskokatolickiej diecezji Duluth do 1957 roku, po czym stała się kościołem parafialnym. Szkoła Sacred Heart School została zbudowana w 1904 roku, a Dom Braci Chrześcijańskich - klasztorna rezydencja dla pracowników szkoły - powstał w 1907 roku.

W 1985 r. diecezja połączyła parafię z inną i sprzedała budynki Sacred Heart. Obecnie w katedrze znajduje się Sacred Heart Music Center, miejsce, w którym odbywają się przedstawienia i imprezy. Szkoła została przekształcona w Centrum Damiano, ekumeniczną instytucję świadczącą usługi socjalne. Klasztor to obecnie Alicia's Place, oferujący mieszkania dla bezdomnych kobiet w ramach programu Section 8.

W 1986 roku katedra i szkoła zostały wpisane na listę National Register of Historic Places. W 2005 roku lista została rozszerzona o Dom Braci Chrześcijan. Kompleks został wpisany na listę ze względu na jego znaczenie na poziomie stanowym w zakresie architektury i religii. Został nominowany ze względu na wzorcową katedrę w stylu późnego gotyku zaprojektowaną przez lokalnego architekta Gearharda A. Tenbuscha oraz ze względu na to, że reprezentuje historyczną siedzibę władz diecezji Duluth i jej działania edukacyjne.^[13]

DeWitt-Seitz Building to zabytkowy budynek handlowy w dzielnicy Canal Park w Duluth, w stanie Minnesota, w Stanach Zjednoczonych. Ośmiopiętrowy budynek został zbudowany w 1909 roku dla DeWitt-Seitz Company, firmy zajmującej się handlem meblami i produkcją materacy. Został wpisany na listę National Register of Historic Places ze względu na swoje lokalne znaczenie w zakresie architektury, handlu i przemysłu. Został nominowany ze względu na swój status rzadkiego przykładu zachowanych fabryk, które niegdyś zamieszkiwały nabrzeże Duluth na początku XX wieku, oraz ze względu na wzorcową architekturę szkoły chicagowskiej.

W 1985 r. budynek stał się DeWitt-Seitz Marketplace, budynkiem handlowym o mieszanym przeznaczeniu ze sklepami i restauracjami na niższych piętrach oraz powierzchniami biurowymi na wyższych.^[14]

Louis County Depot to zabytkowa stacja kolejowa w Duluth, w stanie Minnesota, w Stanach Zjednoczonych. Zbudowano ją jako stację związkową w 1892 roku, obsługującą w szczytowym okresie siedem linii kolejowych. Ruch kolejowy został wstrzymany w 1969 roku, a budynkowi groziło wyburzenie. W 1973 roku został ponownie otwarty jako The Depot St. Louis County Heritage & Arts Center. Louis County Heritage & Arts Center. W latach 1974-1985 wznowiono również połączenia kolejowe, obsługiwane przez Amtrak.

Obecnie w budynku mieszczą się trzy muzea (Duluth Art Institute, Lake Superior Railroad Museum i St. Louis County Historical Society Museum), dwie organizacje artystyczne (Duluth Playhouse i Minnesota Ballet) oraz stacja początkowa North Shore Scenic Railroad.^[15]

Śródmieście Duluth, Minnesota, Stany Zjednoczone, znajduje się pomiędzy Mesaba Avenue i 4th Avenue East; i jest położone przy ulicach Michigan, Superior, First, Second i Third.

Jak w większości miast, w śródmieściu znajduje się wiele atrakcji kulturalnych i społecznych, a także biura rządowe i centra biznesowe. W śródmieściu znajduje się biblioteka główna Duluth, główne muzeum miasta, gmach sądu, ratusz, kilka lokalnych restauracji i barów z muzyką na żywo oraz wiele większych biur biznesowych. Sklepy oraz miejsca, w których można zjeść i wypić, są zazwyczaj własnością lokalną lub regionalną, a większość sieciowych i franczyzowych lokali znajduje się (lub zmieniła lokalizację) w "rejonie Miller Hill" wokół korytarza autostrady U.S. Highway 53. Duża część wschodniej części śródmieścia jest skupiona wokół Centrum Medycznego Essentia Health-St. Mary's i Centrum Medycznego Miller-Dwan.

Do centrum miasta można łatwo dojechać z autostrady międzystanowej nr 35. Większa część śródmieścia znajduje się w odległości krótkiego spaceru od turystycznej dzielnicy Canal Park.

Pięć przecznic wzdłuż Superior Street i siedem wzdłuż 1st Street West zostało uznanych za Duluth Commercial Historic District, z 87 nieruchomościami wybudowanymi w latach 1872-1929. Dzielnica została wpisana na listę National Register of Historic Places w 2006 r. ze względu na jej znaczenie na poziomie państwowym w zakresie architektury i handlu. Została nominowana za reprezentowanie rozwoju handlowego Duluth i popularnych stylów architektonicznych na przełomie XIX i XX wieku.^[16]

Most John A. Blatnik to most, który przenosi autostradę 535 i U.S. Highway 53 nad rzeką Saint Louis, dopływem jeziora Superior, pomiędzy Duluth w stanie Minnesota a Superior w stanie Wisconsin. Most ma długość 7,975 stóp i wznosi się prawie 120 stóp nad powierzchnię wody, aby dostosować się do kanału żeglugowego. Most został poświęcony 2 grudnia 1961 r., ale 24 września 1971 r. zmieniono jego nazwę na kongresmen John Blatnik, aby upamiętnić rolę Blatnika w urzeczywistnieniu budowy mostu. Most Blatnika zastąpił znajdujący się w tym samym miejscu płatny most wahadłowy, po którym odbywał się ruch samochodowy i kolejowy.

W latach 1992-1993 most został poszerzony, a podbudowa wzmocniona, aby umożliwić utwardzone pobocza. W 2008 r. most Blatnika został tymczasowo ograniczony do dwóch pasów ruchu, po tym jak podczas inspekcji mostu odkryto, że modernizacje mostu Blatnika z lat 90. spowodowały zwiększenie ciężaru ponad dopuszczalne obciążenie blach węzłowych w ośmiu różnych miejscach. Było to podobne do płyt klinowych, które spowodowały zawalenie się mostu I-35W w Minneapolis 1 sierpnia 2007 roku. Most Blatnika został tymczasowo ograniczony do dwóch pasów ruchu do czasu wzmocnienia blach węzłowych.

W listopadzie 2011 r. departamenty transportu stanów Minnesota i Wisconsin zainstalowały nowe znaki przypominające kierowcom, że samochody ciężarowe o masie całkowitej przekraczającej 40 ton (36 t) nie mogą korzystać z mostu Blatnik; pojazdy te zostaną przekierowane na pobliski most Bong. Zgodnie z komunikatem prasowym, korzystanie z mostu Blatnika przez pojazdy o dopuszczalnej masie całkowitej jest zabronione od początku 2008 r., kiedy to inspekcje wykazały, że korozja i upływ czasu zaczęły wpływać na konstrukcję. Urzędnicy transportu twierdzą, że most się starzeje, a ograniczenie ruchu pojazdów z nadwagą pomoże przedłużyć jego żywotność. Kierowcy, którzy zignorują wprowadzone limity wagowe, będą karani mandatami.

Most Blatnika jest jednym z dwóch mostów łączących Duluth i Superior; drugim jest most Richard I. Bong Memorial Bridge, most o konstrukcji wiązanej, znajdujący się w górę rzeki od mostu Blatnika. Most Bong prowadzi autostradę amerykańską nr 2 (US 2) nad zatoką St.^[17]

SS William A. Irvin to frachtowiec jeziorowy, nazwany tak na cześć Williama A. Irvina, który pływał jako masowiec na Wielkich Jeziorach w ramach floty jeziorowej US Steel. Był okrętem flagowym floty firmy od momentu zwodowania w czasach Wielkiego Kryzysu w 1938 r. do 1975 r., a następnie pełnił funkcję woła roboczego aż do przejścia na emeryturę w 1978 r.

Statek został wyremontowany i jest zacumowany w Duluth, w stanie Minnesota, jako statek-muzeum. SS William A. Irvin jest dobrze utrzymanym przykładem klasycznego lukera i doskonałym przykładem statku o prostym pokładzie, ponieważ nie posiada systemu samowyładowczego.

Statek został wpisany na listę National Register of Historic Places w 1989 r. ze względu na jego znaczenie dla stanu w zakresie inżynierii, historii morskiej i transportu. Został nominowany za rolę, jaką odegrał w handlu morskim na Wielkich Jeziorach, oraz za innowacyjne cechy konstrukcyjne.

Statek ma swój bieg nazwany na jej cześć. Każdego roku, począwszy od 1994 r., podczas weekendu Grandma's Marathon, prawie 2 000 biegaczy bierze udział w William A. Irvin 5K, który rozpoczyna się i kończy przy ikonicznym czerwonym kadłubie statku.^[19]