Busto Arsizio - atrakcje i zabytki, które warto zobaczyć

Agora della Scherma to muzeum w całości poświęcone szermierce, znajdujące się w Busto Arsizio, na terenie dawnego Cotonificio Bustese.

Została założona w 2012 r. na polecenie Cesare Vago, prezesa Pro Patria Scherma, wielowiekowego klubu sportowego z siedzibą w pomieszczeniach sąsiadujących z muzeum, przy wsparciu administracji miasta Busto Arsizio i Włoskiej Federacji Szermierczej.

Trzon muzeum stanowi kolekcja Longhi, podarowana przez florenckiego psychiatrę Silvio Longhi, składająca się z setek przedmiotów, w tym zwojów, szabli i mieczy sportowych, pojedynkowych i wojskowych, bagnetów, sprzętu do treningu szermierczego, masek, rękawic i talerzy. W muzeum znajdują się również eksponaty z osobistej kolekcji Nedo Nadi, zakupione przez kuratora muzeum, Giancarlo Toràn.

Oprócz licznych obiektów muzeum posiada szereg dokumentów, traktatów, książek i tekstów prawniczych dotyczących pojedynków, a w szczególności historii szermierki sportowej od drugiej połowy XIX wieku. Zbiory muzeum uzupełniają liczne fotografie i filmy z różnych epok.

Sanktuarium Santa Maria di Piazza znajduje się w historycznym centrum Busto Arsizio, gdzie wcześniej stał kościół pod wezwaniem Najświętszej Maryi Panny, który zastąpił kaplicę z czasów chrystianizacji. To wspaniałe sanktuarium maryjne zostało szybko zbudowane w latach 1515-1522.

W dokumentach dotyczących budowy świątyni pojawiają się dwa nazwiska: Antonio da Lonate (autor modelu katedry w Vigevano) i "magistro Tomaxio ingeniero", prawdopodobnie Tommaso Rodari, znany rzeźbiarz i architekt działający przy katedrze w Como, uczeń Giovanniego Antonio Amadeo. Pierwszy z nich zaprojektował centralny plan, dla którego przypuszcza się, że jest to projekt bramantejski, "Bramanti secutus exemplar"; drugi wykonał dwa portale od zachodu i południa, a być może także elegancką loggię w tamburze pod kopułą, podobną do tiburium sanktuarium Beaty Vergine dei Miracoli w Saronno, przypisywanego Amadeo.

Muzeum Sztuki Sakralnej Świętego Michała Archanioła jest jednym z dwóch prywatnych muzeów w mieście Busto Arsizio i mieści się w pomieszczeniach parafialnych w pobliżu tysiącletniej dzwonnicy kościoła Świętego Michała Archanioła.

Powstanie muzeum było konsekwencją gromadzenia materiałów z parafii św. Michała Archanioła, które rozpoczęło się w 1975 roku. W 1988 r. rozpoczęto systematyczne badania poszczególnych dzieł pod kierunkiem Lii de Pra Cavalleri, Giuseppe Gualmo i Emanuele Bisterzo, przy współpracy Lombardzkiego Urzędu Nadzoru nad Dziedzictwem Kulturowym.

W Muzeum Sztuki Sakralnej zachowały się obrazy z końca XVI w. i pierwszej połowy następnego stulecia, które mają fundamentalne znaczenie dla historii Busto Arsizio, takie jak "San Carlo in atto di benedire Busto" (Święty Karol w akcie błogosławieństwa Busto), XVII-wieczne dzieło przedstawiające kardynała, który w 1583 r. wyniósł Busto Arsizio do godności plebejskiej. W muzeum znajdują się również cenne dzieła sztuki złotniczej, w tym krzyże procesyjne (najstarszy z nich, należący do złotnictwa lombardzkiego, pochodzi z XVI w.).

Wśród prezentowanych materiałów znajdują się również cztery starożytne kodeksy z XIV-XVII wieku (w tym antyfonarz muzyczny, rękopis na 108 kartkach) oraz kolekcja zabytkowych druków. Zwiedzający (muzeum można zwiedzać na życzenie) mogą również podziwiać fragmenty fresków z motywami religijności ludowej oraz bogatą dokumentację wystroju kościoła św. Michała Archanioła z początku XX wieku. Na koniec zamieszczono zbiór różnych dzieł o inspiracji religijnej autorów współczesnych.

Kościół Madonny w Campagna to budynek sakralny w Sacconago, wiosce w gminie Busto Arsizio. Jest on poświęcony Matce Bożej Siedmiobolesnej.

W momencie budowy stał przy drodze zwanej w Longù, która łączyła Sacconago z Lonate i Ferno. Nazwa Longù pochodzi od łacińskiego słowa longorius, które oznacza "długi słup": prawdopodobnie dlatego, że w pewnym okresie na terenie wokół kościoła znajdowały się lasy, z których pozyskiwano drewno do produkcji słupów.

O tym, że kościół powstał na bazie wcześniejszej kaplicy wiejskiej, świadczy fakt, że kardynał Carlo Borromeo podczas wizyty w Sacconago w 1582 r. wspomina jedynie o kościele parafialnym i kościele San Donato, natomiast kościół Madonna in Campagna znajduje się w dokumencie Giuseppe Pozzobonellego z 1753 r., określany jako "Beata Vergine Maria in campagna".

Budowa obecnego kościoła rozpoczęła się w 1702 r., a zakończyła w 1704 r. 23 marca 1704 r., w dzień Wielkanocy, poświęcił go Stefano Custodi. Na uroczystości obecny był również konsul z Busto Arsizio Carlo Crespi. Budynek był ozdobiony obrazem Piety. Kardynał Pozzobonelli tak opisał kościół: "Sklepienie kolebkowe, podłoga wyłożona kafelkami, ściany wewnątrz otynkowane i pobielone, drzwi w fasadzie i dwa małe okienka po bokach. Na tylnej ścianie obraz Madonny trzymającej ciało zmarłego Chrystusa". Po lewej stronie fasady kościoła znajdowała się sygnaturka wsparta na murowanych filarach.

Fresk Pieta przedstawia Maryję w centrum, trzymającą Jezusa prawą ręką, podczas gdy jej lewa ręka jest uniesiona z otwartą dłonią. Za tymi dwiema postaciami znajdowało się tło przedstawiające Golgotę z trzema pustymi krzyżami. Podczas prac konserwatorskich zleconych przez proboszcza Don Luigiego Caimi odkryto jednak, że pierwotnie tło było znacznie prostsze: pojedyncza czerwona draperia, którą teraz konserwatorzy wydobyli na światło dzienne. Obraz pochodzi z XV wieku, a więc kaplica poprzedzająca obecny kościół istniała już w XV wieku.

Zakrystia pochodzi z drugiej połowy XVI wieku. Z opisu z 1753 r. wynika, że kościół był otynkowany na fasadzie, a nie po obu stronach, natomiast portyk przed wejściem do świątyni był nieobecny, choć podczas renowacji kościoła wydawał się być w ciągłości strukturalnej z główną bryłą kościoła (portyk ten może pochodzić z XIX w.).

Obecny szczyt dzwonnicy został zbudowany w 1950 r. i mieścił dzwon ofiarowany przez mieszkańców sąsiednich gospodarstw.

Dziś obok kościoła pozostała tylko część starej drogi Longù, zastąpionej przez drogi asfaltowe, które stały się niezbędne w wyniku rewitalizacji miasta na początku XXI wieku.

Sanktuarium San Carlo Borromeo to stolica wotywna znajdująca się w Busto Arsizio, przy Via Giacomo Matteotti, pierwotnie zwanej Contrada Pessina, w pobliżu domu Canavesi-Bossi. Stoi w miejscu, gdzie kiedyś prawdopodobnie znajdowała się studnia publiczna i klasztor, obecnie rozebrany, w kluczowym miejscu, ponieważ ulicą tą przechodziły procesje z kościołów Santa Maria i San Giovanni do kościoła San Michele Arcangelo.

Budowa sanktuarium datowana jest na połowę XVII wieku, kilka lat po śmierci świętego Karola, któremu mieszkańcy Busto Arsizio byli szczególnie oddani. Jest to niewielka świątynia składająca się z trzech łuków ze sklepieniem krzyżowym, wspartym na czterech kolumnach spoczywających na kamiennych cokołach. Tylna ściana jest wspólna z domem, o który opiera się aedicule, i prawdopodobnie pierwotnie była pokryta dachówką, obecnie zastąpioną czterospadową płytą miedzianą. W centrum kaplicy znajduje się figura świętego pochodząca z 1892 r., kiedy to została umieszczona w tym miejscu podczas prac konserwatorskich w celu zastąpienia starszego, zaginionego obrazu. Figura trzyma lewą rękę uniesioną do góry, aby chwycić krzyż, który został zagubiony.

Posąg św. Karola Boromeusza jest wykonany z precyzyjnie obrobionego gipsu, do tego stopnia, że koronka na szacie wydaje się być wykonana z prawdziwego materiału. Za figurą znajdują się twarze aniołów, również wykonane z gipsu, otaczające świętego. Zamyka ją XVIII-wieczna brama z kutego żelaza. Z tego samego okresu pochodzi również marmurowy ołtarz znajdujący się przed posągiem.